Hoe gaat het daar?
Goed, we zijn net klaar met repeteren in voorbereiding op ons optreden op Alcatraz
Het moet heel gaaf zijn om na zon lange tijd weer op een festival te mogen spelen.
Zeker. Shows zijn een zeldzaamheid de laatste tijd, dus we pakken elke mogelijkheid om te spelen met beide handen aan.
Die livestream voor Hellfest was een heel bijzondere.
Ja, het is heel gek om zonder publiek te spelen. Vooral de stiltes tussen de nummers door voelen ongemakkelijk. Wel vonden we de vuurshow gaaf. Die hadden we niet verwacht, maar een technicus van de organisatie had daarvoor gezorgd.
Jullie hebben daar Vortex gespeeld. Gaan jullie binnenkort nog meer nieuwe tracks spelen, zoals Mediator.
Ja, we houden het voorlopig wel beperkt tot enkele tracks. We willen eerst dat mensen kennis maken met het recente materiaal door ze te streamen en de clips te bekijken, zodat ze er bekend mee raken. Tijdens het oefenen spelen we wel heel veel nummers. Voor de tour ter promotie van Wallflowers hebben we een groter aantal nummers dan voorheen ingestudeerd. Zon vijfentwintig denk ik, waaronder alle tracks van Wallflowers, Macro en Micro. Zodra het album uit is, gaan we ze spelen. We hebben toevallig op de releasedatum een optreden gepland staan, dus dat zullen waarschijnlijk de mensen zijn die veel primeurs te horen krijgen, maar we zijn er nog niet 100% over uit.
De nieuwe nummers zijn een stuk technischer dan die op het vorige album. Hoe is het om die in de oefenruimte te spelen?
We kennen ze goed, dus dat gaat prima. We hebben veel plezier om juist die nieuwe tracks te spelen. Het zijn goede nummers en we kijken dan ook met veel vertrouwen uit naar het nieuwe album. We willen veel liever de nieuwe songs spelen dan de oude.
Tatiana vond het wel een hele uitdaging om zanglijnen en teksten te maken op de complexe instrumentale versies.
Het was niet makkelijk, maar het is uiteindelijk wel gelukt. Elk album presteert ze weer beter, dus we zijn trots op haar. Instrumentaal is het album geen stap voorwaarts, maar een flinke sprong.
Al de eerste luisterbeurten valt op dat drummer Vlad Ulasevich een grote impact op de songwriting heeft gehad.
Dat klopt. Hij is sinds zijn toetreden tot de band altijd al betrokken geweest bij de songwriting, maar heeft dit keer het grootste aandeel in de songwriting.
En jij hebt ongetwijfeld Wallflower geschreven, aan de baslijn te horen.
Ja, het is vaak een persoon die een idee oppert of een nummer schrijft. Vervolgens arrangeren we de compositie samen.
Iedereen krijgt vervolgens ook de ruimte in de mix.
Ja, er zijn tegenwoordig heel veel technisch begaafde bands, maar vele slagen er niet in om een goede mix te brengen. Sommige details raken daardoor verloren en dat is iets wat wij niet willen. Wij willen een goede balans vinden tussen tonaliteit, finesses en toch heavy en groovy klinken. Op Macro en Micro zijn we daar goed in geslaagd, maar op Wallflowers is die mix perfect.
Er gebeurt enorm veel op het album. Niet alle fans zullen iets met het complexe aspect aan kunnen.
We hebben al in een vroegtijdig stadium aangekondigd dat dit geen gemakkelijk album zou worden. We maken primair muziek voor onszelf. Het is inderdaad een complex geheel geworden dat meerdere luisterbeurten vergt om doorgrond te worden. Toen we de band begonnen, speelden we metalcore en langzamerhand zijn we groove metal gaan spelen. Het zal lastig zijn voor een bepaalde groep fans die ons waardeert vanwege een specifieke stijl om opeens wat progressievers te horen. Het heeft wellicht tijd nodig om eraan te wennen. We hopen dat mensen waarderen wat we doen en begrijpen hoeveel tijd en moeite we erin hebben gestoken om dit kunstwerk te maken.
En zo niet, dan zijn er andere bands waarnaar ze kunnen luisteren. Jullie maken het kunstwerk in principe voor jezelf en het is mooi meegenomen dat anderen waarderen wat je doet en het mooi vinden.
We hebben geen behoefte om aan een verwachtingspatroon te voldoen. Ik kan niet begrijpen dat er bands zijn die binnen een bepaalde formule zich blijven herhalen en eigenlijk zelf er niet achter staan in wat ze maken. Voor mij is dat onbegrijpelijk. Wat wij maken is een reflectie van wie we zijn. Het is zelfexpressie. Ik schrijf dus niet muziek met de reacties van de fans in mijn achterhoofd, maar ervaar liever dat ik er zelf gelukkig van word, waar ik me gepassioneerd bij voel. Ik vergelijk het weleens met eten. Bij McDonalds weet je wat je krijgt en hoe het smaakt. Bij een restaurant is het vaak een verrassing, moet je eerst even proeven en smaakt het daarna pas goed, omdat het kwalitatief goed voedsel is. Er is moeite gedaan door de chef in de keuken om het goed voor te bereiden en te laten smaken, en dat betaalt zich uit.
Die neemt er de tijd voor. Dit keer hebben jullie ook meer tijd gehad. Bij Macro en Micro was het meer een haastklus, die zijn in slechts drie maanden geschreven.
We hebben inderdaad nog nooit zoveel tijd gehad als nu. We hebben inmiddels onze eigen studio, we hebben nu demos kunnen maken en we konden samen oefenen. In de beginjaren hadden we geen geld om fatsoenlijke apparatuur te kopen, in recentere jaren hadden we geen tijd om ons goed voor te bereiden op een album, want we waren heel veel aan het touren. Bij Macro en Micro kwam het neer op inspiratie, opschrijven wat we verzonnen en daar wat van maken. Voor Wallflowers hebben we grofweg achttien maanden de tijd gehad om de nummers te schrijven. We konden ons daar veel meer op focussen dan de afgelopen jaren en dat zorgde voor veel motivatie.
De hoes bevat elementen die je ook in de albumhoes van King Of Everything terugvindt. Is er een connectie?
Ja, die is er. De nieuwe sound licht dichterbij die van King Of Everything dan bijvoorbeeld Macro, dat meer een nu metal-plaat is. Wallflowers ligt qua sound ergens tussen King Of Everything en Micro in en dat vind je deels terug in het hoesontwerp.
Jullie schreven de instrumentale ideen dit keer individueel. Hebben jullie ze samen veel kunnen oefenen?
We oefenden bijna iedere dag. We maakten demos van de nummers, waardoor we goed voorbereid waren toen we de studio ingingen. Voordat we de studio betraden wisten we precies hoe elk instrument zou moeten klinken. Voorheen gebruikten we een DI-signal en gingen we daarna re-ampen. Dit keer was dat niet nodig. We konden direct opnemen.
Max Morton had dan ook minder te doen dan normaal.
Hij heeft minder gedaan op instrumentaal gebied, maar heeft wel veel kunnen betekenen met betrekking tot de zangarrangementen en -harmonien. Hij is multi-instrumentalist, maar is vooral een zanger en kan daarom veel voor ons en specifiek Tatiana betekenen.
Hoe hebben jullie het toevoegen van de vocalen aangepakt?
Er zit niet veel verschil in de benadering tussen bijvoorbeeld Macro en Wallflowers. Ja, de zanglijnen en teksten toevoegen was toen wat simpeler, maar de aanpak bleef hetzelfde. Een professional deelt iedere compositie op in fragmenten, in maten bijvoorbeeld. Tatiana simplificeert vooral. Het is alsof ze de grafische settings van een game aanpast. In plaats van alles op nul te zetten en er een krachtig geheel ervan te maken, doet zij het dus anders.
Er komt nog een derde single aan. Dat is waarschijnlijk Wallflower.
Dat klopt.
Dat nummer leent zich ook voor een bas-playthrough.
Die heb ik ook al opgenomen, haha. Gedeeltelijk. Ik heb opnamen in de studio gemaakt, zon anderhalve minuut. Ik zou best ervoor kunnen gaan zitten en het hele nummer opnemen op video. Ik oefen het nummer elke dag. Het is eigenlijk best makkelijk om de baspartijen te spelen.
Wat kunnen we nog meer verwachten.
Nog meer videos, voor welke tracks kan ik nog niet zeggen, maar nadat het album uit is, komt er zeker nog een vijfde clip. Er zijn nummers die het verdienen, zoals As I Boil Ice. Dat is bijna een mini-opera, het is een gebonden compositie. Daarnaast willen we natuurlijk veel live spelen. Daar kijken we enorm naar uit. We willen graag laten horen dat we anders klinken dan veel andere bands en we willen laten horen dat we het live waar kunnen maken.
