Music To Make War To is de vijfde langspeler van King Dude. Het is een divers album geworden, dat een veelvoud aan invloeden op vrijwel natuurlijke wijze weet samen te brengen. Zo is openingtrack Time To Go To War een minimalistische, duistere neofolk/countrytrack, met een simpele maar effectieve, Lifelover-achtige pianomelodie. Het post-punkachtige Velvet Rope is een stuk pakkender, maar in instrumentaal opzicht al helemaal onmiskenbaar een eerbetoon aan het illustere black metal/rockgezelschap uit Zweden. De basloopjes en pianomelodie lijken zo van een album als Erotik (2007) af te komen, maar in plaats van getergde screams is de muziek voorzien van de donkere, warmbloedige stem van Cowgill. In het refrein schemert The Cure nadrukkelijk door. Dead On The Chorus klinkt juist weer als primitieve proto-punk ŕ la Ramones, terwijl In The Garden triphopbeats en wazige keyboardpartijen combineert.
De diverse invloeden komen mooi samen door het unieke stemgeluid van Cowgill, die als een mengeling van Johnny Cash en Rob Vitacca (Lacrimas Profundere) klinkt. Bovendien is het album over de gehele linie wat sterker dan zijn ietwat wisselvallige voorganger Sex (2016). Dat is overigens vooral op het conto te schrijven van twee ijzersterke nummers, die met kop en schouders boven de rest van het materiaal uitsteken. Ten eerste is dat het warmbloedige, sexy Good And Bad, dat de luisteraar dankzij de zwoele, subtiele saxofoonklanken en de hese gastvocalen van zangeres Josephine Olivia verplaatst naar een louche nachtclub uit een film noir. Een tweede uitschieter is het geweldige Twin Brother Of Jesus, een zeer kalm nummer dat dankzij de subtiele effecten (het gerammel van kettingen) onder de huid kruipt. Als Zeal & Ardor een americana-nummer zou maken, dan zou het ongeveer zo klinken.
King Dude is dus op zijn best in de zeer ingetogen, broeierige nummers met minimale instrumentale begeleiding. Tegelijkertijd zijn ook de meer post-punkachtige tracks op Music To Make War To goed te pruimen. I Don’t Write Love Songs Anymore zorgt bijvoorbeeld met zijn hoekige riffs en catchy ‘vibe’ voor de nodige afwisseling. Toch komt de muziek van King Dude vooral live perfect tot zijn recht, zoals de Amerikaan enkele jaren geleden op Roadburn liet horen. Music To Make War To is echter een welkome aanvulling op het oeuvre van Cowgill en het zou me niets verbazen als een handvol nummers vast onderdeel van toekomstige live-optredens worden.
Tracklist:
1. Time To Go To War
2. Velvet Rope
3. Good And Bad
4. I Don’t Write Love Songs Anymore
5. Dead On The Chorus
6. Twin Brother Of Jesus
7. In The Garden
8. The Castle
9. Let It Burn
10. God Like Me
