Ook aan Fail·Lure is beduidend veel aandacht besteed. Vanuit conceptueel oogpunt is deze langspeler gebaseerd op Peter Greenaways veelgeprezen film Drowning By Numbers, alsmede op een aantal Art Nouveau-werken (zoals Ishtar van Fernand Khnopff, Mermaids van Gustav Klimt en La Vague van Carlos Schwabe). De film draait om drie generaties vrouwen in n familie een grootmoeder, moeder en dochter die alle drie hun man verdrinken. Ook over de titel een verbastering van de woorden failure en allure is duidelijk nagedacht. Door het woord bewust op deze wijze te spellen, daagt de band de luisteraar uit tot zijn of haar eigen interpretatie.
Vanuit muzikaal oogpunt is Fail·Lure niet minder intelligent. Er gebeurt veel op het album en de lange, uitgesponnen nummers zitten boordevol intrigerende details. Farsot hoeft het niet te hebben van snelheidsrecords of een extreem agressieve sound, maar richt zich meer op het creren van een donkere en onheilspellende sfeer. Dat doet de groep door middel van statige riffs en sfeervolle, creepy effecten die subtiel in de muziek liggen. Zoals in de gelaagde, intelligente openingstrack Vitriolic, die het midden houdt tussen Secrets Of The Moon en het werk van Dark Fortress ten tijde van het Sance-album. De gelijkenis met laatstgenoemde is overigens niet zo vreemd, wanneer we bedenken dat V. Santura, gitarist van Dark Fortress, het album produceerde. Hij zorgt voor een transparant geluid, waarin de details goed tot hun recht komen.
De rest van het materiaal is al even veelzijdig. Zo horen we in Circular Stains een nadrukkelijke rol voor melodieuze leads en cleane zang, die zeker niet ondermaats is. With Obsidian Hands begint daarentegen juist met hypnotiserende, repetitieve riffs en kille, suicidal screams. Deze Urfaust-achtige vibe gaat halverwege over in een gave versnelling met felle, hakkende riffs. Frontman X.XIX staat prominent in de mix en dat is een goede zet, want zijn strot is bijzonder sterk. Naast gelijkenissen met Azathoth (ex-Dark Fortress) lijkt zijn stemgeluid wat op dat van Benjamin Borucki (Sonic Reign).
Met ruim drie kwartier aan eersteklas, progressieve black metal is Fail·Lure een album dat heel wat luisterbeurten blijft boeien. Wie de speciale editie aanschaft, krijgt er zelfs nog een bonuscd bij. Met het twintig minuten durende Watertower Conspiracy laten de Duitsers een heel andere kant van zichzelf horen. Stille wateren hebben diepe gronden, luidt het gezegde. Dat is volledig van toepassing op dit verstilde, zich traag ontvouwende ambientnummer, dat volledig keyboardgedreven is. De kille, elektronische beats die af en toe op de achtergrond te horen zijn, geven het nummer een doods effect. Een indrukwekkend einde van een toch al zeer sterk album!
Tracklist:
1. Vitriolic
2. Circular Stains
3. With Obsidian Hands
4. Undercurrents
5. The Antagonist
6. A Hundred To Nothing
7. Watertower Conspiracy (bonustrack)
