Jullie zijn terug met twee albums. Nu het eerste deel en over een paar maanden deel twee. The Wrong Side Of Heaven And The Righteous Side Of Hell. Dat is een hele mond vol.

Zoltan: zo lang dat ik hem bijna niet kan uitspreken zonder een fout te maken.

Ivan: toen we besloten om er twee albums van te maken wilden we eigenlijk het ene album The Wrong Side Of Heaven noemen en het andere The Righteous Side Of Hell. En we wilden ze eigenlijk tegelijk uitbrengen. Maar vierentwintig nummers is veel om in een keer te verteren. Het leek ons daarom beter om ze los uit te brengen, zodat de fans niet alles tegelijk over zich heen gestort krijgen. Zo kunnen ze eerst rustig van deel 1 genieten en als ze die zat zijn komen we met deel 2.

Zoltan: we zaten met zoveel goede nummers dat we niet konden kiezen welke we niet op een cd wilden zetten. Normaal heb je twintig nummers waarvan er dan zeven niet goed zijn, dus die laat je weg of werk je later uit voor b-kanten of soundtracks. Maar we hadden echt alleen maar nummers die we goed genoeg vonden om op de cd te zetten. We zeiden dus al tegen het label dat we er twee cd's van wilden maken, maar zij vonden dat toch geen goed idee. We hebben ze toen alle nummers gegeven en gezegd "ok, kiezen jullie dan maar welke nummers er op het album komen." Een week of twee later belden ze ons op en zeiden ze dat het toch twee cd's werden. Wij wilden in eerste instantie wel dat het een dubbel-cd wordt. Het label heeft ons toch geadviseerd om het als twee losse albums te doen. Inmiddels staan we daar ook echt achter, op deze manier is het wel beter. Nu hoeven de fans ook niet gelijk te kiezen.

Guns n' Roses was twintig jaar geleden een van de eerste bands die dat deed en toen voelde ik me al bedrogen, want ik had toen niet genoeg geld om allebei de cd's te kopen.

Ivan: ja precies! En zij hadden nog veel meer nummers dan wij! En ook langere nummers. Dat is gewoon veel teveel om in ��n keer tot je te nemen. Het is overweldigend voor je oren.

Hoe wordt bepaald welk nummer op welk deel komt? Want normaal zet je de sterkste nummers op de cd, maar nu moesten jullie toch kiezen wat als eerste komt.

Zoltan: een paar van mijn favoriete nummers staan op deel 2. We hebben ook met het idee gespeeld om een hard album en een rustiger album uit te brengen. Maar dat zou de fans dan weer verdelen. Bovendien zijn we er trots op dat onze albums een flow hebben. Ze bevatten diversiteit. Hard en rustig. We wisten wel al snel wat de eerste single zou worden, dus van daaruit zijn we dan gaan kijken wat er nog meer op de eerste cd moest komen. We hebben uiteindelijk een lijst gemaakt van de nummers die we op het eerste deel goed vonden passen. Dat er een zekere flow in zit. Daarna hebben we dat ook voor de nummers die dan op het tweede deel zouden komen gedaan, en de lijsten uiteindelijk tegen elkaar gelegd. We hebben toen nog wat nummers verschoven tussen de albums en uiteindelijk waren we helemaal tevreden.

Ivan: het mooiste is dat er geen slechte nummers op staan. Ik wil onszelf niet op de schouder kloppen dat we zo geweldig zijn, maar bij dit album hadden we het doel om alleen nummers op te nemen die goed genoeg zijn om uit te brengen. Zo niet, dan hadden we het weggegooid. Ik ben erg trots op het feit dat ik achter elk nummer kan staan en kan zeggen "dat nummer is echt bad-ass."

Is dat in het verleden wel eens anders geweest?

Ivan: nee, zo gaat het niet binnen deze band. We zetten geen nummers op albums als vullertjes. We zijn in eerste instantie muziekliefhebbers. Als we een nummer niet goed vinden heeft het niets te zoeken op onze albums.

Zoltan: maar nu hadden we dus gewoon twintig-plus goede nummers, waarvan we ze allemaal goed genoeg vinden om uit te brengen. Ze horen allemaal op een Five Finger Death Punch album, zo simpel is het. Geen b-kantjes, geen opvullers. Elk nummer is belangrijk. Het gebeurt niet vaak dat je met zoveel goede nummers op de proppen komt.

Hadden jullie dan wel de luxe om zo lang in de studio door te brengen? Twee albums opnemen kost ook twee keer zoveel tijd.

Ivan: we hebben inmiddels de luxepositie dat we tegen het label konden zeggen dat we zo lang in de studio wilden zitten als dat we dachten nodig te hebben. Dus we wilden geen gezeur met dat ze binnen 4 maanden een cd moesten uitbrengen. Gelukkig gingen ze er in mee.

Dus deel 2 is ook al volledig af?

Ivan: helemaal af. Van begin tot einde, van muziek tot verpakking. Ik ben blij dat we de komende twee jaar niet meer de studio in hoeven.

Jullie hebben weer met producer Kevin Churko gewerkt, net als op de vorige cd.

Ivan: hij is een beetje onze therapeut. Hij is een van onze beste vrienden en een soortje een extra bandlid. Ik kan me niet indenken dat we met iemand anders zouden opnemen.

Jullie hebben ook diverse gastrollen op het album. In de eerste single Lift Me Up horen we Rob Halford, maar er zijn er nog meer.

Ivan: we hebben ook Max Cavalera van Soulfly en Jamey Jasta van Hatebreed op het album. En Maria Brink van In This Moment. En Tech N9ne, maar ik weet niet of die hier bekend is. In de VS is hij een underground-held. Hij wordt zeer gerespecteerd door vele rockers en metalheads, ook al is hij een rapper. Het gave is, het album was eigenlijk al af. We hebben namelijk niet de nummers geschreven speciaal voor de gasten die meedoen. Dat was namelijk nooit onze bedoeling. Dat wordt namelijk al snel een gimmick. Het album was al af en toen besloten we om er nog wat leuks mee te doen. We besloten om wat vrienden te bellen om te vragen of ze mee wilden doen. De mensen die ik noemde zijn slechts de gastzangers op het eerste deel. Op het tweede hebben we er nog een paar.

Zoltan: als je kijkt naar de tracklist dan zie je wat Ivan bedoelt. De nummers waar de gasten op meedoen staan op het einde. Dat zijn andere versies van nummers die ook zonder de gasten op het album staan. Nou ja, uitgezonderd die met Tech N9ne, want dat is een cover van L.L. Cool J. We hebben dus elf normale nummers en daarna komen nog drie andere versies. Je zou ze bonustracks kunnen noemen, al zijn ze dat niet echt. Eerst kom je bijvoorbeeld I.M. Sin tegen waarop je alleen Ivan hoort. Op het einde staat dan nog de versie waarop je ook Max Cavalera hoort, die in het Portugees zingt. Dat geeft een hele nieuwe dimensie aan het nummer, vanwege de andere stem en de andere taal.

Ivan: we hebben dit vooral gedaan omdat we het zelf leuk vinden. Het moet voor ons ook leuk zijn, he. Je wil niet dat het stagneert. Veel artiesten worden het slachtoffer van hun eigen eentonigheid. Wij willen graag ook plezier hebben. Onze baan is geweldig en als artiest leek ons dit gewoon leuk om te doen.

Als metalfan ben ik natuurlijk heel blij dat Rob Halford meedoet.

Ivan: wij ook!

Maar van dat nummer is slechts ��n versie?

Ivan: ja. Dat is de enige en die opent het album. Dat is ook de enige die je nodig hebt. Rob Halford doet er op mee dus elke versie zonder hem is gewoon niet zo goed.

Op welk moment tijdens het schrijven of tijdens de opnames werd het duidelijk dat dat nummer een tweede stem nodig had?

Ivan: ik zou het niet zo willen verwoorden. Het nummer had geen tweede stem nodig maar het leek ons bij dit nummer gewoon interessant. En het heeft toch wel al een Judas Priest-vibe.

Zoltan: het nummer was zelfs al af toen we met dat idee kwamen.

Ivan: en dus besloten we om de stoute schoenen aan te trekken en te vragen of hij interesse had. We hadden via viaal eens vernomen dat hij ons wel een toffe band vindt. We hebben het nummer opgestuurd naar zijn management met de vraag of hij wil meedoen. Een week later belde hij op en zei dat hij naar Las Vegas kwam om het op te nemen. Dat was echt zo gaaf! Vaak nemen zangers hun stukje dan gewoon thuis op in hun eigen studiotje en dan sturen ze die opnames. Maar Rob kwam gewoon naar ons toe! Hij wilde ons ook graag ontmoeten. Dat was echt onwerkelijk! We zaten daar ineens sushi te eten met Rob Halford! ROB HALFORD! En hij vertelde allemaal toffe verhalen, bijvoorbeeld over dat hij voor het eerst in Las Vegas kwam in 1976. Las Vegas is onze thuisstad, dus vandaar dat hij het zei. "1976... toen was ik nog niet eens geboren.." dacht ik bij mezelf. Hij is echt zo'n gave vent. Het is een grote eer dat hij mee wilde doen.

Dus het was echt zo makkelijk om hem te krijgen?

Ivan: dat is juist zo gaaf er aan. Hij is zo down-to-earth.

Zoltan: er is hem blijkbaar in een interview wel eens gevraagd of hij ook nog naar jonge bands luistert en wat dan zijn favoriete band is. Daarop had hij geantwoord dat hij Five Finger Death Punch goed vindt. Dus ja, dat hebben wij ook ter oren gekregen. Dus we wisten dat hij ons kende. Toen we met dat nummer bezig waren vonden we al dat er wel een Judas Priest-sfeertje aan zat, dus toen begon er een belletje te rinkelen. "Laten we Rob Halford vragen" zeiden we in koor. Nooit geschoten is altijd mis. En we hadden niets te verliezen, dus waarom zouden we het niet vragen?

Ivan: alleen al weten dat Rob Halford naar jouw band luistert en er van geniet, dat is al fantastisch. Dat is een van de absolute hoogtepunten van m'n carri�re.

Bij Max en Jamey was het ongetwijfeld nog makkelijker, want jullie hebben met hen getourd. Die bel je gewoon zo op om te vragen?

Ivan: ik ken Jamey nu wel een jaar of tien. Ik ben een enorme Hatebreed-fan. En met Soulfly hebben we onlangs nog getourd. Hij kwam toen al een paar keer een nummer met ons meezingen op het podium. Hetzelfde met Maria van In This Moment.

Zoltan: In This Moment heeft ook met Kevin Churko opgenomen, dus hij had haar nummer al. Dus dat ging allemaal erg makkelijk. En het was voor ons gewoon heel leuk om te doen.

Van jullie vorige album American Capitalist zijn diverse singles uitgekomen. Hoeveel potenti�le singles staan er op de nieuwe?

Ivan: afgezien van Burn Motherfucker, ongeveer alles. Zelfs die zou ik nog wel op single willen uitbrengen maar vanwege de titel gaat dat wat lastig worden. Niemand gaat die draaien. Al heet het wel Burn M.F. op de hoes.

Zoltan: ik denk een stuk of vier per album. Maar ik verwacht niet dat we acht singles gaan uitbrengen van deze albums.

Ivan: we schrijven geen nummers om singles te worden. We zijn liefhebbers van goede muziek. Als het een single wordt, dan is het maar zo. Maar we schrijven ze niet bewust als singles. We zijn nog altijd een metalband, we zijn niet uit op singles uit te brengen.

Zoltan: als we daar op uit waren hadden we geen domme naam als Five Finger Death Punch genomen. Die naam zegt eigenlijk al genoeg. We zijn allemaal liefhebbers van Pantera, Slayer, maar ook van W.A.S.P, Scorpions en Accept. We luisteren naar alles tussen Slayer en Def Leppard, zolang het maar goede muziek is. En we geven niet om welk labeltje er opgeplakt wordt. Thrash metal, hard rock. Nou en? Je houdt er van of je houdt er niet van. Zo moet onze muziek ook beoordeeld worden. Met die instelling maken we muziek. We schrijven geen nummers om een hit te worden. We schrijven nummers die we zelf goed vinden. Dit is wat we doen. Het valt ergens tussen al die bands in die ik net noemde. Niet te hard maar ook niet te soft. Enkele van onze nummers worden op de radio gedraaid, maar we vallen ook goed bij mensen die ook van het harde werk houden. We klinken nog altijd zoals we vijf jaar terug ook klonken. Goed, we zijn misschien wel iets ge�volueerd, maar het is niet radicaal anders.

Ik vind dat jullie tussen War Is The Answer en American Capitalist de grootste verandering gehad hebben, vooral op tekstueel niveau.

Ivan: voor mij is het ook een evolutie als schrijver. Ik heb in de loop der jaren ook veel meer geleerd. Qua muziek luister ik alles. Ik ben opgegroeid op country, jazz, klassieke muziek, rap, metal, hiphop. Dus ik zou gek zijn als ik niet uit al die dingen mijn invloeden haal.

Op welk punt vind je zelf dat je het meest veranderd bent ten opzichte van vijf jaar geleden?

Ivan: ik ben geen bezopen idioot meer die altijd maar vechtpartijtjes begint. Destijds was ik echt een heethoofd. Ik ben nu wel een stuk kalmer als ik niet op het podium sta. Ik kwam destijds een keer de studio in met 27 nietjes in mijn buik en hechtingen in mijn keel en arm. Ik was toen verzeild geraakt in een messengevecht. De andere jongens in de band keken me toen aan en zeiden dat het toen genoeg was. Anders zouden ze me eruit zetten, want zo konden ze niet met mij verder. Toen heb ik mezelf toch eens goed in de spiegel bekeken. Het laatste wat ik wilde is mijn bandmaten kwijtraken.

Schrijf jij alle teksten?

Ivan: ja.

Heeft de rest daar niets over te zeggen?

Ivan: jawel hoor! Iedereen bij ons heeft overal wat over te zeggen. Maar ik bespeel geen instrument. Ik ben altijd een schrijver geweest. Zij zijn altijd muzikanten geweest. Zij maken de muziek, ik zing de teksten. Ik krijg van hen de vrijheid om mijzelf uit te drukken in de teksten. En natuurlijk leveren zij hun input daarop.

Zoltan: meestal hebben we de muziek ongeveer klaar voordat Ivan zijn teksten schrijft. We nemen geen demo's op. Tegen de tijd dat hij het nummer krijgt zijn hebben wij het nummer vaak al vele malen bewerkt tot wat het is. We blijven het finetunen totdat iedereen er tevreden over is. Ik als gitarist vind sommige dingen juist heel tof om te doen. Van die kleine technische dingen die alleen gitaristen zullen opmerken. Dat maakt het soms voor mij juist tof. Ivan luistert dan meer naar het geheel en zegt "dit rockt!" en dan is het goed voor hem. Voor ons is dat ook uitstekende feedback. Hij is een fan van de muziek, hij hoort of hij het gaaf vindt. En omdat hij ook een zanger is kijkt hij er ook op die manier tegenaan. Raakt het hem of raakt het hem niet. Kan hij er teksten op kwijt of kan hij dat niet?

Voor American Capitalist zijn jullie hier niet op tour geweest.

Ivan: nee, toen besloten we om eerst in de Verenigde Staten onze fanbase op te bouwen. Het is daar erg snel gegaan, maar als je zes maanden uit de spotlights ben zijn ze je vergeten. Aangezien dat ons thuisland is is het voor ons belangrijk dat we daar een vaste fanbase hebben. We hebben dan ook ongeveer twee jaar aan een stuk nonstop getourd door Noord-Amerika. Nu dat we daar een gevestigde naam zijn kunnen we weer naar Europa komen.

Volgens mij heeft Disturbed ook zo'n patroon gevolgd.

Ivan: ja, en Korn. Maar het is niet anders dan Europese bands doen. Alleen doen wij het in de VS, zij in Europa.

Zoltan: zoals gezegd, bij American Capitalist wilden we eerst de fanbase in de VS op zijn plek hebben. Bij dat album zijn we daar ook echt doorgebroken. Het ging goud, ineens konden we stadions headlinen. De sterren stonden precies goed. Nu we dat achter de rug hebben komen we Europa veroveren. hiervoor moeten we wel onze ego's aan de kant zetten en weer echt hard werken. Deze zomer staan we op wat festivals, waar we hopelijk veel nieuwe gezichten zien. We komen in november als openingsact mee met Avenged Sevenfold.

Ivan: ik denk dat het goed voor ons is om weer in kleinere clubs te staan of als voorprogramma te dienen. Dat houdt ons met onze voeten op de grond. Je went wel heel makkelijk aan de grote podia met grote lichtshows en veel publiek. Het gaat je dan misschien toch wel naar je hoofd stijgen. Maar we willen er hier in Europa keihard voor knokken om de fans voor ons te winnen. We zijn blij dat onze vrienden van Avenged Sevenfold ons meenemen op tour. In de VS zouden we co-headliners zijn. We hebben hier nog heel veel werk te verzetten.

Een van de opmerkingen die ik vaak over jullie hoor van metalfans hier is dat jullie te Amerikaans klinken.

Ivan: grappig, want in de VS vinden ze dat we een beetje Europees geluid in onze muziek hebben. Misschien komt dat door Zoltans achtergrond. De meningen verschillen daar blijkbaar over. Waar het op neerkomt is dat we gewoon muziek maken die we zelf goed vinden.

Zoltan: ik vraag me altijd af wat men dan bedoelt met "Amerikaans klinken."

Ivan: waarschijnlijk mijn zang, hahaha.

Zoltan: nee serieus, ik snap het niet. Toen ik naar de VS kwam zag ik duidelijk het verschil. Als je kijkt naar Europese bands, dan merk je dat ze veel meer be�nvloed zijn door klassieke muziek. Ook al luister je er niet naar, toch word je er door be�nvloed omdat het in de cultuur zit verweven. Als je dan een nummer schrijft heb je waarschijnlijk twee gitaren en zitten er harmonie�n in. In de VS heb je dat een stuk minder. Pantera is een goed voorbeeld. E�n gitaar, waarbij het meeste gebaseerd is op een powergroove in plaats van harmonie�n. Als je naar onze muziek kijkt, wij hebben beide. Misschien dat ze ons daarom hier "Amerikaans" vinden en in Amerika een beetje "Europees". Ik denk dat het daarom goed is dat we nu hier komen touren. Dan kunnen de mensen ons zelf zien en met ons praten en hopelijk zijn alle vooroordelen daarna weg.

Volgens mij zijn velen al bevooroordeeld omdat jullie in de VS enorm groot geworden zijn. Dat vinden ze dan niet "true" genoeg. Dat is niet "metal."

Zoltan: dan moeten ze nog maar eens goed naar de teksten van American Capitalist luisteren. Die plaat kwam uit tijdens de financi�le crisis, dus het leek ons het juiste moment om dat aan te stippen. Als je bekend wordt is er altijd een groep mensen die je daarom verachten. Of je nou muzikant bent, of atleet of filmster, dat maakt niet uit. Ze vinden je niet goed omdat je bekend bent. Dan vinden ze je muziek en band ineens "gemaakt." Dan krijg je het verwijt dat je een concept bent, door een platenmaatschappij bedacht om zo snel mogelijk zoveel mogelijk geld te verdienen. Wat een onzin. Wij zaten op een van de kleinste labels van de VS. Die zouden echt het geld en de invloed niet hebben om zoiets voor elkaar te krijgen. Heb je ooit wel eens iemand ontmoet die het leuk vindt om een matig leven te lijden? Niemand wil dat. Iedereen wil toch wel wat bereiken. Succes is wat iedereen wil. Je bent hypocriet als je dat niet wil. Maar helaas heerst afgunst ook onder een bepaalde groep.

Ik vind het wel grappig hoe jullie de kritiek dat jullie sellouts zouden zijn, aanpakken in Over And Under It. Ook met die video die compleet over-the-top is.

Ivan: dat is wel een van mijn favoriete nummers van dat album. En het komt recht uit het hart. Er wordt elke dag wel weer wat nieuwe shit over mij geplaatst ergens op het internet. Meestal door een of andere dickhead die bij zijn oma in de kelder woont en alleen maar mensen kan afzeiken. Of verhalen de wereld in helpen die gewoon uit de duim gezogen zijn, want ze vinden het leuk om mensen voor de gek te houden. Er was een keer een verhaal dat ik in een club zou zijn overleden aan een overdosis heroine. Nu heb ik nog nooit heroine gebruikt, en ik leef nog altijd. Ik vind het hysterisch dat mensen zomaar de grootste lulverhalen op het internet kunnen zetten en dat men dat klakkeloos overneemt. Het nadeel is dat dat tegenwoordig allemaal anoniem gaat. Vroeger als je toen een artikel publiceerde stond jouw naam erbij. Nu ga je online met een naam als fuckyoudick.org en plaats je de grootst mogelijke roddels zonder dat iemand weet wie het doet. Je hoeft helemaal geen verantwoordelijkheid te nemen. Over And Under It is een reactie daarop. Blijf maar lekker je onzin spuwen, mijn middelvinger gaat omhoog en het boeit me verder niet meer.

Zoltan: hoe groter je band wordt, hoe meer onzin men over je schrijft. Ik lees regelmatig de grootste verzinsels over mijn band. Maar als je er steeds tegenin gaat, word je gek. Je eerste reactie is wel dat je het moet rechtzetten, want het zijn gewoon leugens die ze dan schrijven. Je tweede reactie is "hier heb ik helemaal geen tijd voor. Ik heb wel betere dingen te doen." Je kan er toch niks aan doen, als je er ��n probeert weg te halen duiken er ergens anders twee nieuwe rare verhalen op. Dus we hebben er gewoon een nummer over gemaakt, om al die onzin te rediculiseren.

Goed, jullie komen in november met Avenged Sevenfold mee om iedereen te laten zien dat jullie niet nep zijn. Wat kunnen we dan van jullie verwachten?

Ivan: met Avenged Sevenfold en Device, de nieuwe band van David van Disturbed. Wat je kan verwachten? Absolute fucking chaos. We doen wat we altijd doen. Dat uur of anderhalf uur per show dat je op het podium staat, daar draait het allemaal om. Daar leven we voor. Ik open mezelf en het monster komt naar buiten. Van het publiek op en neer zien gaan op onze muziek, daar krijg ik een adrenalinestoot van.

Ik weet dat mensen wat sceptisch gaan zijn, dus ik hoop dat het lukt om ze voor je te winnen.

Ivan: ik doe gewoon wat ik altijd doe. Ik weet nog, de eerste keer dat we Rock Am Ring/Rock In Park speelden. De eerste avond was erg raar, want ik wist niet hoe ik me moest aanpassen. Ik probeerde iemand te zijn die ik niet was. Tegen het einde hadden we het publiek goed mee, maar het kwam langzaam op gang. Zoltan kwam na afloop naar me toe en zei dat ik gewoon mezelf moest zijn. Ik moest me geen zorgen maken over dat het een ander publiek is dan normaal. Het regende die avond keihard, maar op het einde waren er 20.000 mensen die onze naam bleven schreeuwen. Ze wilden meer. Dus daar heb ik wel van geleerd. Ik moet gewoon mezelf zijn.

Zoltan: als je probeert aan te passen omdat het publiek misschien anders is dan normaal, dan gaat het mis. Als je ergens komt en je zorgen gaat maken over of het publiek je wel kan verstaan als je tegen ze praat, dan word je onzeker. Dan ga je toch je show wat aanpassen. Dat moeten we gewoon niet doen. We moeten gewoon rocken zoals altijd, dan komt het allemaal goed.

Ivan: en dat gaan we bij Avenged Sevenfold ook doen. Het zijn goede vrienden van ons en ze vroegen of we met ze mee wilden als supportband. Dat wordt voor ons een grote springplank hier in Europa. David Draiman is ook een goede vriend van ons, dus we zijn blij dat Device er ook bij is.