Waarschijnlijk ben ik wat bevooroordeeld in mijn beoordeling van dit album, want ik word helemaal wild van deze bijzondere smeltkroes van groezelige, monotone riffs en euforische, hemelse synthklanken. Wie een blackmetalalbum verwacht, komt bedrogen uit. Maar reken je groepen als Violet Cold (met name het geniale Desperate Dreams-album), Germ en Progrenie Terrestre Pura tot je favorieten, dan is Abstract Void een absolute must. Wie van artiesten als Carpenter Brut en Perturbator houdt, zou overigens ook wel eens aangenaam verrast kunnen worden door Abstract Void.
Back To Reality klinkt alsof VNV Nation en Lustre tijdens een zalige LSD-trip een liefdesbaby hebben verwekt. Blackmetalscreams en slepende riffs worden rijkelijk besprenkeld met ethisch, trance-achtig toetsenwerk. Hoe gek de combinatie ook klinkt, het werkt fantastisch. De sfeer van het album is bij vlagen sereen, maar ook extatisch en zinnenprikkelend. Vooral het snelle, flitsende titelnummer is onweerstaanbaar. Dankzij de volle, warme productie komt de onwaarschijnlijke combinatie aan klanken bovendien perfect uit de speakers. Maar eigenlijk staan alle zeven nummers bol van de spannende melodielijnen en sprankelende soundscapes. Hier en daar wordt nog een triphopbeat aan het geheel toegevoegd voor een extra dansbaarheidsfactor. Het vergroot het genot alleen maar.
Abstract Void heeft een wonderbaarlijke, maar uitermate verslavende sound gevonden. Op het debuut Into The Blue was het potentieel al goed te horen, maar op dit tweede album wordt die sound gecombineerd met ijzersterke composities. Het is een verrukkelijke trip door een onontgonnen universum. Laat die terugkeer naar de realiteit nog maar even zitten. Ik duw liever nog een paar keer op repeat!
Tracklist:
1. Wind Of Reminescence
2. As I Watch The Sunset Fade
3. Back To Reality
4. Disconnected
5. Joy Night
6. A Reflection Of Dying Past
7. Sigh
