Dankjewel! Je bent de eerste die de titel goed uitspreekt. ’Beyond Heaven/Above Hell’, ‘Beyond Heaven/Between Hell’, alles is al een keer voorbijgekomen.

Het laatste Volbeat-album Guitar Gangsters & Cadillac Blood is zo’n twee jaar oud. Wanneer zijn jullie eigenlijk begonnen met het schrijven van dit album, want de afgelopen periode hebben jullie toch ook volop getourd?

Dat is een goede vraag. Sommige nummers zijn al wat ouder. Die zijn geschreven net nadat Guitar Gangsters & Cadillac Blood uitkwam. Ik neem vaak ideeën op met mijn mobiele telefoon en die werken we later uit. Andere nummers zijn pas vlak voordat we de studio ingingen geschreven.

Jullie zijn dus veel op pad geweest. Schrijven jullie vaak tijdens het touren?

We moeten wel. We hebben geen tijd om te wachten tot na de tournee en dan te schrijven. Ik ben bijna nooit thuis, dus de meeste nummers zijn inderdaad tijdens het touren tot stand gekomen.

Jullie zijn toe aan het vierde album in vijf jaar. Heb je nooit het idee dat het iets te snel gaat allemaal?

Ik denk dat de timing van het uitbrengen van onze albums tot nu toe perfect is geweest. Na het uitkomen van Beyond Hell/Above Heaven moeten de fans waarschijnlijk iets langer wachten op een volgend album. We zullen altijd veel blijven touren, maar we moeten ook goed voor ons zelf blijven zorgen en daarom is het misschien niet onverstandig om het een tijdje wat rustiger aan te doen. Mensen moeten ook geen overdosis Volbeat krijgen.

Ik hoor veel mensen die razend enthousiast zijn over 7 Shots, mijns inziens ook het beste nummer van de nieuwe plaat.

Het nummer start als een countrysong, maar slaat al snel over in een typisch rock-’n-roll-, boogiewoogienummer wat natuurlijk uitstekend past bij Volbeat. Mille Petrozza van Kreator is te horen in dit nummer en dat vind ik ook zo leuk; we verbreden ons geluid. Dat is een hele uitdaging, maar ik zou het niet anders willen. Het hoort bij Volbeat, vind ik. Als je onze vorige albums beluistert, hoor je dat we telkens proberen om nieuwe dingen in onze muziek te verwerken. Zo ook op Beyond Hell/Above Heaven. We zoeken altijd naar nieuwe dingen om onze platen interessant te houden.

Dat moet ook wel, want jullie hebben een heel herkenbaar gitaargeluid en jouw zang is uniek. Waken jullie er voor dat niet elk nummer hetzelfde gaat klinken?

We vinden er niks aan om een album te maken dat alleen metal bevat. Ik ben door zo veel verschillende bands en stijlen beïnvloed, dat het voor mij heel natuurlijk is om al die verschillende muzikale ideeën bijeen te gooien. Muziek moet voor mij recht uit het hart komen en ik wil me niet binden aan een genre. Als ik een countrysong wil schrijven die plotseling overslaat in een metalsong dan doe ik dat. Ik ga graag de uitdaging aan met mijzelf. Anders wordt het al snel saai. Ik vind het een uitdaging om dingen te doen die we niet eerder hebben gedaan en mezelf keer op keer tot het uiterste te dwingen. Bovendien blijkt dat uitstekend te werken voor ons.

Op Beyond Hell/Above Heaven doet een aantal gastmuzikanten mee. De meest bekende zijn Barney van Napalm Death, gitarist Michael Denner (ex-Mercyful Fate) en de zojuist genoemde Mille Petrozza. Had je de nummers waar zij op mee doen al klaar voordat je ze vroeg of ze mee wilden doen?

Laat ik het zo stellen: ik had de riffs voor Evelyn, het nummer met Barney. Ik vond het groovy, death metalachtige riffs en toen ik er naar luisterde wilde ik gelijk Barney vragen voor dat nummer. Ik kende hem al langer en vertelde hem over mijn plannen. We hebben eerst nog een demoversie opgenomen waarop ik zelf de grunts doe. Die hebben we hem laten horen en hij was meteen enthousiast. Hij heeft zo’n krachtige stem, wat hem uniek maakt. Niemand klinkt zoals hij.

Het nummer met Mille was al helemaal af. Ik maakte me ook niet druk hoe we Mille nu het best konden gebruiken. Uiteindelijk was het een lekker ouderwetse metalriff, waar Mille’s zang perfect bij past. Het is een grote eer om met twee van zulke gerenommeerde muzikanten te werken. Ik ben ook blij en trots dat Michael Denner meedoet op dit album. Ik ben al lange tijd fan van Mercyful Fate, dus om hem op het album te hebben is fantastisch.

Over 7 Shots hebben we het zojuist gehad. Hoe zijn eigenlijk de reacties op Evelyn? Ik kan me voorstellen dat niet iedereen er kapot van is omdat het een stuk ruiger is dan wat iedereen van Volbeat gewend is.

We wisten dat dat nummer voor veel mensen een grote verrassing zou zijn. Dit is de eerste keer dat Volbeat de extreme kant van metal verkent. Natuurlijk zijn er mensen die het allemaal iets te ruig vinden. Gelukkig zijn er ook een hoop mensen die dat het gaafste Volbeat-nummer tot op heden vinden. De reacties zijn dus heel uiteenlopend.

In Thanks bedank je de fans. Lag het voor de hand om een keer zo’n nummer te schrijven?

We zijn uitermate gelukkig met het werk wat we doen. We reizen de wereld rond en ontmoeten veel vriendelijke mensen die ons steunen door keer op keer naar onze optredens komen. Soms vraag ik mezelf af waarom die mensen toch telkens weer bij onze shows aanwezig zijn. Ik ben zelf fan van Social Distortion, maar ik ga echt niet naar 100 optredens van die band. Dat is me iets te veel van het goede. Toch vind ik het prachtig dat mensen dat wel doen voor Volbeat. We zouden dit ook niet kunnen blijven doen zonder de fans. Ik dacht na over hoe ik de fans zou kunnen bedanken hiervoor. Mijn taak is het spelen van muziek, dus die link was al snel gelegd: een nummer schrijven waarin we de fans bedanken. Dat verdienen ze.

De groei die jullie hebben doorgemaakt is ongelofelijk. Vijf jaar geleden speelden jullie nog in kleine zalen als Dynamo, de Biebob in Vosselaar en Little Devil in Tilburg, in november staan jullie in een uitverkochte Heineken Music Hall.

Het is een ware droom om te kunnen leven van onze muziek. De groei die we met Volbeat hebben doorgemaakt, van kleine naar grote zalen, is leuk omdat het betekent dat meer mensen leuk vinden wat je doet. Als je schilder bent wil je ook liever dat er 10.000 mensen naar je schilderij kijken dan 10. Dat is met muziek precies hetzelfde. Natuurlijk vinden we het ook geweldig om zo nu en dan nog in een kleine zaal op te treden. Er zijn trouwens nog genoeg landen waar we niet zo groot zijn en dus geen enorme zalen zullen vullen. Het is leuk om je publiek recht in de ogen te kijken.

Een tijdje terug vroegen we de bezoekers van Metalfan welke band volgens hen over tien jaar bovenaan de affiches van de grote metalfestivals prijkt.

Ik had het daar onlangs over met wat vrienden. Wat gebeurt er als Metallica, Iron Maiden, Mötorhead en Black Sabbath niet meer optreden? Wie neemt hun positie dan over? Ik denk niemand. Er zijn genoeg goede bands, maar niet van het kaliber Metallica en Iron Maiden. Het is een beetje eng om daar over na te denken.

21% van de stemmers denkt dat die eer weggelegd zal zijn voor Volbeat.

Dat is een groot compliment, maar ik durf daar nog niet van te dromen.

Jullie speelden in november van het vorige jaar in 013. Tijdens de show zakte je in elkaar en werd je naar het ziekenhuis gebracht. Wat was er precies aan de hand?

Het was de laatste show van de tour en ik voelde me de laatste week al erg beroerd. Ik had koorts en ik kon niks binnen houden. Ik voelde me erg zwak maar toch probeerde ik op te treden die avond. Als je een paar shows doet terwijl je ziek bent voel je je net een lege batterij. Ik zag er ook niet uit toen ik het podium opliep. Nu heb ik wel vaker opgetreden terwijl ik ziek was, maar dit keer had mijn lichaam er schoon genoeg van. Na vier of vijf nummers voelde het of er lood in mijn benen zat. Ik begon sterretjes te zien en mijn ademhaling was niet meer normaal. Ik weet nog dat ik tegen iemand zei dat ik me niet goed voelde en toen ging gelijk het licht uit. Ze brachten me naar het ziekenhuis waar ik uitgebreid getest werd. Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik hoge koorts had en te weinig had gegeten en gedronken. De artsen waren verbaasd dat ik niet eerder ingestort was. Mijn lichaam was uitgeput. Na de nodige rust was ik weer helemaal de oude. Ik ben blij dat we een tijdje later nog terug zijn gegaan naar Tilburg om die show te doen. Het was een erg leuke avond.

Zo leuk zelfs dat er een aantal nummers op de bonus dvd van het nieuwe album terecht zijn gekomen.

Inderdaad. We hebben het hele optreden opgenomen, maar op de dvd staat niet het hele concert. Mogelijk gebruiken we de rest van het materiaal op een in de toekomst te verschijnen dvd. Het moment dat ik instort staat trouwens ook op de dvd. Iemand had dat op YouTube gezet en dat fragment hebben we gebruikt.

Nummers als Alienized en Everything’s Still Fine van jullie eerste album The Strength/The Sound/The Songs hoor ik nooit voorbijkomen tijdens jullie optredens. Worden die binnenkort weer aan de setlist toegevoegd?

In het verleden hebben we die nummers ontzettend vaak gespeeld. Alienized hebben we een tijdje terug voor het eerst weer gespeeld. Het zijn twee nummers waar we over hebben gesproken en die we mogelijk weer in de setlist opnemen.

Onlangs speelden jullie in Canada en de Verenigde Staten zonder gitarist Thomas Bredahl. Hoe was dat?

Dat was geweldig! Nee, niet echt. We vonden het jammer dat hij niet mee kon doen, maar hij mocht het land niet in vanwege een gestolen barkruk, een incident van vijf jaar terug. In een dronken bui stal hij een barkruk. De wetten zijn wat dat betreft erg strikt als je die landen in wil. We hebben iets van zes shows gedaan zonder hem en dat is allemaal goed verlopen. Het publiek vond het in ieder geval te gek, ook al was het geluid verre van optimaal. We misten een hoop harmonieën, maar we hebben ons er doorheen geslagen en het was alsnog een leuke tour. Dat is het belangrijkste. Veel fans hadden grote afstanden afgelegd om er bij te zijn en die wilden we niet teleurstellen. Of Thomas er volgende keer wel weer bij is? Dat hangt er vanaf wat hij de volgende keer uithaalt als hij dronken is!