Het is heel wat anders dan we van Floor gewend zijn. Toch klinkt het fris en bewijst de winnares van de Buma ROCKS! Export Award dat ze een alleskunner is, want of het nu rockt la Foo Fighters (While Love Died) of melodieuze poprock is (Storm In A Glass), ze past zich moeiteloos aan. In Drifting Islands krijgt ze hulp van haar zus Irene, een samenwerking waarop veel fans hebben gewacht.
Na vier compacte rockers is Paragon een vreemde eend in de bijt met licht progressieve twists en getokkel. Even wordt het nummer wat steviger en komt de naam van Skunk Anansie in gedachten op. Daarna gaat het er wild aan toe met Let Me Out, waarin Lofstad zijn soleerkwaliteiten etaleert. Toch is het vooral Floor die met haar prima zanglijnen het niveau van de plaat omhoog tilt.
De tweede helft is wat wisselvalliger dan de eerste, die constant een zeer aangenaam niveau biedt. Hoogtepunten op kant b zijn het groovy en swingende Big Boy, waarbij je onmogelijk stil kunt blijven zitten, het akoestische Bridle Passion en het naar zichzelf vernoemde slotnummer. Daarin komt net als in Bridle Passion het emotionele aspect in de zang goed door. Aan het einde laat ze nog even haar bereik gelden en soleert Lofstad prima.
Northward is vooral een lekkere rockplaat die aantoont dat Floor alle kanten op kan met haar stem. Door haar bijdrage is het op veel momenten genieten van de nummers, al kunnen niet alle songs de aandacht even goed vasthouden. Instrumentaal gebeurt er namelijk niet veel bijzonders, maar dat is ook nooit de opzet geweest. Er is voldoende afwisseling tussen de nummers om verveling tegen te gaan. Het is dit soort platen dat deuren voor metalliefhebbers opent naar andere soorten muziek. Het project blijft voorlopig beperkt tot deze release. Plannen voor optredens zijn er niet, maar zeg nooit nooit.
Tracklist:
1. While Love Died
2. Get What You Give
3. Storm In A Glass
4. Drifting Islands
5. Paragon
6. Let Me Out
7. Big Boy
8. Timebomb
9. Bridle Passion
10. I Need
11. Northward
