Wat Arkentype vandaag goed doet, is een vermakelijke en energieke show neerzetten. Twee bandleden verschijnen in een wit pak met capuchon en de andere twee in het zwart. Bassist Kjetil Hallaråker zit even op de schouders van Olsen en bevindt zich ook nog in het publiek. Muzikaal is het minder overtuigend. Vooral in het begin zit het geluid niet mee. Alleen de zang en de drums zijn te horen. Even later wordt dat beter. Het titelnummer is een van de spaarzame hoogtepunten vanwege een proggy passage, maar verder is de muziek niet heel bijzonder. Groovy ritmiek, heavy staccato metalcoreriffs, een zanger die screams afwisselt met cleane zang en een landschap van keyboardklanken van tape hebben we al eens eerder gehoord. Slecht is het niet, maar ook niet bijzonder. Op plaat klinkt het vetter en gedefinieerder.
Het publiek reageert dan ook niet heel enthousiast op het verzoek om mee te springen. Olsen heeft live moeite met de hoge noten, maar brengt het er verder naar behoren vanaf, vooral in de laatste twee nummers, waar hij veel emotie in kwijt kan. Het afsluitende Time Collapse is veruit het sterkste nummer op de setlist en zo sluit Arkentype een optreden af dat muzikaal niet bijzonder was, maar wel vermakelijk vanwege het onaflatende enthousiasme.
Als tweede verschijnt Special Providence ten tonele. Qua show is hier juist weinig te beleven, maar het zijn vooral de technische kwaliteiten van de Hongaren die voor zich spreken. De mix van fusion, progmetal, jazzrock is complex, maar weet veel bezoekers te boeien. Het ene nummer vallen de prestaties van gitarist Márton Kertész en bassist Attila Fehérvári in positieve zin op en in het andere, zoals in het gave Surprise Me, juist die van toetsenist Zsolt Kaltenecker en drummer Adam Markó. Laatstgenoemde spreekt de belangstellenden tussen de nummers door kort toe. De bijval vanuit de zaal is uitbundig. Over de afstelling van het geluid zijn de meningen echter uiteenlopend. Als je vooraan stond, was de bas bijvoorbeeld te hard ten opzichte van de gitaren. Zo definieerbaar als op het studiowerk is het vanavond helaas niet, maar de instrumentale muziek is toch zeker genietbaar. Het merendeel van het publiek is in ieder geval onder de indruk van de avontuurlijke muziek en bedankt met een luid applaus de Oost-Europeanen, die met een buiging afscheid nemen van Zoetermeer.
“We’re back. You’ve heard the new album? Otherwise you wouldn’t be here tonight.” Het is natuurlijk de vraag hoeveel nieuwe tracks Haken zal spelen van Affinity. De Londenaren blijken achteraf de helft van de tracklist gereserveerd te hebben voor nummers die afkomstig zijn van de vierde full-length. Tijdens het energieke Initiate is de zang van Ross Jennings niet heel zuiver. Ross verklaart achteraf dat hij last heeft van zijn keel. Dat euvel zorgt vanavond voor een vocaal wisselvallige prestatie. Zolang hij binnen zijn bereik blijft, is er niet veel aan de hand, maar als hij de hoogte ingaat, dan gaat het helaas wel eens mis. Tijdens de instrumentale passages loopt hij het podium steeds af. Voor 1985 komt hij weer terug met een reflecterende groene bril, passend bij de nieuwe albumhoes. De frontman toont zich zeer actief en toont veel beleving. De andere muzikanten blijven geconcentreerd op hun instrument op hun eigen plek staan, zorgen voor de backingvocalen en laten bovenal hun muzikale kwaliteiten gelden. Door de prima geluidsmix komen die goed tot hun recht.
Ondanks dat het nieuwe materiaal nog niet heel vaak ten gehore is gebracht, is de uitvoering bijzonder strak. Het samenspel van toetsenist Diego Tejeida en gitarist Charlie Griffiths verdient beslist een compliment. Diego stapt tijdens 1985 (“What year is it?”, vraagt Ross van tevoren aan het publiek) even achter de verhoging af, waar hij normaal met zijn keyboard plaatsneemt. Hij stapt richting het publiek, maar omdat zijn strapping losraakt, gaat hij zittend verder, waarop Charlie gezellig naast hem komt zitten. Qua show beslist het hoogtepunt van de avond en Diego ontwikkelt zich dan ook als publiekslieveling. Hij stapt later nog een paar keer met zijn keyboard naar voren.
Zowel 1985 als het swingende Earthrise zijn vroege hoogtepunten. De songs komen prima uit de verf en tijdens laatstgenoemde vindt het verzoek om de handen in de lucht te doen dan ook gretig gevolg. Langere en kortere tracks wisselen elkaar mooi af vanavond. Nadat Falling Back To Earth al is langsgekomen, is Pareidolia een van de knallers van de avond. Instrumentaal geweldig en ook de lichtshow verdient hier een compliment. Het niveau blijft daarna hoog met Cockroach King, dat ingeleid wordt door een intermezzo van Diego, en het meer dan een kwartier durende The Architect. Op Affinity is dit al een van de sterkste tracks en live is deze kolos niet minder imponerend. Eerstgenoemde bevat prachtig basspel van Conner Green en de fans vooraan zingen het nummer voluit mee. Instrumentaal staat het als een huis, maar ook het acapella-einde is erg fraai. De grunts zijn wellicht een kwestie van smaak, maar Jennings vertolkt de passages van Einar Solberg (Leprous) prima.
Na een voorstelronde leidt Tejeida Deathless in, een mooi en rustig nummer, waarin het gedeelte met crescendo erg fraai tot zijn recht komt. Crystallized is niet zoals aangekondigd “The last song of the evening”, want er komt na een korte break nog een toegift met Celestial Elixir (“for the ones who have been with us since the beginning”). Het enige nummer van het debuut Aquarius (2010) vormt een prachtig einde van de set, met een lachende Richard Henshall, omdat de gitarist ziet en hoort dat Conner iets anders speelt dan de bedoeling is. De fans zingen en klappen nog een keer mee, voordat de show echt voorbij is. Ondanks dat Ross last had van zijn keel, toonde hij zich zeer actief en betrokken. Muzikaal zat het fantastisch in elkaar. Bij deze een compliment voor Charlie die verantwoordelijk is voor het ontwerpen van de kleurrijke t-shirts. De merch vloog dan ook over de toonbank.
Met dank aan Monica Duffels voor de foto's.
Setlist Haken:
1. Affinity.exe
2. Initiate
3. Falling Back To Earth
4. 1985
5. Earthrise
6. Pareidolia
7. Cockroach King
8. The Architect
9. Deathless
10. The Endless Knot
11. Crystallised
Toegift:
12. Celestial Elixir
Setlist Special Providence:
1. Babel Confusion
2. Surprise Me
3. Kiss From A Glacier
4. Awaiting The Semicentennial Tidal Wave
5. Lazy Boy
6. Gas Giants
7. Northern Lights
Setlist Arkentype:
1. Ashes And Dirt
2. Epiphany
3. Disorientated
4. Illusion
5. Welcome To My World
6. Time Collapse
.jpeg){kind=small}
