Jullie staan op Pinkpop op de dag van de Rolling Stones. Dat wordt bij jullie dan vast ook een groot publiek.

Dat is wel een beetje scary. Ik denk alleen niet dat we Mick Jagger gaan tegenkomen. Zij zitten toch in een ander gedeelte dan de kleine bandjes, waarschijnlijk. Het is voor mensen die niet zo in de metalscene bekend zijn wel gelijk wat groots. Pinkpop kent iedereen in Nederland en dan de Stones ook nog. Dan denken ze meteen dat je een soort in het voorprogramma speelt en ze ook gaat ontmoeten. Het zou wel gaaf zijn.

Word je nog wel zenuwachtig voor zulk soort grote shows?

Ik word eigenlijk nooit zenuwachtig, behalve als ik misschien niet genoeg tijd heb om me voor te bereiden. Iedereen in de band heeft wel eens van die dromen gehad dat je bijvoorbeeld in bed ligt en je hoort de intro van de show al en je moet dus direct het podium op. Dat je niet klaar bent. Maar nervositeit voor een show zelf heb ik nooit echt gehad. Gelukkig, want anders zat ik in het verkeerde vak.

Maar het wordt waarschijnlijk wel een van de grootste shows die je ooit gedaan hebt.

We hebben wel al een paar keer op Pinkpop gespeeld, en op Wacken. We hebben wel voor een groot publiek gestaan. Maar ja, met die namen in je achterhoofd van wie er staan... Metallica speelt er, de Stones... Dat zijn wel de grootheden in de muziek. Het is wel een eer om daarmee op een festival te staan.

Deze zomer spelen jullie voornamelijk op festivals. Ik zag ook ondermeer Pukkelpop en Parkpop, en zelfs iets in Canada.

De zomer zit tsjokvol met festivals. Na de zomer gaan we wel ouderwets touren. Wel iets beter gepland dan voorheen, aangezien twee van de bandleden nu kids hebben. We kunnen nu niet meer drie maanden non-stop op tour.

Denk je dat je dat gaat missen?

Nee, eigenlijk niet. Nu hebben we wel erg zin om te touren, maar we hebben die pauze nodig gehad om ons volledig op het album te richten en op de zwangerschappen. Coen is ook voor de tweede keer vader geworden, namelijk. Non-stop touren hebben we eigenlijk al gedaan, de afgelopen tien jaar. We zijn nu in een positie dat we kunnen kiezen wat we gaan doen. We kunnen veel doelgerichter touren, dan te touren om te touren.

Waar gaat de tour allemaal naartoe?

We zijn nog een beetje de puzzel in elkaar aan het zetten. We zijn bezig met Europa, Latijns-Amerika, Noord-Amerika. Het staat nog niet vast, maar na de zomer stappen we het vliegtuig of de tourbus in.

[Vandaag werd bekendgemaakt dat Epica dit najaar door Europa trekt]

Is er nog een plek waar je zelf graag eens naartoe wilt voor een show, waar jullie nog niet geweest zijn?

Japan, Nieuw-Zeeland...

Zijn jullie nog niet in Japan geweest?

We konden het afgelopen jaar wel naar Japan, toen we in Azi� en Australi� hebben getourd, maar toen werd de tour eigenlijk te lang en ik was toen zwanger. Het was een hele zware tour, met al dat vliegen en de lange afstanden. Ik moest toch oppassen met mijn lichamelijke gesteldheid.

De eerste show wordt de releaseshow in Tilburg. Vorig jaar bij de Retrospect-show hebben jullie eigenlijk al alles uit de kast getrokken. Wat kunnen we dan nu nog verwachten?

Een te gekke nieuwe plaat, natuurlijk. En in 013 kunnen we sowieso visueel ook een mooie show weggeven. Maar het 70-koppig koor en orkest past daar dan net weer niet. Retrospect was ook echt een afronding van 10 jaar succesvol Epica. Iets speciaals, een mooi groot feest. Nu gaat het om iets nieuws. Het presenteren van de nieuwe plaat.

Gaan jullie de hele plaat weer van begin tot eind spelen?

Daar zijn we nog niet over uit. We willen wel alle nummers spelen, maar we weten nog niet of we dat integraal gaan doen. Misschien gaan we de nieuwe nummers afwisselen met oude nummers. Het probleem is natuurlijk dat de cd nog niet uit is. Het is voor ons lastig voor de interactie met de fans. Die kennen de plaat nog niet en zitten dan aandachtig te luisteren. Wij staan dan op scherp, want het is toch de eerste keer dat we die nummers spelen. Als je dan wat oude krakers er tussendoor gooit breekt het ijs wat sneller. Voor de band zelf en voor het publiek.

Uit hoeveel verschillende landen waren er nou mensen bij jullie Retrospect-show?

In totaal uit 45 verschillende landen, bij de show en de livestream. Uit Brazili�, Itali�, Polen, Engeland, Belgi�, Frankrijk, Denemarken, Amerika, Mexico... Overal.

Dat had je tien jaar geleden vast ook niet verwacht.

Nee, we hebben in het begin ook een paar keer voor tien man staan spelen. Toen namen we het dag voor dag.

Dat is nu niet meer mogelijk, je moet nu natuurlijk maanden in de toekomst plannen.

Het is nu echt een bedrijf geworden. Het is niet alleen de muziek, maar alles er omheen. Toen was het voor de lol, nu is het mijn baan; mijn hobby; mijn leven. Het is echt een levensstijl.

Laten we het eens over het nieuwe album gaan hebben, The Quantum Enigma. Ik sprak onlangs met Mark en Coen en zij zeiden al dat het album nu echt als een band is geschreven en opgenomen, in plaats van dat iedereen afzonderlijk zijn dingetje deed. Ben jij er ook de hele tijd bijgeweest?

Ik lag de eerste tijd in het ziekenhuis, want ik ben begin oktober bevallen. Begin december ben ik pas de studio ingegaan. Vanwege de kleine kon ik helaas niet het hele proces meemaken. Ook de repetities in de zomer heb ik ook gemist, want toen lag ik met gezwollen voeten en een dikke buik in bed. Dat dus helaas niet. Maar door die situatie zijn Mark, Sascha [Paeth] en Joost [Van Den Broek] twee keer naar mij thuis gekomen om samen aan de teksten en zanglijnen te werken. Toen ik in de studio was waren Mark en Isaac er ook bij. En dan kwam Rob weer langs, en dan Ari�n weer. Dat was hartstikke gezellig. Ik heb daar ook nog gekookt. Het motiveerde ons heel erg, op die manier werken.

De laatste plaat hebben we toen in Wolfsburg opgenomen, daar zaten we een beetje in de middle of nowhere. Voor de meeste bandleden was het verder reizen. De Sandlane studio was veel dichterbij voor de anderen. Voor mij was het ongeveer even ver. Maar als het zo ver weg is kom je niet zo snel even buurten. Dat gebeurde nu dus wel.

Je noemde Sascha Paeth al, de producer van al jullie vorige platen. Hij was dus toch nog bij het album betrokken?

Hij was vooral betrokken bij de demo's. Bij de zang en bij de structuur van bepaalde nummers. Dat heeft hij eigenlijk altijd al met mij en Mark gedaan. Dat wilden we er voor deze plaat toch in houden. Het werkte altijd goed, en Sascha is toch een beetje Epica.

Jij ging in december de studio in. Waren jouw teksten op dat moment helemaal af?

Ja. Die heb ik geschreven met de kleine op m'n armen in bed. Met m'n rechterhand heb ik de teksten geschreven, en links lag hij. Dat was eigenlijk wel heftig.

De meeste teksten zijn weer door jou en Mark geschreven?

Ik heb zeven teksten geschreven, Mark de rest.

De thema's zijn verschoven van godsdienst naar wetenschap.

Kwantumfysica, dat Mark al bij het nummer Kingdom Of Heaven op Design Your Universe als inspiratie had, is op deze plaat verdergegaan. We hebben het concept natuurlijk wel besproken en we vonden het in het begin toch wel moeilijk. Je kunt het namelijk niet zo makkelijk bevatten. De topic van de plaat is eigenlijk ons brein. Wat ons brein cre�ert, wat we denken, wat de realiteit is, wat surrealiteit is. De zoektocht naar de realiteit. Heel filosofisch ook. Maar Unchain Utopia is dan weer licht politiek getint. De rest hangt allemaal wel rond "the search for reality."

Maar het heeft dan toch wel weer met godsdienst te maken, want ook daarvan vinden sommigen dat het realiteit is, en anderen weer niet.

Je kan het volgens mij overal op toepassen. Wat je ziet is niet altijd wat het is, maar wat je hersenen denken dat je ziet. Wat jij nu ziet hoeft niet per se hetzelfde te zijn als wat ik zie. Iedereen heeft zijn eigen realiteit. De teksten zijn deze keer echt behoorlijk complex. Het is niet alleen maar birds & bees. Maar dat is Epica ook nooit geweest. We hebben altijd aangespoord tot nadenken over wat het leven is.

Heb je ook al een nummer voor je zoontje geschreven?

Ja. Een nummer gaat over de kringloop van het leven. Toen ik zwanger was is een tante van mij ziek geworden en overleden. Daardoor kwam het leven en de dood heel dicht bij elkaar. De vreugde van mijn kleine en het verdriet van het verliezen van een familielid. Dat was heel heftig en ik weet zeker dat veel mensen dat hebben meegemaakt. Dat is Canvas Of Life, die heb ik toegewijd aan mijn tante.

Prachtig nummer.

Dank je. Het is een heel intense ballad. Ik heb hem ook laten horen aan familieleden en ze vonden het allemaal een mooi eerbetoon.

Ik heb begrepen dat jullie er ook een akoestische versie van hebben opgenomen.

We hebben twintigduizend verschillende versies van The Quantum Enigma, dus we hebben ook verschillende bonustracks voor al die versies. Een paar daarvan zijn akoestisch.

Zijn die akoestische versies niet lastig? Je moet je toch een heel stuk inhouden van hoe je normaal de nummers zingt.

Nee ik vind het wel fijn. Voor mij als zangeres is het makkelijker om in een akoestisch nummer tot mijn recht te komen dan tussen al dat gitaargeweld. Maar ik vind beide wel wat hebben.

Je zei dat je begin december de studio in ging om jouw stukken op te nemen. Dan moest ook alles klaar zijn, en jij moest er ook klaar voor zijn? Of was er wat speling?

We hadden inderdaad gepland wanneer ik mijn zang zou opnemen, wanneer de teksten klaar moesten zijn. Hier en daar was het wel moeilijk om voor de kleine te zorgen en de teksten te schrijven. Ik sliep niet echt veel, ik was net een zombie. The walking dead. En mijn man was op tour. Het was toen echt heftig, al die emoties en die nieuwe situatie. Ik was lichamelijk toch best wel uitgeput bij de opnames. Dat was twee maanden na de bevalling, en dat is vrij snel. Mijn lichaam was nog niet de oude, en je zit met die hormonen. We hadden het wel zo gepland, maar als ik niet fit was geweest zou het niet gaan. Of als ik een keizersnede had gehad, dan was ik nog langer uit de running. Maar ik heb een hele fijne bevalling gehad en ben redelijk snel weer fit geworden. Ze zeggen altijd "negen maanden zwanger en negen maanden ontzwangeren." Maar het circus gaat ook door. We hebben een pauze moeten inlasten van het toeren, we hebben de plaatopnames zo aangepast voor mijn zwangerschap. In eerste instantie zou ik namelijk veel eerder moeten beginnen, maar dat had ik echt niet gekund. Er is heel wat gepuzzeld met de planning om het zo makkelijk mogelijk te maken.

Heb je de kleine ook meegenomen naar de studio, of kon je wel al zonder hem?

De eerste keer heb ik hem meegenomen, met oma of Isaac of Oliver [Palotai, Simone's echtgenoot] die op hem letten. De laatste paar dagen heb ik alleen afgerond. We moesten nog een paar dingen doen en er moest toch echt gewerkt worden. Toen is de kleine mee naar huis gegaan terwijl ik in de studio nog even kon doorwerken.

Wat was voor jou de grootste uitdaging bij dit album?

De juiste balans vinden tussen moederschap en in de band zitten.

Jullie hebben nu weer een koor op het album, maar dat is groter dan voorheen.

Dat klopt. We hebben dit keer met een twaalfkoppig koor gewerkt. In Wolfsburg hadden we altijd zo'n beetje dezelfde mensen. Dat waren altijd twee of drie vaste mensen, en net nog wie er op dat moment nog beschikbaar was. Maar nu hebben we met Joost Van Den Broek gewerkt, en hij kende een te gek koor. Het koor klinkt nu ook veel grootser. Weer net iets nieuws in Epica. En we hebben ook in het titelnummer nog een gastzanger. Dani�l De Jongh van Textures heeft daar nog voor wat gastzang gezorgd. Joost kende nog wel iemand om een extra sausje aan dat nummer toe te voegen. Dat was dus Dani�l van Textures.

En Marcela Bovio van Stream Of Passion doet toch ook ergens mee?

Ja, zij werkt veel samen met Joost. Dat is een beetje het team dat daar in de studio samenwerkt. Ze doet ook wat achtergrond zang, dat is heel erg mooi geworden.

En de gewone stemmetjes zijn natuurlijk weer van Ari�n?

Ja. Mr. Gandalf. Hij kan heel veel. Gandalf, Gollum, Hannibal, Scarface, Batman, the Joker, Bane. Alles.

Wat veel fans zich afvragen: wanneer ga jij nu eens samen met Oliver wat van muziek uitbrengen?

We hebben wel een project en dat heeft wel een naam, en we hebben een keer een priv�optreden gegeven voor wat vrienden. Maar Oliver heeft Kamelot, hij geeft les, hij heeft Sons Of Seasons wat onder een andere naam met een andere zanger verder gaat, hij is de nieuwe Kamelotplaat aan het schrijven, en we hebben nog elkaar. We hebben de kleine, nu. Ik wou dat we tijd hadden, want we willen het echt wel. Het is zo leuk om samen te spelen. Maar we hebben geen tijd.