Tibi Et Igni betekent �voor jou en het vuur�. In de oudheid schreef men dit op boodschappen wanneer informatie geheim moest blijven en brieven na het lezen vernietigd moesten worden: burn after reading. Die titel slaat in deze context op de rol die sociale media tegenwoordig vervullen: hoe iedereen zijn priv�leven op straat gooit en onze daden steeds vluchtiger worden.

Op het album Necropolis (2009) zing je in Never Say My Name � Protect what you�ve got and keep it away from the crowd �. Had deze zin een soortgelijke strekking?

Vader-albums zijn altijd een weerspiegeling van de onderwerpen waar ik me tijdens het schrijven mee bezig houd, de dingen waar ik me aan erger of de problemen die een rol spelen in mijn leven. Never Say My Name was echter meer religieus van aard: geloof wat je wil, maar leg het niet aan anderen op!

Hoe is de totstandkoming van dit album verlopen?

Dit was de eerste keer dat we nieuw materiaal opnamen met onze huidige drummer James Stewart. Zijn voorganger Pawel Jarozsewics verliet de band namelijk direct nadat hij ons vorige album Welcome To The Morbid Reich (2011) had ingedrumd. De afgelopen twee jaar hebben we met James opgetreden en zo hebben we als band goed naar elkaar toe kunnen groeien, wat zeker heeft geholpen tijdens de jamsessies voor het nieuwe album. Daray (die van 2005 tot 2008 bij de band drumde, WB) kwam bijvoorbeeld bij de band toen we al in de studio zaten en al het materiaal al geschreven was en had nauwelijks eigen input. Dit keer ontstonden de nummers echter op heel natuurlijke wijze.

Ben jij het muzikale brein achter Vader, of schrijven de andere leden ook mee aan nieuwe muziek?

Ik heb zeker alle touwtjes in handen, maar ik zie mezelf als een leider, niet als een baas die geen tegenspraak duldt. Gitarist Spider droeg bijvoorbeeld ook drie nummers bij aan Tibi Et Igni. Dat houdt een album spannend en gevarieerd.

Het eerste dat me opviel aan het nieuwe album is dat er minder blastbeats te horen zijn: de balans lijkt wat meer verschoven van death metal naar Slayer-achtige thrash metal.

Hoewel we altijd met zeer vaardige en snelle drummers hebben gewerkt, draait Vader niet alleen om blastbeats. James kon meer en dat wilden we laten horen: vandaar dat de nummers veel klassieke tempo�s en grooves bevatten. Groovende stukken drummen is voor veel metaldrummers moeilijker dan het volhouden van een blastbeat, maar James is er een ster in.

Wanneer ik het midtempo-nummer Triumph Of Death als �rockend� omschrijf lijkt Peter haast beledigd.

Come on! Het is gewoon gedrumd in een klassiek metaltempo. Maar mooi dat we van mening verschillen: dat houdt het uitbrengen van een nieuwe cd interessant.

De nummers Hexenkessel en The Eyes Of The Abyss zijn heel dramatische en gevarieerde nummers, die echt een verhaal lijken te vertellen.

Die nummers zijn allebei door Spider geschreven. Hij heeft meer muzikale scholing genoten dan ik en daardoor klinken zijn composities heel anders dan die van mij. In zijn nummers gebeurt veel meer en is veel sfeer te bespeuren. Ik focus vooral op brute kracht.

Is er een nummer of een bepaald aspect van het nieuwe album waar je in het bijzonder trots op bent?

Dat vind ik erg moeilijk te zeggen, wij zijn ook niet degenen die een oordeel over onze cd�s vellen, dat doen de media en onze fans. Weet je, voor mij is het opnemen van een nieuwe cd meer een verplichting: het is nodig om weer op toer te kunnen en een nieuw hoofdstuk te openen voor band en fans, maar metal zal voor mij altijd in de eerste plaats draaien om de live-ervaring.

Wie componeert eigenlijk de orkestrale intro�s voor jullie albums?

Die worden verzorgd door Siegmar, de toetsenist van de eveneens Poolse band Vesania. Hij verdient zijn brood met het componeren van muziek voor film en tv en heeft ook muziek gemaakt voor albums van collega-bands Behemoth en Hate.

Vuur is een terugkerend thema en een metafoor voor verschillende zaken die op dit album aan bod komen: kracht, oorlog, creatie, passie en zelfs liefde.

Mijn complimenten ook over het bijzonder mooie artwork!

Ik kwam op het spoor van artiest Joe Petagno (die eerder hoezen ontwierp voor onder andere Mot�rhead, WB) via een prachtig ge�llustreerde set speelkaarten. Joe wist middels dit schilderij de indruk die onze muziek op hem maakt te verbeelden. Prachtig om met zo�n gepassioneerd en getalenteerd persoon te werken: we hebben werkelijk uren met elkaar gepraat!

Genoeg over het heden, nu over het verleden. Vader bestaat inmiddels namelijk al dertig jaar! Zou je sleutelmomenten kunnen aanwijzen in de ontwikkeling van de band?

I know right! Toen ik de band in 1983 begon, had ik nooit gedacht dat we zo ver zouden komen. Er zijn twee jaren geweest die ons echt tot een volgend niveau tilden. In 1988 kwam Doc (die tot zijn overlijden in 2005 bij de band zou drummen, WB) erbij. Zijn toetreden veranderde de hele band: we werden veel harder en sneller en ontwikkelden de brute sound die men in de loop der jaren van ons gewoon werd. Dit resulteerde in de Morbid Reich-demo (1990), die we naar veel verschillende platenmaatschappijen opstuurden. Dat we, als jonge Poolse gasten, vanwege die demo in 1992 een deal kregen bij Earache Records hadden we nooit durven dromen. Destijds was Earache namelijk d� autoriteit op het gebied van death metal en grindcore, met veel bands onder de vleugels waar wij naar opkeken. Kort na het uitkomen van ons debuut The Ultimate Incantation (1993) gingen we op toer door Europa met Bolt Thrower en Grave en traden we voor het eerst op buiten onze landsgrenzen. Later dat jaar gingen we naar de Verenigde Staten, als voorprogramma van Deicide en Suffocation. Sinds 1993 spelen we jaarlijks minstens 100 shows, dat stramien houden we tot op de dag van vandaag vol. 1988 en 1993 zou ik dus als sleutelmomenten in de historie van Vader bestempelen.

Blijven er voor een band met zo�n indrukwekkende staat van dienst nog doelen over?

Jazeker, we blijven altijd hongerig en verleggen telkens onze grenzen. In de eerste jaren van de band was ons hoogste doel om eens buiten Polen op te treden, in Duitsland bijvoorbeeld. Inmiddels zijn we de wereld al meerdere keren rond geweest, maar het ontdekken van nieuwe plaatsen en het ontmoeten van fans blijft spannend.

Heb je een idee waar de muziek van Vader het meeste aanslaat? Worden jullie in Polen bijvoorbeeld als nationale helden gezien?

Dat is moeilijk te zeggen. We hebben overal toegewijde fans. Vader is geen band die veel aandacht van de media krijgt, we zijn niet �populair�. Mensen komen niet naar onze concerten omdat we hip zijn, maar omdat ze ons echt goed vinden. Maar of we het nou hebben over Rusland, Los Angeles, Nepal of Griekenland: overal worden mensen Vaderized!

Hoe kwam je in het communistische Polen van de jaren �80 eigenlijk in aanraking met heavy muziek?

Ik kwam in contact met metal via twee bronnen: vrienden en de radio. Een van de kanalen op de radio draaide �s avonds laat complete heavy metal-albums. Zo leerde ik Screaming For Vengeance van Judas Priest en Denim And Leather van Saxon kennen. De connecties met vrienden en het levendige tape trading-circuit waren echter het belangrijkst. Vinyl was namelijk alleen verkrijgbaar op rommelmarkten en ook nog eens heel duur � van een maandloon kon je slechts ��n plaat kopen! Daardoor had ik indertijd maar zo�n 15 lp�s, maar wel heel veel casettebandjes. Ik treinde het hele land af om met anderen te ruilen! Het klinkt misschien alsof het moeilijk en zwaar was, maar zo voelde het allerminst. Juist doordat er zo moeilijk aan te komen was, liepen we over van de passie voor metal.

Zoals je net al zei spelen jullie jaarlijks een indrukwekkend aantal shows. Hoe houd je dat toch vol? Je bent toch vast wel eens ziek of moe? Neem je extra maatregelen om goed voor jezelf te zorgen als je lang op tournee bent?

Tegenwoordig drink ik mijn wodka niet meer puur. In het verleden heb ik wel eens shows af moeten zeggen omdat ik niet kon zingen vanwege een verkoudheid, maar tegenwoordig willen we een zo hoog mogelijke standaard houden.

Heb je ook nog activiteiten of hobby�s naast de band?

Zeker wel! Ik zou gek worden als ik het hele jaar door alleen maar bezig was met muziek, dan zou het toch echt meer als werk aan gaan voelen dan als een passie. Ik heb twee dochters waarmee ik graag tijd doorbreng. Ik ben erg ge�nteresseerd in geschiedenis, met name in de Tweede Wereldoorlog. Zo zet ik graag modeltanks in elkaar. En ik zit in een re-enactmentgezelschap, waarmee we de geschiedenis tot leven brengen en gevechten uit de Tweede Wereldoorlog naspelen. Dit soort eerbetoon aan het verleden is tegenwoordig mateloos populair in Polen. Zonder bloedvergieten uiteraard!

Wat zijn jullie plannen voor de komende tijd?

Deze zomer staan we op een aantal festivals, in september gaan we naar de VS. Een Europese tour ter promotie van Tibi Et Igni zal daarna plaatsvinden.

Tibi Et Igni verschijnt op 30 mei. Vader staat op 9 augustus op het festival Into The Grave in Leeuwarden en op 4 december met Kreator, Arch Enemy en Sodom in de 013 te Tilburg.