Vader is typisch zo�n band waarvan je weet wat je verwachten kunt, die niet snel echt zal verrassen maar ook zelden teleurstelt. Het is deze consistentie, zowel op plaat als op het podium, waarmee de Polen in hun al meer dan dertig jaar durende carri�re een grote schare fans en een onwrikbare koppositie binnen de extreme metal veroverd hebben.

Toch verschilt het nieuwe album, The Empire genaamd, duidelijk van de rest van hun discografie. Hoewel Vader te boek staat als deathmetalband, schurken de composities namelijk meer dan ooit tegen het thrashmetalgenre aan. Nu waren thrashinvloeden altijd al aanwezig in de muziek van Vader, maar nooit eerder lag het er zo dik bovenop. Geen enkel nummer klokt boven de vierenhalve minuut. Prayer To The God Of War en Parabellum waren er op de ep Iron Times al een voorbode van. Op het overgrote deel van het album wordt dit stramien ook gevolgd. Blastbeats zijn tot een minimum beperkt, waardoor meer ruimte is voor riffs en drumpartijen waarin meer dan ooit tevoren voorbeelden als Slayer, Sodom en Kreator gevolgd worden. Soms klinkt de plaat zelfs als een exponent van de lichting Teutoonse thrashklassiekers uit de jaren tachtig.

Ook flirts met klassieke heavy metal worden niet geschuwd. Iron Reign is eigenlijk een puur heavymetalnummer, een waar anthem met pompend tempo en makkelijk mee te brullen refrein. Send Me Back To Hell besluit het album op slepende wijze. Maar is ook nog ruimte voor vertrouwde Vader-tracks als Army-Geddon en Genocidius, waarin we een lawine van blastbeats en de herkenbare en verstaanbare grunts van Peter Wiwczarek over ons uitgestort krijgen. Let overigens op de uiterst subtiele wijze waarop de melodie van The Imperial March in laatstgenoemde verwerkt is!

De ietwat andere inslag die de boventoon voert op misstaat Vader niet. De nummers zijn pakkend en je wordt niet volledig suf gebukt zoals op een overweldigend album als Litany (2000) het geval is. Het is wel jammer dat de directere aanpak ten koste gaat van de epische uitstapjes die op voorgangers Tibi Et Igni (2014) en Welcome To The Morbid Reich (2011) te horen zijn. Een nummer als Hexenkessel is op het vorige album echt een smaakmaker, die het zowel op cd als live uitstekend doet. Het ontbreken van een dergelijk epos zorgt er echter wel weer voor dat The Empire een coherent geheel vormt, dat lekker weg luistert.

Al met al is dit echter een onmiskenbaar Vader-album en een waardevolle toevoeging aan de discografie. Waar menig band met een vergelijkbare staat van dienst op album nummer elf op zijn best degelijk klinkt, lijkt bij Vader een eeuwige vlam te branden. Dat wordt wat als de Polen binnenkort weer door de concertzalen en over de festivalweides denderen!

Tracklist:
1. Angels Of Steel
2. Tempest
3. Prayer To The God Of War
4. Iron Reign
5. No Gravity
6. Genocidius
7. The Army-Geddon
8. Feel My Pain
9. Parabellum
10. Send Me Back To Hell