Inderdaad, ik heb voor de tweede maal dit jaar een ingeklapte long gehad. En daaropvolgend stonden er mij ook 2 behoorlijke operaties aan beiden longen te wachten. En daarvan heb ik reeds achter de rug en de volgende zal voor na nieuwjaar zijn...het is behoorlijk klote, maar ja, wat moet gebeuren moet gebeuren, niks aan te doen. Het plan is om eind maart de eerste optredens te doen (No Mercy-fest, Hof ter Lo en 013).
Wat mij altijd opvalt bij Oceans of Sadness, is dat jullie ontzettend veel verschillende invloeden en stijlen tot n geheel weten te smeden. Hoe verloopt zo'n schrijfproces bij jullie? Moeten jullie veel onderlinge concessies doen?
Zo goed als geen eigenlijk. De stukken die dan toch nog wegvallen uit bepaalde nummers worden dan meestal ook door iedereen of een meerderheid als te zwak beschouwd. Ik denk dat iedereen in de band goed weet wat de bedoeling van onze muziek is. En daardoor wordt ook bijna altijd ieders bijdrage bewerkt door de band. Het eigenlijke schrijfproces houdt eigenlijk in dat wij, als we repeteren, ook echt aan nummers werken. We beginnen ergens en we eindigen ergens, en onderweg zien we wat er op ons pad komt. Dat gebeurt eigenlijk nogal natuurlijk. De meeste lijnen van nummers zijn meestal ook redelijk snel gelegd en daarna wordt de structuur en de definitieve afwerking gedaan.
Denken jullie niet dat door de hoeveelheid aan stijlen die gecombineerd worden in de muziek van Oceans of Sadness misschien veel mensen afhaken?
Dat behoort inderdaad tot de mogelijkheden maar dat is dan ook maar zo. Wij beseffen zelf goed dat onze muziek geen hapklare brok is, maar ik denk dat dit soort bands vaak ook het interessantst zijn. De marge is vaak veel interessanter dan de mainstream. Ik denk dat onze muziek een open-minded instelling vereist, want wij gaan soms inderdaad nogal ver in onze invloeden. Maar ik koester ook de stille hoop dat, wanneer je echt in de muziek bent geraakt het een echte meerwaarde kan zijn. Misschien nog een beetje naef in deze tijden van overvloed, maar toch.
Hoe verliep het opnameproces van het nieuwe album? Het geluid klinkt heel erg uitgebalanceerd, zeker voor een relatief kleine band als Oceans of Sadness...
Inderdaad, deze keer hebben we ook echt wel wat tijd en energie besteed aan de sound. Onze muziek is behoorlijk gelaagd en voor je het weet ontaard je geluid dan in een chaos... het is een beetje balanceren tussen chaos en controle bij ons. Daarom vonden wij het ditmaal behoorlijk nodig echt bezig te zijn met het geluid en ik denk zelf op dit moment ook nog steeds dat we daar behoorlijk in geslaagd zijn. De producer Tony De Block (van Midas Studio) heeft zelf ook echt veel energie en goodwill in deze plaat gestoken, het is dan ook echt belangrijk dat je samenwerkt met mensen met een goede attitude als je financieel niet de fortuinen hebt die je zou willen.
In mijn recensie schreef ik dat nummers als Wild Mystery, Eyes Like Fire, See the Angels en Who's in Control z op het vorige album Laughing Tears / Crying Smile hadden kunnen staan. Ben je het daarmee eens?
Ik kan je daarin volgen maar ben het er zelf niet volledig mee eens...naar mijn gevoel staat elk nummer op 'Send In The Clowns' op compositorisch vlak een behoorlijk pak boven de nummers op de vorige plaat. Structureel stonden die nummers er al wel, maar het invullen en het evenwicht was niet in elk nummer even geslaagd. Het klopt wel als je bedoelt dat we in sommige nummers wat extremer zijn gegaan, al vind ik de structuur van Wild Mystery en de laatste passage in See The Angels toch wel echt behoorlijk vernieuwend voor ons. Maar naar mijn gevoel heeft elk nummer wel zo'n plotse bocht die we voorheen nog niet gemaakt hadden.
Wat bedoelen jullie eigenlijk met de wat vreemde titel Send in the Clowns?
Dat laat ik graag toch een beetje over aan de suggestie zelf... zijn wij zelf de clowns die de trieste oceanen willen verblijden of zijn wij zelf net een teken aan de wand dat de wereld meer clowns nodig heeft? Niet alle boeken moeten zomaar opengedaan worden... de symboliek mag dan ook een beetje cryptisch blijven voor wie onze plaat koopt.
Wat proberen jullie uit te drukken met de drie instrumentale passages Communication - Relation - Illusion, Conflict - Error - Disillusion - Denial en Frustration - Anger - Resignation?
Die 3 passages schetsen een beetje het beeld van iemand die op de wereld wordt gedropt, vervolgens volledig dreigt opgeslokt te worden door die wereld en op het eind zijn dagen aftelt... die passages suggereren als het ware ook een beetje het thema waarin de teksten zich nestelen...Ik hou er niet zo van om melodramatisch te gaan doen over inhoud en betekenis, een schilderij verliest ook veel van zijn waarde wanneer je er maar blijft over praten. Een beetje onduidelijkheid kan volgens mij wonderen doen...
Waarin ligt volgens jou het meeste verschil tussen het vorige album en Send in the Clowns?
Qua structuur en compositie zijn we alweer een stuk gegroeid met dit album. Met de komst van de nieuwe gitarist Tom staat onze ploeg op dit moment volledig op scherp. Ieder bandlid is de ander waard en ego's kunnen dan ook geen rol spelen in de band. We trekken allemaal doelbewust aan hetzelfde touw en zo ongeveer elk idee of elke riff kan gentegreerd worden in de muziek.
Ook productioneel staat 'Send In The Clowns' een stuk verder dan 'Laughing Tears - Crying Smile'. We hebben eindelijk ingezien dat dit facet echt heel belangrijk is om alle details goed in het oog te krijgen. En ook promotioneel gebeurt er nu plots heel wat meer dan vroeger! Apache Productions gaat er echt helemaal voor hebben we de indruk en dat is toch wel exceptioneel in deze tijden waarin de keuze zo gigantisch groot is.
Kun je wat meer vertellen over het label Apache Productions? Hoe zijn jullie daar terecht gekomen?
Apache is een nieuw bedrijf dat bestaat uit zeer gedreven mensen en dat zich op allerlei vlakken bezighoudt... ze doen zowel management van bands als platen uitbrengen. Zelsf opleidingen kun je via hun volgen. Die kerels zijn met Apache gestart omwille het feit dat Belgie nog steeds een beetje achterblijft qua presentatie naar het buitenland toe, en dat terwijl er talent genoeg is! Zij vinden het nodig dat een aantal bands op een degelijke manier omringd kunnen worden en zich zo meer professioneel kunnen presenteren, in en buiten onze landsgrenzen. Zeker omdat er anders zoveel vaderlandse kwaliteit verloren dreigt te gaan, terwijl er maandelijks toch wel behoorlijk wat muzikale bullshit wordt losgelaten op de mensheid.
Hebben jullie al enig idee wanneer (en met welke bands) jullie weer live aan de slag kunnen?
De eerste shows die we zullen (lees: kunnen) doen, staan gepland op eind maart met het No Mercyfest-pakket (26-3-2005 in Antwerpen en 27-3-2005 in Tilburg) en we delen samen het podium met bands als Six Feet Under en Nile... loodzware deathmetal-bands dus. Daarna gaan we zo veel mogelijk shows in Belgie en Nederland doen. Die waren eigenlijk gepland voor deze periode maar door die explosieve longen van mij zijn de kaarten nu spijtig genoeg een beetje anders geschud. In de zomer is het ons plan een aantal grote festivals te doen en daarna staat er hoogstwaarschijnlijk een grotere Europese tour op het plan als support van een grote band! Nu de plaat eindelijk ook echt degelijke promotie en distributie krijgt in het buitenland hopen wij dan ook wel echt veel te gaan spelen buiten onze landsgrenzen. Want hoe je het ook draait of keert, wij zijn in de eerste plaats een explosieve live-band die zo veel mogelijk wil spelen!
Het laatste woord is aan jou...
Bedankt voor de aandacht die we van jullie krijgen en ik hoop dat iedereen die het album 'Send In The Clowns' koopt ook de tijd neemt om het te laten groeien...hoe meer je er naar luistert, hoe beter hij wordt, althans dat horen wij vaak van onze fans. Dus eis in deze drukke en jachtige tijden je momenten van rust op en laat je vervolgens opnieuw compleet opfokken door de gecontroleerde chaos van Oceans of Sadness, hahaha... Tot snel ergens op een podium!
