Parijs staat bekend om zijn vele toeristische attracties en zijn romantische sfeer. Minder bekend zijn de grauwe buitenwijken van de stad, waar niets van deze romantische sfeer te proeven valt, maar waar wanhoop, drugs en criminaliteit aan de orde van de dag zijn. Uit deze krochten is het collectief Hangman's Chair ontstaan en zoals de bandnaam vermoeden doet, gaat het hier niet om een vrolijk gezelschap. Album nummer vijf, Banlieue Triste, geeft dat voortreffelijk weer en bezingt de treurige en donkere kant van de Franse lichtstad.
Het geluid van Hangman's Chair valt het beste te omschrijven als een mengeling tussen doom en grunge. Raakvlakken vind je onder andere met Alice in Chains en Type O Negative, maar instrumentaal sluimert er ook The Cure in door. Deze combinatie zorgt ervoor dat er geen vrolijke noot op het album terug te horen is en dat Banlieue Triste wegluistert als een trieste en depressieve bedoening, wat ook al in de titel weergegeven wordt (Banlieue Triste betekent vrij vertaald; trieste buitenwijken).De plaat weet vanaf het begin meteen sfeer te creren met de instrumentale titelsong, die vervolgens omslaat in het met emotionele zang beladen Nave. Vocalist Cdric Toufouti weet met zijn heldere en breekbare stem de luisteraar mee te nemen in de zielskrochten van zijn band. Vele teksten zijn autobiografisch, wat de ernst aangeeft, zoals 04 09 16, dat over een drugs-overdosis van een bandlid gaat.
Wat Hangman's Chair heel goed doet op Banlieue Triste is de muziek alle ruimte geven. Dat kan zijn door middel van lange, instrumentale passages of gewoon hele tracks zonder zang. Ook de afwisseling is hierbij een grote troef. Zo is het loodzware, doom-achtige eindstuk in Sleep Juice noemenswaardig, maar ook de intensiteit waarmee 04 09 16 overgaat in het dromerige en melancholische, The Cure-gerelateerde Tara. Daarnaast houden de heren geen vaste structuren aan, waardoor de tracks, ondanks hun lage snelheid en soms lange speelduur, toch enigszins avontuurlijk en verrassend blijven.
Banlieue Triste is dan ook een plaat die verkend moet worden. Het materiaal heeft de tijd nodig om geabsorbeerd te worden om zijn volledige schoonheid prijs te geven, want verstopt onder de tragedie en neerslachtige sfeer, valt een parel van een cd te ontdekken. De lange speelduur van meer dan een uur maakt het album een lange zit en deze had wellicht iets ingekort kunnen worden, maar anderzijds is al het geboden songmateriaal van prima niveau, waardoor dit niet veel uitmaakt. Alles tezamen zorgt het voor een beklemmende en naargeestige luisterervaring.
Tracklist:1. Banlieue Triste
2. Nave
3.Sleep Juice
4. Touch The Razor
5. Tara
6. 04 09 16
7. Tired Eyes
8. Negative Male Child
9. Sidi Bel Abbes
10. Full Ashtray
