Aki: geweldig!
Maar was het niet lastig om voor een echt metalpubliek te spelen?
Kazuto: nee, niet echt. We proberen altijd de muren tussen muziekstromingen af te breken, en ik denk dat dat lukte. Wij zijn niet echt een metalband, maar we rockten hard genoeg want het publiek ging uit z'n dak.
Kazuto: we hebben op YouTube een stukje film staan van Wacken, en daarin zie je dat het publiek helemaal gek werd.
Aki: we speelden tegelijk met Saxon, dus we dachten dat er niet zoveel mensen naar ons zouden komen kijken. Maar gek genoeg werd het toch heel druk.
Kazuto: ze vroegen zelfs om nog meer nummers toen we klaar waren!
En hoe is het om dan bijvoorbeeld een week later op een klein festivalletje te staan?
Aki: elk festival heeft zo zijn eigen smaak, groot of klein, en allebei zijn leuk om te doen. We hebben nu op hele grote festivals als Wacken en Roskilde gestaan, maar ook op kleine. Die kleine zijn veel rustiger, veel relaxter. Maar wij geven altijd 200%.
Kazuto: voor elk optreden zijn we zenuwachtig. Het geeft wel een machtig gevoel als je zo over een mensenmassa kan kijken. Maar in een kleine zaal staat staat het publiek zo voor je, en dat geeft ook wel een kick. Je moet je dan echt volledig geven, want je ziet hun gezichten en wilt ze niet teleurstellen.
Aki: in een zaal is het publiek makkelijker in beweging te brengen, omdat je zo dicht op ze staat. Dat vind ik wel weer geweldig.
Door naar het album. Hoe belandt een Japanse band bij een Nederlander in de studio? Voor de tweede keer alweer, zelfs.
Aki: toen we enkele jaren terug als voorprogramma van Danko Jones speelden was Attie Bauw er. Hij was er om Danko Jones te zien, maar hij was er op tijd en zag dus ook ons optreden. Hij vond wat we deden erg goed, en heeft ons dat na de show gezegd. Pas een jaar later wilden we een nieuwe plaat opnemen, en waren we opzoek naar een producer. We hebben er veel geprobeerd, maar we kwamen bij Attie uit.
Voor de opnames van het vorige album Beat Me zaten jullie in de bekende Wisseloord studios, en voor dit album was het in Attie's eigen studio. Hoe was dat voor jullie anders?
Aki: de vorige keer hadden we het album ook al bij hem in zijn eigen studio gemixt, dus we waren daar al eens geweest. Beat Me hebben we live in de studio opgenomen. Dus alle instrumenten tegelijk. Daarvoor hadden we een grote ruimte nodig, anders zou het niet passen. Nu hebben we elk instrument afzonderlijk opgenomen. Dat was voor ons voor het eerst. Maar nu hadden we dus niet zo'n grote studio nodig.
Vonden jullie het lastig om een album op deze manier op te nemen?
Kazuto: ik was wel nerveus, maar Attie weet precies hoe je dat moest aanpakken. Daardoor was het toch niet zo lastig als wij eerst dachten. En hij laat elk instrument ook geweldig klinken, dus het resultaat is er nu ook naar.
Volgens de infosheet die ik bij het album kreeg is het gebaseerd op jullie ervaringen tijdens het touren door Amerika.
Kazuto: het heeft ons erg genspireerd. Touren daar is heel anders dan hier. Je moet echt veel meer reizen tussendoor. Ik had in mijn hoofd wel een idee dat het land groot is, maar het was nog veel groter dan ik dacht. We moesten 's nachts echt veel meer rijden dan hier in Europa, om naar de volgende show te komen. En we hadden wat problemen met de communicatie. Ik sprak toen nog veel slechter Engels dan nu, hahaha. Dat was echt niet makkelijk. Maar het was wel een hele leuke ervaring.
Bijna aan het begin van het album staat het nummer Big Mistake. Was het achteraf gezien een vergissing om daar naartoe te gaan?
Aki: ja! Nee hoor, geintje. Naar Europa komen is de grote vergissing! Nee hoor, ook niet. Hier is het erg leuk.
Wordt dat nou de eerste single?
Aki: ja dat is de bedoeling. Er komt geloof ik een vinyl-single van uit, en een aantal videoclips.
Sommige nummers zijn in het Japans. Als jullie een nummer schrijven, hoe bepalen jullie dan of het in het Engels moet, of in het Japans?
Aki: dat is een goeie vraag. Het gaat eigenlijk vanzelf. Soms past Japanse tekst beter bij de melodie van het nummer, en soms Engelse. Het is niet dat ik expres 50% Japans en 50% Engels doe.
Het laatste nummer op het album is een cover van het bekende nummer Loving You van Minni Riperton. Waarom staat dat er op?
Aki: ik vind het een geweldig nummer, dus soms speel ik het op mijn gitaar tijdens de soundcheck. En nu leek het ons leuk om het op te nemen, maar in onze eigen versie. We hebben ooit al eens Iron Man van Black Sabbath verbouwd, op een vorige cd, en ik vond het toen ook leuk om van een bestaand nummer onze eigen versie te maken. Dus vandaar dat we dat nu weer gedaan hebben.
Jullie staan op 14 oktober met Peter Pan Speedrock op het podium, in een speciale show. Ik neem aan dat jullie de band dus wel al kennen.
Aki: natuurlijk! Hun drummer Bart heeft zelfs ons logo als tattoo laten zetten. Het zijn hele gave jongens.
Maar wat is er nou zo speciaal aan die show?
Kazuto: we weten ook nog niet precies wat het nou is. Wat ik begrepen heb is dat wij samen op het podium zullen staan, en dan gaan we om en om een nummer spelen. Soms hetzelfde nummer, misschien. Of dat de ene band begint met spelen en dat de andere het nummer afmaakt. Er kan vanalles gebeuren.
Als een band uit Europa naar Japan gaat op tour, dan hebben ze het achteraf altijd over dat het publiek zo fanatiek is. Kloppen die verhalen?
Aki: Japanners gaan altijd uit hun dak als er een bekende band komt. En om naar Japan te kunnen als Europese band moet je toch wel al een beetje bekend zijn he. Maar bij de minder bekende bands staat het publiek ook afwachtend te kijken. Het is net als hier. In Amerika is het echt anders.
Kazuto: daar zijn ze altijd gek.
Aki: inderdaad. Zelfs bij een shitband als Electric Eel Shock werden ze wild.
In wat voor zalen spelen jullie in Japan, of in Amerika? Hier staan jullie in de Melkweg, dus zijn de zalen die jullie daar bezoeken van deze afmetingen?
Kazuto: nee, kleiner. Zo'n zaal als de Melkweg krijgen we daar niet vol. In Japan zijn we veel kleiner dan in Europa. Hier doen we het goed. Maar we hadden al een tijdje niet meer in Japan gespeeld. Pas nu we met deze nieuwe cd komen gaan we er weer spelen.
