Ruim een jaar geleden vond in The Box te Hilvarenbeek de internationale FemME-battlefinale plaats. Acht bands streden daar om twee plekken op het FemME-festival, dat drie maanden later op dezelfde plek zou plaatsvinden. Het bij velen onbekende Eight Lives Down wist bijna de publieksprijs te bemachtigen dankzij de gekke capriolen van de excentrieke zangeres Aliki Katriou. De muzikale uitvoering van de heren om haar heen was wat minder overtuigend, maar toch pakken we het debuutalbum Humans er maar eens bij.
De destijds in Engeland gevestigde band zonder Britten in de line-up is een eigenzinnig gezelschap. Niet alleen vanwege de bijzondere frontdame, maar ook vanwege de samenkomst van verschillende stijlen. Groove metal is de basis, maar wie combineert dat nou met de Griekse sirtaki? Dit kwartet dus. Eenmalig trouwens. Verder hoor je grunge, stonerrock, alternatieve metal, prog, math en extreme metal. Onder de inspiratiebronnen bevinden zich Gojira, Death, Lamb Of God, The White Stripes, Slipknot, Alter Bridge, System Of A Down, Alice In Chains en Pantera.
Afwisseling genoeg dus. Enkele voorbeelden: Opening Shots bevat vette riffs enerzijds, maar ook een rustiger stonerrockdeel, ruimte voor het basspel en mooi harmonieus soleerwerk op gitaar. Het meer dan zeven en een halve minuut durende From The Cradle begint met een mix van door System Of A Down genspireerde vocalen, een swingend ritme en clean gitaargetokkel, maar gaat over in heavy riffs met mathy elementen. De sirtaki komt langs, maar even later hoor je melancholische doom. Hoezo veelzijdig? Knap gedaan.
Datzelfde geldt voor Aliki. Ze lijkt een alleskunner. Van diepe grunts in het stevige en groovy Sacrifice tot operazang in Organize Your Mind, van Kurt Cobain-achtig gekreun tot melodieuze zang. In tegenstelling tot veel zangeressen zingt ze in een laag register. De half Griekse, half Nieuw-Zeelandse gebruikt veel verschillende soorten zangtechnieken met een rauw randje. Dit om de teksten met een sociaal en politiek thema nadrukkelijker over te brengen. Niet alleen tijdens concerten is de aandacht op haar gevestigd, maar dankzij haar vocale diversiteit weet ze de luisteraar ook op plaat te vermaken.
Humans vliegt alle kanten op. Ieder bandlid heeft aan dit veelzijdige album bijgedragen en krijgt ruimschoots de ruimte om zijn of haar ideen te laten gelden. Een korte drumsolo hier, grappige uitspattingen daar, vette riffs hier, een iets t technische solo daar; alles komt voorbij. Je hoort het speelplezier er duidelijk aan af. Echt teamwork dus. Niet elke track is evenwel een hoogtepunt. Met name het tweede deel van het album heeft even een dipje. Zo wordt Organize My Mind aan het einde te druk en gaat Colder vrij ongemerkt voorbij. Opening Shots, From The Cradle, Sacrifice en de negen minuten durende, melancholische afsluiter Why zijn de beste visitekaartjes. Het eerlijke geluid het is net alsof de band staat op te treden levert bovendien bonuspunten op. Derhalve een aangename kennismaking met het studiomateriaal van Eight Lives Down.
Tracklist:
1. Opening Shots
2. Misguided
3. Angela
4. From the Cradle
5. Sacrifice
6. Organize Your Mind
7. Colder
8. Why
