David, jij bent voor veel Nederlanders een onbekende. Kun je kort wat over jezelf vertellen?

David: Uiteraard. Ik ben geboren in Moskou, op mijn elfde verhuisd naar Tsjechi� en woon inmiddels in Londen. Ik ben begonnen als gitarist en volgde lessen aan de universiteit van Londen. Ik werd in Tsjechi� gesponsord door de gitaarmaatschappij Schecter en later door Vivian. Het Tsjechische Eagleheart was mijn eerste band. Ik verzorgde daarin de achtergrondvocalen en trainde daardoor mijn zangstem. Op een gegeven moment zocht een Guns N� Roses-coverband een frontman. Het leek me wel leuk om voor ��n dag Axl Rose te zijn. Het optreden ging heel goed. Vanaf dat moment ging ik me steeds meer richten op het zingen en raakte ik de gitaar steeds minder vaak aan. Ik had niets met pedalen, versterkers en de technische kant van het gitaar spelen. Wat me aanspreekt in het zingen, is dat je alleen een microfoon en je eigen stem hebt en je je niet hoeft te verschuilen achter bijzaken. Ik werd gescout door de band Deadly Circus Fire, waar ik Adam Grant opvolgde. Dat was best een uitdaging, want hij is een heel goede zanger. Na een paar jaar nam hij het weer van mij over. Vervolgens heb ik op het podium gestaan bij Savage Messiah als achtergrondzanger en gitarist. Ik merkte dat ik gitaar spelen toch niet meer zo leuk vond, dus ik wist al snel dat ik de band weer zou verlaten. Het was moeilijk om de knoop door te hakken, want de bandleden zijn erg aardig, maar dezelfde maand dat ik de band verliet, benaderde Merel me om bij Dear Mother te komen zingen.

Hoe is ze bij jou terechtgekomen?

David: Ik was aan het touren in Itali�, toen een vriendin van mij, Claire, mij tagde in Merels bericht op Facebook dat ze een zanger zocht. Daarbij noemde Merel wat genres. Het was precies wat ik zocht. Ik nam contact op met Merel en de rest is geschiedenis.

Merel: We hadden de hoop bijna opgegeven. We hebben geluk dat we David hebben gevonden. We hebben een paar vocalisten geprobeerd en die waren echt heel goed. Maar ze konden niets met de muziek of snapten niet wat de bedoeling was.

Waar heb je je bijnaam Pear aan te danken?

David: Ik ben in Rusland geboren met een andere naam. Toen ik naar Tsjechi� verhuisde, bleek Sergej een bijnaam die iets heel vervelends betekende en dat zorgde voor nogal wat onrust onder mijn vrienden. Ze zijn nu mijn beste vrienden, maar destijds was het regelmatig oorlog en was ik een probleemkind. Mijn moeder was er zo klaar mee dat ze mijn naam veranderde naar die van mijn stiefvader: Hruska. In Londen vonden mensen die moeilijk uit te spreken. Als je het Tsjechische hru�ka vertaalt naar het Engels, krijg je pear. Door mijn bandleden in Londen werd ik al snel Mr. Pear genoemd. Het werd mijn standaardnaam omdat mensen problemen bleven ervaren met Hruska.

Hebben Merel en Joey ook een bijnaam?

Merel: Nee, eigenlijk niet.

David: Ik noem Joey 'Joey Boy', omdat hij er zo mooi uitziet, haha.

Jullie hebben veel op afstand gewerkt.

Merel: We hebben elkaar zelfs slechts drie keer gezien tijdens het hele albumproces. We kwamen steeds drie dagen lang bij elkaar. E�n dag namen we een aantal nummers op, ��n dag deden we iets anders, zoals een photoshoot, en ��n dag maakten we plannen.

Heb je overwogen om samen met Frank en Joey Purest Of Pain voort te zetten voordat je besloot om Dear Mother in het leven te roepen?

Frank maakt deel uit van het team van Dear Mother en is een geweldig teamlid. Op het Purest Of Pain-album Solipsis (2018) staan vooral oude melodeathnummers. Toen ik zestien tot achttien jaar was, vond ik die stijl heel tof. Ik luister echter niet meer naar die muziekstijl en wilde graag iets anders. Dat kon niet met Purest Of Pain, want daarin gebruikten we alleen maar extreme vocalen. Dat was voor mij te beperkt. Het zat er dus al een tijdje aan te komen dat ik een nieuw project zou starten. De vraag was alleen wanneer en hoe. 2018 bleek het juiste jaar.

Je bent riffs gaan schrijven en vroeg Joey om onderdeel uit te maken van het project.

Merel: Meestal ben ik heel gericht nummers aan het instuderen, voor een setlist bijvoorbeeld. Maar op een gegeven moment was ik zomaar een nummer van Dayshell aan het spelen. Eindelijk had weer plezier in gitaar spelen. Ik danste dan ook door de woonkamer van opwinding. Direct erna belde ik Joey met de mededeling: �We moeten een nieuwe band starten.� Hij houdt van dezelfde muziek en is een geweldig persoon. Zo gaat het in Dear Mother. Het gaat heel spontaan en we volgen ons hart.

Wat heb jij aan ervaring mee kunnen nemen vanuit Purest Of Pain, MaYaN, The Gentle Storm en Delain die je nu hebt kunnen gebruiken in Dear Mother?

Met Purest Of Pain vooral alle dingen doen die niet te maken hebben met muziek. Bij Delain, MaYaN en The Gentle Storm was ik gewoon gitariste. Daar heb ik vooral geleerd om met andere muzikanten samen te werken en een bepaalde niveau muziek te brengen, van klank tot timing. Daar haalde ik wel veel plezier uit. Het was niet zo dat ik me verveelde. Als ik gitaar speel, maakt het me niet zoveel uit wat ik speel. Het is wel anders als je eigen muziek maakt en dat dan met een band gaat spelen. Bij Purest Of Pain heb ik dat voor het laatst meegemaakt. Als sessiemuzikant speel je toch andermans liedjes. Er is minder ruimte om je eigen ding te doen.

Met Joey werk je al langer samen. Waaraan merkten jij en hij dat David de juiste man is voor Dear Mother?

Het is erg gaaf dat er een goede chemie tussen ons is. Als ik de muziek schrijf, hoor ik Joey al in m�n hoofd spelen. Ik heb al langer met hem samengewerkt. David was nieuw. We hebben het nummer Vertigo aan hem opgestuurd, om te kijken waar hij mee kwam. Toen hij zijn bestanden onze kant opstuurde, waren Joey en ik direct overtuigd dat we de juiste man hadden gevonden.

Jij schrijft de gitaarpartijen en daarna voegen de anderen hun partijen toe?

Voordat David erbij kwam, schreef ik instrumentale nummers. Het wachten was op de geschikte zanger om ze in te zingen. Met die nummers zijn we begonnen. Het ging daarna steeds sneller, want het werd steeds duidelijker wat David graag wil. Omdat zijn bijdragen bepaalden wat er moest gebeuren in een compositie heb ik soms, nadat hij zijn zanglijnen naar me had toegestuurd, de instrumentatie veranderd. Op een gegeven moment hoefde ik slechts een akkoordenprogressie aan hem toe te sturen, voegde hij zijn zanglijnen toe en ontstond al heel snel een definitieve versie.

David: Dit is de band waarin muziek schrijven is nog nooit zo makkelijk gegaan. Zowel voor de band als voor mezelf. Ik zou de partijen die Merel schrijft niet zelf kunnen verzinnen, dus ik ben blij dat onze idee�n zo goed op elkaar aansluiten.

En dat terwijl er veel verschillende stijlen samenkomen.

Merel: De kern is metal, maar we hebben allemaal wel een brede muzieksmaak.

Jij bent het meest metal. Ik hoor Architects en In Flames in de riffs.

Merel: Dat komt inderdaad bij mij vandaan. Ik denk echter dat Joey nog meer naar metal luistert dan ik. Ik luister de laatste tijd bijna helemaal niet naar muziek. Soms krijg ik wel eens wat doorgestuurd van vrienden en dan luister ik nog wel, maar anders zou ik niets ontdekken. Muziek inspireert me echter wel, dus ik dwing mezelf op een gegeven moment om te gaan luisteren, zodat ik zelf ook weer muziek ga schrijven. Ik geef mezelf weleens opdrachten om iets te doen wat ik nog nooit eerder heb gedaan, zoals een nummer beginnen met een gitaarriff. Dat heb ik nog steeds niet gedaan overigens, maar we hebben zo wel diverse nummers geschreven, zoals ook het akoestische Palace, waarvan we achteraf verbaasd waren dat we het hebben gedaan, haha.

Werner Erkelens speelt de baspartijen op het album. Heb je overwogen om hem of een andere bassist, bijvoorbeeld Otto Schimmelpenninck van der Oije, die jij en Joey van Delain kennen, aan de line-up toe te voegen?

Merel: Otto is pas recentelijk vertrokken bij Delain.

Maar het vertrek hing al veel langer in de lucht.

Merel: We kunnen momenteel nog niets bieden. We hebben geen shows gepland staan, dus iemand zo lang erbij houden voor iets wat nog lang niet gaat gebeuren, is niet te doen. We moeten gewoon nog langer wachten op meer duidelijkheid. Wel wist ik dat ik graag met gitarist Ferry Duijsens wilde samenwerken. Dat heb ik met niemand anders gehad.

Er was zelfs sprake dat Ferry op het album te horen zou zijn.

Merel: Ja, maar daar had hij niet zo�n behoefte aan. Hij vindt het vooral leuk om live met ons te spelen.

Voorlopig blijft Dear Mother dus een trio.

Merel: De kern van David, Joey en ik is zo hecht dat ik die niet wil veranderen. Live speelt Ferry mee. Dat werkt prima zo, voor nu. Je weet echter nooit wat er in de toekomst gaat gebeuren.

David: Het is niet dat we tegen uitbreiding zijn, maar het besluiten nemen met z�n drie�n werkt heel effici�nt. Een vierde persoon toevoegen zou contraproductief kunnen werken.

Hoe was het om met producer Jimmy Alexander te werken?

Merel: We hadden een fris paar oren nodig, want we hadden de nummers zelf al zo vaak gehoord. We waren zo gefocust dat we even een mening van buitenaf nodig hadden. Jimmy is een producer uit Australi�, die alle nummers heeft beluisterd en hier en daar wat heeft veranderd. Het was heel cool en interessant om met hem te werken.

Het album klinkt heel energiek en heeft een grootse drumsound.

Merel: Net als bij Solipsis van Purest Of Pain zijn we naar Mantis Audio in Den Haag gegaan om de drumpartijen op te nemen.

David: De samenwerking daar was erg prettig. We werden aangespoord om creatief te zijn. Je kunt merken dat de technici daar zelf muzikanten zijn. Ze waren bovendien zeer geduldig en dat is bij ons wel nodig, haha.

Merel: We hebben het album aan verschillende mixtechnici voorgelegd. Dat was best interessant, want ik had dat nog nooit eerder gedaan. Het was belangrijk dat de muziek de uitstraling kreeg die we in gedachten hadden. Een van de technici liet de muziek technisch geweldig klinken, maar hij kreeg het gevoel niet te pakken.

David: De ziel ontbrak. Het was een lastige keuze tussen de sonische perfectie die hij bracht en die gevoelige snaar die we in Den Haag terughoorden.

Merel: Een groot voordeel was dat we Bas Trumpie van Mantis al kenden, omdat hij bij liveshows van Joey en mij betrokken is geweest.

De muziek bestaat uit een contrast tussen heavy riffs en atmosferische leadgitaar- en elektronische partijen. Ik neem aan dat je bij de riffs begint en dan het geluid verder uitbreidt.

Merel: Over het algemeen wel. Ik denk echter wel in lagen en vind dat alle frequenties gevuld moeten worden. De reverbpartijen zijn heel belangrijk op het album. Ze klinken als een synthesizer, maar in veel gevallen is het een gitaar.

Naarmate het songwritingproces vorderde, zijn jullie creatiever te werk gegaan.

Merel: Ja, zo is Fade In voortgekomen uit een soort EDM-experiment, waarbij David en ik elkaar hebben uitgedaagd om de grenzen op te zoeken. We noemen het onze powerballad. We hebben er heel lang over gedaan om tot de definitieve versie te komen. Heart is het allereerste idee dat Joey en ik hebben verzonnen voor Dear Mother. We vinden allebei dat de rauwere demoversie beter klinkt dan de albumversie. Dat komt vooral door de mix. Datzelfde geldt voor Wildfire, dat daardoor het album niet gehaald heeft, terwijl David, Joey en Werner het een heel gaaf nummer vinden. Mijn favoriete nummers zijn Means To No War en Soul For Hire en die hadden het ook bijna niet gered, maar we hebben toch de juiste elementen kunnen uitlichten. Heart klinkt juist beter dan op de demo.

Kunnen we die creatieve benadering ook op het tweede album horen?

David: Ja, zo is Soul For Hire ontstaan uit slechts vier akkoorden. Omdat we elkaar steeds beter leren kennen, zijn we productief als het gaat om het uitbouwen van dergelijke basisidee�n. Ik hou wel van die creatieve uitdagingen.

Je experimenteert ook op het debuutalbum al met verschillende zangtechnieken.

David: Ja, ik wil een verhaal vertellen waar ik emotioneel bij betrokken ben, dus vanzelf resulteert dat in verschillende emoties en technieken.

Ik hoor bij jou zowel de extreme kant, zoals Corey Taylor en Jonathan Davis, als de popzang van Michael Jackson. Ik heb gelezen dat Robbie Williams ook een inspiratiebron is, maar die hoor ik niet terug.

David: Robbie is vooral een inspiratiebron voor mij als entertainer.

Heb je veel lessen gehad om de verschillende technieken onder controle te krijgen?

David: Ik heb welgeteld twee lessen gehad van een aantrekkelijke dame met rood haar. Ik heb daar de belangrijkste les op zanggebied gehad: zing vanuit je middenrif. Als iets pijn begint te doen, doe je iets verkeerd.

Merel: Als David zingt, geloof ik hem echt. Hij stopt veel emotie in zijn zang en dat hoor je bij anderen niet vaak.

Je schakelt ook heel snel tussen de ene en andere techniek, zoals in 12 Years In Exile.

David: Ik hou van zingen en mezelf uitdagen. Er staan nummers op het album waarin ik mezelf weinig tot geen ademruimte gun. Live heb ik dan ook hulp van backingtracks nodig.

Waaraan dankt het album zijn titel?

David: Die is ontstaan door alles wat we mee hebben gemaakt, zowel in het leven als in onze band. We hebben veel uitdagingen ervaren, maar zijn er steeds in geslaagd om moeilijke periodes te doorstaan en er sterker uit te komen.

Gaan de teksten mede daarom vooral over persoonlijke ervaringen?

David: Ja, hetzij van mezelf of van iemand die ik ken. Sommige teksten zijn wat algemene, maar ze zijn altijd gebaseerd op waar gebeurde verhalen.

Zit er ook een boodschap achter de teksten?

David: Het is meer een therapie dan een boodschap. Niet elk nummer heeft een advies hoe je ergens mee om zou moeten gaan. Het is meer een dagboek van het leven. Iedereen kan er weer wat anders uithalen, of dat nu een boodschap of een gevoel is.

Waar komt de naam Dear Mother vandaan?

Merel: Dat is een persoonlijk verhaal, maar het is wel iets waar iedereen wel een bepaald gevoel bij zal hebben. Iedereen heeft namelijk wel een moeder of heeft er een gehad. Die connectie is altijd bijzonder, of het nu goed of slecht is. Ik zat in een moeilijke periode en schreef een Engelstalige brief aan mijn moeder om te laten weten hoe dankbaar ik ben dat ze er voor me is. Ik heb de brief nooit verstuurd, maar ik schreef �Dear Mother� en die naam bleef in mijn hoofd zitten.

Het album is gefinancierd met een geslaagde crowdfundingcampagne. Daar heb je al ervaring mee opgedaan tijdens je periode bij Purest Of Pain.

Merel: Ondanks dat we wisten hoe het werkte, was het toch wel spannend. Want misschien dachten mensen: Ah, daar heb je Merel weer die haar hand ophoudt. Bovendien hadden we nog niets uitgebracht. We zaten op een gegeven moment ook even op een punt dat we dachten dat we het niet zouden halen, maar dankzij de fans hebben we het diezelfde dag toch gered en daar zijn we heel dankbaar voor. Het laat zien hoeveel de metalgemeenschap geeft om de muziek. Zonder die steun was het album er niet gekomen.

Jullie doen alles zelf. Dat is een enorme stapel werk.

Merel: We zijn er gepassioneerd mee bezig en krijgen veel energie van elkaar en van de reacties op de video�s.

David: Het is ongeveer anderhalve voltijdsbaan. We werken er alle drie hard voor en ik voel me echt ge�nspireerd door de anderen.

Jij bent bijvoorbeeld degene die de clips maakt.

David: Ja, ik werk voor een videoproductiebedrijf, dus ik kan het ook moeilijk een andere partij laten doen. De bandleden wonen in verschillende landen en daarom kunnen we geen standaardclip opnemen waarin alle bandleden samen spelen. Dat willen we ook niet. We willen onze creativiteit tonen.

Jullie hebben nu een album uitgebracht. Hoe gaat de toekomst eruit zien wat albums of singles betreft. Er is in de muziekindustrie veel discussie of een album nog wel van deze tijd is.

Merel: een album is een intensieve investering. Niet alleen financieel, maar in meerdere aspecten. Bijvoorbeeld tijd. Tegen de tijd dat het album uitkomt, voelt het voor ons al bijna gedateerd. De nummers zijn in december 2019 opgenomen. Sommige songs bestaan echter al drie jaar, maar er zijn zelfs idee�n van voor die tijd.

Zo hoor ik in Symbiose nog elementen terugkomen uit melodische death metal.

Merel: Dat nummer lijkt inderdaad nog wel op Purest Of Pain. Mijn moeder is dezelfde mening toegedaan. Ik denk dat we nog wel een album zullen maken, maar de weg ernaar toe zal anders zijn. In plaats van het hele ding in ��n keer te schrijven en naar de studio te gaan, willen we de stapel werk verdelen. Misschien dat we het in blokken doen en steeds iets daarvan laten horen aan de fans zodat ze naar kersverse nummers kunnen luisteren.

David: Ongeacht de frequentie van muziek uitbrengen en het formaat waarin dat gebeurt, zullen we de connectie met de fans blijven opzoeken en onderhouden.

De crowdfundingcampagne was een succes. Ben je tevreden met wat je tot nu toe hebt opgebouwd met Dear Mother?

Merel: Ik ben echt superblij. Het feit dat we zo veel ondersteuning hebben gehad, onder meer vanuit de crowdfundingcampagne, vind ik heel bijzonder, te meer Dear Mother een heel nieuwe band is. Ik hoop ook dat juist diegene die ons gesteund hebben het album heel tof vinden. Niemand wist wat er ging gebeuren, dus het was wel spannend hoe de eerste single ontvangen zou worden. Het is zeker dan wel gaaf om al die positieve reacties op 12 Years In Exile te lezen. We hadden bewust ervoor gekozen om van tevoren niets te laten horen, want dan is de verrassing nog groter. We hebben afgesproken dat we alleen muziek gaan maken die we zelf vet vinden en als we dat gevoel niet hebben bij een bepaald nummer, gaan we het niet uitbrengen. Gelukkig hebben we dat nog maar ��n keer hoeven doen.

Het zijn onzekere tijden met betrekking tot concerten. Willen jullie een livestream organiseren of wachten jullie liever tot je echt weer voor publiek kunt optreden?

David: De beste ervaring als muzikant is natuurlijk live spelen vanwege de verbinding met de fans. We willen heel graag weer het podium op en zullen er ook alles aan doen om shows te organiseren. We moeten nog even geduld hebben.

Voor jou als Russische Engelsman is het nog eens extra lastig om je bij de anderen te voegen.

Ja, het is inderdaad als Russische spion in Engeland om elders met de anderen samen te spelen, maar ik zal alles doen wat in mijn macht ligt om het toch voor elkaar te krijgen. Er zijn veel geruchten, maar niemand weet wat er precies gaat gebeuren en of er versoepelingen komen voor musici om elders op te treden. We kunnen niet wachten om onze muziek live te spelen, dus we hopen dat er snel weer meer mogelijk is.