The devil has always had the best tunes. Het is waar. Religie doodt de menselijke geest en maakt de ziel tot slaaf. Satan staat voor vrijheid en creativiteit. Wat heeft dit te maken met een review? Ik heb een mysterie ontrafeld. Lucifer heeft Mephisto naar een bijeenkomst in de hemel gestuurd en zoals op iedere bijeenkomst vraagt hij aan God of zijn schepping van de mens geslaagd is. God blijft overtuigd van de goedheid van de mens, maar de duivel trekt dit in twijfel. Klinkt bekend?
Mephisto is er zeker van dat hij gitarist/componist Martin van Beek (Non-Divine) van het rechte pad kan weglokken. God aanvaart opnieuw de uitdaging. Mephisto weet Martin te verleiden om samen een avond op stap te gaan. Ze bezoeken samen een heks, een prachtige vrouw, die Martin in een multi-getalenteerde artiest veranderd. Bekijk haar goed, zegt Mephisto. Het is Lilith, Adams eerste vrouw. Neem jezelf in acht voor haar mooie haren, voor die pracht waarmee alleen zij pronkt. Eenmaal thuis begint Martin muziek te schrijven voor zijn vriendin. Het loopt volledig uit de hand en eind 2016 verschijnt de ep Sovereign Heresy, die uitsluitend lovende kritieken krijgt.
The Elegy Of Lilith, het debuutalbum van Lucifers Cold Embrace, is verschenen. De symfonische blackened death metal bevat stijlkenmerken van Naflgar, Dissection en Carach Angren. Er is wel een eigen draai aan gegeven in de uitstekende composities. Het is opnieuw een verrassend goede release. Meteen word je gegrepen door de duistere atmosfeer, het opzwepende karakter, de fraaie melodielijnen, de sterke riffs en de veelzijdige vocalen. Het is eveneens een groeiplaat, die alle geheimen na meerdere luisterbeurten vrijgeeft. Ook de oplossing van het mysterie. De naam van dit soloproject en de titel van het debuutalbum brachten mij op het spoor. Giuseppe Tartini, Niccolo Paganini, Modest Mussorgsky en Carl Orff sloten allemaal een verbond met de duivel. En nu Martin van Beek, die werkelijk alles in eigen beheer doet. Hij heeft alleen Christophe "Lord of the Logos" Szpajdel gevraagd een nieuw ontwerp te maken voor zijn project.
Een treurlied voor Lilith. De albumtitel is niet toevallig. Lilith heeft er zelf voor gezorgd dat haar naam direct of indirect verbonden is met meerdere tracks op deze plaat. De titeltrack verhaalt over de oorsprong van deze vrouwelijke demon. Meteen valt een andere titel op: CDXLVIII, een hoogtepunt op de plaat. De roman Lilith van Christoph Marzi bevat 448 paginas. De thriller Lilith van Patrick Bouchet ook. Toeval? Haar naam wordt genoemd in Legion, een opzwepende track die door je hoofd blijft spoken. Lilith heeft The Witches Mark, eveneens een hoogtepunt op deze plaat. Faust zag haar immers tijdens Walpurgisnacht. Abyssal Descent is een ballade met blastbeats over een zelfmoordbrief. De eenvoudige, maar uiterst functionele pianomelodie kenmerkt de werkwijze van Lucifers Cold Embrace. De betoverende pianoklanken lokken je mee naar Sheol, de onderwereld in de woestijn. Niemand zal tegenspreken dat Lilith een sterke demon is.
Toen de ep Sovereign Heresy uitkwam, was ik flink onder de indruk en nu weer. The Elegy Of Lilith weet van begin tot eind te boeien en een compliment voor de productie en het artwork zijn zeker op zijn plaats. Toch ontbreekt de absolute perfectie. Zo verdwijnt het geprogrammeerde slagwerk zo nu en dan te veel in de mix. Zou het dan toch geen pact met de duivel zijn? Toch ben ik volledig verslaafd geraakt aan The Elegy Of Lilith en zoek ik alles uit over deze demon en haar kinderen. Moet ik voor de zekerheid heil gaan zoeken in het geloof? Met Abrenuntio Deo maakt Lucifers Cold Embrace op fraaie wijze duidelijk dat Jezus geen hoop zal bieden. I rest my case.
Tracklist:
1. The Sulphurous Hammering
2. Abrenuntio Deo
3. Angels Of The Bottomless Pit
4. The Elegy Of Lilith
5. Titanic
6. The Witches Mark
7. Oubliette
8. CDXLVIII
9. Abyssal Descent
10. Legion
