Hoe is het jullie sinds de release van Tibi Et Igni vergaan?

O man, het was een volledig gestoorde achtbaanrit. We hebben ontzettend veel getoerd. We zijn zowel Europa als de Verenigde Staten twee keer doorgetrokken. We zijn ook twee keer naar Rusland geweest en zelfs naar enkele landen in Azi�, waar we niet eerder gespeeld hadden. In totaal hebben we rond de 250 shows gespeeld!

Dat is behoorlijk indrukwekkend! Waar halen jullie met zo�n schema de tijd vandaan om nieuw materiaal te schrijven?

Het lukt ons om aan nieuw materiaal te werken als we samen zijn tijdens het toeren. Er blijft namelijk best wat tijd over, naast het uur dat je op een podium staat. Het meeste werk wordt echter verricht als we al in de studio zijn, vlak voor het opnemen begint. Die spontane aanpak werkt vaak het beste voor ons.

Dit is het tweede album op rij met exact dezelfde line up. Bijzonder voor een band als Vader, die al heel veel muzikanten versleten heeft. Bevorderde dit het schrijfproces?

Tibi Et Igni was inderdaad het eerste album waarop deze bezetting te horen was, maar we spelen al sinds 2011 samen, omdat de drummer die Welcome To The Morbid Reich (2011) inspeelde, de band kort na de opnames verliet. Hierdoor zijn we onderhand heel goed op elkaar ingespeeld en kennen we elkaar niet alleen goed als muzikanten, maar ook als personen. Het gaat daarom steeds makkelijker.

Had je jezelf doelen gesteld aangaande je eigen spel op het nieuwe album?

Ik wilde graag wat bruter en sneller spelen. Ter voorbereiding luisterde ik veel naar ouder Vader-materiaal, zoals Sothis (1994), Black To The Blind (1997) en Litany (2000). Ik hoop dat we op The Empire de brutaliteit van die periode weer enigszins hervonden hebben. Uiteraard wilde ik ook mijn spel weer naar een hoger plan tillen.

Hoewel de thrash-invloeden altijd duidelijk aanwezig zijn geweest in jullie muziek, hebben die nog nooit zo de boventoon gevoerd als op The Empire.

Er is altijd discussie over of Vader nou een thrash- of een deathmetalband is. Die invloeden zijn echter niet te vermijden. Slayer, Kreator en tot op zekere hoogte Destruction zijn altijd grote voorbeelden geweest. Tevens zit ik zelf ook in een thrashband, Divine Chaos. Zeker is dat er op The Empire inderdaad minder blastbeats staan.

Op het vorige album schreef gitarist Spider ook drie nummers. Is dat weer het geval, of komt alles dit keer uit de koker van Peter?

Dit keer schreef Spider er twee, Tempest en Armygeddon.

Het valt me wel op dat er, in tegenstelling tot Tibi Et Igni, geen langere, epische nummers zoals Hexenkessel op The Empire staan. Is dit een bewuste keuze geweest en zo ja, vanwaar deze meer rechttoe-rechtaan aanpak?

We wilden inderdaad niet weer zo�n epische plaat maken. Sinds The Art Of War (2005) heeft Vader zich menigmaal van orkestraties bediend, maar het werd wat te veel. Het ging ons vervelen en verloor zijn functie. Daarom wilden we graag weer een wat directere plaat maken. Agressie was het belangrijkste streven, maar alsnog is een vrij gevarieerde plaat geworden, met ook veel langzamere nummers. Zo is Iron Reign eigenlijk gewoon een ouderwets heavymetalnummer. Prayer To The God Of War is een vertrouwde Vader-kraker. En met zijn blastbeats is No Gravity het meest brute nummer van de plaat.

Jullie brachten kort geleden al de ep Iron Times uit.

We speelden Prayer To The God Of War deze zomer al op de festivals. Daardoor stond het toch al op YouTube, dus konden we het net zo goed alvast uitbrengen. Daarnaast wilden we graag Lemmy herdenken middels onze versie van Overkill, die ook op de ep te vinden is. En de hoes ervan schreeuwt natuurlijk Mot�rhead!

Met wie namen jullie The Empire op?

We gingen wederom naar de Herz Studios in Polen, waar al het Vader-materiaal dat in de afgelopen tien jaar uitkwam, is opgenomen. Ze worden daar steeds professioneler in wat ze doen en groeien echt met ons mee, dus zien geen redenen om ergens anders aan te kloppen. Never change a winning team!

Jij bent een Brit, terwijl Vader een Poolse band is. Hoe doen jullie dat met repeteren?

We komen vlak voor tournees bijeen om te repeteren. En we oefenen ook tijdens het touren. Tegenwoordig kun je al heel ver komen met kleine zakversterkers en een elektronisch drumstel. We studeren echter vooral veel op onszelf onze partijen in.

Het lijkt me uitdagend om zulke heftige muziek als die van Vader avond na avond perfect uit te moeten voeren. Hoe blijf je in vorm?

In tegenstelling tot veel drummers die op mijn niveau opereren sport ik niet. Voornamelijk omdat ik lui ben, maar ook omdat ik geen spierpijn op wil lopen of te moe wil worden om te spelen. Ik let verder ook op mijn gezondheid. Ik drink niet te veel, probeer op tour zoveel mogelijk slaap te pakken en zo gezond mogelijk te eten.

Hoe ben je eigenlijk bij Vader terechtgekomen?

Mijn band Divine Chaos was in 2010 het voorprogramma tijdens de Europese toernee van Vader. Ik bouwde een goede vriendschap op met toenmalig drummer Pawel Jaroszewicz. Toen hij ermee stopte, werd ik door hem aangedragen als vervanger. Ik filmde mezelf terwijl ik enkele Vader-nummers speelde en op basis daarvan werd ik door het management uitgenodigd om auditie te doen voor de drummerspositie. Uiteindelijk werd ik toegelaten tot de band. Het auditeren en de eerste tien concerten die ik met Vader speelde, waren werkelijk doodeng, ook omdat ik zeker niet de minste voorgangers had. Inmiddels heb ik die zenuwen weten te overwinnen en is er vooral sprake van een sterke focus voor en tijdens liveshows.

Ik ben benieuwd of een band als die van jullie, die al zo lang meedraait en bijna constant op pad lijkt te zijn, kan leven van het muzikantenbestaan?

We toeren inderdaad erg veel en dat levert ons genoeg op om van te leven. Je moet echter wel blijven toeren om inkomsten te genereren. In de periodes dat ik thuis zit, leen ik mij daarom graag als sessiemuzikant en geef ik drumlessen. Ik vind het namelijk ook erg leuk en uitdagend om me aan andere stijlen dan extreme metal te wagen.

Hoe ben je eigenlijk ooit bij metal en drummen terechtgekomen?

Het zal een jaar of zestien geleden zijn geweest, toen ik op tienjarige leeftijd Slipknot ontdekte. Dat was toen in mijn ogen heel extreem. Toen ik daar eenmaal serieus fan van was, ging ik op verder onderzoek uit via de Metal Hammer en de compilatiecd�s die er bij dat maandblad zitten. Zo ontdekte ik favoriete bands als Dimmu Borgir, Emperor en Akercocke. Joey Jordison was mijn muzikale held en zo begon ik zelf ook met drummen. Andere idolen zijn Gene Hoglan (o.a. Testament, Dark Angel, Death DTA, ex-Strapping Young Lad), Raymond Herrera (ex-Fear Factory), Roy Mayorga (ex-Soulfly, nu Stone Sour), Nick Barker (o.a. ex-Dimmu Borgir, ex-Cradle of Filth), Adrian Erlandsson (At The Gates, The Haunted) en Kai Hahto, de drummer van Wintersun.

Binnenkort gaan jullie op een Europese headlinetoernee met onder andere Hate Eternal in jullie kielzog. Wat zit er verder nog in de pijpleiding?

Behalve de Europese toernee ligt er nog weinig vast. We zijn momenteel bezig met boekingen voor de festivals, dus daar mag ik nog weinig over loslaten. We zijn in ieder geval al bevestigd voor Maryland Deathfest, die dit jaar echt een killer line up hebben, en Party San Open Air in Duitsland. Ik hoop dat we eindelijk eens op Bloodstock spelen. Download mag dan wel het grootste festival van Engeland zijn, maar dat is niet zo�n puur metalfestival als Bloodstock!