Als nieuwste bandlid snap ik heel goed waarom dit zo’n belangrijk album is voor Tristania. Er zijn ontelbare bands waarin het komen en gaan van leden de normaalste zaak van de wereld is, maar ik heb het idee dat de veranderingen in samenstelling van deze band nog eens extra onder de loep worden genomen. Morten Veland verliet Tristania tien jaar geleden. In bijna elk interview dat we doen krijgen we nog vragen over hem. Hetzelfde geldt voor Vibeke. We snappen maar al te goed hoe belangrijk de vroegere albums zijn voor Tristania-fans en tegelijkertijd willen we nieuwe fans voor ons winnen met Rubicon. We zijn dan ook van mening dat dit album perfect past binnen de Tristania-discografie. De band wil vooruitkijken. Dat is een stuk makkelijker met dit nieuwe album op zak.

Het moet voor de andere leden erg vervelend zijn geweest te horen dat zanger Østen Bergøy niet langer door kan gaan bij Tristania.

Het verlies van een bandlid heeft altijd twee consequenties. Aan de ene kant kan je geen gebruik meer maken van de kwaliteiten van het vertrekkende lid. Aan de andere geeft het wel de kans om nieuwe elementen in de muziek te verwerken. Misschien klinkt dat raar, maar in mijn tijd met Green Carnation zag ik een bezettingswijziging altijd als een nieuwe start. Het gaf ons de kans om iets wat we misten aan de band toe te voegen. Nadat de briljante toetsenist Bernt Moen overstapte naar de black jazz outfit Shining - het Noorse Shining dus - vervingen we hem met een andere geweldige toetsenist, Kenneth Silden. Kenneth speelt echter ook saxofoon en zowel akoestische als elektrische gitaar. Nu speel ik geen saxofoon en zijn mijn kwaliteiten als gitarist ook beperkt, maar wat ik probeer te zeggen is dat Østens vertrek een groot verlies is voor de band en tegelijkertijd nieuwe mogelijkheden creëert.

Jij bent na het vertrek van Østen een permanent lid geworden. Wanneer heb je deze beslissing genomen en hoe blij ben je om in Tristania te zingen?

Østen stond erop dat ik zijn plaats in zou nemen. Ik vond het jammer dat hij is gestopt, maar tevens een grote eer dat ze mij graag als vast lid wilden hebben. Ik moest er wel even over nadenken. Een paar jaar terug had ik namelijk voor mezelf besloten niet meer aan lange tours deel te nemen. Er werd mij echter gezegd dat ik een groot aandeel in Rubicon zou hebben. Dat gaf voor mij de doorslag. Ik maak nu deel uit van de Tristania-familie. Ik ben erg blij dat ik deze kans gepakt heb.

Hebben jullie het idee dat de huidige line-up een stabiele is, die veel zal gaan touren?

Het is op dit moment moeilijk in te schatten of er veel getourd zal gaan worden. Wel kan ik zeggen dat de huidige line-up een hele sterke is, zowel muzikaal als sociaal. Ik denk dat Anders en de andere mannen naar de lange termijn keken toen ze de sessieleden vroegen om permanent lid te worden. Voor mij geldt het toetreden tot Tristania in ieder geval als een grote verantwoordelijkheid die op korte en lange termijn veel toewijding zal eisen.

Zijn er, los van de bezettingswijzigingen, veel verschillen tussen het Tristania van een aantal jaar geleden en het Tristania van nu?

Ik ben best op de hoogte over hoe het er in het verleden aan toe ging. Toch is het voor mij moeilijk om hier een mooi verhaal over te vertellen. Ik kan wel zeggen dat we een uitgebreide pre-productie hebben gedaan voor de nummers die uiteindelijk op Rubicon zijn beland. Volgens Anders zelfs uitgebreider dan in het verleden. Dat had als gevolg dat we de studiotijd voor het grootste deel benutten met het uitvoeren van de nummers, en niet zozeer het schrijven ervan. Tijdens de opnames voor vorige albums ging Tristania vaak met open vizier de studio in. Er werden bijvoorbeeld nog nieuwe nummers geschreven in de studio. Gelukkig hadden we alle benodigde apparatuur tot onze beschikking om vooraf een hoop werk te verzetten. Zo konden Mariangela, Ole en ikzelf werken aan de interactie tussen onze drie stemmen. Als we dat nog in de studio zouden moeten doen zou dat zonde van de tijd zijn.

Op Rubicon horen we voor het eerst sinds World Of Glass The Sins Of Thy Beloved-violist Pete Johansen.

We bespraken voordat we begonnen met dit album welke gastmuzikanten we op Rubicon wilden hebben. Al vrij snel waren we het erover eens dat we Pete wilden. Zijn kwaliteiten als violist staan buiten kijf. Toen we keken naar de nummers waar hij op mee zou kunnen doen wisten we het zeker. Deze waren hem op het lijf geschreven en Pete was de aangewezen persoon om ze die typische Tristania-touch te geven. Gelukkig stemde Pete toe en het klikte zo goed tijdens de releaseparty in Stavanger dat we besloten hebben dat hij ook mee gaat voor het eerste deel van onze Europese tour.

Het vorige album was getiteld Illumination. Op Rubicon staat een nummer met dezelfde titel. Toeval of niet?

Qua teksten en natuurlijk ook qua titel is er een connectie. Daarnaast leek Ole het een leuk idee om op deze manier de twee albums aan elkaar te linken. Verder schuilen er geen revolutionaire ideeën achter, haha.

Waarom kozen jullie ervoor om zoveel verschillende studio’s te gebruiken?

Dat had eigenlijk twee oorzaken, budget en comfort. Omdat we zo hard aan de pre-producties hadden gewerkt, hoefden we voor de opnames niet één studio en één producer te gebruiken. Waldemar Sorychta, onze co-producer, was al betrokken bij het componeren van de nummers en we konden hem onmogelijk bij alle opnames erbij hebben. Toen we de gitaren en bas opnamen hebben we bijvoorbeeld een lege studio in Stavanger gehuurd en daar instrumenten van topkwaliteit naar toegebracht. Op deze manier konden Anders en Ole de gehele opnamesessie zelf doen. Dat scheelde aanzienlijk in kosten en voor ons was het ook nog eens prettig werken. De vocalen alsmede de drums zijn opgenomen in Oslo.

Je had het zojuist even over nieuwe elementen die jullie op Rubicon konden gebruiken.

Omdat de nieuwe leden al tijdens de pre-productie inbreng hadden in de composities en omdat we twee nieuwe zangers hebben, zou het album hoe dan ook anders klinken dan vorige Tristania-albums. We hadden nooit echt een plan of een bepaalde richting die we op wilden. Rubicon vertegenwoordigd Tristania anno 2010. Misschien dat we volgend jaar weer net iets anders klinken.

Ik vind Rubicon een divers album. Er staan zowel agressieve als rustige songs op en de verschillende zangstijlen zorgen voor nog meer variatie.

Het album is op een natuurlijke manier tot stand gekomen. Ik denk dat het goed is dat zowel Anders als Einar de nummers schrijft. Zij weten als geen ander hoe ze een Tristania-nummer kunnen schrijven en dat gecombineerd met Ole’s frisse kijk op de composities en harmonieën heeft er voor gezorgd dat Rubicon zo’n gevarieerd album is geworden.

Ik was aangenaam verrast toen ik Mariangela’s zang hoorde. Ze heeft haar eigen geluid maar past perfect binnen Tristania en wat de band in het verleden heeft gedaan.

Het belangrijkste criterium was dat de nieuwe zangeres geen kopie van Vibeke zou zijn. Ik denk dat we in Mariangela niet alleen een zangeres hebben gevonden die anders is dan Vibeke, maar ook anders dan wat je in het gehele genre tegenkomt. Er zijn zoveel zangeressen die allemaal hetzelfde klinken. Mariangela heeft het hartstikke goed gedaan op Rubicon en in de toekomst zal ze alleen nog maar belangrijker worden voor de band.

Hoe vindt ze het om de oudere nummer te doen tijdens jullie concerten?

Omdat ze anders is dan Vibeke, en ook omdat er nu een aantal nieuwe bandleden op het podium staat, zullen er oudere nummers zijn die niet ideaal zijn voor deze line-up. Dat gezegd hebbende, zijn we de laatste tijd begonnen met het repeteren van zowel de nieuwe als de oude nummers. Er zitten behoorlijk wat nummers tussen die het oude Tristania prima vertegenwoordigen en die tegelijkertijd een nieuwe dosis energie toegediend kregen. We staan in ieder geval te popelen om weer op te treden. Ik heb door de jaren heen in behoorlijk wat bands gezeten en nooit eerder heb ik zo’n intense repetitie-periode ervaren als de afgelopen paar maanden. Volgens Anders heeft de band nooit zo goed geklonken als nu.

Wil je tot slot zelf nog iets kwijt?

Na de eerste paar shows in Noorwegen kan ik alleen maar zeggen dat de opkomst groter is dan we verwacht hadden en dat de feedback die we kregen heel erg positief was. We kijken er erg naar uit om in Nederland op te treden omdat Tristania zich daar altijd erg welkom heeft gevoeld. Tot snel dus!