Ruadh is het eenmansproject van de Schot Tom Perrett, die op het debuutalbum Sovereign een sfeervolle vorm van black metal laat horen. Het is niet moeilijk om qua referentiekader direct aan het geniale Saor van de eveneens uit Glasgow afkomstige Andy Marshall te denken. Qua stijl bevindt Ruadh zich namelijk in hetzelfde vaarwater. Denk aan lange, uitgesponnen composities waarin de zeer atmosferische black metal wordt aangevuld met folk-achtige melodielijnen. Daarmee ligt een vergelijking met groepen als Winterfylleth en Wodensthrone natuurlijk ook voor de hand. Het prima undergroundlabel Northern Silence Productions is in ieder geval al overtuigd van Ruadh. Is Sovereign inderdaad een welkome aanvulling op het materiaal van bovengenoemde bands?

Helaas blijkt Sovereign van een beduidend minder niveau. Hoewel Perrett goede dingen laat horen � vooral met betrekking tot het melodieuze gitaarwerk � valt deze schijf op veel andere punten tegen. De productie is het grootste zorgenkind. De doffe en bedompte sound draagt weinig bij aan de beleving van het album. Vooral het drumgeluid doet afbreuk aan de sound. Dat is namelijk blikkerig en nep. Je zou haast vermoeden dat Philip Morisson � de sessiedrummer op het album � het pseudoniem is van een drumcomputer. Ook de zang is een minder punt. De grunt van Perrett is behoorlijk flauw en lijkt niet voor niets weggemoffeld te zijn in de muziek. Af en toe probeert hij het clean, maar ook dat is weinig succesvol.

De lange openingstrack Where I Belong is eigenlijk karakteristiek voor het gehele album. Het nummer opent stemmig met Summoning-achtig toetsenwerk en samples van regengekletter, om al snel te versnellen richting epische black metal. Vooral in het gitaarwerk wordt daarbij driftig leentjebuur gespeeld bij Saor. Zo zit eigenlijk ieder nummer in elkaar, met uitzondering van het ambient-niemendalletje A Quiet Place. Het kan niet anders of Perrett heeft de platen van Andy Marshall helemaal grijs gedraaid. Waar het werk van Saor echter gevoelens van grootsheid, hero�ek en euforie weet op te roepen, voelt Ruadh vooral als een slap aftreksel, waarbij de scheurtjes en oneffenheden bij iedere luisterbeurt meer worden blootgelegd. Zelfs de in ieder nummer terugkerende sample van regen begint te irriteren.

Het idee achter Ruadh is aimabel en ik geloof ook echt dat Perrett dit debuut met de beste bedoelingen heeft gecre�erd. In de uitgesponnen, instrumentale gedeelten zijn zeker interessante idee�n te horen, maar de hierboven genoemde euvels laten zich moeilijk negeren. Hoe graag ik Sovereign ook een warm hart toedraag, de conclusie is toch dat de plaat op vrijwel alle fronten tekortschiet. Sfeervol artwork, dat dan weer wel.

Tracklist:
1. Where I Belong
2. Sovereign
3. Waiting
4. A Quiet Place
5. We Will Rise Again
6. Under Its Branches