Het blijft een raar fenomeen. Genres die zo groot zijn in Nederland, maar stelselmatig genegeerd worden door de commerciële media. Metal en rock zorgen dagelijks voor goed bezochte concerten en festivals en waarschijnlijk zijn de liefhebbers van de genres de enigen die nog daadwerkelijk een cd of plaat kopen van een artiest. Zo veel fans en toch zo weinig aandacht. Zelfs Nederlandse formaties en artiesten die wereldberoemd zijn in het buitenland kunnen hier doodnormaal over straat lopen.

Zo verkocht psychobilly-band Batmobile over de hele wereld zalen uit en is deze nog steeds populair, maar geen haan in Nederland die ernaar kraait. Daarnaast is ons land hofleverancier van kwalitatief goede symfonische metalbands, met groepen als Epica en Delain. Toppers in hun genre en ze genieten overal waardering, maar in hun eigen land is enige airplay ondenkbaar. Within Temptation is daarentegen een voorbeeld van een formatie die wel bekend is, maar ook daarvan zul je weinig recente muziek op de radio horen.

Dan is er ook nog Floor Jansen. Met haar band Nightwish behoort zij momenteel tot één van de grootste acts in de scene, maar wederom is hiervoor weinig tot geen aandacht in de media. Recentelijk werd er wel wat meer aandacht aan haar als persoon besteed, maar de muziek van Nightwish blijft alsnog onderbelicht. Dit terwijl de groep met gemak de Ziggo Dome kan vullen.

En nu is daar het programma Beste Zangers. Een kleffe show met artiesten waarvan de carrière al een tijd op een dood spoor zit en nodig gereanimeerd moet worden, of waar onbekende zangers en zangeressen hopen op een doorbraak. Ze zitten allemaal knus in een halve cirkel liedjes van en voor elkaar te zingen en geheid dat er elke aflevering weer iemand moet huilen. Dit zijn namelijk steevast de momenten die uitgelicht worden en die je terugziet op social media. Alsof dit de graadmeter is, die bepaalt of er een goede cover is neergezet. Het ergerlijke hierbij is de manier waarop elke artiest vol overgave en op een diepzinnige wijze een nummer vertolkt. Zingen kunnen de meesten wel, maar schei gewoon uit met dat overdreven gedoe.

Floor Jansen doet dit jaar mee aan het programma. En eigenlijk is dat goed. Ze is een fantastische zangeres en het is schandalig dat bijna niemand in Nederland haar kent. Meteen in de eerste aflevering levert ze een fantastische prestatie. Volledig in eigen stijl en zonder poespas zingt ze grandioos het Duitse Vilja Lied van Henk Poort. In een stukje onbedoeld cabaret complimenteert deelnemer Ruben Annink Floor met: "Het is de lijpste mash-up ooit gemaakt van een opera en een metalband". Dat is grappig en ik stel voor dat hij MaYaN (ook grotendeels van eigen bodem) eens gaat beluisteren. Ook de reacties op social media liegen er niet om en Jansen lijkt eindelijk de eer te krijgen die haar toekomt. Al kopt het Algemeen Dagblad vanzelfsprekend dat voormalige Di-Rect-zanger Tim Akkermans de hoofdrol had. Want je raad het al, hij wist de tranen te laten stromen.

Voor Floor is de aandacht die ze krijgt in ieder geval mooi en verdiend. Wellicht dat de commerciële media zelfs gaan inzien dat er nog veel verborgen talent in Nederland rondloopt en dat ze zich eigenlijk kapot moeten schamen dat ze muziek van een non-talent als Famke Louise draaien, terwijl er zulke begaafde artiesten rondlopen die ook nog eens zonder auto-tune of andere bewerkingsprogramma's voor een mooi geluid zorgen. Wie weet gebeurt het, maar ga er maar niet van uit. Het zijn tenslotte de hoge heren die beslissen en die hebben het over het algemeen niet zo op met metal en rock. Die hanteren liever de criteria: knappe kop, simpele opzet, effectief op korte termijn en het liefst gekoppeld aan een schandaaltje of sensatie. Uitzonderingen daargelaten.

Het succes van Floor Jansen is in ieder geval niet bij metalfans onbekend. Wij weten immers allang wie ze is en wat ze kan. Radio en televisie zijn al lang geen bronnen meer om goede muziek te ontdekken en daar zijn gelukkig betere alternatieven voor in de plaats teruggekomen. Floor laat aan de tv-kijker zien en horen dat er meer in Nederland is dan simpele trance-deuntjes en kneuterige Neder-rap. De kwaliteit is er, maar je moet wel willen zoeken. Mocht de organisatie van het programma positief verrast zijn door haar deelname en zich in de toekomst meer willen gaan richten op artiesten met een metal-achtergrond, dan zal ik hen van harte aanraden om Els Prins (Sisters Of Suffication) eens uit te nodigen. Het levert ongetwijfeld kostbare televisie op om de gezichten van de artiesten te zien als zij een cover van bijvoorbeeld Dries Roelvink mag zingen. Beste Zangers mag dan wel niet aan mij besteed zijn, maar dan zit ik geheid voor de buis.

[ Terug naar de Artikelen ]