Dat is een goeie vraag. Ik weet het ook niet eigenlijk. Het is een pakkende titel, maar niet cliché. Het is een vrij persoonlijk album geworden, qua teksten. De nummers gaan onder andere over de relatie met m'n vriendin, die ik inmiddels niet meer heb hahaha. Het laat diverse van mijn gezichten zien, als het ware.

Vorig jaar zijn jullie aan het album begonnen, maar eerst moest er een nieuwe basgitarist gevonden worden.

Inderdaad. En we vonden hem in Sven Krautkrämer. Sven speelde in een deathmetal band genaamd Aardvark. We kennen hem al een tijdje, al hadden we niet al teveel contact. We wisten wel dat hij een echt beest was op de basgitaar, en besloten hem te vragen. Hij wilde in eerste instantie wel het album inspelen, maar het daar bij laten. Maar na verloop van tijd vond hij de nummers die we geoefend hadden zo gaaf dat hij toch als permanente bassist bij ons wilde komen. Daar waren wij erg blij mee, want hij is een erg goeie bassist. Hij speelt anders dan anderen. Hij heeft echt z'n eigen stijl. En daarnaast is hij ook een erg toffe gozer, dus we zijn blij dat hij nu bij ons in de band zit.

Zit hij nog in Aardvark?

Nee, die heeft hij verlaten.

Waarom ging Frank, de vorige bassist, ook alweer weg?

We hadden al langer wat problemen met hem. Hij was niet al te betrouwbaar. Hij is heel aardig hoor, maar hij heeft weinig zelfdiscipline. Daardoor begon hij slordig te worden in z'n gitaarspel. Hij kwam ook nooit met ideeën aan voor nummers. We wilden graag dat hij ook mee schreef, maar hij wilde gewoon niet. Daarom hebben we hem ontslagen, en volgens mij is hij nog altijd kwaad erom.

Was het in de studio ook anders om met Sven te werken?

Ja. We zeiden tegen Sven: "dit zijn de nummers; speel de bas zoals jij aanvoelt hoe het moet klinken." En dat deed hij dan. Bij Frank moesten we hem duidelijk maken hoe hij het moest spelen. Met Sven was het dus een stuk makkelijker werken. En hij had ook erg goede ideeën. Ok, soms ook wat ongebruikelijke ideeën, maar dat was juist goed voor het album denk ik. We hebben nu veel meer mogelijkheden in de ritmesectie.

Waren alle nummers al geschreven voordat Sven erbij kwam?

Ja, maar we hadden nog geen baslijnen. Dat hebben we dus aan Sven overgelaten, en erop vertrouwd dat het goed zou komen.

Dat is wel riskant natuurlijk.

Hahaha dat is het zeker. Maar dat houdt het spannend. En het is allemaal goed gekomen.

Hoe zou jij zelf het nieuwe album vergelijken met het vorige album, Different But The Same?

We zijn niet echt van stijl veranderd, maar wel meer onze eigen stijl verbeterd. Het album heeft in mijn ogen twee kanten. Aan de ene kant is er het hardere werk. Die nummers zijn harder dan wat we tot dusver gedaan hadden. En ook iets progressiever. Aan de andere kant hebben we ook de melodieuzere nummers, zoals My Secret. Voor dat nummer hebben we ook een video opgenomen. De nummers zijn nu beter doordacht dan op de vorige plaat.

Wat voor video is dat, voor My Secret?

De clip vertelt een verhaal. Ik ga door diverse plekken waar gekke dingen gebeuren. Zo is er bijvoorbeeld een klein lief meisje, die heel vrolijk staat te lachen, maar dan doodleuk een been van een teddybeer afscheurt. Dat soort vreemde situaties. In de meeste clips zie je een band wat live spelen. Ook dat zit er bij ons wel in, maar niet veel. De nadruk ligt op het verhaal in de clip.

Was het leuk om te doen?

Ja, het was erg leuk, en een hele belevenis. En dit is wel grappig om te vertellen: Sasha, onze gitarist, werkt bij een bedrijf wat videos maakt. Daar zitten ze elke woensdagmiddag bier te drinken, en gezellig te ouwehoeren. Daar kregen ze het idee om een clipje te maken bij een nummer. In de loop van de tijd is dat idee gaan groeien, tot het moment dat we het echt gingen uitvoeren. Ze waren allemaal erg enthousiast om mee te werken, en hebben dat zelfs gratis gedaan. In totaal werkten er 30 mensen aan mee! Het was echt niet te geloven. In twee dagen hebben we het opgenomen.

Een paar jaar terug hebben jullie je naam veranderd om onder een platencontract uit te komen. Waarin gaan jullie de naam veranderen om onder het contract AFM Records uit te komen?

Hahaha. Nee, dat zullen we niet doen, het bevalt vooralsnog hier erg goed. Het probleem met het vorige label was dat we zelf alle kosten moesten voorschieten als we een plaat wilden opnemen. Dat konden we niet steeds blijven doen, maar we moesten eigenlijk nog 1 album voor ze opnemen. En ze wilden ons niet laten gaan. Dus we wilden onze naam veranderen om onder dat contract uit te komen, maar we konden geen goede naam verzinnen. Daarom besloten we van de S een Z te maken in Personal War.

Op AFM zitten aardig wat thrash bands. Annihilator, Tankard, jullie. En met de terugkeer van Exodus en Death Angel lijkt het erop dat thrash weer populairder aan het worden is. Merken jullie daar wat van?

Ja, je hebt gelijk. Maar ik denk niet dat het zo populair wordt als sommigen verwachten. Ok, al die bands die je noemde hebben erg goede albums afgeleverd, maar ik denk niet dat er veel nieuwe fans bij komen. Dit soort metal wordt, in ieder geval hier in Duitsland, simpelweg niet veel gedraaid op de radio. Ook niet op metal zenders. Natuurlijk, het wordt al wat meer gedraaid dan de laatste jaren, maar het zal niet zo populair worden als bijvoorbeeld powermetal of gothicmetal de laatste jaren is.

Zou jij Perzonal War als thrash classificeren, eigenlijk? Want de gitaren en drums klinken erg thrashy, maar jouw zang lijkt zeker niet op die van andere Duitse thrashbands.

Het probleem is dat als je zegt dat je een Duitse thrash band bent, dat mensen denken dat je klinkt als Sodom, of Kreator. Agressieve muziek met agressieve zang. Wij proberen toch meer de Bay Area-kant op te gaan. Dus agressieve muziek, maar toch melodieuze zang. Zoals bijvoorbeeld Testament, Metallica, Megadeth. Ik vind dat we meer als een Amerikaanse band klinken dan als een Duitse.

Ben je het al zat dat mensen je wel eens met James Hetfield vergelijken?

Ach, ik vind het wel grappig. Soms krijg je reacties als: "jullie hebben een album gemaakt wat Metallica had moeten maken." Ok, een groter compliment kan je niet krijgen, maar we willen geen kopie zijn van een andere band. We maken de muziek die we zelf het beste vinden. Dat is een combinatie van thrash metal elementen, met wat moderne invloeden erin. Zoals bijvoorbeeld wat Pantera of Fear Factory. Maar mijn stem klinkt als ik zing wat als die van James Hetfield. En ik doe dat niet met opzet! Zo klinkt hij nou eenmaal als ik zing!

Wat ook grappig is is dat als je praat je een redelijk zwaar Duits accent hebt, maar als je zingt heb je dat niet.

Hahaha inderdaad. Dat komt dan doordat als ik zing, ik de teksten uit m'n hoofd ken. Dan hoef je dus niet na te denken over wat precies je wilt gaan zeggen. Daardoor kan je je meer bezig houden met hoe het moet klinken. Maar omdat ik normaal gesproken niet veel Engels praat moet ik dus toch goed nadenken wat ik wil zeggen.

Een vraag die we wel vaker stellen: wat luister jij zoal tegenwoordig?

De nieuwe Korn cd draai ik toch vrij vaak.

Ja? Dat had ik niet verwacht.

Nee? Nou ik vind 'm erg goed. En de nieuwe Grip Inc. cd is ook geweldig. En ik heb vandaag de nieuwe Soulfly cd gekocht. En de nieuwste Godsmack cd. Godsmack is echt een van m'n favoriete bands.

Dat is toch vrij anders dan wat je met Perzonal War maakt.

Daar heb je gelijk in. Maar ik hou ook van Saxon. En Nevermore. Nevermore is echt geweldig vind ik.

Wat vind jij van gekopieerde cds?

Daar doe ik niet aan mee. Nee, het is een ramp voor de muziekindustrie. Maar ik begrijp wel hoe het komt, want de cd prijzen zijn vaak te hoog. En dat is toch de schuld van de platenmaatschappijen. Maar door die kopieën lopen bands wel wat inkomsten mis, en moeten ze de prijs van concertkaartjes verhogen. En daar zijn we ook niet zo blij mee, als ik eerlijk moet zijn. Gelukkig valt het in de metal nog best mee, want veel fans willen toch graag de echte cd hebben. Het probleem is groter bij de top 40 muziek. Maar toch voelen ook wij het.