Die trammelant ligt inmiddels bijna dertig jaar in het verleden. De banden lijken te zijn hersteld. Gorle beroert de snaren en staat weer gebroederlijk naast basplukkende mede-kemphaan Derek Peace op de planken. In de huidige line-up treffen we tevens de oorspronkelijke drummer Ray Schwartz. Een zekere Op Sakiya bespeelt de synthesizers, al is hij lang niet zo prominent aanwezig als zijn illustere voorganger Michael Jackson. Van zowel zanger Paul Davidson (Graceful Inheritance) als zijn opvolger Steve Benito (One Small Voice) ontbreekt elk spoor. Ene Will Shaw vertoeft deze dagen achter het gilstokje bij de band uit Seattle.
In de begindagen was Heir Apparent een band in het straatje van Crimson Glory, Fifth Angel en (oude) Queensrche. Wellicht een tikje rauwer, maar toch zeker zo vooruitstrevend voor die tijd. The View From Below is in dat opzicht even schrikken. De jongste telg in de discografie doet namelijk in heel weinig denken aan vroeger. Nu hoeft dat niet zo erg te zijn, maar om eerlijk te zijn, is The View From Below gewoon niet zo'n denderende schijf. Een schijf van het hinderlijke soort. Niet goed en niet slecht. Grauwe middelmaat dus.
Dat ligt niet aan het spel. Dat mag er best zijn. Ondanks de pauze van ruim 25 jaar klinkt Heir Apparent strak. Strakker dan het charmant rommelige debuut. Toch vraag ik me de gehele plaat af hoe de mannen het voor elkaar krijgen om zo'n grote hoeveelheid zoutloze riffs te bedenken. The View From Below is qua tempo's bijna een doomplaat. De songs slepen zich stroperig voort. Waar ervaren doombands voor de dag komen met effectieve gitaarpartijen, laat Heir Apparent dit na. De lange pauze lijkt Terry Gorle geen goed te hebben gedaan. Riffjes kabbelen voort en de solo's gaan het ene oor in en het andere weer uit. Eigenlijk staat er maar n ijzersterk nummer op de cd. Savior zou op Graceful Inheritance kunnen staan. Helaas duurt het liedje maar tweenhalve minuut, tegenover de ellenlange lengte van de overige nummers.
Nieuwe zanger Shaw heeft weinig overeenkomsten met Davidson en Benito. Hij heeft meer een rockstem. Wat hij doet, is degelijk, maar nergens bijzonder. Op de beste momenten doet hij me denken aan Lethal-zanger Tom Mallicoat. Helaas zijn dat spaarzame ogenblikken. Meestal klinkt Shaw ietwat kleurloos. Dat hij echt goed kan zingen, bewees de man ruimschoots op de podia, dus is het opvallend dat hij hier zo braafjes voor de dag komt. Songs als The Door en Further And Farther ontberen compositorisch al de nodige spanning en de vocalist slaagt er niet in om de boel naar een hoger plan te zingen. Waar zijn die gave uithalen en ijzingwekkend hoge gillen? Waar zijn berhaupt die coole en onverwachte wendingen van weleer? Vragen te over.
Het doet me pijn, maar The View From Below komt uit de bus als een teleurstellende aangelegenheid. De grauwe en weinig dynamische productie helpt niet mee, de songs ontstijgen de middelmaat bijna niet en echt boeiende muzikale uitspattingen zijn op n hand te tellen. Na bijna dertig jaar is dat een erg schamele oogst. Ik vrees dan ook dat het zodoende nooit meer echt wat wordt met Heir Apparent.
Tracklist:
1. Man In The Sky
2. The Door
3. Here We Aren't
4. Synthetic Lies
5. Savior
6. Further And Farther
7. The Road To Palestine
8. Insomnia
