Is door alle corona-maatregelen de totstandkoming van de plaat anders verlopen dan normaal?
Niet echt. Het was wel zo dat het wat rare situaties opleverde. Zo moesten we toestemming vragen om voor de opnames naar Tom Meier te gaan, omdat we toen midden in die gedeeltelijke lockdown zaten. Reizen was toch al een probleem en Tom mocht niet zoveel mensen in zijn studio hebben. En we moesten een beetje afstand houden. Het proces verliep zelfs sneller, want alle optredens waren afgezegd en daardoor hadden we de weekenden vrij om alles af te maken. In die zin hadden we tijd genoeg. Hoe zei Cruijff dat ook al weer? 'Elk nadeel heb zijn voordeel.
Necroceros is onmiskenbaar Asphyx, maar het album als geheel is weer net iets gevarieerder en melodieuzer dan Incoming Death. De lijn die op de vorige plaat is ingezet, wordt doorgetrokken met Necroceros. Is het vloeken in de kerk als ik zeg dat de plaat naast zwaar en rauw toch ook wat toegankelijker is dan de voorgangers?
Nee, dat is geen vloeken in de kerk. Waarom? Dat vind ik zelfs een compliment eigenlijk. Toegankelijke death metal. Ja. Wie had dat kunnen denken dertig jaar geleden, haha. Ik ben het met je eens, maar dat is niet bewust gedaan. Wij vonden zelf dat we met Incoming Death, net als met de line-up die we sindsdien hebben, een goede weg zijn ingeslagen. Die plaat heeft het ook erg goed gedaan. Live kwamen de nummers ook heel goed aan en we hebben alleen maar positieve reacties ontvangen. Die lijn moet je dus gewoon doortrekken. We hadden hem trouwens toch wel doorgetrokken, daar gaat het verder niet om. Maar we gaan niet van tevoren bedenken hoe de plaat moet gaan worden. Hoe de riffs eruit komen en hoe de nummers gearrangeerd worden, zijn de dingen die samenkomen. Je zit in een bepaalde flow. Als je tijdens de opnames denkt dat het goed klinkt en je staat daar met zn vieren achter, als je denkt dit is geweld van de bovenste plank, dan ben je goed bezig. Het makkelijke voor ons is dat we precies zo denken als de mensen die ons tof vinden. Als wij het zelf goed vinden, dan kun je ervan op aan dat de fanbasis dat ook gaaf zal vinden.
Voor de productie hebben jullie gewerkt met Sebastian Levermann. Waarom hebben jullie de keuze gemaakt om ditmaal niet naar Dan Swan te gaan?
Dat hebben we gedaan om er eens een frisse impuls in te gooien. Het heeft er niets mee te maken dat we niet meer blij waren met Dan Swan. Het was fantastisch om met hem te werken en dat zal ook altijd zo blijven. Dan Swan is een goede vriend van de band geworden. Maar we bedachten dat Dan wel aan de lopende band bezig is op dit moment. Hij heeft momenteel zoveel producties en mixen te doen, dat we het nu een goed moment vonden om een keer iets anders te proberen. We hadden een klein lijstje gemaakt van mensen die we een bepaald nummer gestuurd hebben. Verras ons maar. "Seeb" zoals ze hem noemen, kwam met een geweldig goede mix. Die man komt uit de hoek van de power metal, maar heeft ook een zwak voor rauwe death metal als Asphyx. Het was een wens van hem om een keer zoiets te mogen mixen. Die gozer gaf gewoon alles wat hij had. Het waren vooral Paul Baayens en Alwin Zuur die bij het mixen betrokken waren, omdat die jongens daar gewoon hele goede oren voor hebben en omdat de gitaarsound het belangrijkste element van de band is. Zij waren enorm over Sebastian te spreken. Het is heerlijk om met hem te werken. Hij is gepassioneerd, enthousiast, heeft geduld en is heel communicatief, dus dat was een schot in de roos.
Jullie zijn volledig tevreden over het eindresultaat hoor ik?
Ja, helemaal. Ik ben er superblij mee.
Helder, maar toch smerig genoeg.
Haha. Dank je wel. Het is wel zo dat de lat op een gegeven moment heel erg hoog ligt. Je blijft goede platen maken en je denkt dat je jezelf op de een of andere manier wel weer kunt verbeteren, maar na Incoming Death dachten we echt dat het wel heel erg moeilijk zou worden om het resultaat te evenaren, laat staan te verbeteren. Ik heb zelf wel het gevoel dat het ons gelukt is eigenlijk. Toch wel weer. Zonder geforceerd daarmee bezig te zijn. Asphyx is een band die op instinct werkt.
Voor de eerste keer sinds de renie is er geen wijziging in de line-up. Stefan Husky Hskens heeft begin dit jaar Sodom verlaten en heeft dus gekozen voor Asphyx. Heeft hij dat besluit vooraf gedeeld met Paul, Alwin en jou?
Dat wisten wij van tevoren wel, ja. We moesten het binnen de band houden, maar we waren wel trots. Het klinkt misschien heel maf, maar een Duitser zit op een gegeven moment in een volledig Duitse band en kiest dan toch voor drie Nederlandse jongens. We waren er wel van overtuigd dat hij voor Asphyx zou kiezen. Het grappige is dat ik niet wist dat Tom Angelripper daar best openhartig over was geweest. Dat hoorde ik laatst van een collega van jou. Ze hadden Husky blijkbaar wel onder druk gezet. Waarvoor kies je? Voor Asphyx of voor Sodom? Toen heeft Husky keihard gezegd dat hij voor Asphyx zou kiezen. Tom heeft toen gezegd dat hij dat begreep, hem veel geluk gewenst en bedankt voor de tijd dat hij bij Sodom was.
Er is de laatste tijd ook zoveel gebeurd bij Sodom.
Ja, precies. Wij weten ook wel allerlei inside dingetjes, maar uit beleefdheid ga je niet de vuile was van anderen buiten hangen. Wij gaan goed met Sodom om. Dat we soms shows op dezelfde festivals deden, daar was niemand blij mee. Wij hadden de show op PitFest gepland en toen Sodom het besluit nam om daar dan ook te gaan spelen, met maar n band tussen Sodom en ons, dan is dat voor Husky wel enorm zwaar. Die vent gaat kapot op die manier. Wij hadden gewoon medelijden met hem. Maar Husky is een metalbeest. Het stroomt door zijn lijf.
Je doet veel research voor de lyrics. The Nameless Elite gaat over het rekruteren van soldaten in 1941. Betreft het de oprichting van de SAS om Rommel te stoppen in Afrika?
Ja, de SAS, Special Air Service, was de eerste. Nou ja, de Duitsers hadden natuurlijk de divisie Brandenburg al. De SAS was inderdaad opgericht om Rommel om te brengen, maar dat ging mis. Het heette toen het L-detachment. Daarna hebben ze die eenheid verder ontwikkeld en uiteindelijk is de SAS de grote elitecommando-eenheid geworden tijdens de oorlog. Internationaal is dat idee opgepikt. De Amerikanen kwamen toen met de Seals, later is dat Delta geworden. Iedereen weet dat de Isralirs een geweldige elite-eenheid hebben. Dat moeten ze ook hebben, want anders wordt dat land overlopen. Zo zijn er God weet hoeveel meer. Ieder land heeft gewoon zon eenheid. Daar gaat The Nameless Elite eigenlijk over. Die selectieprocessen zijn bikkelhard. Je hebt geen idee wat die gasten moeten doormaken. Ik las een boek over een gozer die in Delta Force had gezeten. Die training is absolute waanzin. Je weet dat die gasten ergens op de wereld bezig zijn met een missie, maar dat horen wij pas als die missie uitgevoerd is. En stom genoeg zijn vandaag de Australirs slecht in het nieuws gekomen, omdat ze schijnbaar onschuldige Afghanen hebben neergeknald. Daar zijn die eenheden niet eens voor. Ze zullen dat tot op de bodem uit moeten zoeken. Het is wel een smet op het blazoen van de Australische eenheid. Die staan enorm goed bekend en dit laat een onuitwisbare smet na. Triest.
Yield Or Die is een opvallende track op deze plaat. Klassieke heavy metal in een Asphyx-jasje. Hoe kwam dit nummer tot stand?
Hmm. Het is eigenlijk een logische opvolger van Forerunners Of The Apocalypse vind ik. We noemden het ook Forerunners 2 voordat we ermee aan het werk gingen. Toen ze het daar zo over hadden dacht ik, dan ga ik gewoon door met Genghis Khan en zijn Mongolen. Zijn brute veldtochten zijn de grootste uit de historie. Maar wat je zegt, ik vind het zelf ook wel een heavy metal-achtig nummer in een Asphyx-jasje. Waarom niet? We komen allemaal uit de heavy metal. Ik geef je gelijk, het nummer staat een beetje los van de rest, maar het maakt de plaat als geheel wel weer een beetje afwisselend. Ik vind het wel een lekkere nekkenbreker.
Wat is een necroseros?
Tja, hoe moet je het zien. Een gigantische, abnormale entiteit uit een of ander heelal, c.q. een universum dat wij nog niet kunnen ontdekken. Feitelijk weten we nog helemaal niet hoeveel er kunnen zijn. Het is een levensvorm die je als mens niet kunt voorstellen. Een onwaarschijnlijke levensvorm die ook niet kan sterven, althans niet zoals wij sterven zien. Leven trouwens ook niet. Het is een universum-vernietiger, een planeetvreter. Natuurlijk van een enorme grootte, pak 'm beet ter grootte van Saturnus of zo. Op de een of andere manier komt het na oorlogen met andere galactische rassen uiteindelijk in onze Melkweg terecht. Dan wordt alles geconsumeerd en wordt een leeg vacum achtergelaten en het schepsel gaat verder. Af en toe wil ik even helemaal niet nadenken en dan pak ik een goede sci-fi of fantasycomic, een strip in fucking Nederlands, en denk je iets heel bizars uit. Lekker een beetje de fantasie laten werken. Alle albumtitels sinds 2007 hadden het woord 'Death' erin. Necros is dood in oud-Grieks en ik heb dat gecombineerd met rinoceros, de neushoorn, omdat ik dat een behoorlijk imponerend beest vind. Vooral als het los gaat. Necroceros is gewoon een woordspeling. De jongens vonden het goed klinken. Het klinkt krachtig en dat moet een albumtitel ook zijn. Het moet de lading dekken, zodat je weet wat je kunt verwachten met zon titel.
Asphyx zit al meer dan twintig jaar bij Century Media Records. Er zijn best veel goede bands die in eigen beheer platen uitbrengen en soms is dat een bewuste keuze. Hoe belangrijk is de samenwerking met een label voor bands in dit digitale tijdperk?
Dat is nog steeds heel belangrijk. Laten we het ten eerste over de distributie hebben. Century Media is nu in handen van Sony, dus daar zit nu helemaal een conglomeraat achter van heb ik jou daar. Je merkt het gewoon in alle dingen. Ze zijn professioneel bezig, tot in de kleine rotdetails aan toe. Alle fotos die op zon plaat moeten komen, daar moet je een vergunning voor hebben. Dat is een pleuriszooi om allemaal uit te zoeken. Het is puur de professionaliteit. Niemand kan achteraf zeggen, mijn foto staat erop, maar mijn naam is niet genoemd en dus ga ik jullie een proces aandoen. We kennen allemaal dat soort verhalen uit Amerika. Dat is al n ding, maar het gaat voornamelijk om het distributienetwerk. Zij kunnen onze plaat wereldwijd distribueren. Maar je ziet het ook bij al die interviews die ik nu doe. Het zal mij niets verbazen als ik deze week al aan nummer vijftig of zestig zit. Ze kunnen ook een enorme pr-campagne opzetten, zodat je wereldwijd enorme aandacht in de pers krijgt. Dat kun je niet doen als je alles in eigen beheer doet. Dan moet je maar hopen dat iemand het oppikt en je krijgt geen advertenties in bladen. Daarnaast krijg je enorme budgetten voor dingen. We kunnen eens wat videos opnemen, wat extra dingen doen met de lay-out, of de mix mag een beetje meer kosten dan normaal. Dat is een voordeel van een label. En met Century Media hebben we een prima relatie. We zijn voor het label ook speciaal, want we zijn de oudste band op Century Media. Wij hebben als Asphyx een streepje voor. Dat is leuk en het werkt ook.
Ondanks alle beperkingen hebben jullie toch een paar keer kunnen optreden dit jaar. Onder andere in de Kreuzeskirche in Essen. Duitsland heeft al langer een mondkapjesplicht en onze Oosterburen zijn over het algemeen volgzamer in de naleving van regels. Merkte je een verschil in de beleving door het publiek?
Het klopt. Duitsers zijn gedisciplineerder. Husky woont vlak over de grens en ik kom er zelf nogal eens, maar je ziet dat mensen in Duitsland de regels absoluut serieuzer nemen. In Nederland leven we de regels toch niet goed genoeg na. Dan vraag je ook om de ellende. Maar wat beleving tijdens de optredens betreft, is er eigenlijk geen verschil. Ze zitten, maar doen hetzelfde als wanneer ze staan. Wij waren in het begin een beetje sceptisch en wat huiverig, dat is toch niets voor Asphyx, maar we wilden toch wat doen. Maar toen we van het podium kwamen, vonden we het geweldig. Dat volk stond na de show op en schreeuwde. Dat was echt kippenvel. Het was vooral de dankbaarheid van de mensen na afloop van de shows. Ze waren zo blij weer een band live te kunnen zien, ondanks dat ze moesten zitten en dergelijke. Dus de beleving was eigenlijk precies hetzelfde. Voordeel voor ons is dat we in de auto kunnen stappen en er naartoe kunnen. Voor bijvoorbeeld Immolation is dat vanuit New York onmogelijk. Die kunnen niet zomaar naar Duitsland vliegen waar zoiets wel toegestaan is. Het is wel grappig achteraf, want we hebben drie shows in totaal gedaan, waarvan de laatste in Weihmar voor de Party-San-mensen en daar mochten ze staan met zes man tussen hekjes, maar er is niets gebeurd. Er is niemand genfecteerd geraakt. Dat geeft te denken voor eventuele andere initiatieven.
Het Party-San Festival en Turock in Essen lijken een speciaal plekje in jullie hart te hebben. Wat brengt jullie daar ieder jaar naartoe?
Ja, we zijn op Party-San weer begonnen in 2007. Dat was de eerste show weer en we zijn daar altijd graag. Een soort thuiskomen. En voor Turock geldt hetzelfde. Dat is ontstaan toen we daar een release show deden en het is voor ons vlakbij. We voelen ons daar goed, het is altijd uitverkocht als we daar spelen. Maar we hebben legio dingetjes in Duitsland. Duitsland is onze core laat maar zeggen. We hebben daar zoveel fans, alle shows zijn uitverkocht. Het is bizar wat ons daar gebeurd.
In november 2017 vierden jullie in Turock het 30-jarig jubileum met oude bandleden. Hoe was het om weer eens met oude collegas op het podium te staan?
Geweldig. De vriendschappelijke sfeer die er heerste, ook op het podium, die was memorabel. Dat zijn dingen die je nooit gaat vergeten in je leven. Ik denk ook niet dat er veel bands zijn die ons dat na kunnen doen. Dat je ze terugvindt en dat ze bereid zijn om mee te doen. Uiteindelijk hebben we besloten de dvd erbij te doen. Daar zat enorm veel werk in, omdat uiteindelijk de opnamesound niet goed bleek te zijn. Puur voor de beleving van de mensen hebben we het er maar bij gezet. De sound is niet optimaal, maar we wilden dit jullie niet ontnemen. Diegenen die er niet bij konden zijn. We hebben er interviews met de jongens bij gedaan en een stukje van het hele zooitje in het repetiehok. En ze vonden het ook allemaal geweldig om te doen. We hebben toen de tijd van ons leven gehad.
Ik neem aan dat er nog steeds niks te melden is over Grand Supreme Blood Court, dus die vraag ga ik niet stellen.
Haha.
Wil je nog iets kwijt aan de lezers van Metalfan.nl?
Ja natuurlijk. Ik heb het gevoel dat de laatste jaren de steun voor Asphyx in Nederland steeds groter wordt. Natuurlijk ben ik daar als Nederlander ontzettend blij mee en ik wil daarom de mensen bedanken die ons al die jaren gesteund hebben, evenals diegenen die ons recentelijk zijn gaan steunen. Het is fantastisch om in eigen land te spelen zoals op PitFest, Poppodium Iduna in Drachten en in Leiden in Gebr. de Nobel. Het dak ging eraf en als Nederlander word je daar gewoon heel erg blij van. Dan word je ook trots op de metalscene van het eigen land. Ik denk dat de eer ons als Asphyx ook toekomt na al die jaren van noeste arbeid, maar de eer komt ook zeker de Nederlandse metalscene toe die altijd vooruitstrevend is geweest. Altijd vooruit liep op wat in de landen om ons heen gebeurde. Ik denk dat we daar in Nederland heel erg trots op mogen zijn en ik wil al die mensen speciaal bedanken.
