We hebben geen interview gedaan rond het uitbrengen van Ravenous Plague en die plaat is inmiddels al weer vijf jaar oud. Hoe is het jullie vergaan de afgelopen jaren?

Goed. Geen rare ontwikkelingen. We hebben gewoon weer een nieuwe plaat opgenomen en daar hebben we dit keer wat langer over gedaan.

Medio 2016 hebben jullie op een aantal festivals een speciale show gegeven, vanwege het tienjarig jubileum van Malevolent Rapture én Legion Of The Damned. In oktober van dat jaar hebben jullie een aantal shows gedaan in Nederland. Waarom doen jullie dat niet vaker?

Je bedoelt spelen in Nederland? Poeh, ja, het is ook een kwestie van vraag en aanbod. Je moet gevraagd worden voor festivals en shows. De ene keer is dat meer dan een andere keer. De twee losse shows die we twee à drie jaar geleden deden, hadden we zelf opgezet, maar dat vergt ook wat meer werk.

Met Ravenous Plague zijn jullie min of meer een andere weg ingeslagen, met een melodieuzer karakter en meer afwisseling in de riffs. Die lijn is doorgezet op Slaves Of The Shadow Realm. Is dat een invloed die Twan van Geel heeft op de songwriting?

Ook, maar dit komt natuurlijk vanuit de volledige band. Wij weten ook wel dat we niet nog eens een Sons Of The Jackal of Cult Of The Dead moeten maken. Dat is altijd lastig, want dat is nou juist de songstructuur en thrash die wij gaaf vinden. Ik vind zelf het melodieuze heel gaaf en sfeervol, maar het mag niet te commercieel of blij klinken. Dat is best tricky. Twan heeft natuurlijk wel een andere gitaarslag, dus ja, het zal anders klinken dan met Richard voorheen. Dat is natuurlijk wel fijn. Twan is bij de laatste twee platen de frisse wind.

Hoe verloopt het proces van schrijven voor nieuwe nummers bij jullie?

Het gaat eigenlijk zoals bij alle platen van ons. De nummers worden op een democratische manier geschreven en we overleggen onderling wat er blijft en wat weg gaat. Daaruit ontstaat een nummer. Dat wordt dan nog wel eens door de mangel gehaald en dan bekijken we welke riff weg moet en welke moet blijven.

Less is more is altijd jullie motto geweest. Het komt op mij over dat jullie dat motto voor Slaves Of The Shadow Realm iets meer hebben losgelaten, of selectief hebben toegepast. Klopt dat?

Ja, less is more is nog wel redelijk overeind gebleven, maar het mocht ook wel wat verrassender hier en daar. Daar zijn we met Slaves Of The Shadow Realm wel in geslaagd denk ik. Kritiek is er nog steeds en die moet ook opbouwend zijn. “Zoveel is er niet veranderd”. Tja, het moet ook niet ineens Arch Enemy zijn denk ik dan. Ik denk wel dat de volgende plaat weer iets melodieuzer wordt. Who knows? Legion Of The Damned moet natuurlijk herkenbaar klinken.

Tony Manero is jullie vaste tekstschrijver. Geven jullie hem een thema mee dat jullie voor ogen hebben, of heeft Tony de vrije hand?

Dat was in het begin wel zo. Dan praat je over Elegy For The Weak, toen we nog Occult heetten, Malevolent Rapture en Feel The Blade. Toen we daarna populairder werden en daardoor meer budget hadden, kreeg Tony de vrije hand. We konden toen ook verschillende designers laten tekenen voor hoezen. Bij Slaves Of The Shadow Realm had Tony op dat front alle vrijheid.

Het artwork van Gyula Havancsák sluit goed aan bij de albumtitel en de teksten. Op welk moment werd hij bij het proces betrokken?

Eigenlijk wanneer Tony met de albumtitel op de proppen komt. Dan wordt een concept geschreven en daarmee gaat de designer aan de slag. Dat is meestal toch wel vrij snel in het begin.

De productie was weer in handen van Andy Classen. Wat voegt Andy toe aan het totaalpakket?

Andy is voor ons gewoon de beste producer. Hij kent ons door en door en weet als geen ander Legion Of The Damned te laten knallen als een tiet... haha. Het is fijn om met iemand te werken die sinds 2006 aan het concept Legion Of The Damned werkt en weet wat we moeten veranderen. Wat moet anders klinken, wat moeten we toevoegen, whatever… We noemen hem dan ook wel eens fifth member.

Hoe verliepen de opnames?

Goed, zoals altijd. Wij zijn een geoliede machine en kennen de nummers al voordat we de studio ingaan. We hebben daarna ook niet veel tijd nodig. Feel The Blade en Malevolent Rapture waren in tien tot viertien dagen klaar. Opnames, mix en alles. Dat is heel snel! Tegenwoordig nemen we wat meer de tijd. Voor Slaves Of The Shadow Realm duurde het proces drie weken, maar dat is nog vrij snel in vergelijking met andere bands.

Zijn jullie volledig tevreden over het eindresultaat?

Ja, we zijn absoluut tevreden en de sound overtrof mijn verwachtingen. Dat het zo stuwend zou klinken had ik niet verwacht. Er zijn achteraf altijd wel kanttekeningen over bepaalde dingen te maken, maar dat heb je bij alle platen.

Shadow Realm Of The Demonic Mind wordt ingeleid met een pianomelodie. Hebben jullie daar Jo Blankenburg weer voor gevraagd?

Nee, dat was eigenlijk een gitaarstuk (Twan). Andy had het idee om dit te laten overzetten in een pianostuk. Een goede vriend van hem heeft het gitaarstuk vertaald in een pianostuk.

Je hebt een videoclip gemaakt voor Slaves Of The Southern Cross en dat doe je ook voor andere artiesten. Voelt het anders als je een clip opneemt voor jouw eigen band?

Ja en nee. Het is gewoon een clip opnemen, maar het voelt wel anders als je zelf moet performen en regie moet doen. Meestal zijn het dan cameramensen die geen verstand hebben van camera’s en die van mij instructies krijgen. Tja, dat is niet altijd optimaal. Ik heb dan totaal geen overzicht en geen inzicht in wat ze uiteindelijk filmen. Dat zie ik dan meestal pas later in de montage. Het is dan altijd passen en meten.

Voor dit jaar staat ook een aantal festivals op de agenda. Waar kijk je het meest naar uit?

Uh, poeh… Dan toch wel Graspop Metal Meeting. Dat is en blijft gewoon een vet festival. Wacken is ook wel weer gaaf. Daarnaast kijk ik altijd uit naar het uitje met de band. De gezelligheid en de fun. Het maakt me niet zozeer uit waar we spelen.