Enquête

Populaire bands teren veelal op succesalbums van jaren geleden. Van welke, uit 25 door ons geselecteerde ‘grote’ bands, vind je het recentste studio-album het meest bevredigend?

AC/DC - Power Up [2020]
Alice Cooper - Road [2023]
Avenged Sevenfold - Life Is But A Dream [2023]
Bring Me The Horizon - Post Human: Next Gen [2024]
Deep Purple - =1 [2024]
Def Leppard - Diamond Star Halos [2022]
Disturbed - Divisive [2022]
Dream Theater - Parasomnia [2025]
Five Finger Death Punch - Afterlife [2022]
Iron Maiden - Senjutsu [2021]
Judas Priest - Invincible Shield [2024]
Korn - Requiem [2022]
Linkin Park - From Zero [2024]
Metallica - 72 Seasons [2023]
Nightwish - Yesterwynde [2024]
Opeth - The Last Will And Testament [2024]
Ozzy Osbourne - Patient Number 9 [2022]
Porcupine Tree - Closure / Continuation [2022]
Rammstein - Zeit [2022]
Sabaton - The War To End All Wars [2022]
Scorpions - Rock Believer [2022]
Slipknot - The End, So Far [2022]
Tool - Fear Inoculum [2019]
Volbeat - Servant Of The Mind [2021]
Within Temptation - Bleed Out [2023]

[ Uitslag | Enquêtes ]

    2 april:
  • Bridear en Lords Of The Trident
  • Kai Hahto
  • Social Distortion en The Bellrays
  • The Raven Age en Disconnected
  • 3 april:
  • Frog Leap
  • Very 'Eavy Festival
  • 4 april:
  • Greenleaf, Gnome en High Desert Queen
  • Very 'Eavy Festival
  • 5 april:
  • Grindhoven XII
  • Salacious Gods, Oerheks en Nubivagant
  • Your Highness, Mould, The Fifth Alliance en LowMad
  • 6 april:
  • Anneke van Giersbergen
  • Benediction, Jungle Rot en Master
  • Thundermother, Cobra Spell en Vulvarine
  • 7 april:
  • And So I Watch You From Afar en Scaler
  • 8 april:
  • Save Face
    2 mei:
  • Mike Tramp's White Lion
  • RedHook en Comastatic
  • Temple Fang en Mojo & The Kitchen Brothers
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aleksi Sihvonen (Medicated) - 41
  • Coen Janssen (Epica) - 44
  • Daniel Droste (Ahab) - 45
  • Giuseppe Spanò (Daedalus) - 49
  • Markus Vanhala (Malpractice) - 44
  • Phil Demmel (Machine Head) - 58
  • Richard Loudin (Monolithe) - 51
  • Sascha Gerstner (Helloween) - 48
  • Tim Grose (Lord) - 55
Review

Allegaeon - Apoptosis
Jaar van release: 2019
Label: Metal Blade Records
Allegaeon - Apoptosis
"Het is te hopen dat Allegaeon, dat een ovationeel applaus en gejuich met dank in ontvangst neemt, in de toekomst wat vaker naar Europa komt." Dat waren de laatste woorden van de live-review van het optreden van de Amerikaanse groep in Dynamo te Eindhoven in maart 2018. De gebeden zijn verhoord, want begin dit jaar kwam het kwintet ter promotie van Proponent For Sentience (2016) terug voor een show in Haarlem en de technische melodeathband heeft de smaak te pakken, want de mannen staan begin juni op FortaRock.

Een deel van het succes is te danken aan de humor in de clips (bekijk die van 1.618 maar eens) en op social media (zie het recentelijke filmpje die op een station is opgenomen) en aan het charisma van frontman Riley McShane. Het andere deel van de opmars van deze groep is het songmateriaal. Zelden klonk (death) metal zo swingend, technisch, melodieus, harmonieus en progressief.

Klassiekers in wording Gray Matter Mechanics - Apassionata Ex Machinea en 1.618 zijn hier enkele voorbeelden van. Met het uitstekende openingsduo van de vijfde full-length Apoptosis komt hier gelukkig een vervolg op. De nieuwe bassist, Brandon Michael, opent indrukwekkend met een technisch basloopje en al snel volgen Greg Burgess en Michael Stancel met harmonieuze leads, Opethiaanse en Behemothiaanse riffs, getokkel op de Spaanse gitaar en technisch soleerwerk. Drummer Brandon Park zit ondertussen niet stil en imponeert even later met razendsnel blastwerk, veel tempowisselingen en kleurrijke fills. Alles is goed te volgen dankzij de heldere mix en productie. Die doen gelukkig geen afbreuk aan de sfeer, al zal het snare-geluid niet iedereen aanspreken.

Partheogenesis en Interphase // Meiosis vormen samen een bijna allesomvattende compositie die zowel het technische vermogen van de bandleden toont als het vermogen om het technische spel te verpakken in knappe composities die niet alleen imponeren vanwege de technische kunde, maar die ook nog eens blijven hangen. Ondanks de vele wendingen blijft Allegaeon veel in vierkwartsmaat spelen. Daarmee is de muziek toegankelijk, maar de songs vervelen niet. Elke keer gebeurt er wel wat dat de aandacht opeist, zoals de cleane vocalen in Extremophiles (B) of de prachtige solo of de breakdown in Secular Age.

Het is niet overal feest. Ondanks de sterke tweede fase in Secular Age gaat het eerste relatief onopgemerkt voorbij. Exothermic Chemical Combustion (net als de beide Extremophiles-delen een overblijfsel van de vorige plaat Proponent For Sentience) is nog altijd knap gespeeld, maar er gebeurt in tegenstelling tot andere tracks niet veel bijzonders of iets dat zich onderscheidt. Nee, dan luister je liever naar het memorabele Extremophiles (A), dat een episch tintje krijgt vanwege de toevoeging van ambient synthesizerklanken en een basisriff die in verschillende varianten terugkeert. Of naar het dynamische Metaphobia, dat agressieve passages bevat, maar ook zijn melodieuze pracht etaleert. Een ideaal nummer voor op de setlist.

Nog interessanter wordt het met Tsunami And Submergence, dat een deel van een “disaster suite” is, dat later in ep-vorm uitkomt. Ook Colors In The Currents (een fraai akoestisch intermezzo van Greg samen met de Noorse gitariste Christina Sandsengen) en Stellar Tidal Disruption behoren tot dat toekomstige concept. Met name het akoestische rustpunt en Tsunami And Submergence (met zijn filmische benadering in de eerste helft en zijn Dream Theater- en Megadeth-elementen) zijn een frisse beleving voor de oren. Daar draagt de cleane zang zeker aan bij. Het is jammer dat we daar niet meer van horen, want aan het begin van het epische titelnummer van tien minuten gaat Riley overtuigend de hoogte in.

Apoptosis is net als de andere albums van Allegaeon een knap werkstuk met technische en melodieuze science metal. Dit keer meer gefocust op de band zelf, dus zonder orkestrale toevoegingen, zoals op de voorganger. Niet alle tracks zijn jammer genoeg memorabel en dat levert dan ook wat minpunten op. Desondanks blijft er genoeg om van te genieten en misstaat deze vijfde langspeler van de Amerikanen niet in je platenkast. Over platen gesproken: de vinylversie bevat twee bonustracks. De drie clips die tot nu toe zijn uitgebracht, laten een wat serieus beeld zien. Hopelijk is de show tijdens FortaRock vermakelijker.

Tracklist:
1. Parthenogenesis
2. Interphase Meiosis
3. Extremophiles (B)
4. The Secular Age
5. Exothermic Chemical Combustion
6. Extremophiles (A)
7. Metaphobia
8. Tsunami And Submergence
9. Colors Of The Currents
10. Stellar Tidal Disruption
11. Apoptosis
12. In Flanders Fields (bonustrack)
13. Concerto In Dm (BWV 1052) (bonustrack)

Score: 80 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 27 april 2019

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.