Ja, zeker een verwijzing naar Vandenberg en Van Halen. Dat vind ik ook het gave aan de naam; je weet meteen welke muziek je kan verwachten: ouderwetse hardrock met veel gitaar. De naam hebben we niet zelf verzonnen. Ik was met Powervice in de studio, en Richard zat toen te grappen dat wanneer de band uit elkaar zou vallen, ik mijn eigen band ‘Vanderbuyst’ zou beginnen. Hij was toen zelfs logo’s en platenhoezen met die naam aan het schetsen. We hebben toen erg gelachen met zijn allen. Volgens mij was er zelfs ook nog een ‘Will Power’s Powervice’, hahaha. Het lachen verging helaas toen de band kort daarna onverwacht uit elkaar ging. Een jaar later, toen ik met Jochem en Barry aan de slag ging, kwam deze naam weer te voorschijn. We vonden alle drie dat de naam ‘Vanderbuyst’ precies hetgeen uitstraalde wat we muzikaal voor ogen hadden, dus Vanderbuyst werd het.

Gefeliciteerd met je eerste volledige plaat. Ik kan het me goed voorstellen dat je er erg blij mee bent?

Dank je. Ik ben nooit een studioman geweest, en heb platen opnemen altijd beschouwd als een noodzakelijk kwaad. Maar ik moet bekennen dat dat misschien wel veranderd is. We hadden goed geoefend; Barry en Jochem waren een geoliede machine. De nummers waren stuk voor stuk onder de loep genomen, en af. Verder was de sfeer in de band erg goed en was er een energieke hongerigheid. Al deze elementen kan je terug horen, vind ik. Wanneer Pieter Kloos dan ook nog eens een heerlijke mix tevoorschijn tovert, ja, dan kan het niet meer stuk. Uiteindelijk brengt het Duitse Ván Records onze plaat uit op vinyl en cd met te gekke artwork. Zevende hemel, al maandenlang.

Jullie muziek gaat regelrecht terug naar de jaren 70 en vroege jaren 80. Die tijd hebben jullie niet bewust, als muziekliefhebber, meegemaakt. Hoe kom je dan toch op deze stijl uit?

Dat klopt, ik ben eind jaren 70 geboren, dus bewust heb ik die periode niet meegemaakt. Toch, als kind heb ik heel wat uurtjes naar die muziek mogen luisteren, misschien dat het daarom nu zo vertrouwd is, maar dat moet je aan Freud vragen, haha. Toen ik gitaar leerde spelen ben ik begonnen met blues, later werd het rock ‘n’ roll, om uit te komen op hardrock en heavy metal. Verder weiger ik te gaan: interessanter wordt het gewoon niet. Ik ben blij dat mijn gitaarspel geëvolueerd is analoog aan de geschiedenis van de rock. De roots zijn belangrijk als fundament. Neem een band als Black Sabbath, zij snappen heel goed waar het allemaal vandaan komt. Ik vind de mix van hardrock en heavy metal, met de punk-bite, die je eind ’70, begin ‘80 hoort, gewoon te gek. Waanzinnige muziek, headbangen, veel gitaarsolo’s, vuisten in de lucht, bier, wat wil je nog meer?

Hoe staan jullie tegenover moderne rock en metal?

Als ik eerlijk ben, krijg ik niet echt een stijve pik van de laatste rock en metal. Ik ben nog te jong voor het verwijt ‘ouwe zak’, maar ik ben behoorlijk conservatief in mijn muzieksmaak. Bij eind jaren 80, en sporadisch begin ‘90, houdt het toch wel op. En daar zitten nog zat bands tussen die ik nog nooit gehoord heb, dus ik zal me niet snel vervelen. Ik vind het wel bijzonder dat de metal van tegenwoordig alles doet om ‘heavy’ te klinken. Om de gitaar dik te maken, worden tien sporen over elkaar opgenomen, dan nog even terug stemmen naar D, of lager, voor een zware sound. Dan nog een jankertje van een zanger, die loopt te klagen dat hij in de kelder is misbruikt door zijn stiefvader erbij. En dan een drummer die er 17/9-ritmes doorheen jengelt. Nee, ruig is het al lang niet meer.

Hoe is het opnameproces verlopen?

Super. We hebben twee nummers live ingespeeld. Voor de andere nummers hebben we het iets anders aangepakt. Daar hebben we de drum en de bas eerst opgenomen. Wel tegelijk omdat we zo de energie van het samenspel goed konden vangen. Daarna hebben we een zooi gitaarversterkers van stal getrokken en de gitaar opgenomen. Dit kon niet samen met de drum, want die versterkers stonden zo hard dat die de drum gewoon zouden wegblazen, haha. Wat Pieter daar precies heeft gedaan weet ik niet. Soms hoor ik twee gitaren maar het is er maar één. Geef hem een paar gitaarversterkers en een tape-echo, en een ware geluidskunstenaar komt naar boven. Tenslotte hebben we de zang opgenomen.

De beste tracks zijn in mijn ogen Rock Bottom en From Pillar To Post. Deze zijn in 1 take opgenomen. Hoe lang hebben jullie in totaal eigenlijk in de studio gezeten? Vinden jullie het belangrijk om niet te lang over het opnemen te doen?

De opnamen, naast het mixen dus, hebben slechts enkele dagen in beslag genomen. We waren goed voorbereid en hadden geen last van discussies over de vraag of er nu wel of niet een koebel bij het refrein moest komen. Ik hou wel van korte maar krachtige sessies. Je kan mij niet wijsmaken dat bij maandenlange opnamesessies de geest nog fris en hongerig is. Veel tijd heeft zeker ook voordelen, maar voor een trio als Vanderbuyst zeg ik kort en krachtig. Rock Bottom en From Pillar To Post hebben we elk drie keer gespeeld, geloof ik. Zeker Rock Bottom, van bijna 12 minuten ga je geen tien keer spelen; ik was na drie keer al gesloopt. Het is natuurlijk niet omdat je in de studio staat dat er niet wordt geheadbangd of microfoonstandaards door de lucht vliegen, haha.

Welke track(s) van het album zijn jouw favoriet(en)?

Het varieert. Het hangt vaak van mijn stemming af. Zelf vind ik To Last Forever wel erg cool. Met het neo-klassieke intro. Ook vind ik de achtergrondzang bij dit nummer erg geslaagd. Verder Traci Lords, deze gitaarsolo was echt pittig. Damn, dat was zwoegen, maar hij staat er. In From Pillar To Post zit de beste tekst, denk ik. Het gave aan dat nummer is ook dat we pas op het laatste moment hebben besloten deze op te nemen.

Voor de productie is Selim Lemouchi medeverantwoordelijk. Aangezien hij ook een solo op het album ingespeeld heeft, betekent dat dus dat de vriendschap nog hecht is?

Zeker zijn we nog goede vrienden. Misschien verwarrend maar Selim heeft alleen onze EP geproduceerd. Hij had het nu helaas te druk. Gelukkig was er wel tijd voor een solo op Tiger. Het was gaaf om hem er weer even bij te hebben in de studio.

Wat vind je eigenlijk van The Devil’s Blood?

Geniale band. Toen ik paar jaar geleden de eerste demo’s mocht horen, hoorde ik pas voor het eerst hoe muzikaal Selim eigenlijk is. Natuurlijk, bij Powervice was hij al een cruciale factor, maar daar schreef Richard voornamelijk de nummers, die wij dan met zijn allen uitwerkten. Bij The Devil’s Blood staat Selim echt aan de geboorte van de nummers en tot het eind heeft hij totale controle. Als je hoort hoe die tot elk detail zijn doordacht, kan je alleen maar respect hebben voor zijn ongelimiteerde talent. Niet alleen zijn alle franjes bij de TDB een genot op zich, ook de nummers zitten erg goed in elkaar. Ik hoop dat ze nog veel platen gaan uitbrengen.

Jullie geven zelf aan van het imago van liveband af te willen. Zo erg is zo’n naam toch helemaal niet?

Oh, we willen zeker niet af van dat imago. Inderdaad, niets mis mee. Maar wel van het idee dat we ‘louter’ een live-band zijn. Ik vind optreden ook het gaafste wat er is. Veel mensen kennen ons ondertussen van onze energieke optredens, maar zitten al een poos op een Vanderbuyst full length te wachten. Ik denk dat we met deze plaat laten zien dat we ook in staat zijn goede albums te maken.

Wat zijn jullie plannen voor de komende, pakweg twee, jaren?

In eerste instantie veel optreden. Ik wil graag elk jongerencentrum, gay bar en bikerfestival aandoen met Vanderbuyst. Ik hoop begin dit volgend jaar ook veel in Duitsland te gaan spelen. Daarnaast zijn we nummers aan het schrijven voor een volgende plaat. Wat mij betreft nemen we die volgende zomer op. We realiseren ons dat we erg blij mogen zijn met een plaat bij het enthousiaste Ván Records. En nu Bidi van Bidibooking ons helpt met de boekingen hebben we een goede basis om iets moois te bouwen.

Ik kan het toch niet helemaal laten. Hoe komt het nou precies dat Powervice in het slop is geraakt?

Haha, ik zat er op te wachten. Doetie-het-of-doetie-het-niet? Verdorie. Er valt ook weinig over te zeggen. Na een jaar intensief spelen, een halve plaat in de studio was de motivatie weg. Het liep niet helemaal lekker en uiteindelijk ging de band uit elkaar. Voor veel mensen is dit onbegrijpelijk. Het feit dat we nooit duidelijk hebben uitgesproken waarom Powervice uit elkaar ging en er veel sprookjes in het rond gingen, hebben het mysterie alleen maar gevoed. Één van die verhalen is trouwens dat er ooit een biografie uitkomt. Ik hoop dat ze een beter plot verzinnen want het waargebeurde is gewoon niet spectaculair.

Hoe staan de zaken met Powervice er nu voor?

Daar kan ik heel kort over zijn: dat wordt niets meer. Ik heb goed contact met de anderen en iedereen heeft het druk met andere dingen. Het is mooi geweest. Vandaag is Vanderbuyst!

In ieder geval heel veel succes met Vanderbuyst en bedankt voor dit interview!

Ruud, jij ook bedankt. Ik hoop jou en de lezers van Metalfan.nl een dezer dagen te zien bij een van onze shows om de haren even goed te laten wapperen!! En voor elke metal maniac die niet vies is van een potje old school hard rock/heavy metal: het Vanderbuyst-album is te verkrijgen vanaf 15 oktober bij Ván Records, uiteraard ook op vinyl.

Keep It Heavy!!!