Rust
In het eerste deel vertelde Jon Oliva al dat hij vaak alleen is als hij met zijn band onderweg is. Niet omdat hij geen gezelschapsmens is, maar om zijn lichaam te sparen en zo de slopende weken die hem te wachten staan goed door te komen. “Om elke avond te kunnen zingen moet ik voldoende rust nemen. Als we met de bus onderweg zijn kan ik al niet slapen. Dan heb ik het idee dat er iemand naast m'n bed staat en me de hele tijd heen en weer schudt. De enige manier waarop ik mijn benodigde nachtrust vind is in een hotel. Als ik niet aan acht tot tien uur slaap kom verlies ik gegarandeerd mijn stem. Ik ben geen 25 meer en heb mijn slaap hard nodig. Hiervoor moet ik vaak alleen zijn en dat is best balen. Als ik op het podium sta en ik zie de fans, is alles weer goed. Het is jammer dat ik niet zo vaak met mijn bandleden op kan trekken als ik zou willen. Het is de prijs die ik voor mijn levensstijl moet betalen en ik heb daar vrede mee.”

Geluk bij een ongeluk
Vorig jaar kondigde de band aan dat er eindelijk een live-dvd aan zat te komen. Het optreden in de Tilburgse 013 zou worden gefilmd, zodat de dvd tegen het einde van het jaar of begin volgend jaar in de winkel zou kunnen verschijnen. Kort na de aankondiging volgde echter het bericht dat het concert - en daarmee de opnames - verschoven werden naar oktober. Oliva geeft aan dat het de keuze van de band zelf was om de opnames uit te stellen en dat hij dan ook niet teleurgesteld was hierover. “Ik was er zelfs een beetje blij mee. Als we de dvd in maart op zouden nemen zou dat ongetwijfeld overhaast zijn geweest en dat zou je zien. We nemen nu onze tijd. Het festivalseizoen komt er weer aan en daarvan wil ik ook een hoop beelden gebruiken. Bovendien moet het een speciale show worden. Met een paar weken voorbereidingstijd zou dat de dvd geen eer aan doen. Ik wil meer beeldmateriaal hebben om uit te kiezen, ik wil dat de band strak speelt en ik wil dat we eerst voldoende shows hebben gespeeld om een dvd-waardig optreden neer te zetten. Het moet iets fraais worden. Het leek me verstandiger om het uit te stellen dan iets te doen waar niemand tevreden over zou zijn. Nu nemen we de dvd op in oktober. De band heeft dan een hoop shows gedaan en we zullen op volle toeren draaien. Ik beloof je dat het iets bijzonders wordt.”

Bijzonder wordt het vast. Maar op welke manier? Worden er bijvoorbeeld ‘vergeten’ nummers gespeeld of doen er gastmuzikanten mee? De Mountain King heeft in ieder geval ideeën genoeg. “Ik ga Matt LaPorte in de fik steken en onze bassist onthoofden. Nee, even zonder gekheid, ik ben net begonnen met het samenstellen van een setlist. Natuurlijk zitten er wat speciale nummers bij. Ik wil wat medleys doen en een hoop Savatage-nummers. Mijn hoofd zit vol ideeën. Volgende week komen we allemaal samen en beginnen de repetities. We zullen alles uitgebreid doornemen en er iets moois van maken.”

Perfecte locatie
Gekozen werd er dus voor ‘onze eigen’ 013, de zaal waar eerder Chimaira zijn dvd opnam en ook Porcupine Tree twee shows ‘schoot’ voor een aanstaande release. Oliva is duidelijk over zijn keuze voor de betreffende zaal. “Naar mijn mening is het de beste zaal in Europa. Voor wat wij willen doen is er geen betere zaal te vinden dan 013. De indeling is perfect, met het balkon waar je camera's kan plaatsen. Je hebt de treden waardoor iedereen het goed kan zien, het podium is ruim en er zijn repetitieruimtes waar je ook kan opnemen. Bovendien ben ik al jaren verknocht aan de stad. De mensen zijn er zeer vriendelijk en ik kom er graag.”

Band met Nederland
Al vele jaren komt Oliva met zijn bands naar Nederland. De band die hij in die jaren met de fans heeft opgebouwd koestert hij. “Ik vind het land fantastisch. Het is één van de eerste landen waar ik kwam toen ik met mijn band op tournee kon. Volgens mij was de eerste keer dat we naar Europa kwamen in 1986. We speelden onze eerste show in Hamburg met Motörhead. De dag erop speelden we in het Noorderligt. Daar heb ik John ontmoet, hij werkte bij het Noorderligt. Hij nam mij en Criss mee naar onze eerste coffeeshop. In al die jaren heb ik er veel mensen leren kennen en veel vrienden gemaakt. De sfeer is ontspannen en wat dat betreft doet het me wel enigszins aan Florida denken, alleen minder heet.

Niet meer zoals vroeger
In 2002 trad Savatage voor het laatst op in Nederland. De legendarische band speelde toen een set van 25 nummers en ruim twee uur. Oliva lacht zich een ongeluk op de vraag of hij dat tegenwoordig nog zou kunnen. “Vijfentwintig nummers, zeg je? Dat zijn er wel een hoop, haha. Het ligt eraan welke nummers het zouden zijn. Je moet er dan rekening mee houden dat de setlist je aan het eind van de avond niet opbreekt. Ik weet wel dat ik sommige oude nummers niet meer kan brengen zoals vroeger. Dan moet ik zo’n nummer op een andere manier zingen omdat mijn stem is veranderd. Mijn stem is niet meer hetzelfde als toen we Hall Of The Mountain King opnamen. Door mijn ervaring weet ik echter wel hoe ik mijn stem beter kan gebruiken. Je moet weten wat wel en niet mogelijk is en als die balans er is, zit het wel goed.”

Zou hij liever een nummer uit de setlist schrappen of op een andere manier brengen? Het antwoord is typerend voor de beleefde zanger, die trots is op zijn Savatage-verleden. “Ik ben van mening dat wanneer ik een nummer niet langer op een manier kan brengen zodat deze de albumversie eer aan doet, we het niet langer moeten spelen. Sommige bands doen het wel, wij niet. Dat is mijn standpunt. Liever niet, dan een compleet andere versie. De mensen die een dergelijk nummer toch graag willen horen kunnen altijd nog de cd opzetten.”

“Er zijn zat nummers die we niet meer spelen. We houden er rekening mee bij het samenstellen van de setlist. Ik ben niet iemand die een bepaald nummer zomaar vermijdt. We proberen elke avond een gebalanceerde set te spelen, met nummers van Savatage en natuurlijk Jon Oliva’s Pain. We spelen nummers die de fans graag willen horen. Vaak plaats ik een bericht op onze website voordat we gaan toeren. Dan kunnen de fans kenbaar maken welke nummers ze het liefst willen horen. We houden daar wel degelijk rekening mee.”

Akoestisch
Enige tijd terug speelde Jon Oliva’s Pain wat akoestische shows. Dergelijke optredens lijken fysiek minder van een muzikant te vergen, maar volgens Oliva kleven er wel andere nadelen aan. “De akoestische optredens zijn geweldig om te doen. De hele set-up is anders, de hele sfeer van de show is anders. Uiteindelijk moet je nog steeds optreden, moet je nog steeds zingen. Het is wel iets minder zwaar omdat je niet als een idioot over het podium rent en zo hard mogelijk schreeuwt. In die zin is het zeker minder slopend. Aan de andere kant moet je je nog beter concentreren dan bij een reguliere show. Ieder foutje hoor je direct, je komt nergens mee weg. Je moet dus nog meer gefocust zijn en dat kan ook heel zwaar zijn.”

Avantasia
Onlangs vroegen we Gamma Ray-zanger/gitarist Kai Hansen waarom hij niet op één van de nieuwe Avantasia cd’s te horen zal zijn. Hij had het te druk met zijn eigen band en was bovendien niet gevraagd door Avantasia-brein Tobias Sammet. Jon Oliva viel die eer wel ten deel en is enthousiast dat hij wel werd uitgenodigd voor een bijdrage. “Ik geloof dat ik afgelopen zomer gevraagd werd. Ik hoorde het album waarop Alice Cooper meedeed en ik vond het erg goed. Tobias stuurde mij het nieuwe nummer, ik luisterde ernaar en belde hem meteen op om te zeggen dat ik er wel wat mee kon. Nadat ik mijn zang voor het nummer op had genomen, heb ik het teruggestuurd. Hij vond het te gek en liet me direct weten dat hij het nummer voor de cd ging gebruiken.”

“Het nummer heet Death Is Just A Feeling. Het is een heftig nummer. Het begint met een creepy intro, wat me deed denken aan Dungeons Are Calling. Het bevat goede melodielijnen en is kort gezegd een sterk nummer waar mijn stem goed bij past. Ik ben blij dat ik dit heb mogen doen.”

Broadway
Oliva zegt dat hij zelf wellicht ook nog een keer een project als Streets of Avantasia wil doen. Maar voordat daar ook maar aan gedacht kan worden moeten er eerst een aantal andere zaken worden afgerond. De nieuwe cd is inmiddels af en een tour en dvd-shoot zijn aanstaande. Daarnaast heeft Oliva al een tijdje plannen voor een Broadway-musical. Hoe staat het hier eigenlijk mee? “We - en dan bedoel ik Paul O’Neill en ik - zijn er nog niet mee begonnen. Het is de bedoeling dat we dat binnenkort doen. Ik kan er dus nog niet al te veel over zeggen. We hebben de studio al geboekt en willen er serieus mee aan de slag. We gaan er gewoon aan beginnen en we zien wel wat er uit komt.”

Hoe raakt Jon Oliva eigenlijk betrokken bij een Broadway-musical? “Het is eigenlijk Pauls project. Hij werkt hier al aan sinds de jaren zeventig. Hij heeft mij gevraagd voor het muzikale gedeelte. We zullen een aantal nummers uitzoeken, waarna Paul de verhaallijnen nog wat zal aanpassen. Het is echter nog te vroeg om hier wat dieper op in te gaan omdat ik eerlijk waar niet weet welke richting Paul op wil. Wat ik wel weet is dat we een hoop nummers van Streets zullen gebruiken, alsmede een paar nummers van Gutter Ballet en wat nieuw materiaal. Streets en Gutter Ballet vormen de basis van het verhaal en van daaruit zullen we het verder uitwerken.”

Of de musical Broadway ooit gaat halen valt nog te bezien. Oliva zou er in ieder geval beretrots op zijn mocht dit lukken, aangezien hij zelf uit New York komt. “Dat zou geweldig zijn, werkelijk fantastisch. Of het echt gaat gebeuren weet ik niet. Als ik nu tegen jou zou zeggen dat de musical Broadway zou halen, zou ik er een vloek op leggen en halen we het juist niet, haha. Ik hoop op het beste en we zien wel wat er gebeurt. We proberen het gewoon. We hebben er goede mensen achterstaan, die er graag aan meewerken. Over een paar weken beginnen we er mee en hopelijk wordt het een succes.”

Savatage
Onlangs reageerde Oliva in een interview geïrriteerd op een zoveelste vraag over een eventuele Savatage-reünie. Zijn standpunt hierover moest nu toch wel duidelijk zijn: Jon Oliva’s Pain is het nieuwe Savatage en iedereen die JOP geen warm hart toedraagt is ook geen Savatage-fan. Voorzichtig informeren we toch even bij hem of hij iets met Still The Orchestra Plays: Greatest Hits Vol. 1& 2, de aankomende best-of dubbelaar te maken heeft gehad. “Ik heb de tracklist samengesteld en liner-notes geschreven. Ook heb ik me bemoeit met de album cover. Het wordt een dubbel-cd met nog een dvd daarbij. Van de zakelijke kant heb ik mij echter volledig afzijdig gehouden. Daar heb ik het helemaal mee gehad.”

Wederom typeert het antwoord de sympathieke Oliva. De 'Mountain King' is geen zakenman maar een gepassioneerde muzikant en een warm mens. Van het formaat Jon Oliva lopen er weinig op deze wereld rond.