Afgelopen zomer stonden jullie nog in Utrecht, maar sindsdien zijn jullie ook nog constant op tour geweest.
Dat klopt. We zijn net klaar met een tour door de Verenigde Staten. Die tour was erg leuk, ondanks dat we het voorprogramma waren. We willen de mensen de show echt laten ervaren. Het moet bijzonder zijn. Bij een band als die van ons is dat erg belangrijk. Het moet een show zijn, met een grootse productie. "The whole package," zoals ze dat in het Engels noemen. Maar elke keer als we voor een andere band openen is het eigenlijk maar een halve belevenis. Het is niet zoals je ons moet ervaren. Van de zeven weken dat we door Amerika tourden, hebben we meestal voor andere bands geopend. Dat was leuk hoor, dat wel. We houden er van om voor een groot publiek te spelen. Maar openen voor andere bands is een noodzakelijk kwaad, zodat de volgende keer nog meer mensen naar onze eigen shows komen. De tour was leuk en interessant. Het eerste deel was met Iron Maiden en Slayer door Zuid-Amerika. Dat was echt ongelofelijk groot. Daar speelden we in voetbalstadions. Het tweede deel was door Noord-Amerika met Avenged Sevenfold en Deftones. Daar waren het voornamelijk ijshockeystadions. Ook al kunnen we als voorprogramma niet onze volledige show brengen, het is toch een interessante ervaring om elke avond voor 10.000 mensen te spelen.
Toen jullie de band enkele jaren terug begonnen hadden jullie dat soort aantallen vast nog niet kunnen dromen.
Niet echt, nee. Het is lastig om te voorspellen hoe goed je het als band gaat doen. Ironisch genoeg was wel een van onze doelstellingen om als band zo groot mogelijk te groeien. En voor dat soort publiek te kunnen spelen. Al in een vroeg stadium kwamen we tot de conclusie dat als we zo groot willen worden, we toch veel moeten oefenen. Met oefenen bedoel ik niet alleen oefenen in de oefenruimte. Ook op het podium, hoe je je als band gedraagt voor klein publiek, maar ook hoe je je gedraagt als band voor een groot publiek. We wilden niet zomaar elke kans om op te treden aangrijpen. We kiezen zorgvuldig uit welke tours we gaan doen. Het hoeven niet alleen tours in grote zalen te zijn hoor, want we spelen ook graag in de kleinere zalen. Maar om een band te worden die in stadions kan spelen, moet je ook als voorprogramma daar kunnen komen. Dan pas doe je ervaring op om op dat soort podia te staan.
Ik heb jullie op het grote podium gezien, maar ook op een klein podium. En om eerlijk te zijn, ik denk dat de hele stageshow beter tot zijn recht komt op een kleiner, intiemer podium, dan op zo'n megapodium.
Als wij de regie hebben, dan zal de show ook op een groot podium fantastisch zijn. De enige reden waarom mensen denken dat we beter over komen als we in Tivoli in Utrecht staan dan dat we overdag op een podium in het Feyenoordstadion staan, is omdat als je ons nu in het Feyenoordstadion ziet spelen, dan spelen we als voorprogramma. Dan is het een gecastreerd optreden, zonder echte show. Als we in de Melkweg of Tivoli staan hebben we zelf de touwtjes in handen. Het doel is om zelf zo'n grootse show neer te kunnen zetten, maar zo ver zijn we nog niet. Dat weten we zelf ook.
Als jullie dan wel een headlineshow doen, zoals deze zomer in Tivoli, hoeveel staat er daar vooraf al vast, en hoeveel ruimte is er voor spontane acties?
Ik denk niet dat we veel van andere bands op dat punt verschillen. Ook toen we tourden met bands die geen enkele show hadden, waar het gewoon een paar gasten op het podium waren die hun muziek brachten, merkten we dat ook bij hen er een vast patroon aanwezig is. Natuurlijk staat de setlist redelijk vast, want die voelt goed om te spelen. Daar zit een bepaalde flow in. Als je constant de nummers van plaats verwisselt merk je dat de flow verbroken wordt. En het publiek merkt dat ook. Als je als fan een band tien keer op n tour gaat kijken, dan zal het vast saai worden. Dan ga je je afvragen waarom ze constant dezelfde nummers spelen, of waarom ze elke avond precies hetzelfde doen. Nou, omdat het niet de bedoeling is dat je naar tien optredens op n tour komt haha.
Hebben jullie al dat soort hardcore fans, die jullie volgen door Europa of de States?
Jawel! Ik heb wel mensen gezien die ons twintig keer op rij kwamen zien. Bizar eigenlijk. Dan zie je ze elke keer in het publiek. Of bij signeersessies. Het is wel erg leuk hoor.
Wat ik me nou al lange tijd afvraag: wat zetten jullie als handtekening? "Nameless ghoul"?
We hebben stempels daarvoor. Alleen Papa [Emeritus II] signeert echt. Als wij onze stempels niet bij ons hebben dan tekenen we ons symbool er op.
Door naar de nieuwe EP. Het is slechts een half jaartje sinds Infestissumam uitkwam, maar nu al komen jullie met een EP. Wat is de gedachte hierachter?
De nummers op de EP hebben we al opgenomen voordat we het album opnamen. Eigenlijk zouden die nummers als extra materiaal voor het album dienen. Toen we ze opnamen was Dave Grohl erbij betrokken, wat redelijk wat publiciteit opleverde toen we I'm A Marionette uitbrachten als b-kant. We wilden niet dat dat soort publiciteit het album zou overschaduwen. Als we ze als bonus hadden toegevoegd op het album, zou men vooral vragen naar Dave Grohl. Niet naar onze eigen nummers op Infestissumam. We wilden dat het album op zijn eigen poten kon staan. De grappige, rare covers die we ernaast doen, moeten ook echt ernaast blijven.
Ze zijn inderdaad wel grappig. Neem nu bijvoorbeeld Crucified van Army Of Lovers. Mensen denken daarbij aan een cheesy Zweedse pop-act van twintig jaar terug. Waarom besloten jullie om die te coveren?
Omdat ze een cheesy pop-act zijn van twintig jaar terug! We houden van muziek en dit is gewoon een goed nummer. Als we denken dat we wat met zo'n nummer kunnen doen en als het tekstueel ook bij Papa past, dan doen we het. Het is natuurlijk ook leuk om in de voornamelijk hetero-gedomineerde metalwereld een gay disconummer te coveren.
Waar kwamen de ideen vandaan om If You Have Ghosts van Roky Erickson en Waiting For The Night van Depeche Mode op te nemen?
Depeche Mode is natuurlijk een synth-band, maar ik denk dat veel openminded metalheads er ook goed naar kunnen luisteren. Vooral de albums die ze vanaf de jaren '90 maakten, waar ze ook wat meer gitaar er in gingen gebruiken en het allemaal niet zo poppy meer was.
Ik heb gemerkt dat men in Europa vaker weet wie Roky Erickson is dan in Amerika. Vooral in Zweden merkten we dat goed in de metalscne. Entombed heeft ergens rond 1995 een keer een nummer van hem gecoverd, waarna men hem wel kende. In de underground rock- en metalwereld, in ieder geval waar wij vandaan komen, houdt iedereen wel van zijn muziek. En gezien de titel konden we het niet weerstaan om dat nummer op te nemen.
Ik las dat er een luxe versie van Infestissumam komt waar de EP bij zal zitten.
Dat is per land verschillend. In Zweden komt die er sowieso, maar of die ook in de rest van Europa uitkomt weet ik niet. In verschillende landen zitten we bij verschillende sublabels van Universal, waardoor het allemaal wat verwarrend is. En natuurlijk door het gedoe met onze bandnaam, dat maakt het er ook niet simpeler op. Wij beschouwen alles wat we uitbrengen in Scandinavi als "het origineel." Alles daarbuiten zijn "andere versies." Het klinkt wat oneerbiedig, als ik het mezelf zo hoor zeggen, maar zo is het niet bedoeld. Maar goed, hier in Scandinavi brengen we dus Infestissumam uit met daarbij de EP, eigenlijk zoals we in eerste instantie wilden doen. Maar de EP komt ook los uit.
Even over jullie naam he, nu je dat toch al noemt: in het persbericht dat ik kreeg stond Ghost B.C. want de promoter moest jullie zo noemen van het platenlabel. Ze stonden er op. Maar hoe zit het nou?
Het is Ghost. Ik sta er op dat je ons Ghost noemt. Maar Universal in Engeland en de VS durven ons geen Ghost te noemen. Dat komt omdat de wetten daar anders zijn dan in Europa. Daar kennen ze het zogenaamde "common law," terwijl we in de rest van de wereld continentaal recht [ook wel "civil law" genoemd] kennen. In common law kun je heel makkelijk iemand aanklagen als je vindt dat jij ergens recht op hebt. Daarom worden er in Amerika zoveel rechtzaken aangespannen. Dat doen ze voor alles wat je maar kan bedenken, om er maar munt uit te slaan. Daarom wil Universal per s dat we er Ghost B.C. van maken in de VS en Engeland, zodat ze geen gezeur krijgen van een andere Ghost. Het is dus voornamelijk om hun eigen hachje te redden. Wij zijn Ghost. Zij noemen ons Ghost B.C.
Jullie doen dit jaar nog wat shows in Engeland en een paar in de rest van Europa. Maar niet in Nederland. Waarom niet?
We doen het niet om jullie te verwaarlozen, geloof me. Om een lang verhaal kort te maken: we hadden de tour met Alice In Chains in Engeland al gepland en we moesten ook nog een tour door Scandinavi doen. We hebben ervoor gekozen om die nu te doen en daar konden we ook nog net een paar shows in Duitsland bij nemen. Maar om te zorgen dat we in het voorjaar een fatsoenlijke tour door Europa kunnen doen hebben we besloten Nederland nu niet aan te doen. In plaats van twee kleinere shows, dus nu een en straks een, doen we straks een grote show. Zo ook voor bijvoorbeeld Belgi en Frankrijk. Het plan is dus om in het voorjaar weer naar Nederland te komen.
