Er zijn van die bands waarvan de naam niet bekend is bij het grote publiek, maar waarvan de clips vele malen bekeken worden. In Nederlandse hebben we bijvoorbeeld Blackbriar, in Itali hebben ze onder andere Walk In Darkness en Kalidia. Niet geheel toevallig staat zangeres Nicoletta Rosellini bij beide laatstgenoemde bands achter de microfoon. Het in 2015 opgerichte Walk In Darkness is al toe aan het derde album.
De Zuid-Europese groep komt met een veelzijdige en goed vastgelegde mix van stijlen. Gothic, doom, prog en dark metal vormen de basis, maar hier en daar is er ook soul in de composities verweven. Ondanks dat er stevige passages in de nummers langskomen, is het algehele karakter van het album terughoudend, ingetogen en beheerst; minder direct en toch voller dan zijn voorganger Welcome To The New World (2018). Als we dan toch aan het vergelijken zijn: de nieuweling is ook nog eens beter geproduceerd en gemixt.
In het verleden stond de instrumentatie volledig in dienst van de zang. Hoewel Nicoletta ook dit keer d smaakmaker is met prachtige zanglijnen in elke track, hoeft ze nu de kar niet alleen te trekken. De ongedentificeerde, gemaskerde muzikanten om haar heen maken er namelijk een interessante luisterervaring van door veelvuldig te wisselen in tempo, met fraai getokkel een nummer te beginnen en met wonderschone harmonien te strooien. De partijen vullen elkaar uitstekend aan en daardoor ontstaat er echt een eenheid. Opvallend is dat er veel meer licht-progressief toetsenwerk in de composities verwerkt is. Beslist een aanwinst. Er ontstaat daardoor soms een Floydiaanse vibe, zoals bij aanvang van Walk On The Sky, een hoogtepunt dat knap overschakelt naar prog metal inclusief soul en gothic.
De enige die het feestje verpest, is Emiliano Pasquinelli. De groep muzikanten heeft dus het advies uit onze review van Welcome To The New World helaas niet ter harte genomen. Jammer, want zijn extreme vocalen voegen weinig tot niets toe aan de veelzijdige tracks die prima zonder zijn bijdrage kunnen. Ze staan overigens wel beter dan voorheen in de mix. Een ander punt van kritiek is het Italiaanse accent dat er hier en daar dik bovenop ligt, zoals in het gesproken intro van Nothing.
Verder niets dan lof voor deze vooruitstrevende release, die progressiever, rijker en veelzijdiger uitpakt dan zijn voorgangers. Tevens warmer, atmosferischer en intiemer. Een stevige track als Rome of Im The Loneliness uit 2018 kom je hier bijvoorbeeld niet tegen en dat terwijl er af en toe wel degelijk stevig gemusiceerd wordt. Men doet het wat echter vaker rustig aan. Het songmateriaal ligt derhalve eerder in de lijn van Sailing Far Away en A Way To The Stars. De experimenten met soul, prog en elektronica zijn prima verwerkt in de fijne en verfijnde collectie songs, die in eerste instantie wat minder snel pakt, maar op termijn toch een grote replaywaarde heeft.
Tracklist:
1. The Sound Of Rain
2. On The Road To Babylon
3. Walk On The Sky
4. On The Moon Or On Mars
5. Nothing
6. In The Mists Of Time
7. My Restless Wings
8. Time To Rise
9. Critical System Failure
.jpeg){kind=small}
