Het is maar liefst drie jaren geleden dat Nightwish voor het laatst op het podium stond in Nederland. Op 13 april 2012 om precies te zijn. Het toeval wil dat het optreden destijds ook in de Heineken Music Hall plaatsvond. In datzelfde jaar nam Floor Jansen de microfoon over van Anette Olzon. Vervolgens begon het lange wachten op nieuw studiomateriaal met de Noord-Brabantse als zangeres. Eerder dit jaar verbrak Endless Forms Most Beautiful die stilte. Vlak daarvoor kwam het goede nieuws dat de Finse metalformatie op donderdag 19 november naar Nederland zou komen voor een optreden. Nog meer goed nieuws was er doordat Amsterdam ook vrijdag 20 november wordt aangedaan. Vandaag is het concert uitverkocht, morgen (nog) niet. Op beide dagen zijn Amorphis en Arch Enemy de special guests.
Voordat we de zaal in kunnen, staat er een lange rij. Dat heeft onder andere te maken met de extra beveiligingsmaatregelen in verband met de gebeurtenissen in Parijs. Het is fris buiten en het regent, maar gelukkig zachtjes en de temperatuur is niet onaangenaam. Bovendien is het gezellig in de rij. Zodra de deuren opengaan, zijn we relatief snel binnen. Iedereen wordt gefouilleerd, maar kan vrij vlot door naar de zaal. In de zaal staan wat mensen vooraan, zitten er wat achterin en daartussenin is een groot gat, dat zich gedurende het eerste optreden gestaag vult. Veel concertgangers hebben in de file gestaan en een aantal is daarom aan de late kant.
Eerder dit jaar speelde Amorphis nog het album Tales From The Thousand Lakes (1994) in zijn geheel, vanwege het twintigjarige bestaan van die klassieker. Het is dan ook begrijpelijk dat er vandaag andere songs aan bod komen. Het is vooral materiaal van het ijzersterke nieuwe album Under The Red Cloud (2015) dat de setlist siert, aangevuld met Silver Bride (Skyforger, 2009), Hopeless Days (Circle, 2013) en House Of Sleep (Eclipse, 2006).
Met uitzondering van een kleine groep fans bij het podium, is er nog niet veel beweging. Tijdens Hopeless Days is er wat bijval en Bad Blood klinkt goed, maar de reactie verstomt al snel daarna. De Finse metalband, die het vijfentwintigjarig jubileum viert, doet het naar behoren (al maken de gitaristen een paar kleine foutjes), maar de muziek komt toch echt beter tot zijn recht in een kleinere zaal. De grunts en screams zijn goed, de cleane zang toereikend, al staat deze wat zacht in de mix. Ook de keyboardpartijen zijn niet altijd goed te horen, al ligt het er wel aan waar je in de zaal bent. Vooraan is het geluid best goed en daar geniet een aantal fans van een sterk slot met The Four Wise Ones en House Of Sleep. Top was het niet, maar Amorphis wint een paar nieuwe fans en krijgt terecht applaus.
De zaal is bijna vol als Arch Enemy begint met Yesterday Is Dead And Gone. Tijdens de eerste songs staat het geluid nog niet goed afgesteld. De drums overheersen en de zang klinkt wat zacht. Daarin komt verandering tijdens Ravenous, het eerste hoogtepunt van de set. Het volume van de gitaarpartijen gaat omhoog en daardoor kunnen de geïnteresseerden veel meer genieten van het fantastische gitaarspel van Michael Amott en Jeff Loomis. De heren komen bij elkaar voor de twinmelodieën in onder andere As The Pages Burn en No Gods, No Masters.
Het tweede deel van de set is sterk. Met strak spel (met uitzondering van het zeldzame foutje aan het begin van Nemesis) en een energieke podiumpresentatie krijgt de van oorsprong Zweedse formatie de handen op elkaar en de fans aan het springen (No Gods, No Masters). Met name de (bij aanvang gevleugelde) frontvrouw toont zich actief en vliegt over het podium om zoveel mogelijk toeschouwers bij de flitsende show te betrekken. De plichtmatige praatjes tussen de nummers door kan ze echter beter achterwege laten. Ze wekken eerder op de lachspieren dan dat ze geloofwaardig zijn. Vocaal maakt ze een sterke indruk en zorgt ervoor dat de fans tevreden zijn. Er zijn echter weinig verrassingen op de setlist. Van Arch Enemy weet je wat je krijgt. Een strak geregisseerde, energieke show met mooie gitaarpartijen en de nodige klassiekers. Arch Enemy stelt de meeste bezoekers tevreden.
“Welkom bij de eerste Nederlandse show van Nightwish met mij als zangeres”, verwelkomt Floor Jansen de aanwezigen in de uitverkochte Heineken Music Hall. “Een show om niet te vergeten”. Ze heeft blijkbaar een vooruitziende blik want het is inderdaad een onvergetelijk optreden. Niet alleen de muziek is goed verzorgd, de hele avond is er ook een fantastische licht- en vuurwerkshow. Het fileleed en het wachten in de lange rij voordat men de zaal in kon, zijn al snel vergeten met een krachtige en vlammende uitvoering van Shudder Before The Beautiful. Opvallend is dat de uitvoering sterker is dan die op het nieuwe album Endless Forms Most Beautiful. Vervolgens is het flink headbangen (Floor doet het goed voor) met Yours Is An Empty Hope en laat de frontvrouw het publiek meezingen aan het begin van het mooi opgebouwde Ever Dream. De sfeer zit er vanaf het begin al goed in, maar met deze prima uitvoeringen van de van Century Child (2002) afkomstige track en Storytime (Imaginaerum, 2011), krijgen de bezoekers het nog veel warmer. Jansen vertaalt deze songs op een mooie, eigen wijze. Haar zang staat niet altijd even sterk in de mix, maar er zijn vele momenten waarop ze imponeert. Ze schakelt moeiteloos tussen de verschillende zangtechnieken en is daarmee beslist de beste aanwinst die Nightwish zich kon wensen.
Voor het folky My Walden komen de Ierse doeldelzak en tinwhistle van Troy Donockley tevoorschijn. Zijn bijdrage komt erg mooi uit de verf. We blijven in de folky sferen met The Islander, waar Marco Hietala tijdens de eerste helft solo in de spotlight staat met zijn zang en gitaarspel. Hij vraagt vooraf het publiek om de lampjes van de telefoon te richten op het podium. “You’re gonna be the stars of tonight”. Ook hier zingen de fans goed mee en al die lichtjes zijn een mooi gezicht. Daarna bouwt de setlist weer goed op richting het stevigere werk middels de single Élan (waarbij de toeschouwers flink meeklappen) naar Weak Fantasy. Dit laatste nummer, dat met een vertelling van Richard Dawkins (van tape) begint, is voorzien van wederom een fantastische lichtshow, waarbij componist/toetsenist Tuomas Holopainen en drummer Kai Hahto, die beide op een eiland plaatsnemen, om de beurt in de spotlight staan. Net als de openingstrack komt dit nieuwe nummer erg overtuigend over. De live-uitvoering heeft veel power en de krachtige stem van Floor komt hier goed tot zijn recht.
Het optreden houdt het niveau constant goed vast. Je komt ogen en oren tekort. Qua visuals gebeurt er enorm veel en de uitvoeringen van de nummers liggen op een hoog niveau. 7 Days To The Wolves klinkt strak, de samenzang is mooi en de climax van epische proporties. Zoals reeds gemeld, voegt Floor met haar zang veel toe aan de originele versies. Het enige moment waarop je Tarja misschien mist, is tijdens Sleeping Sun, maar dat is wellicht een kwestie van smaak. Floor voert het nummer mooi zuiver uit en het blijft voor velen een emotioneel moment. Door het goede geluid klinken de songs ook gewoon goed. Slechts Alpenglow is een van de weinige nummers die minder imponeert. Erno ‘Emppu’ Vuorinen lijkt hierin een klein foutje te maken (voor een niet-kenner niet hoorbaar) in de solosectie, maar hij lost het samen met Troy Donockley op een leuke manier op. Emppu is het zonnetje op het podium. Hij maakt zowel contact met de anderen als met veel individuen in het publiek. De anderen hebben het in Amsterdam ook naar hun zin. “I’ve been to Machu Pichu, but this is the best”, verklaart Troy.
Na een korte pauze komt de mooie epic The Poet And The Pendulum (Dark Passion Play, 2007) langs en daarna komt de Tarja Turunen-periode aan bod, te beginnen met de grote hit Nemo en een knallende versie van de “golden oldie” Stargazers. Die knal is wel even flink schrikken. De publieksreactie is zeer uitbundig en Floor is enorm onder de indruk van de ontvangst. Ze weet even niet meer wat ze moet zeggen, is verwonderd en bedankt de bezoekers oprecht. Een mooi moment dat de binding tussen de bandleden en de fans nog maar eens versterkt. Ghost Love Score is het fantastische slotakkoord van de Tarja-periode. Tijdens het symfonische deel verlaat de band het podium om kort erna terug te keren voor een weergaloze climax. Daarbij blijft Floor met haar hak ergens achter haken zodat ze bijna op een verhoging struikelt (terwijl de tekst op dat moment ironisch genoeg als volgt is: My fall will be for you) en moet ze haar kleding goed vasthouden om te voorkomen dat de windmachine haar jurk doet opwaaien. Des te knapper is dat ze een paar seconden erna de hoge noot wel haalt. Het optreden is verder foutloos en de invloedrijke muzikanten maken een gemotiveerde indruk.
Het slotakkoord bestaat uit drie delen, waarbij de samenstelling op het podium wisselt. The Greatest Show On Earth is het meest ambitieuze werkstuk uit de carrière van Nightwish. Prachtig is de keyboardmelodie van Tuomas, magisch is de operazang van Floor. Na het derde deel (The Toolmaker) komt er een einde aan de twee uur, waarin Nightwish imponeerde en bewijst aan de top te staan van de symfonische metal. Bijna iedereen in de zaal blijft nog staan. “We want more”, want nog niet alle favorieten zijn gespeeld, maar de outro (bestaande uit Chapter IV: The Understanding; Chapter V: Sea-Worn Driftwood) en de diepe buiging op het podium zijn het laatste wat we te zien en horen krijgen. Het was fantastisch om erbij aanwezig geweest te zijn. "We were here!" Om in de woorden van Floor af te sluiten: “Een avond om niet te vergeten”.
Voor degenen die het gemist hebben, zijn er nog kansen om Nightwish aan het werk te zien. De eerste gelegenheid is overmorgen (zaterdag 21 november) in Oberhausen. Er is ook nog een aantal optredens in december in Duitsland en op 17 december staan Floor en de mannen in de Lotto Arena in Antwerpen, België.
Setlist Nightwish:
1. Shudder Before The Beautiful
2. Yours Is An Empty Hope
3. Ever Dream
4. Storytime
5. My Walden
6. The Islander
7. Élan
8. Weak Fantasy
9. 7 Days To The Wolves
10. Alpenglow
11. The Poet And The Pendulum
12. Nemo
13. Stargazers
14. Sleeping Sun
15. Ghost Love Score
16. Last Ride Of The Day
17. The Greatest Show On Earth
(Chapter I: Four Point Six; Chapter II: Life; Chapter III: The Toolmaker)
18. The Greatest Show On Earth (outro)
(Chapter IV: The Understanding; Chapter V: Sea-Worn Driftwood)
Setlist Arch Enemy:
1. Yesterday Is Dead And Gone
2. War Eternal
3. Ravenous
4. Stolen Life
5. You Will Know My Name
6. As The Pages Burn
7. Avalanche
8. No Gods, No Masters
9. Under Black Flags We March
10. Nemesis
Setlist Amorphis:
1. Death of a King
2. Sacrifice
3. Hopeless Days
4. Bad Blood
5. Silver Bride
6. The Four Wise Ones
7. House of Sleep
Meer foto's vind je op onze Facebook pagina.
.jpeg){kind=small}
