Bidi: In 1999 is de band officieel van start gegaan. We waren een uitvloeisel van de band A.P. Lady die begin jaren ‘90 actief was. Aanvankelijk zou het debuut een soort Osse tegenreactie vormen op “Eindhoven Rockcity”. Het idee van Marcel van de Vondervoort (drummer/producer) en Ron van Herpen (gitarist) was om met het geschreven materiaal een verzamelalbum te maken met vele gastmuzikanten waardoor de indruk zou ontstaan dat er in Oss zeer veel nieuwe rockbands actief waren. Uiteindelijk was het eindresultaat veel te goed om als grap naar buiten gebracht te worden. Toen is de band in zijn huidige vorm tot stand gekomen en na zes jaar zijn we nog steeds bij elkaar. En nog steeds doen op onze albums, en af en toe zelfs bij optredens, gastmuzikanten mee.
Het nieuwe album is me toch wel een meesterwerkje. Zware doom, zwevende stoner, trippende spacerock, geniale samples, trip-hop gedeeltes en af en toe een refrein waarmee mainstreambands een wereldhit mee zouden kunnen scoren. Hoe hebben jullie dit werkje in hemelsnaam in elkaar gebokst?
Marcel: Nou, om te beginnen zet je natuurlijk niet in op een meesterwerk, we zijn gewoon de muziek gaan maken die we op dit moment gaaf vinden. Een vaak gehoorde kreet binnen onze band is dat we de muziek proberen te maken die we zelf graag willen kopen. Het is gewoon een kwestie van beginnen en kijken waar het toe leidt, niet zozeer een groots vooropgezet plan.
Er zijn enkele songs waar we toch wat graag meer informatie over willen weten. Waar gaat “Lipstick Traces” over?
Marcel: Voor zover ik het begrepen heb, over een kerel die in een al dan niet gefantaseerde porno-achtige setting terecht komt. Dat zou genoeg moeten zijn om de rest zelf in te vullen. Nu is het niet zo dat we teksten met de gehele band nog even doornemen en daarnaast houden we er wel van dat een tekst op meerdere manieren uit te leggen is, zo wordt het voor de luisteraar gemakkelijk om zich bepaalde songs eigen te maken. Het zou toch mooi zijn als de songs die wij maken een tweede leven gaan leiden doordat de luisteraar er zijn of haar waarheid op projecteert.
Het opvallende “Lonely Woman” vraagt ook om uitleg. Welke zangeres doet hier haar ding?
Marcel: Monique de Adelhart Toorop, zij heeft een rol gespeeld in de laatste opera van de Kift getiteld "Vier om vier". Monique heeft zowel een klassieke evenals een jazzopleiding genoten en legt veel lef en avontuur aan de dag in de keuze van opdrachten en projecten die zij aanneemt. Ik heb Monique leren kennen via een project van een vriend voor de NPS en nadat we besloten hadden om “Lonely Woman” te coveren lag het voor de hand om haar voor de zang te vragen
“Quadrant EL 65000/It’s Monster Surfin’ time”. Teveel naar Star Trek gekeken?
Marcel: Teveel naar science fiction in het algemeen denk ik, dat dromerige, vage buitenaardse dat combineert nu eenmaal goed met spacerock, dat hebben Hawkwind en Funkadelic in het verleden al wel bewezen.
Wat jullie siert is dat jullie op “Speeder People” nooit de gemakkelijke weg kiezen. Artistiek gezien is het een geweldig album, maar is er nooit druk geweest van externen om jullie sound wat meer in te temperen en te verpakken in simpele vijf minuten durende songs?
Marcel: Astrosoniq is echt van onszelf, als wij het binnen de band eens zijn, is het goed. We zijn ook begonnen als tegenreactie op alle concessies die we afzonderlijk in het verleden binnen andere bands wel hebben gedaan. We zijn behoorlijk punk, als je het over onze attitude hebt, ook zijn we vrijwel helemaal DIY, dus kunnen we ons die eigenwijze instelling veroorloven. Het album was al helemaal af voordat we naar een label gingen zoeken. We maken deze muziek niet om bekend te worden, maar omdat het ontzettend veel plezier geeft om ze te maken.
Sommige passages klinken zeer apart. Welke apparatuur hebben jullie gebruikt om de rijke sound van dit album te verkrijgen?
Marcel: Misschien gaat het wat te ver om hier een uitgebreide apparatuur lijst te noemen, maar analoge apparatuur speelt een belangrijke rol en vooral apparatuur met daarin buizen. Je kunt met buizen de hele zaak flink op z'n flikker geven zonder dat het kil en lelijk wordt.
Ik denk dat er nog nooit een band zijn album de naam “Speeder People” heeft meegegeven. Waarnaar verwijst deze aparte titel?
Marcel: De term komt uit het nummer “Red'Unz Go Fasta!” en in die context zijn het oorlogszuchtige aliens die zich voorbewegen op snelle machines zodat ze zo snel mogelijk een hoop lieden in de pan kunnen hakken. Maar je kunt ook hier weer op meerdere manieren tegen aan kijken. De huidige maatschappij is nogal een haastige bedoening, vol met "speeder people", laat ons maar lekker met een pilsje in de hand aan de zijkant dat hele gedoe geamuseerd gade slaan!
Toen ik het artwork voor het eerst zag, was het eerste wat in me opkwam ‘wat is dat lelijk zeg’. Wie zijn haar staat er op de foto vereeuwigd?
Bidi: Haha, dat is het hoofd van de oom van onze gitarist. Maar als je de digipack in handen krijgt zul je moeten toegeven dat dit wel heel erg smaakvol gedaan is. Haar speelt een centrale rol in ons artwork.
Jullie hebben uiteindelijk gekozen voor Suburban Records. Waarom deze keuze?
Bidi: Suburban deed voorheen al onze distributie en dus waren we al goed bekend met hun werkwijze en zienswijze op muziek Ze delen met ons dezelfde passie voor goede rockmuziek met Bovendien denk ik dat zij in het hardere rock (’n roll) werk zo’n beetje het beste label zijn in de Benelux en misschien wel in Europa met paradepaardjes als Peter Pan Speedrock en Hermano in de stal.
In Nederland en België lopen heel wat leuke (stoner) rockbands tegenwoordig. Kan je spreken van een scène of is er geen enkele vorm van vriendschap en samenwerking?
Bidi: Eind jaren ‘90 kon je echt spreken van een Nederlandse scene met bands als 35007, Candybar Planet, Celestial Season, Beaver, 7Zuma7. Helaas zijn die bands allemaal ter zielen. Van een scène is nu niet echt meer sprake, maar we hebben wel een goede band met bands als Cowboys & Aliens, Speedking, The Liszt en Stone in Egypt.
Marcel: Ik zie wel weer een hele nieuwe lichting goede bands met een stoner-achtige vibe opkomen zoals Heavy Lord, Toner Low, Zeus, Flying Fortress, Oceana Company. Opvallend is dat de Nederlandse bands zich in elk geval willen onderscheiden en niet, zoals de afgelopen jaren in Scandinavië nogal het geval, bezig zijn met het klakkeloos kopiëren van de grote voorbeelden.
Onze lezers zijn over het algemeen echt heel bekend met dit genre. Welke vijf platen zou je iemand aanraden die niet thuis is in dit wereldje ter kennismaking?
Bidi: Tja….ik neem aan dat het oude Black Sabbath werk wel bekend is.Dan zou ik verder kiezen voor een aantal klassiekers in het genre:
Hawkwind - Space Ritual
Monster Magnet - Spine of God
Kyuss - Blues for the red sun
35007 - Into the void we travelled
Queens of the Stone Age - Songs for the Deaf
Marcel: Funkadelic - Maggot Brain
Hawkwind - Doremi Fasol Latido
Kyuss - Welcome to Sky Valley
Monster Magnet - Dopes to Infinity
Stoned (R)evolution - The Ultimate Trip
Op jullie webstek kunnen we een volledig album downloaden. Waarom die keuze?
Bidi: Zie het als een geste aan die mensen die Astrosoniq pas later zijn gaan ontdekken. Het debuut “Son of A.P. Lady” is uitverkocht. Die CD was verpakt in een zeer luxe double gatefold hoes met een mooie zilverfoliedruk en voorzien van een boekenlint. Een erg kostbaar grapje dat ons veel geld (maar ook veel aandacht) heeft opgeleverd. De wens is om het album nog ooit op vinyl gaan heruitgeven.
In Nederland zijn jullie dankzij Oor, jullie Amerika-avontuur en geruchtmakende optredens geen onbekende meer. Hoe staat het in het buitenland? Kunnen jullie daar dit jaar nog iets bereiken?
Bidi: Ja de bedoeling is dat we wel wat vaker de landsgrenzen gaan oversteken. Zo staat er nu een tour gepland in mei voor Duitsland en Zwitserland. Het feit dat het album in vele landen uitkomt en extra gepromoot wordt biedt natuurlijk perspectieven. Vooral in Duitsland hebben we altijd succes als we er spelen. Daar valt dus nog heel wat te halen. Maar ook zijn er nu wat contacten in Frankrijk en Spanje, dus wie weet.
Laatste vraag. Alles wat naar stoner ruikt, wordt geassocieerd met wiet en psychedelica. Hoe zit dat nu echt? Krijg je inspiratie van deze hulpmiddelen of is dat maar een mythe?
Bidi: Bij ons in de band wordt er eigenlijk niet geblowd, naja…zelf rook ik er af en toe eentje. Maar dat is het dan ook wel. Astrosoniq is dus geen dopeband, hoewel de muziek anders doet vermoeden hahaha.
Marcel: Wij zijn toch meer een bier bandje en ja we kunnen behoorlijk beneveld raken, maar zelden op het podium. Voor mij zit het psychedelische voornamelijk tussen de oren, de meeste psychedelica helpt alleen maar om de lijpigheid die in ieders kop al aanwezig is boven te brengen, bij ons zijn er toch wel een aantal mensen die daar van nature al bij kunnen zonder drugs nodig te hebben!
