Het was heel leuk om te doen, maar de hele organisatie er omheen was erg stressvol. Ik hou er totaal niet van om met zaken als papierwerk en rondbellen bezig te zijn. Maar verder was het als project erg goed gelukt. Ik mocht zorgen voor alle composities en de communicatie tussen alle mensen waar ik mee werkte, verliep ook vlotjes. Natuurlijk waren er hier en daar wel wat discussies, zoals bijvoorbeeld met Tarja Turunen. Dan vond ze haar nummer weer te veel metal. Dus voeg ik er extra orkestratie aan toen, maar dat was meer te soft, haha. Maar goed, dat hoort er allemaal bij.

Er was eind vorig jaar ook een optreden in het kader van het 20-jarige bestaan van Nuclear Blast, toch?

Dat klopt, we speelden een paar nummers live van de twee cd's. We deden Bloodsuckers met Schmier van Destruction en Slaves Of The Desert met Hansi Kurch van Blind Guardian. We hadden meer nummers willen doen, maar omdat het maar één optreden was, konden we niet genoeg tijd vrijmaken om meer nummers in te studeren.

Jij zal het ook wel erg druk hebben met de band Rage, want daar heb je ook veel mee gedaan het afgelopen jaar.

Inderdaad, want met Rage hebben we in de zomer een paar concerten gedaan samen met een orkest, onder andere op Wacken Open Air. Ik was daar veel tijd aan kwijt, omdat de organisatie daarvan hoofdzakelijk in mijn handen was.

Volgens mij wil jij eigenlijk alleen maar de gitaar pakken en spelen. Kun je al dat geregel dan niet aan andere mensen overlaten?

Daar hebben we inderdaad wel personeel voor. Maar hoofdzakelijk is het zo dat de mensen in het orkest Russisch spreken. En aangezien ik uit Rusland kom, komt men het eerste bij mij aan als er problemen zijn. Op deze manier is het voor mij een heel gedoe, omdat ik tussendoor ook nog eens Engels en Duits moet spreken. Dat is lastig, drie talen door elkaar, haha.

Als een show als Wacken er eenmaal opzit, dan zul je er uiteindelijk wel een voldaan gevoel aan overhouden als alles goed is verlopen.

Dat was zeker het geval met Wacken. We wilden namelijk alles opnemen voor een toekomstige dvd-release en dus moet het orkest ook opgenomen worden. Elk instrument moet dus voorzien worden van microfoons. Maar omdat er complicaties waren, zag het er niet naar uit dat het tijdens het optreden goed zou gaan. De opluchting was des te groter toen bleek dat alles perfect was opgenomen.

Nu zit de release van de nieuwe cd van Rage Carved In Stone eraan te komen. Moest je na Nuclear Blast Allstars meteen aan de bak voor het schrijfproces met Rage?

Dat klopt. We hadden als band meteen een idee hoe we het schrijfproces wilden aanpakken. We wilden dit keer niks doen met een orkest en ook niet te veel progressieve experimenten toepassen. Dit keer wilden we gewoon recht-toe-recht-aan metal-album maken. Dit is de eerste cd met onze nieuwe drummer André Hilgers en het proces van al het materiaal arrangeren verliep heel soepel, wat een grote opluchting was. Ook het opnemen van de demo's ging vrij vlot en eigenlijk gingen de eigenlijke opnames ook heel snel.

Gaat het schrijven van simpelere nummers makkelijker af dan nummers die ingewikkelder in elkaar zitten?

Hmm, nee, want je moet nog altijd goed nadenken over verschillende songstructuren. Alles moet wel goed in elkaar overlopen binnen een bepaald nummer. Maar het uiteindelijke opname-proces gaat wel sneller, omdat de nummers opgenomen worden in een live-setting en er aan de opnames verder weinig aan toegevoegd hoeft te worden. Dat is wel anders dan de opnames van de vorige cd Speak Of The Dead, waarbij er zoveel nagedacht moet worden aan kleine details en dan vooral van het orkest.

Als ik de song-credits zo bekijk, dan zie ik dat jij veel nummers compleet aanlevert. Dat terwijl bassist Peavy Wagner de credits vaak met jou deelt. Jij drukt dus altijd een behoorlijke stempel op de muziek van Rage.

Het klopt wel dat ik altijd met complete nummers aankom. Maar als we die nummers aan het repeteren zijn, dan verandert er vaak nog wel het één en ander aan. Daarom moet je de muziek zoals die uiteindelijk op een album terecht komt zeker wel zien als een teamprestatie.

Klopt het dat jullie vorige drummer Mike Terrana de band moest verlaten, omdat hij de laatste jaren niet meer zo'n teamspeler was?

Daar zijn verschillende redenen voor. Mike is een moeilijk persoon om mee om te gaan en er was geen vriendschap meer tussen ons. Hij was niet meer betrokken bij het componeren. Het kwam tot een punt dat hij eenmaal in de studio niet eens wist wat voor partijen hij zou gaan spelen.

Was het zoveel anders dan toen hij de band in 2000 samen met jou kwam versterken?

Ja, heel anders. De eerste vijf jaren samen waren erg leuk en toen waren we echt een 'unity', een eenheid. Maar de laatste jaren was hij steeds meer met zichzelf en zijn eigen carrière bezig. Hij klaagde bijvoorbeeld over de lengte van zijn drumsolo's tijdens de shows. Ook kwam het tot een punt dat bepaalde nummers niet meer op dezelfde manier werden gedrumd dan oorspronkelijk de bedoeling was. Uiteindelijk moesten we gewoon de knoop doorhakken en een beslissing nemen over hoe nu verder.

Was dit een moeilijke beslissing om te nemen? De samenstelling van Rage met Mike Teranna en jij was namelijk erg succesvol.

Inderdaad, en hebben er ook nog wel eerst over gepraat. De problemen die we hadden, hebben we Mike zeker voorgelegd. We wilden eerst kijken of alles niet uit te praten viel. Maar helaas, het heeft niet zo mogen zijn. Uiteindelijk moet je toch aan de toekomst van je band denken. Als we met Mike door waren gegaan, zou het gewoon niet meer leuk geweest zijn.

De nieuwe drummer André Hilgers speelde al mee op het Into The Light-album van Nuclear Blast Allstars. Was dat je eerste kennismaking met hem?

Ik kende André al van persoon. Toen ik eens een keer bezig was met een studio-klusje, was hij met Silent Force ook aanwezig om een cd op te nemen. Ik was onder de indruk van zijn drumspel en daarom vroeg ik hem voor het Nuclear Blast Allstars-project. Hij heeft alles in drie dagen ingespeeld. Hij had meteen door wat ik van hem verwachtte. Dus van mij mocht hij ook wel voor Rage spelen. En twee maanden later zat hij bij ons in het oefenhok.

André blijft drummen voor Silent Force en Axxis, toch?

Ja, maar Silent Force is meer een studio-project en speelt zelden live. Axxis speelt wel live, maar dat kan hij er prima bij doen. Die band doet hij erbij als wij even niks doen en dat gaat prima zo. Uiteraard mag hij dat van ons doen, want hij is wel een professioneel muzikant. Ik heb ook zo mijn dingen naast de band, maar uiteindelijk komen we met Rage weer bij elkaar.

Jij hebt vorig jaar een muziekschool geopend, de Unity Music School.

Die heb ik opnieuw geopend, want hiervoor had ik weinig tijd meer om les te geven. Maar nu maak ik er graag tijd voor, want het is erg leuk om erbij te doen. Er zijn veel studenten die erheen gaan. Als ik er niet ben, zijn er ook nog andere leraren.

En je houd je ook nog eens bezig met autoracen!

Inderdaad, maar dat is een hobby. Hoewel ik er de laatste jaren wel serieus mee bezig ben, want ik heb inmiddels sponsoren en een professioneel contract daarvoor. Maar toch, ik doe dat alleen als ik er tijd voor kan vrijmaken.

Toch heb je vorig jaar aardig wat succes gehad, zo heb ik begrepen.

Ja klopt, ik ben bij een race terecht gekomen op de eerste plaats. Daar was ik erg trots op. Na al dat harde werken was dat echt een fantastische ervaring.

Het is toch best een gevaarlijke sport. Dus wat vinden je bandleden daarvan?

Haha, ja ach, het kan erg gevaarlijk zijn. Maar ik ben niet iemand die al te gekke stunts uithaalt. Er zou wat kunnen gebeuren, maar ik heb een goed en professioneel team en een stevige auto. Als je in Duitsland op de autobahn rijd, dan is dat net zo gevaarlijk.

Als je zo aan het racen bent en je gaat met scheurende banden door de bochten en je voelt je een echte snelheidsduivel, komen er in je hoofd dan ook coole gitaarlijnen voorbij?

Nee. Racen is voor mij juist bedoeld om even niet bezig te zijn met muziek. Ik ben altijd bezig met het schrijven van muziek, voor Rage, maar ook voor computerspellen en films. Het is eigenlijk onmogelijk om even te relaxen in mijn vrije tijd zonder dat er muziek in mijn hoofd voorbij komt. Maar als ik in de raceauto zit, is er geen kans dat er een noot muziek bij komt! Racen is dus het perfecte moment om te relaxen voor mij, haha.