De verkouden frontman blikt kort terug op hoe de huidige tour tot nu toe verlopen is. “Wel een paar zware avonden de laatste tijd. Soms stond de bus ver van de zaal en konden we niet even snel naar de bus om iets te pakken. De kleedkamers zijn ook niet alles. Laatst hadden we een kleedkamer van vier bij vier die we moesten delen met alle leden van Diablo. Het publiek is elke avond fantastisch.”

De keuze voor een tour met Children Of Bodom is opvallend en doet vermoeden dat de band een nieuw publiek kennis wil laten maken met Cannibal Corpse. “Er zijn mensen die komen voor Children Of Bodom en er zijn mensen die komen voor Children Of Bodom én voor Cannibal Corpse. Hopelijk kunnen we een hoop mensen introduceren in de wereld van de death metal. Veel mensen denken dat we nu een nieuw publiek proberen te bereiken. Dat klopt ook wel, alleen wat is er mis als je op deze manier een hoop nieuwe mensen zover krijgt dat ze naar death metal gaan luisteren? Ik zie absoluut geen problemen in het feit dat een band probeert om zijn fanschare uit te breiden. Wij blijven toch wel death metal spelen. Zo lang dat niet verandert zie ik het probleem niet.”

20 jaar Cannibal Corpse
Cannibal Corpse bestond vorig jaar dus 20 jaar. In die tijd is er veel gebeurd, ook voor Fisher, die niet sinds het begin bij de band betrokken is. “In oktober zit ik alweer veertien jaar bij de band. In die veertien jaar heb ik een hoop dingen meegemaakt. Veel maffe mensen leren kennen, leuke tours gedaan met fantastische bands. Ik kijk met veel plezier terug op de afgelopen tijd. Als je alles in perspectief zet en je dan realiseert wat wij als death metalband allemaal mee hebben gemaakt besef je pas hoe bijzonder het is. Death metal wordt niet door iedereen geaccepteerd. Natuurlijk is er wel een undergroundscene, maar de dingen die wij bereikt hebben zijn niet vanzelfsprekend voor een death metalband.”

“De band is ons werk. We werken hard en hebben in het verleden wel eens een mazzeltje gehad. Trouwens, die mazzeltjes hebben we tegenwoordig ook nog wel. Neem bijvoorbeeld onze tour deze zomer in de Verenigde Staten. We staan daar op hetzelfde affiche als Slayer, Marilyn Manson en Trivium. Dankzij dit soort gelegenheden hebben wij onze naam goed weten te verspreiden. Je bereikt een hoop nieuwe mensen, waarvan een gedeelte ons hopelijk goed vindt. Je moet wel met beide benen op de grond blijven. Wij spelen death metal, zo simpel is het. Het zou geweldig zijn als we zo groot worden als Metallica, maar dat zal nooit ten koste gaan van de schare toegewijde fans die wij in 20 jaar tijd hebben opgebouwd. Wij zullen hen nooit in de steek laten en doen wat sommige andere bands hebben gedaan: shit in the face of everyone who helped us get where we’re at. Mochten wij ooit zo groot worden als pak ‘m beet Slayer, dan zal dat op onze eigen voorwaarden gebeuren en niet anders.”

Invloeden
“Vroeger luisterde ik veel naar Black Sabbath. Mijn moeder had veel platen van Elvis en andere muzikanten uit de jaren vijftig, maar dat interesseerde me weinig. Door Black Sabbath ben ik in dit wereldje terechtgekomen. Later kwamen daar bands als Accept, Judas Priest, Slayer, Destruction, Death en Morbid Angel bij. Na Black Sabbath wilde ik alleen maar ruigere muziek horen, en vooral sneller. Snelheid was voor mij ook belangrijk. Er zijn zoveel bands waar ik tegenwoordig graag naar luister. Nog steeds het oude werk; Death, Merciful Fate, King Diamond, Kreator, Judas Priest. Wat betreft de nieuwere bands vind ik Hail Of Bullets en The Legion heel goed. Aeon uit Zweden heeft een tijdje terug via Metal Blade ook een heel goed album uitgebracht.”

Carrière in muziek
“Ik zat in een band in Baltimore. Ik had veel vrienden die ook naar metal luisterden en we vonden het gewoon geweldig om muziek te maken. Mijn eerste band heette Corpsegrinder. Voor ieder optreden dronken we er lustig op los. In Cannibal Corpse drinken we niet voor onze optredens. Het is geen regel, we doen het gewoon niet. Met Corpsegrinder wilden we gewoon lol maken, niet meer en niet minder. We dachten helemaal niet aan een carrière in muziek. Met Monstrosity was dat al heel anders. Daar was het juist ons doel om met muziek onze boterham te verdienen. Cannibal Corpse gaat weer twee stappen verder.”

Perfectionisten
“Ik zal nooit helemaal tevreden zijn over onze albums. Tegen de tijd dat al het toeren voor Evisceration Plague er op zit hebben we de nummers helemaal uit elkaar geplukt en weten we precies wat er minder goed was aan het album. Als je een perfecte plaat maakt kun je dat nooit overtreffen met een ander album. Waarom zou je dan doorgaan? Wij willen altijd dat het laatste album beter is dan zijn voorganger. Ik luister af en toe naar het album en ik hoor best wat dingen die beter hadden gekund. Ik had misschien wat meer hoge schreeuwen moeten gebruiken. Er staan veel lage grunts op en niet zoveel screams. Als ik naar een van onze albums luister, denk ik terug aan het moment dat ik in de studio stond en mijn vocalen opnam. Dan was er een gedeelte wat niet goed ging en dan kan ik daar nog kwaad om worden. Ik wil niet te veel op de zaken vooruit lopen omdat we nu bezig zijn met de tour voor dit album, maar ik weet al wel hoe we er voor kunnen zorgen dat het volgende album beter wordt dan Evisceration Plague. Althans, wat ik zelf beter kan doen.”

“Ik ben nooit volledig tevreden geweest met iets wat ik heb gedaan. Er is altijd wel iets dat beter had gekund. Bij het eerste nummer is je stem nog niet zoals hij zou moeten zijn. Als je dan bij het derde nummer aankomt zou je willen dat je het eerste nummer nog even overnieuw kon doen. Voor buitenstaanders is dit niet echt waar te nemen. Als ik terugluister vind ik het ook min of meer hetzelfde klinken, maar ik herinner me hoe het eraan toe ging in de studio en dat ik er geen goed gevoel bij had. Dat had ik al ten tijde van Vile, het eerste Cannibal Corpse-album waarop ik ben te horen. Als ik een aantal nummers had ingezongen wilde ik de eerste nummers overnieuw doen. Dan kreeg ik op m’n kop van onze producer destijds, Scott Burns. We hadden daar geen tijd voor.”

“Als ik naar onze albums luister, bevalt Bloodthirst me het best. Qua vocalen dan, er staan betere nummers op Evisceration Plague. Als je op tournee gaat voor een album, heb je alle nummers al zo vaak gerepeteerd. En daarna speel je ze nog 500 keer live. Dat is nog niks, want de oudere nummers heb je nóg vaker gespeeld. Het laatste werk is dus nog relatief nieuw en vers. Zo is het nu eenmaal. Als ik het laatste album van Slayer koop, draai ik ook niet de hele tijd hun oudere albums en laat ik het nieuwe album links liggen.”

Gitarist Pat O’Brien loopt op zijn blote voeten de kleedkamer binnen en gaat op een oude, versleten stoel zitten. Terwijl hij eerst zijn sportsokken en vervolgens zijn legerkisten aantrekt, wil hij ook wel iets aan het gesprek toevoegen.

“Er zijn altijd wel een paar kleine dingen die beter hadden gekund. Als je er te lang over nadenkt word je knettergek. Je kan er toch niks meer aan veranderen. Het zal nooit perfect zijn, dus je komt later altijd wel iets tegen wat beter had gekund.”

Erik Rutan
Voor de productie van Evisceration Plague tekende Hate Eternal-zanger/gitarist Eric Rutan. Een vertrouwd gezicht omdat hij ook al de productie van Kill voor zijn rekening nam.

“Ik vind het geweldig om met Erik te werken omdat hij in de eerste plaats zelf een geweldig vocalist is. Ik vertrouw op zijn kennis omdat hij weet hoe het is om als zanger in de studio te staan. Als hij mij tips geeft luister ik daar eerder naar dan wanneer ik die tips van iemand anders krijg. Hij hoort veel dingen die de andere bandleden niet horen. We dollen wel eens wat. Dan wil hij een gedeelte wissen wat ik helemaal te gek vind. Dan zeg ik dat ie dat niet moet doen omdat ik dat stuk op de plaat wil hebben. Uiteindelijk komen we daar altijd wel uit. We bekijken het vanuit alle hoeken.”

Of Rutan voortaan de vaste producer van Cannibal Corpse is, staat volgens O’Brien helemaal niet vast. “Ik vind Erik vooral een goede gitarist. Daarbij heeft hij een positieve houding, wat heel belangrijk is als je langere tijd in de studio verblijft. Zoals het er nu uitziet denk ik dat hij ons volgende album ook zal produceren, maar er kan van alles gebeuren, dingen veranderen nu eenmaal. Je weet niet of Erik straks wel tijd of zin heeft om ons album te produceren. Er zijn veel factoren die bepalen of we bij het volgende album weer zullen samenwerken.”

Als Corpsegrinder Rutan zo’n goede zanger vindt, en O’Brien hem een goede gitarist, lag het dan niet voor de hand om hem te vragen voor een bijdrage? “Voor Kill heeft hij wat achtergrondvocalen gedaan en op Evisceration Plague staat een solo van hem, in het nummer Unnatural”, aldus de voormalig Nevermore-gitarist.

Zelf worden de vocalist en gitarist ook wel gevraagd voor gastbijdrages. Fisher eerst: “Ik heb veel gedaan waarvan mensen niet eens weten dat het bestaat. Ik heb twee albums opgenomen met Paths Of Possession. Ik word overigens knettergek van die naam. Het lijkt altijd net of ik 'Pass Of Possession' zeg. De andere bandleden maken daar vaak grappen over. Maar goed, we zullen ooit nog wel een derde album maken.”

O’Brien was ook al op een aantal albums van andere bands te horen. “Ik heb meegeholpen aan een nummer van Spawn Of Possession. Verder ben ik te horen op het solo-album van Jeff Loomis, die ik natuurlijk nog ken uit mijn tijd in Nevermore, en op het laatste Kataklysm-album Prevail.”

Geen producer
O’Brien moet nog wat andere dingen doen voordat de band om kwart voor negen het podium op mag en laat Corpsegrinder het verder alleen afhandelen. Voor de in een gescheurd Dethklok-shirt gestoken zanger een uitgelezen mogelijkheid zijn relaas te hervatten. Te beginnen waarom hij zelf niks voelt voor een carrère als producer.

“Ik heb werkelijk niets te bieden. Ik ben er niet eens bij als het album gemixt wordt. Als ik zeg dat de gitaren iets zachter moeten wordt Pat kwaad, haha. Bovendien, mijn gehoor is in de loop der jaren zo verslechterd, ik hoor al die kleine dingen niet. Ik heb totaal geen kennis van techniek. Ik kan hooguit zeggen ‘de zang staat te zacht in de mix of de gitaren staan te hard’. Daarom ben ik blij dat we Erik hebben.”

Teksten
Ook het schrijven van teksten laat Fisher liever aan anderen over. “Alex (Webster, bas, red.) en Paul (Mazurkiewicz, drums) nemen alle teksten voor hun rekening en af en toe draagt Rob (Barrett, gitaar) ook iets bij. Ik denk dat Alex zestig procent van alle teksten schrijft. Als Pat de muziek voor een nummer heeft geschreven, bedenkt Paul vaak de tekst. Hij kan goed uit te voeten met de muziek van Pat. Als een van onze gitaristen bezig is met een riff komt er bij mij automatisch een zanglijn bovendrijven. Paul heeft zelf een paar nummers geschreven en daar ook teksten bij bedacht. Ik vind dat allemaal prima. Waarom zou je iets veranderen als het goed werkt?

“Het gekke is dat ik wel veel teksten schrijf voor Paths Of Possession. Die teksten passen absoluut niet bij Cannibal Corpse. Dat zijn hele andere thema’s. De muziek en de zang zijn ook heel anders. Ik gebruik nog wel hele lage grunts, net als in Cannibal Corpse, maar lang niet zo vaak. Op ons eerste album Promises In Blood gebruik ik zelfs veel hoge screams. De teksten van Paths Of Possession zijn soms religieus en dat zou totaal niet bij Cannibal Corpse passen. Daar houden we het liever bij gore. Toen ik bij de band kwam vroegen ze of ik geïnteresseerd was in het schrijven van teksten. Ik zei dat ik dat geen probleem vond en in de toekomst wel wat teksten wilde schrijven. Ik heb welgeteld één zin geschreven voor Gallery Of Suicide, voor het nummer Blood Drenched Execution: I rip your child from your cunt. Tot zover mijn bijdrage op het tekstuele vlak.”

De zanger legt met een knipoog uit waar het mis gaat. “Vaak is het zo dat ik ergens mee bezig ben en me ineens een stuk tekst te binnenschiet. Dan moet ik het gelijk opschrijven anders ben ik het kwijt. Als ik op de plee zit of ik sta onder de douche heb ik pech. Tegen de tijd dat ik klaar ben, ben ik het idee al kwijt. Dan denk ik nog wel ‘het was iets met zombies, dit en dat’, maar helaas.”

Auto, Rolex of cash?
“In de eerste week verkochten we ruim 9500 exemplaren van Evisceration Plague en belandden daarmee op de 66 plek van de Amerikaanse charts. Gezien het feit dat we een undergroundband zijn is dat heel veel. Prachtig natuurlijk. We genieten er van zolang het duurt. Een week later stonden we er nog steeds in. Uiteraard wel een stuk lager, maar toch. Een death metalband die twee weken in de hitlijsten staat, dat is gigantisch.”

Het duurt nog wel even voordat de heren een auto ontvangen van hun platenmaatschappij omdat ze een bepaald aantal albums hebben verkocht. “Dan moeten we op 1 komen, denk ik. Als dat lukt krijgen we vast wel een kado. Geef mij maar geld als het zover is. Ik hoef geen auto of Rolex, geef mij maar cash, haha.”

Fisher maakt zich echter geen illusies en weet wel waarom Cannibal Corpse nooit in de hoogste regionen van de hitlijsten terecht zal komen. “Death metal is veel te extreem voor een groot publiek. Het is te snel en te ruig. Niemand verstaat wat ik zing en de muziek is te technisch. Vaak als iemand ons live ziet vinden ze ons wel te gek. Dan snappen ze het en merken ze hoe krachtig de muziek is.”

Geen metal maar death metal
“Als iemand mij vraagt wat voor muziek we maken dan zeg ik death metal. Niet metal, death metal. Of je het leuk vindt of niet, genres en subgenres zijn er niet zomaar. Heavy metal is iets compleet anders dan death metal. Je moet aan een aantal eisen voldoen om tot het metalgenre te behoren en je moet nog aan een aantal andere eisen voldoen om tot death metal te behoren. Cannibal Corpse is death metal. Als iemand tegen mij zegt dat Cannibal Corpse metal is zal ik ze corrigeren. Ik wil gezien worden als death metalband omdat we een death metalband zijn. Het enige compromis dat wij ooit hebben gesloten is dat we onze covers hebben aangepast. We hebben er voor gekozen om de cover niet zo grof te maken als eerst omdat de plaat dan niet overal verkocht kan worden. Sommige mensen wisten vroeger niet eens dat we een nieuw album uit hadden omdat het nergens in de winkel lag. Daarvoor moest je naar een speciaalzaak. Later kwamen er twee versies uit met verschillend artwork. De verzamelaar was dan genoodzaakt om twee keer het album aan te schaffen. Dat is niet zoals het hoort.”

Verboden
“Onze eerste drie albums waren eerst verboden in Duitsland, vanwege het ‘onfatsoenlijke’ artwork en de grove teksten. Wat een grote onzin. Die fans moesten dan naar Nederland of België rijden om die platen te kopen of om ons te zien. We mochten nog wel optreden in Duitsland, maar we mochten niet alle nummers doen. We moesten dan een papier tekenen waarin stond dat we geen nummers van de eerste drie albums zouden spelen op straffe van een geldboete of zelfs een tijdje in de bak. Een paar jaar terug heeft de regering zich bedacht en nu mogen we spelen wat we willen. Is dat niet idioot? Ze stuurden zogenaamd agenten naar onze concerten die de nummers kenden die we niet mochten spelen. Geloof jij het?”

“Als dit in Amerika was gebeurd hadden we gezegd ‘kom ons maar arresteren’. We zouden de boel aanvechten en er advocaten bij halen. In Duitsland hebben ze andere wetten. Wij komen niet uit Duitsland dus passen we ons aan. De kans bestond dat we niet terug zou kunnen komen als we de wet zouden overtreden, dus dat hebben we niet gedaan.”

Aandacht voor de muziek
“Men dacht altijd dat we van die gore covers hadden omdat we mensen kwaad wilden maken. Dat is niet waar. Cannibal Corpse is beter dan dat. Je moet niet naar de covers kijken maar naar de muziek luisteren. Daar draait het om. Voordat Kill uitkwam hadden we zo genoeg van dat gezeik dat we hebben besloten om alleen het woord ‘kill’ op de voorkant te zetten. Als je de eerste bladzijde van het boekje omslaat krijg je alsnog het een en ander te zien. Dat is voor de liefhebbers. Waar het ons om ging was dat we wilden dat mensen naar onze muziek gingen luisteren en niet afgeleid zouden worden door een smerige cover.”

Niet opnieuw
“Op Vile staat een vreselijk stuk. Ik zal niet zeggen welk stuk dat is, dan wil niemand dat nummer meer horen, maar als ik dat nummer toch eens opnieuw kon opnemen… Ik ben hartstikke verkouden, maar als ik nu de gelegenheid had om het opnieuw op te nemen zou ik het gelijk doen. Dan laat ik alle verkochte exemplaren van Vile vernietigen en krijgt iedereen een nieuwe van me. Zo slecht vind ik dat stuk.”

Dat de band ooit een oud album opnieuw opneemt zoals bands als Exodus en Destruction de laatste tijd hebben gedaan zit er niet in. “Ik zou best de albums waarop ik niet te horen ben opnieuw willen inzingen, maar dan zijn het niet meer de albums zoals ze bedoeld waren. Daarom hebben we Live Cannibalism uitgebracht. Daarop kan men horen hoe ik de oude nummers vertolk. Chris’ (Barnes, voormalig Cannibal Corpse- en huidig Six Feet Under-zanger, red.) grunts waren vaak een stuk lager dan die van mij. Ik probeer ook wat meer te variëren en screams te gebruiken. Toch denk ik dat niet dat het er ooit van zal komen dat we een album opnieuw opnemen. We kunnen die tijd beter gebruiken om nieuw materiaal te schrijven.”

Pestilence
“Ik hoorde dat Pestilence weer bij elkaar is. De eerste keer dat ik met Monstrosity naar Europa kwam deden we een tour met Pestilence. Ik heb de nieuwe nummers nog niet gehoord, maar daar ga ik zeker achteraan als we weer thuis zijn. Marco zit niet meer in de band toch? Is alleen Patrick nog over van de oude line-up? Maakt niet uit. Patrick is een van de redenen dat Monstrosity toentertijd naar Europa kon komen. Dat waren mooie tijden. Het is al weer zo lang geleden, 1992 geloof ik. Ik weet nog dat ik een setje kleren bij had en een paar schoenen. Ik wist nog niks van het toerleven af. Elke avond was het feest. De volgende ochtend was dat wel anders toen ik met een brakke kop de bus uitstapte en mijn kleren terug vond in een modderpoel.”