Het was een lang proces. Onze vorige plaat, Skin Of The Earth, dateert al weer uit 2010. We schrijven eigenlijk altijd door dus er zijn best veel nieuwe nummers. We zijn heel kritisch welke nummers het album halen. Eerst was de vraag: �Welke kant gaan we op na het tweede album Skin Of The Earth?� Wat willen we zeggen met onze derde plaat? Dat was eerst nog onduidelijk. Op een gegeven moment waren er een paar belangrijke inspiratiebronnen. Een daarvan was een concert van Peter Gabriel waar ik naar toe was gegaan. Hij speelde toen samen met een klassiek orkest. Het orkest zat er niet zomaar bij maar was echt een belangrijk onderdeel van het geheel. Dat vond ik heel indrukwekkend. Ik dacht direct: �Die kant wil ik op. Ik wil wat meer klassieke strijkers gebruiken. Zodanig dat ze niet alleen maar hun partij speelden, maar dat ze echt een belangrijke rol vervulden.� We hebben sowieso veel verschillende invloeden maar ik wilde vooral wat uit de klassieke hoek pakken. Judith Rijnveld (zangeres) is klassiek opgeleid. Ze voedde mij met allerlei klassieke cd�s uit haar collectie. Daar kwam ook een hoop inspiratie vandaan. Dus niet eens zo zeer uit de rock- en metalhoek zoals op de eerste twee albums. We wilden toch wat anders en meer onszelf laten zien. Dus toen hadden we echt een duidelijk beeld van welke kant we op wilden. We hebben een duidelijke ontwikkeling doorgemaakt. We kunnen hierna ook weer veel verschillende kanten op.

Wie schrijft de muziek?

De meeste idee�n komen van Judith en mij, net als bij de vorige albums. Ik schrijf meestal het idee en Judith ordent: dit is gaaf, dit is niks, dit moet wat langer, dat moet wat korter. Op een gegeven moment hadden we elf nummers waarvan we dachten: �Dit zijn ze.� Elke band zegt volgens mij over hun eigen nieuwe plaat dat deze het beste is, maar toen we Arms Of Morpheus hadden gemaakt, vonden we het eigenlijk zelf ook wel.

Mede dankzij een geslaagde crowdfunding is het nieuwe album uitgebracht. Het lijkt me dat het mooie resultaat van de campagne waarbij het doelbedrag werd overtroffen, jullie een flinke boost heeft gegeven?

Jazeker. Ik had �m vrij bescheiden ingezet. Het is best eng om met zoiets te starten. Het is moeilijk in te schatten hoeveel mensen je plaat willen aanschaffen. Gelukkig ging het al vrij snel de goede kant op. Het heeft ons inderdaad een boost gegeven. Het geeft heel veel energie dat mensen de plaat graag willen hebben. En dat komt ook weer in de opnames terug, meer dan bij Skin Of The Earth. Want destijds was het vooral spannend omdat we voor het eerst alles zelf deden. Er zat toen best wat stress achter omdat we niet precies wisten hoe we het allemaal gingen doen. Met de nieuwe plaat waren we met z�n allen wat meer losgeslagen. Omdat we wisten dat de mensen graag de plaat wilden horen, gingen we nog meer onze stinkende best doen met alle energie die we hadden.

Uiteindelijk werd zelfs honderdvijftig procent van het doel behaald. Wat zijn de mogelijkheden die de extra vijftig procent met zich meebrengt? Hoe hebben jullie de extra ruimte benut?

In eerste instantie was het idee alleen om hem te laten mixen en masteren door Jochem Jacobs die Hallway Of Dreams ook had gedaan. Dat was het enige waar ik aan dacht. Ik had nog niet eens aan de promo gedacht. Wat dat betreft ben ik niet zo zakelijk. (lacht). Dus dat was wel heel handig dat we veel meer kregen, dan we hadden gedacht, want nu konden we ook aan de promo werken. Het is wel handig dat je een plaat hebt maar die moet ook nog aan de man gebracht worden (lacht).

Hoe moeilijk is het om los van een platenmaatschappij alles zelf te regelen? Jullie hebben hulp van een distributeur toch?

Ja. We doen het merendeel zelf. We hebben gelukkig hulp van Suburban voor de distributie en om ervoor te zorgen dat de platen bij de winkels komen te liggen. Zij hebben ook contact met een buitenlandse distributeur zodat we ook in Engeland uitkomen. Daar zijn we heel blij mee want dat kunnen we niet zelf. Daar hebben we het netwerk niet voor.

Hebben jullie de taken verdeeld in de band?

Ja. Het is leuk om alles zelf te doen. Je zit overal bovenop maar het is vooral heel veel. Het is best lastig om het overzicht te houden. Gelukkig hebben we een band met zeven personen. Iedereen heeft zo zijn eigen taken en zo komen we er wel uit.

Jullie hebben in het verleden een aantal line up-wisselingen gehad. Heb je nu het idee dat je een stabiele groep mensen bij elkaar hebt, een vriendenclub?

We zijn als band hechter dan ooit. We hebben een heel mooi clubje bij elkaar. De basis is helemaal op orde. De laatste bandwisseling was de bassist.

Nick, de nieuwe bassist, trad eerder dit jaar al eens met jullie op, toch?

Ja, dat was in Hedon in Zwolle. Onze bassist kon niet. Edo is basgitaar gaan spelen en echt letterlijk een dag van tevoren hebben we Nick gevraagd om gitaar te spelen. Dat was echt last-minute zo van: �H� Nick, heb je morgen wat te doen?� Gelukkig is hij van alle markten thuis. Hij is een enorme aanwinst, een jong en enthousiast talent. Hij kan zowel bas als gitaar spelen.

Door wie is het artwork verzorgd?

Door de moeder van Judith. Zij heeft de cover van alle drie platen gemaakt. We hebben qua concept hetzelfde gedaan als op Hallway Of Dreams. Bij elk nummer een aquarel die de sfeer van het betreffende nummer weergeeft. We vonden het leuk om een uniformiteit over de drie platen te hebben. Judith is zangeres en tekendocent en haar moeder is tekendocent en beeldend kunstenares. Bovendien geeft het een duidelijke meerwaarde als er in het creatieve proces een frisse wind waait, een nieuwe denker, De manier waarop zij een beeld kan bedenken bij een nummer waar Judith al enige tijd tot in haar diepste ziel in zit, is uniek.

Judith is toch ook van het schilderen? Is het iets voor haar om in toekomende gevallen de hoes te ontwerpen?

Ja, ze houdt van schilderen en heeft ook kunstgeschiedenis gevolgd. Het ontwerpen van de hoezen is dan ook in samenspraak gegaan. Ze geeft de sfeer van het nummer door aan haar moeder. Ze zegt zelf dat haar moeder beter kan schilderen dan zij zelf.

Jullie werken voor de derde keer samen met Jochem Jacobs. Hoe kan hij jullie elke keer weer uitdagen?

Bij Hallway Of Dreams was hij echt de producer. Nu heeft hij alleen de mixing en mastering gedaan. Het productiewerk hebben we zelf gedaan. De mix hebben we heen en weer gestuurd. We hebben heel veel instrumentatie op deze plaat. Skin Of The Earth hebben we zelf gemixt en dat was al lastig, laat staan het nieuwe album goed mixen. Als je het materiaal zelf hebt geschreven, zit je er zo middenin dat je op een gegeven moment niets meer hoort. Je moet het eigenlijk laten liggen maar als je in zo�n mixproces zit, dan kan het haast niet want dan moet het af. Soms stuurde ik wat naar Jochem, waarvan ik zelf dacht dat het wat brak was opgenomen. Toen ik het van hem terugkreeg, dacht ik van: �Ongelooflijk dat ik dit in mijn eigen woonkamer heb opgenomen.� We hebben gewoon Judith laten zingen in de woonkamer en de akoestische gitaar is ook daar opgenomen. Alle violen klinken als een orkest terwijl het maar een jongeman is die het inspeelt. Het is wel gaaf als je de mix terugkrijgt, dan sla je soms stijl achterover.

Arms Of Morpheus is een sterk geproduceerd album, het is een organisch geheel. Vooral de gitaren en de orkestrale arrangementen maken een sterk onderdeel uit van het geheel. Zo zijn er mooie orkestrale arrangementen, zoals in Insomnia.

Ik ben blij dat je dat zegt want dat was ook precies de bedoeling. Organisch was wat dat betreft het hoofdwoord. Ik hou zelf ook van de Midden-oosten-achtige sfeer en dan met name het traditionele van die kant, de instrumentatie. Dus echte instrumenten en die vervolgens goed naar voren laten komen. Live wordt het dan wel weer heel spannend want hoe gaan we dat oplossen? Maar dat komt helemaal goed. De violist is een hele jonge knul die niet zo lang geleden van de middelbare school komt. Op de school waar Judith werkt, is er ook een schoolmusical en daar speelt een band waar hij ook in heeft gezeten. We hebben hem snel opgepikt voordat iemand anders hem ontdekt (lacht) met de vraag of hij bij ons wilde spelen. En Maaike is vast bandlid dus we maken gretig gebruik daarvan met de cello. Je hebt al snel een orkest als je die beide zeven keer opneemt. Via Facebook kende ik een meisje die heel veel met die traditionele instrumenten bezig was. We hadden elkaar al eens ontmoet toen ze in een andere band speelde. Ineens dacht ik tijdens het middenstuk van Insomnia: �Hier kan wel een draailier�.

De echte instrumenten geven de muziek ook echt een ziel.

Daar komt het organische inderdaad ook vandaan. Zo�n cello of draailier, daar zit echt een bepaalde kraak aan. Die instrumenten hebben een karakter. We hebben een computer vol met cello�s en draailieren maar het klinkt nooit als het echte instrument. Ik ben dus blij dat we de mogelijkheid hadden om het echte werk op de plaat te kunnen krijgen.

Er staan wat meer gitaarsolo�s op dan normaal.

Ja, dat komt omdat we nu twee goede gitaristen hebben. Zowel Edo als Chris kunnen lekker soleren. De vraag is altijd: leent een nummer zich ervoor of niet? En nu waren er een paar momenten waar het wel prima paste.

Is dat live dan wel lastig om het zo vol te brengen?

Op zich lukt dat wel. We zijn natuurlijk met z�n zevenen. Iedereen is wel creatief om te bedenken welke extra partij op een bepaalde manier door iemand gespeeld of verwerkt kan worden.

Daar zit wel aardig wat voorbereidingstijd in.

Jazeker. We hebben dan ook veel geoefend de laatste tijd maar het was erg leuk om de nieuwe nummers te spelen, vooral omdat we nu een hechte club hebben. Het instuderen was echt te gek.

Het geheel klinkt progressiever. Was dat een opzet omdat jullie jezelf wilden uitdagen of is dat spontaan ontstaan?

Ik maak er geen geheim van dat ik oude progrockplaten leuk vind. Niet dat we meteen een progrockband moeten zijn. Het heeft inderdaad wat meer de overhand. Het is niet echt bewust gegaan. Het is meer een natuurlijk verloop.

Dat is ook het mooiste dat het op die manier ontstaat

Inderdaad. Soms weet ik van nummers niet meer hoe ze zijn ontstaan. Op een gegeven moment is het er gewoon spontaan uitgefloept. Dat zijn ook vaak de beste nummers, waar je niet al te lang bij na hoeft te denken.

Zijn alle nummers op Arms Of Morpheus nieuw? Op Skin Of The Earth had ik het idee dat er een paar nummers waren die nog voor het uitbrengen van Hallway Of Dreams geschreven waren.

Dat klopt wel. Er waren inderdaad een of twee nummers die we in dezelfde tijd als de nummers op Hallway Of Dreams geschreven hadden. Van het nieuwe album waren er ook een paar al wat langer af maar die waren in vergelijking met de eerste versie qua vorm toch wel net wat anders dan hoe ze op de plaat terecht zijn gekomen. Veel idee�n op de nieuwe plaat zijn al wat ouder.

Jullie zijn al met z�n zevenen en dan hebben jullie ook nog twee gasten uitgenodigd. Hoe zijn de contacten ontstaan? Hoe kwamen jullie in contact met Kristoffer Gildenl�w?

Toen we net met de opnamen begonnen, namen we afscheid van Eric. Toen begon ik met shoppen naar een nieuwe bassist. Kristoffer kende ik uiteraard van Pain Of Salvation maar ook van z�n band Dial waar we een keer samen in hebben gespeeld. Daarna hebben we elkaar een keer ontmoet. Als vaste bassist zag hij het niet zitten om bij ons te komen, vanwege zijn eigen solowerk. "Maar als ik iets voor jullie in kan spelen, vind ik het hartstikke leuk." Het eerste waar ik aan dacht, was zelf wat inbassen voor de nieuwe plaat. Hij zou er in eerste instantie drie nummers inspelen maar het werden er zes geloof ik (lacht).

Ik hoorde in At Least You Tried wat van zijn baspartijen.

Dat klopt inderdaad. Hij pakt dan een melodielijntje in de baspartij die ik had verzonnen maar hij verbetert �m. Het is een wereldbassist natuurlijk. Ik heb hem helemaal zijn gang laten gaan. Ik stuurde hem op wat ik in grote lijnen had bedacht maar zei tegen hem: �Ga vooral je gang�. Tijdens Insomnia, een van mijn favoriete nummers, hoor je het ook. Dat is typisch Kristoffer, die lijnen en een paar melodie�n die hij daar speelt. Daar was ik zelf nooit opgekomen. Dat is geweldig. Dat brengt het nummer naar een hoger plan.

En hoe hebben jullie Valerio Recenti ontmoet?

We hebben hem ontmoet samen met zijn band My Propane. Het was een hartstikke leuke gozer. Judith zei op een gegeven moment: �Ik vind hem een geweldige stem hebben. Ik wil hem graag op de cd hebben.� Het leek mij ook wel gaaf maar in welk nummer? Zij gaf aan: "In Heather." Ik was eigenlijk verbaasd omdat het het rustigste nummer op de hele plaat was. ��en dan gaan wij zo�n kanon laten horen (lacht).� Maar toen hij de eerste versies had opgestuurd, kreeg ik echt kippenvel. Ik vond het een briljant idee van Judith. Ik vond het al een mooie ballad maar het werd een van mijn favorieten. Valerio heeft ook z�n eigen idee�n eraan toegevoegd. Dat maakt het hele nummer af.

Het niveau van Judith is ook weer hoger. Direct al in Hypnos, maar dan niet alleen in de hoogte maar ook tijdens Strength Of The Endless met haar lage stem.

Ze stond hier in de huiskamer te zingen en ik stond het op te nemen. Toen ze dat deed dacht ik direct al: �Het is een heel ander verhaal dan de vorige plaat�. Ze was veel meer ontspannen. Met Skin Of The Earth was het een beetje een drama omdat ze drie weken voor de opnamen haar stem kwijt was. Op een gegeven moment was haar stem wel terug maar ze was aan het zingen met het gevoel van: �Ik hoop dat ie het houdt�. Je houdt dan in en je bent gestrest. In dit geval kon ze echt puur op de emotie gaan zingen. Ze heeft zichzelf wel overtroffen wat dat betreft. Ze heeft ook nog in een soul-coverband gezeten. Ik vind het vooral mooi dat ze sterk is in de mid- en lage range. Dat komt heel goed op het nieuwe album naar voren. We hebben het hele skala aan van wat haar stem kan, en dat is heel veel, gebruikt. Dat vind ik wel heel gaaf.

Met King Of Thieves en Heather hebben jullie nummers die op de radio niet zouden misstaan. Heb je ook die behoefte om een breder publiek te trekken?

Het zou leuk zijn. Als je op een radio wordt gedraaid, dan bereik je in een keer heel veel mensen. We maken ons geen illusies. Het is best lastig om bij de commerci�le radio voeten aan de grond te krijgen. De nummers zijn niet gemaakt om op de radio te komen. Dat is niet de achterliggende gedachte maar het zou kunnen en het zou leuk zijn als ze wat van ons draaien.

Komende vrijdag is de releaseparty in Den Haag. Helaas kan ik daar niet bij zijn. Komen er nog meer optredens buiten Paard van Troje ter promotie van het nieuwe album?

We spelen nog in Zaandam (7 november). Er zitten nog een paar in de pijplijn die nog niet zijn bevestigd. Pas als ze in kannen en kruiken zijn, kondigen we ze aan.

Eind vorig jaar was er een speciale intieme show. Is dat goed bevallen en willen jullie dat vaker gaan doen?

Het was heel gaaf. Dat was in het Veurtheater. We doen er ook altijd een in een klein muziekcaf� in Den Haag. Dat is heel kleinschalig. We vinden het heel leuk om te doen. Zo rond de kerst willen we jaarlijks een klein akoestisch optreden gaan doen.

Judith heeft een aantal keer in theaterproducties meegedaan. Zijn er nog steeds theaterambities?

Als individu niet maar als band wel. Ik had het er laatst met Maaike en Judith nog over. Het zou een ambitie van mij zijn om iets met een orkest te doen. Dat lijkt me echt te gek. We hebben wel contacten hier en daar. Met name Maaike kent het halve Metropoolorkest (lacht). Onze muziek leent zich er ook voor. We zouden helemaal los gaan wat arrangementen betreft. Dat zie ik nog wel een keer gebeuren.

Volgens mij zijn jullie allemaal liefhebbers van chocola. Wat is jullie favoriete chocola?

Toevallig hebben we net een bakje voor ons staan met Tony's Chocolonely. Zeg maar alle vormen en smaken die hij heeft, zijn onze favoriet. Er zijn vast fanatieke fans die dit interview lezen. Die willen misschien nog wel eens een paar repen meenemen, daar ben ik wel heel blij mee! (lacht)

Bedankt voor jullie tijd en veel succes komende vrijdag met de show!

We zijn wel aan het stuiteren voor de nieuwe show. Het wordt wel heel gaaf!