Het debuutalbum Skills In Pills (2015) van het industrialmetalkrachtduo Till Lindemann en Peter Tgtgren (Hypocrisy, Pain) zag het levenslicht toen Rammstein, Lindemanns hoofdband, het rustiger aan deed. Die plaat voelde aan als een zijproject, een zoethouder voor de fans naast het echte werk. Dat kwam vooral door enkele flauwe Engelstalige tekstexperimenten die handelden over seksueel geleuter. Anders is dat met opvolger F & M, die je meesleurt op een muzikale reis langs het grote en kleine, menselijke lief en leed. Langs neuroses en angsten, maar ook langs dromen, grote liefdes en alles wat daar fysiek bij komt kijken. Thema's die ook te vinden zijn in het dichtwerk van Till Lindemann. Seksualiteit is er daar ook een van, maar dat benadert hij hier op een prikkelendere wijze dan tijdens Rammsteins Pussy of Fish On van Skills In Pills.
Van die subtielere aanpak is in de aanloop naar het uitkomen van F & M nog weinig te merken wanneer YouTube de videoclip bij Knebel censureert. De bloederige smeerlikkerij vond het videomedium de goede smaak voorbij. Het provoceren, shockeren en in de rondte trappen hoort bij de heren. Tekstueel pakt Lindemann het subtieler aan, al lijkt het evident welke seksuele activiteit Lindemann onder begeleiding van een bezwerende, akoestische gitaarpartij in Knebel bezingt. Plots slaat het nummer om en komt het tot een flinke industrialuitbarsting, de stijl waar Lindemann en Tgtgren bekend mee zijn geworden.
Openingstrack Steh Auf past ook binnen dat genre, evenals Ich Wei Es Nicht en Platz Eins. Het is een stijl die inmiddels vertrouwd klinkt, maar in de capabele handen van componist Tgtgren nog even sterk en fris klinkt alsof het een eerste kennismaking met het genre betreft. Waar Rammsteins titelloze, zevende album eerder dit jaar klonk als een vermakelijke herhaling van zetten, is Lindemanns tweede plaat er een om te blijven herbeluisteren om keer op keer verrast te worden door de afgemeten geluidseffecten, opzwepende ritmes en hypnotiserende stemkunsten.
Het muzikale en theatrale genie van beide heren komt in elk van de elf nummers naar voren. Niet alleen in het hardere werk, maar ook in de intiemere, persoonlijkere liederen. Het bescheiden Schlaf Ein, waarin een simpele pianomelodie wordt voorzien van subtiele strijkers, blazers en spaarzame partijen voor diverse andere instrumenten, is daar een prima voorbeeld van. De combinatie van muziek en de diepe stem van Lindemann, die zijn prachtige, beeldende teksten sprekend zingt ("Liebes Kind, du sollst nicht weinen, davon wird nur die Erde nass"), maakt het nummer tot een intense ervaring.
Die intensiteit in instrumentaal en vocaal opzicht is een constante factor. Grootse en meeslepende songs over allerhande lichamelijke sensaties worden afgewisseld met intiemere, reflectieve liederen. Net zo divers als de tekstuele thema's is de muziek met welhaast bezeten technopartijen tijdens Allesfresser en schalkse, dansbare industrial in Gummi. Tijdens de mooie, akoestische afsluiter Wer Wei Das Schon is het wederom de melancholie die de boventoon voert. Ondanks deze diversiteit is elk nummer zeer herkenbaar als een product van beide mannen. Het is een prachtige samenwerking.
De deluxe-editie bevat twee extra nummers. Mathematik is een rustigere, klinische versie van de gelijknamige single die in 2018 is uitgebracht. Interessanter is echter de "Pain-versie" van Ach So Gern. In tegenstelling tot de schertsende, komisch klinkende tango die op het reguliere album te vinden is, klinkt de hardere industrialinterpretatie melancholisch met een zweem van erotische weemoed. Het toont maar weer eens hoe belangrijk de vertolking en muziek zijn voor de tekstuele interpretatie.
Het powerduo Lindemann en Tgtgren toont zich met F & M op zijn best. Komische accenten worden vermeden door het op deze schijf bij het Duits te houden en de eerdergenoemde platvloersheid heeft plaatsgemaakt voor subtiliteit. Waar het debuutalbum nog benoemd kon worden als zijproject, is dit album er een dat zich kan meten met het werk van de heren bij hun primaire acts.
Tracklist:
1. Steh Auf
2. Ich Wei Es Nicht
3. Allesfresser
4. Blut
5. Knebel
6. Frau & Mann
7. Ach So Gern
8. Schlaf Ein
9. Gummi
10. Platz Eins
11. Wer Wei Das Schon
12. Mathematik (bonustrack)
13. Ach So Gern (Pain-versie, bonustrack)
