Mother Bass is een talentvolle, jonge hardrockband uit Nijmegen. Stel jullie zelf even voor.

Friso: Motherrrrrr Bass is de rock van Zeppelin en Sabbath, is het avontuur van The Doors en King Crimson en is de grunge van Stone Temple Pilots en Soundgarden. Patsboempats. Op de drums Roy Veltien. Roffel, roffel. Op gitaar Friso Woudstra, op bas Roel van Erp en die stem is van Daan Dekker. Padoem tssssj� Is dit iets?

Roel, jij speelde met Roy en Daan al een tijdje samen in het livecircuit. Hoe kwamen jullie met elkaar in contact?

Roel: Daan ken ik al bijna een jaar of tien, via ��n van mijn eerste bandjes, waarvoor ik een zanger zocht. Roy en Daan zijn neven, dus dan kom je elkaar al snel tegen als je muziek maakt. Grappig detail is dat Roy en ik vlakbij elkaar zijn opgegroeid in hetzelfde dorp, maar dat beseften we pas toen we met Mother Bass begonnen. Friso kwam in beeld toen ik met Daan meedeed in een theaterproductie van Jesus Christ Superstar. Zodoende kreeg ik te horen dat Friso, Daan en Roy een band wilden beginnen. Alleen was daar nog een bassist voor nodig.

Friso, jij was actief als singer/songwriter met een Nederlandstalig repertoire, al kwam ik ook een filmpje van tien jaar geleden tegen van jou op het podium met een zelfgeschreven rocknummer (The Reason Why Tomatoes Are Blue). Hoe kwam je met de andere jongens in contact?

Friso: Roy kende ik al jaren via onze opleiding en ik werd op een gegeven moment gevraagd om in zijn kleine commune te komen wonen. Ik woonde destijds wel mooi en was niet meteen enthousiast. Om me te paaien werd ik meegevraagd naar die productie van Jesus Christ Superstar, waarin Daan de rol van Judas had en Roel bas speelde. Daan bleek dus een neef van Roy te zijn en op mijn housewarming kwamen we aan de praat. Hij wilde ook wel iets met classic rock/metal. Roel werd gevraagd voor een repetitie vanwege de groove-factor en zijn rockattitude. Ik kan me nog goed herinneren dat ik hem voor het eerst ontmoette; hij had namelijk geen bas bij zich en ik stond daar in de deuropening zo van...what the fuck?! Gelukkig had ik zelf ook een basgitaar en hadden we een keivette eerste rocksessie. Mother Bass heeft nooit andere bandleden gehad en zal dat ook nooit hebben.

Daan is ook de frontman van Armed Cloud, dat recent het tweede album heeft uitgebracht. Spelen jullie nog altijd in andere bands, of ligt de focus volledig op Mother Bass?

Roel: Dat sommigen van ons nog andere projecten hebben naast Mother Bass, wil niet meteen zeggen dat we deze band minder aandacht geven. Natuurlijk is het wel eens schuiven met de agenda�s, maar we doen allemaal ons best om het uiterste uit deze band te halen.

Friso: Mother Bass en Armed Cloud zijn bevriende bands met beide veel ambitie. Ik ben laatst met Remco van der Veen (toetsenist van Armed Cloud) naar een concert van Kayak en Veghel Black Fest geweest. Remco is een heerlijke gozer met veel humor. Wij merken dat bands veel kunnen hebben aan elkaars support en het delen van kennis en kunde. Net als dat we bijvoorbeeld met Remi, de frontman van Cult Of Aggemar, goed contact hebben. Hij gaat bij de albumrelease op 21 april ons aankondigen en ik weet nu al dat dat iets machtig moois gaat worden. Ikzelf wijd me trouwens volledig aan Mother Bass. En een klein beetje aan mijn po�zie, maar dat ga ik natuurlijk niet openlijk toegeven in een interview met Metalfan.nl.

De muziek die jullie maken, zou een breed publiek moeten aanspreken, niet alleen in de metalscene. Naast optredens door het hele land hebben jullie deelgenomen aan enkele bandcompetities. Wat zijn de reacties vanuit het publiek?

Roel: Het mooie aan de reacties is dat mensen vaak verrast zijn door onze toch wel stevige sound, met een lichte jazzy, alternatieve bijsmaak. Hard genoeg voor de liefhebbers van beukende herrie en toch iets breekbaars dat mensen aanspreekt die niet van een volle bak lawaai houden. Ook als we live spelen, willen we er 100% voor gaan en er geen halfbakken saaie show van maken. Er moet natuurlijk wel iets te beleven zijn op het podium, anders kun je net zo goed een cd aanzetten.

Friso: Eigenlijk vind ik de reacties van diehard muziekliefhebbers het leukst. Dan krijg je uiteenlopende uitspraken als 'een soort fusion-Led Zeppelin', 'Paul Rodgers meets Black Sabbath' en zelfs invloeden als Budgie, The Doors en Iron Maiden komen wel eens bovendrijven. Over het algemeen zijn mensen erg enthousiast. We spelen echter niet in een volle Ziggo Dome en dus kan de muziek niet veel grootser overkomen dan het podium waarop we staan. We zijn in ieder geval meer dan klaar voor verdere groei!

Jullie ervaring in de muziek is heel divers (Full Nelson, Armed Cloud, Ernest Van Aaken Band en eigen liedjes als Ik En Mijn Kakkerlak) en dat komt tot uiting in de muziek. Wat is hetgeen dat jullie samenbrengt in de muziek die jullie maken?

a href="reviews.php?id=10444"> Roel: Doordat we allemaal zijn opgegroeid met muziek die werd gemaakt van voor onze tijd (Led Zeppelin, Captain Beyond, King Crimson etcetera), maar ook uit begin jaren negentig (Soundgarden, Stone Temple Pilots) is er altijd wel iets of iemand die ons inspiratie geeft. Omdat we bij elkaar ongeveer zestig jaar muzikale ervaring hebben, zitten we ook niet snel om idee�n verlegen.

Friso: Als je allemaal je rockgeschiedenis paraat hebt, dan spreek je ook dezelfde taal. We zijn ook niet geketend door genre-grenzen. Door de band zichzelf te laten ontwikkelen, zijn we erachter gekomen hoe Mother Bass klinkt. De single Silver Spoon is wat dat betreft nog een vrij gangbaar beuknummertje, maar op het album hoor je allerlei sferen. Wat trouwens ook helpt is dat Daan en ik beiden Frank Sinatra en Scott Walker liefhebbers zijn. Dat hoor je op albumtracks als Strangers Once en Grand Old Town.

Al snel na de oprichting in 2016 brachten jullie de ep First Born uit. Een drietal nummers (Wolfman, Sceneries en Strangers Once) staat op het album, maar met een rauwer karakter. Hoe kijken jullie terug op de ontwikkeling in de afgelopen twee jaren?

Roel: Ik vind het belangrijk dat je jezelf blijft als band en dat je je laat uitdagen. En dat je nieuwe ervaringen opdoet. Het zou dan ook raar zijn als wij ons niet zouden hebben ontwikkeld als band. Vooral door veel live te spelen en veel te schrijven zijn we steeds dichter naar elkaar gegroeid. Toen we net begonnen, waren we veel voorzichtiger en nog op zoek naar een eigen sound en uitstraling. Door al die tijd samen te spelen en kritisch te blijven, begint de Mother Bass-sound echt bijna iets tastbaars te worden. Dat is wel heel cool.

Friso: Die eerste televisiebeelden van Elvis zijn nog steeds enorm opwindend. Dat komt omdat je als luisteraar de hoge energie van de uitvoering kan voelen. Ook als de muziek zacht staat. Hoge energie uitstralen is dan ook ��n van de hoofddoelen van de band op het podium. Ook in de studio hebben we een enorme stap kunnen maken. Dat is misschien nog wel belangrijker dan goede songs. Rock is wat dat betreft echt iets bijzonders.

Inspiratie halen jullie bij onder andere Led Zeppelin, King Crimson, Soundgarden en Stone Temple Pilots. Hoe gaat het schrijven van muziek en teksten bij jullie in zijn werk?

Roel: Veel van onze nummers worden door Friso aangedragen, zodat we er als band mee aan de slag kunnen. Soms wordt er hier en daar nog wat aan gesleuteld of gefinetuned, en dan beslissen we of het in het repertoire past. Maar alle input is welkom, want op het album staan bijvoorbeeld ook twee nummers die ik heb geschreven.

Friso: Meestal test ik eerst wat basale idee�n voor nieuwe nummers in de oefenruimte. Of het onze sound is. Of we er elektrisch van worden. Daan is een belangrijke motivator in dat proces. Roy geeft een soort glimlachend knikje als het vet is. Bij Roel hoor ik het aan zijn spel. Dan schrijf ik het nummer thuis af. Soms zit ik zonder instrument in mijn hoofd wat te puzzelen. Teksten schrijven gaat vaak makkelijk, want ik heb altijd het gevoel iets te willen vertellen. Het is trouwens belangrijk voor mij dat het meelezen van de teksten meerwaarde heeft voor de luisteraar.

Het album is opgenomen in de Moon Music Studios met Wouter Bud�, Guus Arts en Wessel Olheten. Hoe verliepen de opnames?

Roel: We hebben hard gewerkt om in ��n week tijd tien nummers vast te leggen. Dat was niet altijd even makkelijk, omdat we in twee aparte ruimtes aan het werk waren. Dan gaat er soms wel eens iets langs elkaar heen. Maar over het algemeen ging het toch sneller dan we gedacht hadden en van de drukkende hitte (vijfendertig graden) hebben we vrij weinig meegekregen.

Friso: Ik denk dat ik iets meer sturing en planmatigheid had verwacht. Daarnaast kwam ik er pas na vier dagen achter dat je makkelijker keiharde gitaren opneemt als je juist niet in de dezelfde ruimte zit als de loeiende versterkers. En zo kan ik nog een hele lijst opnoemen van dingen die ik de volgende keer anders zou doen. Dat doet er nu niet toe. Het momentum van de band was zo groot dat de muziek toch prima de tape op vloog. Verder waren de onverwachte avondjes op Belgische terrasjes een fijne afleiding. Tijdens de mix was er bijna volledige overeenstemming in de band over wat er nog veranderd moest worden. Toen ik voor de mastering bij Wessel de studio in kwam lopen, zag ik een boek over mixen liggen en zei meteen gekscherend: �En heb je het al uit?�. Het bleek zijn eigen werk te zijn, dat reeds in allerlei talen uitgebracht is. Oeps...

Zijn jullie volledig tevreden over het eindresultaat?

Roel: Toen we de eerste mix terughoorden, waren we nog niet meteen omver geblazen. Er miste nog dynamiek en de muziek �leefde� nog niet echt. Na een aantal mixsessies en uiteindelijk de mastering, waren we het er unaniem over eens dat dit is wat we willen horen.

Friso: De testpersing op vinyl heeft me ook een hoop rust gegeven. Het nadeel van al die digitale apparatuur voor opname, mix en mastering is dat je ook muziek gaat luisteren met je ogen. Als je die naald ziet afdalen op de zwarte schijf en de organisch klinkende muziek begint, dan ben je pas weer terug bij waar het eigenlijk allemaal om te doen is. Genieten van echte muziek. Het mooiste van ons album vind ik dat het voorbij vliegt. Net als alle mooie dingen in het leven.

Jullie hebben een videoclip opgenomen voor Silver Spoon met Maurice Swinkels, frontman van Legion Of The Damned. Wat vindt hij van jullie muziek?

Roel: Maurice leerden we kennen via de clipopnames van Armed Cloud, waar ik in het publiek stond. Er was al vrij snel een goede klik. We legden hem het idee voor hoe wij onze clip wilden maken en zodoende hebben we in de gymzaal van een oud schoolgebouw een middag staan filmen.

Friso: Maurice is een enorme professional en op dit niveau ben je gewoon niet zo bezig met wat je van elkaars muziek vindt. Ik weet trouwens wel wat hij van het door ons ingebrachte script vond: praktisch onmogelijk en ondoorgrondelijk. En hij was niet de eerste regisseur. Op de shootingdag hebben we ons gericht op de belangrijkste beelden die Maurice en de band wilden voor de clip. Op de dag zelf zag je al dat het fantastisch ging worden. Ik heb soms mijn adem bijna een minuut ingehouden als actrice Jane Zijlstra aan het performen was.

Jullie organiseren een eigen hardrockfestival, Onder De Radar. Dat idee is ontstaan op het moment dat Mother Bass werd opgericht?

Roel: Al vrij snel na onze eerste paar shows ontdekten we hoe moeilijk het kan zijn om als onbekende band voet aan de grond te krijgen in het livecircuit. Omdat veel bands met hetzelfde probleem worstelen, besloten we toen om maar zelf iets te organiseren. Want zo help je niet alleen jezelf, maar ook de collega�s van andere bands.

Friso: Het belangrijkste is dat als alle bands zouden samenwerken, het resultaat voor iedereen beter zou zijn. Een sterke scene is eigenlijk onmisbaar voor een muziekgenre. Zelfs een tijdsgeest is eigenlijk gewoon een grote scene. Maar waar begin je? Onder De Radar was onze manier.

Het album is al een tijdje klaar, maar jullie hebben eerst een deal gesloten met Freya Records. Hoe verloopt de samenwerking?

Friso: Peter Lindenbergh van Freya Records en Dutch Music Works is gewoon een professional waarmee je werkt. We vonden zijn contractvoorstel bijzonder redelijk, zeker vergeleken met wat we wel eens om ons heen gehoord hebben. Peter doet een stuk promotie van de plaat en zorgt voor de wereldwijde beschikbaarheid van het album. Ik denk dat we geluk hebben met het feit dat we hem werken, want ambitieuze bands zijn een prooi voor oplichters. Ook vandaag de dag.

Wat zijn jullie ambities in de muziek?

Roel: Rijk en beroemd worden, haha. Wij willen met Mother Bass een groot publiek aanspreken, want soms lijkt het alsof de rockmuziek die wij maken - en waarvan we heel erg houden - niet meer zo groot en aanwezig is. Dat is natuurlijk heel zonde, want goede muziek, gemaakt met hart en ziel, moet altijd te horen blijven zijn.

Friso: Eens! En daarnaast is voor mij op het gebied van songwriting het zien van mogelijkheden die anderen nog niet zagen een doel. Ik hoef geen muziek op te nemen die al bestaat en al prima is vastgelegd door een andere groep. Soms is de carri�re van je band ook wel eens als een spel dat je probeert uit te spelen. Er is altijd wel een nieuw level waarop er nog meer op het spel staat. We hebben het een en ander bereikt in twee jaar en er zijn geen redenen waarom er niet meer in zou zitten voor Mother Bass. Op de middellange termijn is het ons doel om een 'household name' te worden in de Nederlandse club- en festivalscene. En wie weet; misschien lokt het buitenland dan wel. Het zou fantastisch zijn als we dit jaar al met de Popronde kunnen meedoen! Daarna gaan we ons natuurlijk richten op Eurosonic/Noorderslag.

Willen jullie nog iets kwijt aan de lezers van Metalfan.nl?

Roel: Daan heeft nog een oude sofa en bij Friso staat een Bengaalse Jengelharp in de weg. Stuur een mailtje naar info@motherbass.com als je interesse hebt. Nee, serieus: bekijk onze videoclip. Luister vanaf 21 april naar ons album op Spotify. Koop het, zodat wij het tweede album kunnen opnemen volgend jaar. De nummers zijn al af. Mail alle festivals dat je ons daar wilt zien. Mail ons als je ons iets te vragen of juist iets te vertellen hebt. Zing onze songs onder de douche. Kom naar alle optredens en koop drankjes voor je vrienden. En de lp, die is vet geworden. Heel vet!