Vortex is het vijfde album van het Spaanse collectief Toundra, dat instrumentale post-rock en post-metal met enkele progressieve elementen combineert. Het gezelschap is in eigen land behoorlijk succesvol, getuige het feit dat het album op nummer vier binnenkwam in de lijst met best verkochte albums. Voorganger IV bereikte zelfs de tweede plaats. Met de albumtitel breken de mannen uit Madrid met de traditie om Romeinse cijfers te gebruiken. Vortex duidt op Vortex Surfer Musikclub in Siegen, een klein plaatsje in Duitsland waar de mannen een speciale band mee hebben vanwege optredens aldaar.

Betekent dat ook dat de muziek afwijkt van die op zijn voorgangers? Nee, dat niet. Het is nog altijd cinematische post-rock/metal wat de klok slaat. Na een rustig intro start Cobra direct stevig. Zonder enige opbouw komt er een muur van geluid op de luisteraar af. Ook in Tuareg pakken de Zuid-Europeanen stevig uit, maar zijn er ook wat rustigere passages ingebouwd. Deze twee postmetaltracks moeten het vooral van momenten hebben en behoren zeker de eerste luisterbeurten niet tot de hoogtepunten.

Het intermezzo Cartavio luidt een lichtere, meer op post-rock gebaseerde fase in die overtuigender is. Zo klinkt het getokkel op de gitaar veelvuldiger, wordt er meer gebruik gemaakt van ruimtelijke effecten en gaat de distortion wat vaker uit. De opbouw van Kingston Falls is goed en de hoofdmelodie pakt de luisteraar er wat nadrukkelijker bij dan bij de vorige tracks. Ook het meer dan elf minuten durende Mojave is een van de sterkere nummers, al is deze wat aan de te lange kant. Met name het eerste deel maakt indruk. De naar een woestijn vernoemde compositie bouwt rustig op met ruimtelijk getokkel, veel diepte-effecten en een elektronische beat en vervolgt met een steviger deel, waarin veel ruimte is voor een hypnotiserende sfeer. Even later komen in een wat minder beklijvende sectie de voor post-rock kenmerkende tremololeads aan bod en zorgt de ritmesectie met wat accenten voor een licht progressieve touch.

Ondanks dat Toundra niet over de hele lengte de focus kan vasthouden, bevat de tweede helft van deze release dus de beste idee�n. Ook het afsluitende Cruce Oeste stemt tevreden. Er is sprake van een betere flow en een beter opbouw van de nummers dan in het begin van de plaat. Voor de doorgewinterde postrockliefhebber is er echter niet veel nieuws onder de zon. Het is een aardig album dat beslist zijn momenten heeft, maar het bevat te weinig elementen die de luisteraar op het puntje van zijn stoel brengt. Het doorbreken van de gewoonte om de albums een oplopend Romeins cijfer toe te kennen, heeft dus niet geleid tot een significant verrassende collectie songs. De Spanjaarden mogen enerzijds trots zijn op hun prestaties en op de hoge notering in de charts, want musiceren kunnen ze beslist, maar internationaal biedt Vortex te weinig om op te vallen in de zee van releases.

Tracklist:
1. Intro Vortex
2. Cobra
3. Tuareg
4. Cartavio
5. Kingston Falls
6. Mojave
7. Roay Neary
8. Cruce Oeste