Ryan: We hebben dit keer gewoon één show in Nederland. We hebben straks nog een paar shows te gaan in ons thuisland Wales. Maar in Nederland is toch wel de laatste van het vaste land van Europa.

Jullie hebben op de laatste cd het nummer Waterfront Dance Club. Het Waterfront is een club in Rotterdam, dus ik dacht dat jullie daar dan wel zouden optreden.

Ryan: Ah, ok! Dat zou inderdaad wel cool zijn, ja. Het nummer zelf heeft het echter over een club in het Engelse plaatsje Norridge. Het gaat dus niet over het Rotterdamse Waterfront. We hebben wel een nummer dat Amsterdam in de titel heeft, Amsterdam Connection. Maar eigenlijk gaat dat nummer ook niet echt over Amsterdam.

Jullie hebben een nieuw album genaamd Memory And Humanity. Klopt het dat jullie in de eerste instantie de studio in zijn gegaan voor een EP in plaats van een compleet album?

Ryan: Dat was de planning. We waren net ons eigen platenmaatschappijtje aan het opzetten en wilden zo snel mogelijk iets gaan uitbrengen. En voor we het wisten hadden we een half album geschreven. Toen besloten we maar door te gaan met het schrijfproces. En ja, uiteindelijk hadden we genoeg materiaal voor een volledige cd.

Waar kwam al die inspiratie vandaan, denk je?

Ryan: Daar heb ik niet echt een verklaring voor. Misschien omdat we net waren vertrokken bij ons oude platenmaatschappij Atlantic, waar we vier jaar bij hebben gezeten. We konden nu ongestoord aan nummers schrijven zonder dat er mensen waren die ons daarmee stoorden. Het geheim is dus blijkbaar om je platenmaatschappij achter te laten voor inspiratie, haha.

Nu zitten jullie toch bij Roadrunner Records?

Ryan: Haha, nou ja, over vier jaar gaan we daar dan ook maar weg.

Maar waarom zijn jullie weggegaan bij Atlantic?

Ryan: We hadden het daar best goed. Het was gewoon het juiste moment om te vertrekken. Voor ons en voor hen was het beter om onze wegen te scheiden.

Heeft het ook met het feit te maken dat jullie als metalband minder aandacht krijgen bij zo'n grote maatschappij als Atlantic?

Gav: Enigszins wel, maar we hebben wel de mogelijkheid gekregen om te kunnen groeien.

Ryan: Toch is het wel zo dat er mensen rondlopen die wat minder af weten van het soort muziek die wij maken. Het is logisch dat je wat minder aandacht krijgt van mensen die meer een goed oor hebben voor muziek die gemaakt wordt door bijvoorbeeld James Blunt. Het was uiteindelijk toch beter voor ons om bij een maatschappij te zitten die wat meer om onze muziek geeft.

Hoe kwam Roadrunnner Records in beeld?

Ryan: We hebben eerst het album helemaal opgenomen. Dat vonden wij erg belangrijk. Men moest ons benaderen vanwege het product dat wij hadden geleverd. We wilden niet eerst een contract tekenen, daarna een album opnemen en de kans riskeren dat men het niet bevalt. Dan zouden wij weer terug bij af zijn. Het spreekt voor zich dat Roadrunner het album goed genoeg vond.

Hadden jullie nog meer aanbiedingen gekregen van andere maatschappijen?

Ryan: Ja, maar uiteraard vonden wij die van Roadrunner het meest aantrekkelijk. Ikzelf ben opgegroeid met het luisteren van bands van dat label. Het is een allom gerespecteerd label en ze geloven in de band.

Nu Memory And Humanity alweer een aantal weken uit is, weet je al of het album het beter doet dan de vorige?

Ryan: Dat kunnen we nog niet zeggen. Daar is het nu nog te vroeg voor. Ik weet wel dat het album goed is ontvangen.

Ik heb toch wat reviews gelezen waarin wordt gezegd dat jullie te soft zijn geworden voor de metal en meer richting rock gaan.

Ryan: Dat is ook waar. En we hebben de voorkeur dat men ons geen metal meer vind.

Toch is Roadrunner Records hét metal-label bij uitstek.

Ryan: Dan vergeet je dat Nickelback ook een Roadrunner-band is.

Hoe zit het dan precies met jullie muziek? Ik kom omschrijvingen tegen als 'screamo' of 'post-hardcore'.

Ryan: Ja, die termen hebben wij ook wel gehoord. Ik houd niet eens van hardcore.

Gav: Het maakt ons niet zoveel uit hoe onze muziek genoemd wordt. Dat vinden we meer een taak voor de media. Het is voor muziekliefhebbers vaak handig om in één woord het soort muziek te omschrijven dat een band maakt. Veel bands zelf denken niet in termen van wat voor soort muziek het precies is. Het is voor ons een compliment als men moeite heeft om met een goede omschrijving van onze muziek te komen. We proberen namelijk zo divers mogelijk te klinken.

Het lijkt me dan moeilijk om met de juiste bands op tournee te gaan. Ik kan me voorstellen dat toen jullie in 2003 met Iron Maiden op tournee waren, dat dit achteraf niet zo'n geschikt keus was.

Ryan: Het publiek was zeker erg moeilijk te overtuigen. Maar het was een goed leerproces voor ons. En Iron Maiden is wel een band die wij erg respecteren. Ik ben ook opgegroeid met de muziek van Iron Maiden. Ze zijn altijd trouw gebleven aan hun geluid en zijn op die manier populair geworden. Hun fans zijn zeer loyaal, maar dat was voor ons niet zo goed natuurlijk.

Was het publiek zo slecht voor jullie?

Ryan: Het was duidelijk dat ze niet echt geïnteresseerd waren in wat wij te melden hadden. De reacties verschilden wel per show. Toch zal die tournee denk ik niet geholpen hebben aan het uitbreiden van onze fanbasis. De mensen tijdens de shows kwamen gewoon voor Iron Maiden en niemand anders. Maar daar had ik wel vrede mee. Ik heb precies hetzelfde als ik een concert van die band bezoek.

Jullie zijn ook op tournee geweest met Linkin Park. Paste die band meer bij jullie?

Ryan: Tja, dat weet ik niet. De fans van Iron Maiden en Linkin Park zijn eigenlijk twee extremen. Iron Maiden-fans houden van muziek, maar weten wel wat ze willen. Maar de mensen die naar de shows van Linkin Park gaan, zijn over het algemeen niet echte muziekliefhebbers. Omdat Linkin Park vaak voorbij komt op de radio, bezoeken ze daarom ook de show. Dus ook bij die tournee hadden we niet echt het idee dat men ook wel open zou staan voor onze muziek.

Het moest een lastige klus zijn voor jullie tourmanager om een geschikte band voor jullie te vinden om mee te touren als support.

Ryan: Haha, ja. Het is gewoon zo dat elk album dat we doen erg verschild van elkaar. Het kan verwarrend zijn voor veel personen.

In hoeverre zijn jullie gegroeid vergeleken met het debuut Casually Dressed & Deeply In Conversation was en het nieuwe album?

Ryan: Zoals ik het zie is elk album dat we maken een blauwdruk van hoe we op dat moment ervoor stonden. Het debuut op dat moment voor ons een relevant album. We zouden nu niet in 2008 een exacte kopie kunnen maken. Als we dat zouden doen, zou het voor ons niet meer relevant zijn. Memory And Humanity is het beste album wat we nu hebben kunnen maken. Ik denk dus niet dat we echt zijn gegroeid, want elk album maken we aan de hand van hoe we ons op dat moment voelen.

Gav, jij bent de nieuwe jongen binnen de band. Hoe ben je erbij gekomen?

Gav: Je moet weten dat bij ons thuis binnen de scène iedereen elkaar kent. Ik kende Ryan al van bands waar we vroeger bij speelden en waren al goede vrienden. Op dat moment speelden we ook al voor de gein in een band. Toen Gareth Davies de band verliet, vroeg Ryan mij of ik voor Funeral For A Friend wilde komen spelen. Dat wilde ik dus wel! Ik heb ontslag genomen bij de bioscoop waar ik werkte en ben ervoor gegaan.

Heb je mee kunnen schrijven aan het nieuwe album?

Gav: Toen ik erbij kwam, waren alle nummers al geschreven. Ik ben er in september bijgekomen en het album was al zo'n beetje klaar. Ik was dus te laat om een bijdrage te leveren aan Memory And Humanity, maar ik kijk er wel naar uit om mee te schrijven aan een volgende cd.

Je denkt dat je bandmaten je mee laten schrijven?

Gav: Ik zal zeker niet het stille lid van de band worden.

Ryan: Wij zullen hem juist aanmoedigen om mee te schrijven. Zo zijn wij altijd te werk gegaan. Op die manier komen we aan het aparte geluid dat we creëren op elke cd.

Waarom hebben gekozen voor de albumtitel Memory And Humanity?

Ryan: Het is een titel die onze zanger Matt had verzonnen voor een nummer op de cd, toen we ongeveer halverwege het schrijfproces waren. Tekstueel somt het wel aardig alle thema's van de nummers op. Alle teksten die Matt heeft geschreven zijn erg persoonlijk. Het gaat voornamelijk over opgroeien en het terugkijken op die periode van hem. Op die manier probeert hij erachter te komen hoe hij tot de persoon is gekomen die hij nu is.

Ik begrijp dat Matt de tekstschijver is en dat hij alles aan jullie moet uitleggen voordat je het weer aan mij kunt vertellen?

Ryan: Ja, zo ongeveer. Maar veel was ons wel duidelijk. Het zijn onderwerpen waar wij ons wel mee kunnen identificeren, omdat we Matt erg goed kennen. Ik ben samen met hem opgegroeid in hetzelfde stadje en heb veel van zijn ervaringen ook zelf meegemaakt. Ik vind het trouwens ook niet meer dan logisch dat de zanger zijn eigen teksten schrijft. Hij moet een goed gevoel hebben bij de woorden die hij moet zingen.

Het einde van tournee nadert, dus ik was nog benieuwd of jullie het naar je zin hebben gehad.

Gav: Ja, we hebben ons erg vermaakt. Voor mij was het natuurlijk de eerste keer dat ik naar al deze verschillende landen en plekken ben geweest. Het was echt een geweldige ervaring. Het is wel erg snel gegaan en het geheel is nu nog voor mij wat wazig. Er zijn ook een stel toffe bands met ons mee geweest, zoals de Cancer Bats. Ik kijk nu wel uit naar thuis, om een beetje te kunnen uitrusten.

In Europa zijn jullie op clubtournee geweest, maar ik heb begrepen dat in jullie thuisland er grotere zalen aangedaan worden?

Ryan: Dat klopt wel aardig. Voordat we Europa aandeden, hebben we echter ook in Groot Brittanië een clubtournee gedaan. En voor de komende shows in Wales hebben we er ook voor gekozen om wat kleinere zalen aan te doen. Vorig jaar hebben een éénmalig een groot arenaconcert gedaan. Nu doen we meerdere shows verspreid over het land, zodat iedereen de kans krijgt om ons te zien.

Dus, Gav, jij hebt nog niet voor het echt grote publiek gespeeld.

Gav: In Groot Brittanië hebben we vaak voor 1000 á 2000 man gespeeld, dus dat is al aardig veel. Maar je hebt gelijk als je zegt dat ik nog niet voor een massaal publiek heb gespeeld.

Ik bedoel het verder niet denigrerend dat er nu in kleinere zalen gespeeld word. Alleen kan ik me voorstellen dat het voor een band zenuwslopender is als je voor een massaal publiek moet spelen als voor een kleiner aantal mensen.

Ryan: Dat valt eerlijk gezegd wel mee. Eigenlijk is er voor ons geen verschil. Als dat er zou zijn, dan zou een clubshow juist zenuwslopender zijn. Je ziet de gezichten van de fans vlak voor je neus. Terwijl bij een grote show zit er toch een groot gat tussen de band en het publiek. We kunnen dan helaas geen mensen uit het publiek pikken.