Ik schrijf elk nummer individueel, een per keer zonder daarbij aan een album te denken. Als ik voldoende nummers heb geschreven voor een album, begin ik samen te werken met de band. Er zijn inderdaad verschillen tussen de twee platen. De nieuwe is meer zanggericht en misschien zelfs keyboardgericht. We hebben vrij lang over de pre-productie gedaan en veel tijd besteed aan de analyse.

De keyboardpartijen staan desondanks minder prominent in de mix dan op het vorige album.

Dat komt doordat we hebben gewerkt met een andere mixer. We hebben nu voor het eerst met Mikko Karmela gewerkt en hij is echt geweldig. Ik denk dat we in de toekomst vaker met hem gaan werken. Mikko Mustonen is onze co-producer voor de vocalen. We hebben met hem al op de vorige twee albums (Magic Forest en Re-Evolution) gewerkt en hij is echt een goede hulp. Hij arrangeert ook nog eens de orkestrale partijen. Voor de mix leek het ons goed om met verschillende mensen in teamverband te werken. Voor één persoon zou het mogelijk te veel werk inhouden.

Je hebt voor het eerst samengewerkt met een kamerorkest waarbij live-opnamen werden gemaakt. Hoe is dat in zijn werk gegaan?

Toen ik zes jaar oud was, begon ik met musiceren bij een muziekschool. Ik heb contact opgenomen met Emily Waggoner die destijds aan dezelfde school verbonden was. Ze is tegenwoordig een professioneel altvioliste en orkestleider bij een klein kamerorkest met vijftien mensen. Ik heb contact met haar opgenomen over de mogelijkheden om samen te werken met wat ik in gedachten had. Voor ons beide was het nieuw en dus heel interessant. We hebben wat muziek op papier gezet voor de muzikanten en die hebben een paar dagen de tijd gehad om de partijen in te studeren. Ze hadden er echter maar een dag voor nodig. We gingen vervolgens samen naar een kleine hal en hebben daar alles in een dag opgenomen.

Je hebt ook nog je Steinway & Sons-piano bespeeld die je al lange tijd niet meer had gebruikt toch?

Het is voor mij de eerste keer dat ik de Steinway & Sons voor een album heb gebruikt. Toen ik jong was en dichtbij Helsinki naar de muziekschool ging, speelde ik op dezelfde piano. Daarna heb ik er nooit meer op gespeeld, dus dat was heel speciaal voor mij. Destijds speelde ik Für Elise met mijn ogen dicht.

De platen van Amberian Dawn verschijnen vrij snel achter elkaar. Hoe krijg je dat voor elkaar? Wat ik begreep is dat je maar liefst zestig nummers klaar had liggen voor Magic Forest. Zijn sommige ideeën daarvan verwerkt in bepaalde songs op Innuendo?

Het is mogelijk dat kleine gedeelten daarop terecht zijn gekomen. Als ik thuis in mijn studio werk, heb ik niet altijd een heel nummer gereed. Sommige zijn gedeeltelijk af. Het is mogelijk dus mogelijk dat wat er op Innuendo staat, eerder is geschreven, maar veruit het grootste deel is gecomponeerd na het verschijnen van Magic Forest. Ik begon met de pre-producties in de herfst van 2014, dus dat was al vier tot vijf maanden na het uitbrengen van die plaat. Wat stopt me op het moment dat we niet gaan optreden? (lacht).

Hoe denken de anderen in de band daarover? Zet dat niet teveel druk op hun?

Het is geen probleem, want we hebben zeer begaafde muzikanten in ons midden. Je hebt dus geen tijd nodig om ze uit te leggen hoe ze iets moeten spelen. Ze kunnen iets direct in een keer spelen. Er is eigenlijk geen tijd nodig om te oefenen. Ze kunnen alles spelen en dat is een voordeel voor mij, want ik hoef me geen zorgen te maken als ik de muziek schrijf. Hetzelfde geldt voor de partijen van Capri, daar hoef ik mezelf ook niet in te houden en ik kan dus vrij componeren.

Je kent Capri nu al wat langer dan tijdens het componeren van het vorige album. In welke opzichten is dat een voordeel gebleken? Zitten jullie qua visie meer op een lijn?

Het was zeker makkelijker om wederom met haar te werken. Als je met verschillende mensen werkt, heeft het tijd nodig om elkaar te leren kennen. Met Capri is er iets bijzonders. Ze heeft zoveel potentieel in haar stem dat ik niet eens alle voordelen ervan kan benutten in een of twee albums. Er is zoveel dat ze kan, echt ongelooflijk. Het is daardoor erg makkelijk om met haar te werken. De samenwerking loopt soepel en voelt heel natuurlijk.

Ze gebruikt veel verschillende technieken, zowel in de pop-, rock- als theatersfeer.

Inderdaad. Ze is een professionele zangeres. Ze doet heel veel verschillende dingen. Ze heeft in musicals gespeeld en heeft veel studiowerk gedaan. Het is eigenlijk verbazingwekkend dat ze nog nooit eerder in een metalband heeft gezongen. Ze heeft wel in coverbands gespeeld. Ik heb veel geluk dat ik haar heb mogen vinden.

De diversiteit in technieken hoor je ook weer terug in de verschillende nummers. Er zijn poprocksongs, maar ook power metal en soundtracks komen voorbij.

Er zijn inderdaad verschillende soorten nummers. Het is een aardige mix van stijlen en ik ben blij dat ik dit kan doen, want ik krijg geen enkele instructie van andere mensen, bands of een platenlabel. Het stelt me in staat om nieuwe dingen uit te proberen.

Als je componeert, is het vaak donker in de ruimte waarin je dat doet. Heb je een bepaalde stemming nodig om creatief te zijn?

Mijn studio is vrij donker. Ik heb wel ramen, maar daar hangen altijd gordijnen voor. Ik hou ervan om in het donker te zijn, met hier en daar wat kleine lichtjes. Een mysterieuze ambiance met wierook brengt me in de juiste stemming. Ik begin dan wat te improviseren op de gitaar of op het keyboard. Dat is eigenlijk hoe een nummer begint vorm te krijgen. Van Capri heb ik begrepen dat ze haar ogen sluit, naar de muziek luistert en dat dan de lyrics vorm krijgen op basis van de sfeer die de muziek ademt. Het zijn verhalen die niet middels een concept verbonden zijn. Het zijn fantasieën, gemixt met teksten over haat en liefde.

Waar heeft de titel van het album betrekking op?

Het betekent eigenlijk niets. Het is toeval dat we die naam hebben gekozen en dat het dezelfde is als die van de plaat van Queen. Ik voelde op een gegeven moment dat het de juiste titel was. Het voelde gewoon goed en ik heb er eigenlijk geen uitleg voor. Hetzelfde was het geval bij Circus Black. Toen ik de titelsong had geschreven, wist ik dat die dezelfde naam moest krijgen. Het voelde gewoon goed om ook het album diezelfde titel mee te geven.

Jan Yrlund heeft de hoes ontworpen. Zit daar nog een betekenis achter. Het licht versus het donker, het catchy aspect versus het complexe element?

We werken al heel lang samen met Jan. Dit is geloof ik zijn zesde albumcover voor ons. Hij weet vrij snel waar we naar op zoek zijn. Hij vindt het altijd prettig om eerst naar de muziek te luisteren en hij noteert de gevoelens die het bij hem oproept. Vervolgens praten we erover en daarna begint hij aan het ontwerp. De albumcover is dus eigenlijk een vertaling van het gevoel van de ontwerper nadat hij de muziek heeft beluisterd.

Jullie muziek is eigenlijk uitstekend geschikt voor een soundtrack, dan doel ik op bijvoorbeeld Green-Eyed en Angelique. Heb je wel eens een aanbod gehad om een soundtrack te componeren of zou je dat in de toekomst willen doen?

Het zou goed kunnen zijn dat de nummers die je noemt geschikt zijn als muziek voor een soundtrack, maar we hebben geen aanbod gekregen. Maar ik denk dat er al heel veel concurrentie is op dat gebied. Honderden mensen zijn er op een professionele manier mee bezig. Maar als er iemand contact met me opneemt en een aanbod doet, zal ik erover na gaan denken. Op dit moment voel ik me er niet goed bij om een hele soundtrack te schrijven voor een film. Ik zie mezelf eerder een paar nummers voor een videogame schrijven of iets dergelijks.

Hoe was het om een video op te nemen voor het nummer Fame & Gloria?

De video is door dezelfde director gedaan als die van Magic Forest. Zijn naam is Markku Kirves. Hij doet veel verschillende dingen zoals commercials en tv-producties, maar hij is nog niet bij heel veel muziekvideo’s betrokken geweest. Bij slechts een of twee, dus het was ook vrij nieuw voor hem, maar hij nam zijn werk heel serieus. De vorige video bevatte meer acting en nu is er gekozen om veel digitaal te doen. Het is dus anders, maar ik vind de video wel gaaf.

Een paar jaar geleden tekenden jullie bij Napalm Records. Wat zijn de extra mogelijkheden die dat voor Amberian Dawn heeft meegebracht?

Ik ben erg blij dat we terecht zijn gekomen bij Napalm Records, naar mijn mening een van de beste metallabels. Ze zijn echt professioneel. Er zijn wel veel labels, maar er zijn maar weinig echt goede maatschappijen. Eerder zaten we bij Spinefarm, een Fins label. Napalm is Europa-gericht. Ze zijn centraal gevestigd en het lijkt erop dat ze daar goed verbonden zijn. Ik ben erg blij dat ik met die professionele mensen mag werken. Het is gemakkelijk om contact met ze te leggen en ze zijn aardig tegen me. Ze hebben veel distrubutie-partners die de hele wereld kunnen bestrijken.

Over promotie gesproken: Waarom zijn jullie niet gaan toeren na Magic Forest?

Daar is een simpele uitleg voor. We wilden graag toeren en zijn op zoek gegaan, maar we konden niets geschikts vinden. We vonden dat we nog niet klaar waren om een headliner-tour te doen, dus het was beter om een grotere band te zoeken. Dat hebben we ook gedaan en helaas niet gevonden.

Maar er komt gelukkig verandering in, want jullie gaan toeren met The Gentle Storm en Delain.

Ja, daar kijken we naar uit, want we zijn al lang niet aan het toeren geweest. We hebben wel wat losse shows gedaan en festivals als Made Of Metal in Tsjechië.

Dat was zeker de eerste met jullie nieuwe bassist Jukka dan?

Ja. Dat was geweldig. Hij is een getalenteerd bassist die ook in verschillende bands speelt. In progressieve metalbands, dus hij is een technisch begaafd muzikant en het was makkelijk voor hem om met ons samen te spelen.

Op het vorige album was hij nog sessiemuzikant, maar nu zit hij bij de vaste line-up.

Ja, hij wilde eerst kijken of het wat voor hem was. Hij wilde zich ten tijde van Magic Forest nog niet volledig committeren. Na de opnamen wilden we hem er graag bij hebben en ook hij was blij en voegde zich bij ons. We hebben nu een hele sterke samenstelling. Ondanks dat de nieuwe albums wat meer focus leggen op de zangpartijen, zal er altijd ruimte zijn voor de muzikanten om bijvoorbeeld middels solo’s te excelleren.

In het begin van het jaar moest je een show afzeggen omdat Capri haar stem verloren was. Hoe is het nu met haar?

Het is nu goed met haar. Het startte destijds met een griepje of iets dergelijks, maar het werd erger. Ze kreeg een soort keelinfectie. Daarvoor kreeg ze medicatie. Het duurde een paar weken voordat ze haar stem terug had, maar anderzijds was het niet zo erg als het leek. Het is gebruikelijk dat mensen ziek worden en hun stem verliezen.

Hoe bereidt ze zich met die wetenschap van die keelinfectie voor op de komende intensieve tour?

Ze heeft me verteld dat ze normaal gesproken acht tot tien uur per dag werkt met haar stem. Tijdens de opnamen van Magic Forest heeft ze op een dag acht uren gezongen zonder pauze. Ze vertelde me dat als we aan het toeren zijn, ze maximaal een paar uur per dag aan het zingen is en het dus aanvoelt alsof ze op vakantie is (lacht).

Hoe is voor jou de omschakeling geweest van gitaar naar keyboard?

Vrij gemakkelijk. Ik speel de solo’s een beetje anders. Ik denk er zelfs over om weer als gitarist terug te komen op het podium in de toekomst. Niet tijdens alle nummers, maar voor sommige.

Gaan jullie nog als band oefenen voordat jullie op pad gaan met The Gentle Storm en Delain?

Ja, maar ik denk dat we slechts een of twee rehearsals nodig hebben.

En dat zijn dan met name songs van de twee meest recente albums.

Dat klopt.

In het begin van het jaar heb je het debuutalbum opnieuw uitgegeven. Hoe kijk je terug op die oude tijd?

Toen we begonnen, waren we allemaal onervaren. We waren allemaal wel goed in het bespelen van ons instrument in ons eigen huis, maar het was voor allen nieuw om in een band te spelen. We moesten in korte tijd veel leren, want we hadden onze eerste Europese tour in hetzelfde jaar als we ons debuut uitbrachten. We hebben dus snel geleerd hoe we ons moesten gedragen op de planken.

En door die live-ervaring groei je ook snel als componist.

Toen ik dertien of veertien was, begon ik met het componeren van songs. Ik had al vroeg een taperecorder, later een computer en dat bouwde ik al snel uit tot een soort studio. Ik kocht er steeds meer apparatuur bij. Ik maak veelal instrumentale composities en dat deed ik in mijn eentje, want ik had geen zanger of een band. Ik speelde gitaar en keyboard. Het duurde erg lang voordat ik een eigen band begon. Als ik terugkijk, zou ik willen dat ik eerder met Amberian Dawn was begonnen, want ik was al dertig jaar toen ik eraan begon.

Maar je haalt andere bands wel in met die productiviteit. Jij maakt zes albums in tien jaar waar anderen er vijfentwintig jaar over doen.

Ja (lacht), maar ik moet nog maar zien hoe zich dat in de toekomst voortzet. Op het moment ben ik nog geen nieuwe nummers aan het schrijven. Ik bereid mezelf voor op de komende tour. We zullen zien of ik dan halverwege december weer begin met componeren. Het is mogelijk dat we volgend jaar geen album gaan uitbrengen. Ik kan er momenteel nog niets van zeggen.

Misschien is volgend jaar wel een mooie gelegenheid om het tienjarig jubileum te vieren.

Misschien, maar toen we begonnen met Amberian Dawn, hadden we nog geen zangeres. We zijn begonnen met een zanger, maar zochten al snel iemand met meer techniek. Bij toeval zijn we uitgekomen bij een zangeres (Heidi Parviainen – red.). We weten het dus nog niet zeker.