Op het titelloze debuutalbum uit 2017 was het Zweedse Chronus qua stijl nog zoekende. Het had iets van Foo Fighters, Mastodon en occulte accenten in een popjasje zoals de muziek van Ghost. Het nieuwe werk Idols borduurt voort op de laatstgenoemde invloeden, al gaat een een-op-een-vergelijking niet op.

De wilde rockelementen hebben plaatsgemaakt voor eenvoudiger te behappen popstructuren. Het merendeel van de songs volgt namelijk eenzelfde receptuur: een strakke, prominent aanwezige ritmesectie, tijdens de coupletten bescheiden, melodieuze gitaarpartijen en een geluidsexplosie gedurende de refreinen. Die formule werkt aanvankelijk goed met de eerste single Mountains Of Madness en het bijzonder sterke Shepherd, waarin het kwartet voor een prettige spanningsboog zorgt met uitbundige, hypnotiserende drumpartijen en mysterieuze, vragende melodie�n. Ritmische accenten houden het nummer spannend, evenals diverse verrassende geluidseffecten die af en toe flink verstopt zitten in de mix. Net als op het debuutalbum zijn er wat progressieve elementen te ontwaren, al zijn ook deze in meer hapklare brokken gegoten.

Na een aantal songs weet Chronus echter minder goed de aandacht vast te houden. De muzikale trucjes klinken al snel bekend in de oren en hoewel het instrumentaal af en toe flink blijft knetteren, gaan de meer op zanggerichte nummers sneller vervelen. De zanglijnen van ritmegitarist en vocalist The Baron (Sebastian Axelsson) zijn weinig inventief of verrassend en de kunstmatig klinkende, Ozzy-achtige uithalen lijken gedurende de gehele speelduur van het album erg op elkaar. Het is een gebrek dat op het debuutalbum ook al te ontwaren viel.

Na de instrumentale interlude Sun lijken de nog jonge Zweden zoekende. De verwachtingen zijn dan ook hoog na die eerste paar topsongs. Pharos en Memories hebben enkele goede idee�n, waaronder het betoverende, onheilspellende einde van Pharos, waarin spookachtige samenzang het kundige soleerwerk inleidt. De focus van het eerste deel van de plaat lijkt op de tweede helft te ontbreken. Wanneer de hoop op beter is vervlogen, doet het viertal echter nog een aardige duit in het zakje met de titelsong. Het gaspedaal wordt flink ingedrukt en de tempoversnelling zorgt voor het broodnodige vuurwerk. Even zijn de wilde haren terug met een track die de rauwe energie van de debuutplaat heeft.

Idols is dan ook geen overduidelijke stap vooruit voor Chronus. De donkere, pakkende openingstracks beloven veel, maar de groep weet dit nog geen album lang vol te houden. Wel worden er duidelijkere keuzes gemaakt wat betreft het geluid en de muzikale richting waarin de mannen zich willen begeven. Liefhebbers zullen het voorlopig moeten doen met dagdromen over een album vol nummers als Shepherd.

Tracklist:
1. Mountains Of Madness
2. Heavy Is The Crown
3. Shepherd
4. My Heart Is Longing For You
5. Ghosts
6. Sun
7. Pharos
8. Black Water
9. Memories
10. Idols