Het is moedig om je rockband te vernoemen naar een lichamelijke aandoening, waarbij een vrouw een blaasontsteking en andere vaginale klachten krijgt, als gevolg van het hebben van een nieuwe seksuele partner. De twee vrouwen en twee mannen van het Zweedse Honeymoon Disease lijkt het niet te deren. Twee jaar geleden brengt de retrogroep zijn debuut The Transcendence uit. Met het songmateriaal slaat Honeymoon Disease een brug tussen de boogierock uit de jaren zestig, het riffgeorinteerde (dubbele) gitaargeluid van Thin Lizzy en female-fronted rockbands als Heart en The Runaways.
Bij de tweede langspeler Part Human, Mostly Beast is praktisch hetzelfde te vertellen als bij de debuutplaat. Honeymoon Disease maakt makkelijk in het gehoor liggende rocksongs met een eenvoudige insteek. De liedjes zijn vaak opzwepend en vooral erg vermakelijk. Ook het nieuwe album herbergt met Doin It Again, Only Thing Alive en Electric Eye rockende songs die iets onweerstaanbaars hebben. De Zweden hebben hoorbaar wat meer aandacht besteed aan de (vrouwelijke) vocale harmonien en de achtergrondzang. Daarbij hebben enkele liedjes een soul-/funkrandje gekregen. Dat is vooral terug te vinden in Tail Twister en Fly Bird, Fly High. In beide composities zijn er blazers toegevoegd, wat het geheel nog meer doet swingen dan het al deed.
Deze nieuwe plaat bevat met Night By Night, Its Alright en Coal Burnin ook enkele nummers die minder interessant zijn. Over het geheel is Part Human, Mostly Beast geen beroerde plaat. Toch krijg je het gevoel dat je Honeymoon Disease simpelweg live moet zien spelen. De band heeft hoorbaar veel lol en klinkt gedreven, maar als ik zou moeten kiezen tussen een concertkaartje of een album van deze Zweden, dan wist ik het wel.
Tracklist:1. Doin It Again
2. Only Thing Alive
3. Tail Twister
4. Rymdvals
5. Needle In Your Eye
6. Fly Bird, Fly High
7. Calling You
8. Four Stroke Woman
9. Night By Night
10. Its Alright
11. Coal Burnin
12. Electric Eel
