Welcome To The New World is de tweede full-length van de gothicmetalband. De nieuwe collectie songs verschijnt exact een jaar na het debuut. Het recente materiaal is melancholischer en doet het gemiddeld een stuk rustiger aan dan dat van In The Shadow Of Things. Bovendien zit er minder distortion op de gitaarpartijen. De sfeer is dan ook ingetogener en er staan meer ballads op deze plaat. Het debuut gaat over het einde van dingen en de poging eraan te ontsnappen. Het nieuwe werk behelst een nieuwe, vreemde wereld en er is spijt van wat er verloren is gegaan.
De plaat begint met een valse start. De extreme vocalen van Emiliano Pasquinelli (Tuchucha) in Crossing The Final Gate zijn allerminst overtuigend en passen totaal niet bij het gematigde karakter. Bovendien sluiten de grunts van Pasquinelli en de melodieuze zang van Nicoletta Rosellini niet goed op elkaar aan. De twee variabelen klinken door elkaar heen. In Im The Loneliness wordt dezelfde fout gemaakt. Ze zijn een storende factor in het geheel en hadden derhalve beslist weggelaten mogen worden.
Gelukkig herpakken de Italianen zich na de openingstrack goed met Sailing Far Away. Het is een van de highlights van deze release. Nicoletta komt met memorabele zanglijnen en ze wordt ondersteund door kalmerende gitaarpartijen, een ambient keyboardklankentapijt en vioolmelodien. Ook daarna blijven de songs aangenaam. De zang van Nicoletta vormt daarin de belangrijkste aantrekkingskracht. Die staat dan ook prominent in de mix. Ze heeft een melodieuze, iets donkere (poprock)stem en varieert van ingetogen tot krachtig richting power metal. Niet accentloos, zoals blijkt in het zeer aardige Flame On Flame, maar dat is niet storend.
De instrumentatie staat in dienst van haar vocalen. Af en toe trekt het gitaarspel de aandacht, zoals het soleerwerk in Im The Loneliness, een track die een sterk refrein bevat, maar veelal spelen de muzikanten in dienst van het liedje. Die liedjes zijn toegankelijker en fragieler dan voorheen. Welcome To The New World is dan ook gestroomlijnder. Er gebeurt minder spannends, al is er nog steeds een afwisseling tussen stevigere fases en passages met getokkel en pianospel. Dat levert met Persephones Dance een van de hoogtepunten van het album op. Daarin zit een interessante ritmetwist, zingt Nicoletta met power ( la Brittney Slayes van Unleash The Archers) en is het kalme tokkelstuk zeer sfeervol.
De andere songs zijn aardig tot zeer aardig, maar je hoopt toch op meer. Zo is de climax van Flame On Flame niet die waar je op hoopt (en dat ene akkoord met distortion had beslist weggelaten mogen worden uit de rustige sectie). De plaat sluit wel overtuigend af met de powerballad A Way To The Stars, waarin Nicoletta nog een keer excelleert. Welcome To The New World doet zijn naam eer aan. Het is een nieuwe sound voor Walk In Darkness, een sound die de fans met gemengde gevoelens achter zal laten, zeker als je hoopte op een voortzetting van het karakter van het krachtige debuutalbum. Het is een solide collectie songs met een drietal uitschieters.
Tracklist:
1. Crossing The Final Gate
2. Sailing Far Away
3. Welcome To The New World
4. Rome
5. Im The Loneliness
6. Persephones Dance
7. Flame On Flame
8. A Way To The Stars
.jpeg){kind=small}
