Ik heb er zo hard aan gewerkt de laatste weken en ik weet dat het een goed album is. Ik heb het volste vertrouwen dat een hoop mensen dit een gaaf album zullen vinden. Op het moment probeer ik een beetje afstand te houden. Als ik het album beluister, hoor ik niet gewoon de nummers, maar technische dingen. Ik luister naar het geluid, de productie. Later kan ik er wellicht met ‘verse oren’ van genieten.

Je zegt dat je heel tevreden bent, maar ben je niet bang dat als je het album nu beluistert dat je sommige dingen toch anders had willen doen?

Zo gaat dat altijd. Ik weet precies aan welke knop ik heb moeten draaien om iets te laten klinken zoals het klinkt. Als je zo kort na de opnames nog een keer het album beluistert denk je bij je zelf ‘er had 10 kilohertz minder op de hi-hats gemoeten’, en dat soort dingen. Je zit nog te diep in het hele proces.

Welk eerder Gamma Ray-album benadert To The Metal jouw inziens het dichtst? Of vind je dat je het album niet met eerder werkt kunt vergelijken?

Ik vind het behoorlijk anders dan wat we op eerdere platen hebben laten horen. Toch vind ik niet dat je kan zeggen dat we een ommekeer van 360 graden gemaakt hebben.. oh wacht, dan kom je op hetzelfde punt. Ik bedoel ik vind niet dat je kan zeggen dat we een draai van 90 graden hebben gemaakt. Het is duidelijk Gamma Ray, geen twijfel mogelijk. Het album is van begin tot eind goed. Sommige delen zou je terug kunnen traceren naar Heading For Tomorrow, andere delen naar het eerste Land Of The Free-album of Insanity & Genius. Van de meeste albums hoor je wel iets terug op To The Metal, maar om het album in zijn geheel met een van onze eerdere albums te vergelijken is onmogelijk.

Was dat ook precies wat je wilde toen je aan deze schijf begon? Niet in herhaling vallen en toch trouw blijven aan jullie eigen geluid.

We wilden onze horizon verbreden en het schrijfproces met open vizier aanvangen. We wilden ons op geen enkele manier laten beperken en alles kon, als het maar een echte Gamma Ray-plaat zou worden. Ja, dus.

Voor jullie vorige album Land Of The Free II schreef ieder bandlid één of meerdere songs. Was dat deze keer weer zo?

Twee nummers zijn geschreven door Henjo, twee door Dirk, twee door Dan en de rest door mij. We hebben geen vaste manier van schrijven. Sommige nummers komen tot stand in de repetitieruimte, andere zijn volledig gestructureerd aan de hand van demo’s of, wat ook voor komt, een combinatie van beide manieren. Vooral het opnemen van een demo en daar later in de repetitieruimte met z’n allen nog aan sleutelen is een manier die ons goed bevalt. We zijn zo op elkaar ingespeeld dat je zou kunnen zeggen dat we die wijze welhaast geperfectioneerd hebben.

Je hebt To The Metal ook zelf geproduceerd. Wat ervaar je als grootste nadeel van het produceren van je eigen albums?

Dat je er te diep in zit als producer én muzikant. Althans dat vond ik in het verleden. Deze keer ging het opvallend eenvoudig. Tot je bij de eindfase komt en de schijf gemixt en gemastered moet worden. Dan neem je afstand als muzikant en wordt het een karwei dat geklaard moet worden. Op een gegeven moment word je overvoed met je eigen muziek. Je hoort het album te vaak en niet op een manier zoals je normaal gesproken muziek luistert, om ervan te genieten.

Je hebt je eigen studio in Hamburg. Ben je iemand die tot diep in de nacht nog in de studio aan het werk is als iedereen al lang naar huis is?

Niet meer zoals vroeger. Als het moet wel, hoor. Voor dit album moest ik op het laatste moment nog wat vocalen doen. Dan nam ik die thuis op in mijn eigen studio en was ik om tien uur ’s avonds klaar. Vervolgens ging ik met Dirk naar de High Gain Studio om de puntjes op de i te zetten. Het kwam wel eens voor dat we om zes uur ’s ochtends pas klaar waren, maar dat hoort er bij. Ik ben er geen fan van, maar wat moet dat moet.

De titel van de plaat valt op meerdere manieren uit te leggen, niet waar?

De titel komt van het nummer To The Metal, een echte heavy metalsong. Je kan de titel zien als ‘bedankt metal muziek’, als pedal to the metal, met volle kracht vooruit en als een directie, ‘naar de metal’. Dat hebben we ook gedaan. De titel suggereert misschien dat we een true metalband zijn, maar dat is zeker niet de gedachte erachter. We bestaan al ruim 20 jaar. In de jaren tachtig had je metal, en dat was het. Later kwamen er allerlei subgenres. Ineens was er death metal, black metal, thrash metal, noem maar op. Fans van verschillende stijlen botsten met elkaar. Tegenwoordig zie je steeds vaker dat men ook naar andere stijlen luistert. Ikzelf hou bijvoorbeeld best van gothic metal of death metal. Men komt weer samen. Metal is een monster met vele koppen. Af en toe wordt er eentje afgehakt, maar er komt er altijd weer een voor in de plaats, misschien in een andere vorm. Deze muziek is een belangrijk deel van ons leven, vandaar dat To The Metal een bedankje is naar het metalgenre.

Zie je het ook als een bedankje richting jullie eigen fans?

Tuurlijk hoort dat er ook bij, echter niet direct maar indirect. Ik kan niet iemand bedanken omdat die persoon een bepaalde muzieksoort goed vindt. Hij bewijst ons er geen gunst mee, hij houdt gewoon van die muziek. Het is meer de gezamenlijke viering van het metalgenre. Dus met de fans.

Iets meer dan twee jaar geleden namen jullie een gewaagde stap door een tweede deel van Land Of The Free uit te brengen. Reacties waren achteraf gezien veelal positief. Hoe kijk jezelf terug op dat album?

Ik denk dat het een goed album is. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er nadien nog weinig bij stil heb gestaan. Ik kijk niet graag terug of vooruit. Ik leef in het heden. Als ik nu terugkijk ben ik tevreden met het album. We hebben er ons doel mee bereikt, namelijk een waardig vervolg maken op een succesvol album. We zijn er in geslaagd om de sfeer van het eerste album opnieuw vast te leggen en goede nummers te schrijven. Als band ga je altijd vooruit. Persoonlijk denk ik dat we heden te dagen een betere band zijn.

Volgens veel fans was het inderdaad een waardig vervolg. Denk je dat er ooit nog een derde Land Of The Free-album komt?

Als we er ooit behoefte aan hebben is dat de moeite van het overwegen waard. Dan moeten we het wel oprecht willen, anders gaat het niet gebeuren. Ik zeg dus geen ‘nee’, maar ik hou de optie graag open. Als we een paar leuke ideeën hebben zullen we het zeker overwegen.

Net na het uitkomen van dat album volgde er een tour met je oude band Helloween. Hoe is die tour je bevallen?

We hebben daar allemaal enorm van genoten. Die tour bestond in feite uit één grote band, niet uit meerdere. De sfeer tijdens die tour was uniek. Er was nooit sprake van enige spanning of animositeit. Van te voren wisten we natuurlijk niet wat we moesten verwachten. Dat gold voor ons, maar ook voor de mannen van Helloween. Zouden we het wel zo lang met elkaar volhouden? Die onzekerheden waren gelukkig nergens voor nodig want de tour was fantastisch. Toen de tour er op zat vonden we het jammer dat we niet nog een paar weken door konden gaan. We hadden ons goed vermaakt en het was spijtig dat het moest stoppen. Je kan het vergelijken met wanneer je op vakantie gaat en je ontmoet een groep leuke mensen. Je hebt een geweldige tijd maar eens moet het feest eindigen.

De tour was ook zeer succesvol. Jullie speelden hier in Nederland op een maandag en de zaal was goed vol. Fans zaten hier duidelijk op te wachten.

Dat denk ik ook. Het was een bijzondere tour en daarom ging er ook een hoop aandacht naar uit. Voor een volgende tour verwachten we eerlijk gezegd geen vergelijkbare opkomst. We hebben wel een hoop vrienden gemaakt en ben er dan ook zeker van dat de tour die binnenkort van start gaat ook soepel zal verlopen.

Er zat acht jaar tussen de voorlaatste en laatste keren dat jullie in Nederland waren. Tot mijn verbazing komen jullie vooralsnog niet snel terug. Sommige fans voelen zich een beetje achtergesteld.

Ik ben hiervan op de hoogte en snap dat er fans zijn die teleurgesteld zijn. We hadden het te druk in de studio om ons ook met de planning van de tour bezig te houden. Daardoor komt het dat we wel in België spelen maar niet in Nederland. Als er zich een kans voordoet om weer in Nederland te spelen zullen we die zeker pakken. We hebben echter geen restricties jegens Nederland, haha.

Wat volgt er na deze tour?

De rest van de wereld! Eerst de Verenigde Staten, daarna Japan, Korea, China, Rusland, wat nog meer? Zuid-Amerika en nog een hoop andere delen van de wereld.

Jullie bestaan al ruim 20 jaar en met Helloween ben je ook al in de nodige landen geweest. Zijn er nog plaatsen waar je nog nooit hebt opgetreden of waar je graag nog eens naartoe wilt?

Die zijn er zat. Costa Rica bijvoorbeeld. We hebben daar één keer opgetreden en dat is meer dan uitstekend bevallen. We zijn het allemaal met elkaar eens dat we daar graag nog eens terug willen keren. Een land waar we nog nooit geweest zijn is China. Daar kunnen we nu eindelijk naartoe en we verheugen ons daar dan ook ten zeerste op.

Je hebt meegewerkt aan de Avantasia-albums The Metal Opera I en II en The Scarecrow. Binnenkort komt Tobias Sammet met twee nieuwe platen, maar hij heeft jou niet benaderd, wel?

Hij heeft me inderdaad niet gevraagd. Ik denk dat hij gewoon zoveel mogelijk verschillende muzikanten wilde op zijn nieuwe cd’s. Had hij me wel gevraagd dan had ik waarschijnlijk toch moeten weigeren omdat Gamma Ray al mijn aandacht nodig had. Misschien werken we in de toekomst weer samen.

Tot slot, deze zondag (17 januari, red.) ben je jarig, heb je nog plannen?

O ja, da’s waar. Ik denk dat er gewoon wat vrienden langskomen en dat we wat drinken. Hoe het verder loopt zien we wel.