Gefeliciteerd met het album van Northward. Vanwege andere prioriteiten hebben de songs een tijd op de plank gelegen. Hoe reageerde Jrn Viggo Lofstad toen je in 2016 contact met hem opnam om er toch weer mee aan de slag te gaan?
Hij had hetzelfde gevoel als ik. Het zou zonde zijn om niets met de muziek te doen. We hadden beiden tot op dat moment echter niet meer naar de muziek geluisterd. Er zat zoveel tijd tussen, dus het eerste wat we zijn gaan doen, is naar de muziek luisteren. Ik speelde een show met Nightwish in Noorwegen in zijn hometown, dus daar hebben we afgesproken. Hij reageerde heel positief.
Hoe was het om hem na zoveel jaren weer te ontmoeten?
We hebben elkaar in de tussentijd nog wel gezien op festivals. Het wereldje is klein. Maar om weer aan de slag te gaan, was wel een kwestie van even bijkletsen.
Hoe was het om de nummers er na zoveel jaren weer bij te pakken, te spelen en te zingen?
Dat spelen en zingen hebben we pas in de studio gedaan, maar om de nummers goed te beluisteren en er weer in te komen, was heel leuk. Heel verfrissend, want alle details die je destijds hebt geschreven, ben je alweer vergeten, dus je hebt een frisse en objectieve blik erop. Dat was heel leuk. Vooral omdat het gewoon nog heel goed voelde. Niet zo van Als we hier wat mee willen, dan we veel sessies nodig om alles up to date te krijgen. Dat hoefde gelukkig niet. We hebben uiteraard wel wat dingen aangepast en opgefrist. Een nummer heeft een nieuw refrein gekregen qua zangmelodie en de tekst van het titelnummer is opnieuw geschreven. Dat was iets wat nog was blijven liggen van toen. Maar het gros kon gewoon geknipt en geplakt worden.
Om de songs op te nemen, heeft Jrn de hulp ingeroepen van de drummer van Pagans Mind en van andere artiesten.
Inderdaad. De drumpartijen zijn trouwens al opgenomen in het begin van 2009. Zowel de drummer van Pagans Mind als iemand die ik niet ken, hebben de partijen ingespeeld, vanuit de gedachte dat er veel verschillende feels zijn op het album. Ze pakken het beiden op een verschillende manier aan. We hebben een wensenlijstje gemaakt met namen waarmee we graag samen wilden werken, waar we ons het prettigst bij voelden en dan is het ook nog eens de vraag wie er beschikbaar zijn. Morty Black van TNT was tien jaar geleden al de favoriete optie, dus dat was heel leuk dat hij de baspartijen wel wilde inspelen. De toetsenist heeft niet veel hoeven doen, maar het nummer is door zijn pianotouch wel opgefrist. De rest van het album is verder beperkt tot gitaar, bas en drums, wat ook de insteek was. Back to basics.
Dat zou inderdaad mijn volgende vraag zijn: Met welke gedachte gingen jullie muziek maken? Welke richting wilden jullie op?
Ik wilde een rock-album maken. After Forever zou een jaar pauze hebben, maar ik wilde niet stilzitten. Ook wilde ik niet een album schrijven dat qua stijl op After Forever leek. Ik vond het leuk om iets anders te doen. Ik wilde de rock verkennen. Met die gedachte kwam ik Jrn tegen in 2007 op het ProgPower-festival, wat niets met rock te maken heeft. Ik vertelde hem wat mijn plannen waren. We speelden toen vier covers in een allstarband. Zowel hij als ik speelden heel diverse songs, waardoor ik onder de indruk raakte van zijn spel. Toen hoorde ik dat hij bij Jrn Lande speelde en daarvoor muziek heeft geschreven. Ik ben gek op de muziek van Jrn Lande, dus dat viel mooi samen. Toen ik aan hem vroeg of hij tijd en zin had om samen muziek te maken, zei hij ja, maar we moesten elkaar nog wel op persoonlijk en muzikaal vlak leren kennen. De invloeden waren heel verschillend. Ik was heel nieuw in de rock. Er waren wel wat bands die ik tof vond, maar daar hield het wel mee op.
Welke bands zijn dat? Heb je iets vanuit huis meegekregen?
Nee, niet echt specifiek. Jrn kwam met ontzettend veel verschillende bands aan, dus ik heb veel muziek beluisterd en dat was heel leuk. Dat maakt ook dat het album zo divers is, want het hoeft niet te klinken als alleen maar Foo Fighters, Skunk Anansie of Alter Bridge, want die kende ik dan. We hebben dus ook invloeden van classicrockbands toegepast. Bands die niet heel bekend zijn, maar wel goede platen gemaakt hebben. Zo is het dus een divers album geworden. Als het maar rock is.
Het is zeker een divers album. Er staan wat stevige nummers op, maar ook Paragon en 11.
Ja, dat klopt, hoewel die laatste titel niet klopt. Dat moet Northward zijn. Dat is een fout van de promotie-afdeling. Zo krijg ik ook veel vragen van interviewers over Jacob Hansen, die de producer zou zijn, maar hij heeft alleen de mix en mastering gedaan. De productie hebben we zelf gedaan. Zo zijn er wel meer slordigheden. Ze hebben op Spotify de nummers bij de verkeerde artiest ondergebracht. Dan moet je je echt doodschamen. Slordig, maar dat komt omdat ze veel te veel te doen hebben. Dat geldt ook voor ons, want ook Jrn en ik hebben die fout met betrekking tot de titel over het hoofd gezien. Fouten worden gemaakt. Ik ben blij dat ik ze nu kan corrigeren.
Hoe is het voor jou geweest om al die verschillende zangtechnieken weer te gebruiken?
Dat was toen eigenlijk al een wens. Ik kon voorheen nooit een rauw randje vinden, maar ging die toen ontdekken. Het paste eerder niet bij me, maar ik groeide er langzaam in. Met ReVamp heb ik dat later verder doorgevoerd. Ik wilde het extreme opzoeken om te kijken of ik het kon en of het paste. Met ReVamp wilde ik graag wat heftigere muziek maken. Ook met Nightwish kreeg ik de mogelijkheid om veel verschillende aspecten van mijn zang aan bod te laten komen. Ook met een rockerig randje. Weliswaar niet zo expliciet als in dit project, maar het leuke is wel dat ik in die tien jaar veel meer heb geleerd van wat ik toen in mijn kop had. Ik ben dus blij dat er zo veel tijd tussen heeft gezeten, want ik denk dat ik het nu beter heb gedaan dat dat ik het toen had kunnen doen. Het is nu een deel van me, het past bij me. Ik vind het heel fijn om rock met veel variatie te kunnen doen.
Je hebt natuurlijk ook veel vrijheid nu om alle verschillende kanten te belichten.
Die heb ik bij Nightwish ook wel, maar het is vaak waar de muziek om vraagt. De lijnen bij Nightwish staan vast, maar hoe ik ze aanpak, dat is een muzikaal en creatief proces waarmee we op het album heel nadrukkelijk mee bezig zijn geweest en dat voelde heel goed. Voor Northard heb ik alles zelf geschreven, al is het al veel jaren geleden. Hier kon ik even helemaal los gaan. Altijd leuk.
Dat losgaan en dat plezier hoor je goed terug, zoals in While Love Died, I Need en Let Me Out, maar aan de andere kant is er ook de diepere betekenis in andere songs.
Het kan wel allemaal over seks, tieten en bier gaan, maar dat platte gevoel heb ik zelf niets mee. I Need was grappig om te schrijven, maar voor mij is dat echt met een bak zout ernaast. Big Boy zit ook in die hoek, maar daar zit wel een boodschap achter. Dat is dan wel weer grappig dat dat nummer juist nu uitkomt, met dat hele #metoo-gebeuren. Ik heb daar gelukkig zelf geen ervaring mee, dus ik heb daar zelf weinig aan toe te voegen. Ik ben echter wel een vrouw in een mannenwereld en daar gaat het nummer over.
Over diepgang gesproken, waar gaat Northward over?
Letterlijk over mijn weg naar het noorden. Toevalligerwijs ben ik via Amerika in 2008 in Noorwegen beland. Het gros van het album is in Noorwegen geschreven met een Noor. In 2012 trad ik toe tot Nightwish. In 2014 ontmoette ik mijn huidige man en nu woon ik in Zweden. Dat is toevallig allemaal in het noorden. Toen ik nadacht over de titel van het project vond ik het heel moeilijk om een nummer erbij te pakken dat het gevoel representeerde. Toen ik Northward herschreef, vond ik dat wel treffend, al mijn emoties die de weg naar het noorden representeren, komen daarin terug. Alle dingen die het mij gebracht heeft en wat ik samen met mijn man gevonden heb, zitten erin.
Het is dan ook heel mooi om juist daarmee het album af te sluiten.
Ja. Het is een ware conclusie van alles.
Er staan nog wel meer bijzondere momenten op, zoals Drifting Islands, het duet met je zus Irene. Hoe speciaal is het om dat vereeuwigd te hebben?
Hartstikke leuk. Toen ik het nummer schreef, had ik Irene niet in gedachten. Ik had de zanger van Alter Bridge in gedachten. Ik heb hem ook gevraagd. Myles Kennedy was wel genteresseerd, maar zijn carrire heeft in die tussenliggende jaren natuurlijk een enorme groei doorgaan. We wilden ons halsbrekende toeren besparen en al jaren vragen fans om een duet met Irene op cd in plaats van live. Het voelde veel leuker, dus dat zijn we gaan doen. Ik heb het ook zelf op kunnen nemen. Ik heb de microfoon meegenomen naar Nederland. Het was heel tof en bijzonder, zeker omdat we allebei moeder zijn van een jonge baby. Het opnemen moest dus echt tussen de babys verzorgen en naar bed brengen door. Echt rock-n-roll, haha.
Zijn er nog meer bijzondere nummers waar je wat over kunt vertellen
In principe natuurlijk allemaal, maar Bridle Passion is er wel een die ertussenuit springt met zijn eenvoud. We hebben ons wel afgevraagd of we nu echt een rockalbum gingen maken met een nummer erop van maar een paar minuten met een akoestische gitaar en zang. Het album is een puzzel en we vinden dit passen.
Ik had Storm In A Glass als single verwacht, maar het is Get What You Give geworden.
De derde single wordt Storm In A Glass. Daar komt nog een lyricvideo bij.
De teksten zijn al een tijd geleden geschreven. Hoe is het om die na jaren weer erbij te pakken?
Dat was wel een van de dingen waar ik het meest benieuwd naar was. Heb ik toen dingen geschreven waarmee ik nu echt niet meer mee aan kan komen? Gek genoeg op het laatste nummer na niet. Ik vind het gewoon passen en tijdloos genoeg. Alle dingen die ik heb geschreven refereren een beetje aan die periode van mijn leven, maar ook niet zodanig dat het niet past bij wie ik nu ben en waar ik nu sta. Daar was ik heel blij mee dat dat zo kon.
Het is wel prettig dat je niet alles hebt hoeven herschrijven.
Klopt, maar als dat nodig is, dan doe ik dat graag. Maar ik vond het mooi dat het gewoon goed past, dat het goed voelt en dat het zodanig geschreven is dat het tijdloos is. Het maakt echter niet zoveel uit wat ik ermee bedoel heb, want het past wellicht ook bij andere mensen. Jij als luisteraar gaat er een eigen draai aan geven. Het is heel belangrijk dat je teksten schrijft die niet alleen jij begrijpt, maar dat anderen er ook wat mee kunnen.
Is het project iets eenmaligs of zijn er plannen om het door te zetten?
In principe wel, maar het enthousiasme is vele malen groter dan ik verwacht heb. Niet dat ik dacht dat mensen het niet leuk zouden vinden, maar alleen op de eerste single al zijn zoveel leuke reacties gekomen. Ik heb inmiddels veel journalisten gesproken en ik ben voldoende door de wol geverfd om te weten of iets echt gemeend is of niet. Ik voel bij veel mensen een oprechte interesse.
Voor veel mensen is het een ontdekking. Het is heel wat anders dan we van je gewend zijn.
Er zijn echt mensen die niet gedacht hadden dat ze het leuk zouden vinden, maar die hebben echt nieuwe muziek ontdekt hiermee. Het is heel tof om dat e horen. Het stimuleert de gedachte om het een keer live ten gehore te brengen. In principe heb ik nee gezegd, want ik zou niet weten wanneer we live zouden moeten gaan spelen, maar nadat ik het programma dat reeds vastligt voor de komende jaren heb afgerond, is het misschien mogelijk. Zeg nooit nooit.
Jullie zijn allebei hartstikke druk met andere bezigheden.
Precies. Jrn heeft een heel pittige baan en ook bij Nightwish is er heel veel activiteit. Daarnaast heb ik recentelijk nog meegewerkt aan Metal Alliance. Vanuit mij is er zo veel te melden dat het voorlopig wel even genoeg is.
Je bent niet echt een stilzitter, zelfs niet tijdens een sabbatical.
Ik dacht een jaar lang niet te touren of een album te maken. Het kindje lag natuurlijk in de planning, maar het is de vraag of dat ging lukken. Kindje is gelukt, maar ik sta niet direct op het podium te zingen. Het eerste wat ik deed, was Ayreon live. Dat was al heftig genoeg. Je komt wel op dvd, dus je moet in vorm zijn. Je moet liedjes kunnen onthouden. Het is toch weer anders dan je gewend bent. Dat was eigenlijk het eerste waar ik ja op zei. Toen kwam Northward erbij en ook nog Raskasta Joulua. Twee dagen van tevoren kwamen ze met het idee aan om een album op te nemen.
Dat is mooi op tijd.
Ongelooflijk. We hadden er het al een hele tijd over en toen opeens moest het klaar. Daarna kwam Metal Alliance nog met een nummer, maar we hebben nog geen tekst en nog geen zanglijn. Uiteindelijk is dat nummer pas recent verschenen. Er kwam vorig jaar oktober, november en december wel heel veel samen. Ik had nog geen eens de Nightwish-tour voorbereid. Toen ik in januari in de oefenruimte stond, had ik zoiets van dat ik wel aan vakantie toe was, haha. Lekker rustig aan is dus niet gelukt. Ik vind alles leuk en dat is soms wel eens mijn valkuil.
Je hebt er nu ook nog een keer een dochter bij, dus je moet ook een keer nee zeggen tegen andere projecten.
Precies. Dat is niet niks. Ik wil graag tijd doorbrengen met haar. Daar moet ik in de toekomst wel rekening mee gaan houden, hoe leuk ik andere dingen ook vind. We hebben net een prachtig huis in de middle of nowhere gekocht waar ik graag de boerin wil gaan uithangen.
Op 26 november sta je in de Ziggo Dome. Dat is ook niet niks. Twee jaar geleden stond je nog tot tweemaal toe in een uitverkochte HMH.
Ik vind het een hele eer, want voordat ik in Nightwish kwam, speelde de band in de HMH en kreeg men deze niet vol. De tour erna dus wel en toen is er dus een dag aan vastgeplakt en stond de zaal weer vol. Nu dus Ziggo Dome. Een mooie opwaartse mars, waar ik als Nederlandse zangeres natuurlijk apetrots op ben. De eer wil ik niet naar me toetrekken, maar dat we een groei doorgemaakt hebben en dat ik daar onderdeel van uit heb mogen maken, dat is wel heel tof.
