Wie waren erbij op het cruiseship van Docs Metal Cruise in 2018? Terwijl het schip met een paar honderd metalheads door de wateren van Den Bosch en omgeving voer, was Grindpad d band die de sfeer erin bracht. De partythrash van de Utrechtenaren sloeg aan en zorgde voor feestelijke taferelen, zoals opblaashaaien die deelnamen aan een circlepit om het trapgat heen.
Die beelden komen direct terug zodra je de eerste noten van het korte maar krachtige My Name Is Violence hoort. En net als in de pit gaat het er in deze openingstrack niet zachtzinnig aan toe, zoals de titel al aangeeft. Je krijgt old school thrash voor je raap zoals deze bedoeld is: fel drumwerk van Paul Beltman, agressieve vocalen van Olivier van der Kruijf, energieke, snelle riffs van Jan-Gerard Dekker en Axel Bonacic en een scherpe totaalsound. Jrg Uken (Soundlodge) heeft ervoor gezorgd dat die elementen goed gemixt zijn, al blijven de baspartijen van Rik van Gageldonk veelal onderbelicht.
Hoewel het thrash is wat de klok slaat, biedt Grindpad ook hardcorepunk, zoals Burn The Rapist nadrukkelijk laat horen. De crossover wordt doorgaans op hoog tempo gespeeld, al zijn er voldoende tempowisselingen om niet in eentonigheid te verzanden. Bovendien varieert Beltman op zijn kit, wat de nodige injectie in het luisterplezier geeft.
De invloeden van onder meer Exodus, Slayer, S.O.D., het oude Sepultura en Metallica ten tijde van Kill Em All liggen er soms dik bovenop. Origineel is het dus allemaal niet. Dat hoeft ook niet. Als het maar lekker klinkt, en dat doet het zeker. Het energieniveau blijft hoog en er is een aantal lichte uitschieters. Burn The Rapist is namelijk een vroeg hoogtepunt, gevolgd door het overtuigende duo Toxic Terror en The Knife Is Sharper Than Ever.
Ook in de tweede helft blijft het amusement gehandhaafd met onder meer het gevarieerde Blood Sweat And Pride (een proggy begin, melodie, agressie, tempowisselingen). Het is onmogelijk om stil te blijven zitten op de energieke songs als het snelle duo Revuelta (met rauwe gastvocalen van Sean Maia van Disquiet) en het iets te lange MK Ultra. Het rockende, Exodus-achtige Mature Love (met cowbell) doet als enige over de hele lengte rustig aan en verrast met melodieuze twinleads.
Violence is gewoon een gave thrashplaat van eigen bodem. De eerste helft is wat memorabeler dan de tweede. De crossover biedt niets origineels, maar is wel goed uitgevoerd. En daar gaat het om. Headbangen, luchtgitaar spelen en amusement zijn gegarandeerd. De heren van Grindpad mogen beslist trots op zijn op deze eerste langspeler, met een treffende hoes van Ed Repka.
Tracklist:
1. My Name Is Violence
2. Burn The Rapist
3. Toxic Terror
4. The Knife Is Sharper Than Ever
5. Justice Part 1: Crime
6. Justice Part 2: Punishment
7. Revuelta
8. Blood, Sweat And Pride
9. Mature Love
10. MK Ultra
11. To Those About To Die
