Het heeft inderdaad aan een zijden draadje gehangen. Na de dood van Peter Wells zag het er inderdaad even zwart uit. Toen ben ik samen met oudgediende gitarist Mick Cocks maar wat materiaal gaan schrijven en het liep beter dan verwacht. Omdat Mick teruggekeerd was, hebben we vooral muzikaal teruggegrepen naar onze eerste elpees. We hebben het album geschreven en opgenomen in vier maanden. Het was best een zwaar proces, maar uiteindelijk is er toch een nieuw Rose Tattoo album.
Waarom open je het album dan uitgerekend met The Easybeats cover Black Eyed Bruiser?
Dat is misschien een beetje onlogisch. We hadden deze cover opgenomen voor we nog maar aan het album begonnen waren. Het was eigenlijk bedoeld als single die vorige zomer had moeten uitkomen. Maar omdat die er niet gekomen is, hebben we het maar als openingsnummer gebruikt. Het is een nummer dat door het AC/DC producersteam Harry Vanda en George Young is geschreven en het was een hit in 1974. The Easybeats waren een populaire act en dit is eigenlijk ook een eerbetoon aan hun zanger Steve Wright. Gewoon een fijne popsong eigenlijk.
Ook fijn is Once In A Lifetime dat verwijst naar de dood van Peter Wells.
Ja, er moest gewoon een nummer over hem worden geschreven. Het was een fantastische kerel. De song klinkt ook lekker ouderwets en is toch wel een geslaagde ode. Creeper is echter mijn favoriet omdat ik hou van die eenvoudige riff. En City Blues omdat die song gewoon lekkere trage bluesrock is. Zoiets hoor je niet meer zo vaak. Niet te moeilijk doen is mijn motto.
Daarom is het artwork ook zo simpel? Niet te moeilijk doen?
Je begint mijn filosofie te begrijpen. Hahaha. Ik heb het samen met de anderen ontworpen en ik vind het mooi om naar te kijken. Enkel rode en zwarte kleuren en een niet te drukke print. Denk dat zon hoesje tegenwoordig nog meer opvalt dan al dat druk gedoe.
Blood Brothers is niet jullie comebackplaat. Dat was Pain.
Ik vind het nieuwe album sterker. Op Pain staan enkele uitstekende songs, maar ook wat materiaal waar ik iets minder tevreden over ben. Ook de productie is niet ideaal. Wat wel ideaal was, waren de concerten die we speelden op de Pain tour. We hebben intens genoten. Ook krijgen wij kritiek dat we tegenwoordig niet meer zon snelle punksongs schrijven. Maar dat is toch logisch? We kunnen toch niet blijven knallen?
Over pijn gesproken. Twee (ex-)leden van Rose Tattoo zijn onlangs verleden aan de gevolgen van een pijnlijke ziekte. Heeft dat de houding van de band veranderd?
Je kunt niet beweren dat het geen invloed heeft op je leven. We leven nu met de band van dag tot dag. We plannen niets meer en we zien wel hoe de toekomst loopt. Het kan zijn dat dit de laatste tour is, het kan zijn dat er nog een tour komt. Zelfde verhaal of er een nieuw album komt. We zien wel. Als we er behoefte aan hebben zullen het we doen, anders niet. Als onze oude gitarist Mick Cocks niet was teruggekomen, hadden we wellicht wel gestopt. Dan zou het Rose Tattoo verhaal maar weinig zin hebben. We willen nooit een band zijn die krampachtig verder doet, we gaan enkel verder als we daar zin in hebben.
Toch hoor ik geruchten dat Mick Cocks na de tour zal opstappen.
Dat is ook zoiets waar ik geen benul van heb. Ik weet zelf niet of hij blijft. Hij heeft ons wel fantastisch geholpen toen Peter al ziek was. Peter heeft trouwens ook nog een aantal shows afgewerkt terwijl hij doodziek was met de hulp van Mick. Dus bovenal is respect op zijn plaats.
Is jullie band met Wacken Open Air de reden dat je getekend hebt met het Duitse Armageddon Music?
We kennen de heren van Armageddon Music al voor het label er eigenlijk was. We waren niet echt tevreden met SPV / Steamhammer Records en dus hebben we nu getekend bij de mensen die we kennen en vertrouwen.
En in Duitsland lusten ze de muziek van Rose Tattoo wel.
Daar kan ik ook geen verklaring voor geven. Waarom is een bepaald muziekgenre populairder in een bepaald land? Ik denk dat niemand die vraag echt kan beantwoorden.
Misschien omdat de muziek oprecht is? Wat is voor jouw eigenlijk de essentie van goede muziek?
Soul. Niet op een James Brown-achtige manier overigens. Maar het moet gewoon iets hebben dat de muziek overstijgt. Muziek moet een ziel hebben, anders is het voor mij geen muziek. Ik heb op festivals waar we speelden ook al veel van die thrash en death bands gezien en sommigen doen hun ding echt goed. Maar zo vaak is het maar wat acteren en mis ik toch die echte emotie.
Waarom maak je eigenlijk eens geen soloalbum met covers van oude klassiekers. Ik denk dat je daar veel plezier aan zou beleven.
Je kunt gedachten lezen. Dat plan zit al een tijdje in mijn hoofd. Ik zou dolgraag echt oude pop, rock en blues klassiekers van veertig jaar geleden opnemen. Zelfs met keyboards en al! Ik zou dan met Australische muzikanten gaan werken die weten waar ze mee bezig zijn. Het probleem is echter dat ik het nu weer zo druk heb met Rose Tattoo dat ik niet kan beloven dat mijn soloalbum in 2007 zal uitkomen. Ik betwijfel het ten sterkste eigenlijk.
