Zondag:

Na het geweldige optreden van Agent Fresco van de vorige avond vragen de meeste festivalbezoekers zich af hoe dit akoestisch gaat klinken. Als je eerder recensies van Wouter en mijzelf hebt gelezen, weet je dat we erg gecharmeerd zijn van deze band en dat we ook een akoestisch optreden van de heren eerder hebben meegemaakt. Hier schuilt ook gelijk een gevaar: mijn verwachtingen zijn zo hoog. Kan de band dit wel waar maken? Het podium ziet er, terwijl ik de zaal binnenloop, minimalistisch en bekend uit. Een akoestische gitaar, piano, basgitaar, cajon met bekken en zangmicrofoon vormen de inhoud van de gereedschapskist van dit kwartet uit IJsland. Wanneer de band begint, is het ook voor de bezoekers van UK Tech-Fest in één keer duidelijk. De nummers van Agent Fresco vertalen zich prima naar deze akoestische setting. Vanaf het begin weet zanger Arnór Dan, terwijl hij met gesloten ogen over het podium wandelt, het publiek te raken. Waar de ‘normale’ set mij achterliet met een gevoel van euforie, laten de akoestische versies je vol met melancholie achter. Het is echt heel bijzonder hoe klein de grote zaal ineens lijkt. Deze emotionele achtbaanrit wordt wederom afgesloten met tranentrekker Eyes Of A Cloud Catcher, een nummer over het afscheid nemen van Arnór zijn vader na een strijd met kanker. Ik heb bijna niemand met droge ogen de zaal zien verlaten. En dat heb ik geen enkele andere band ooit eerder zien doen. Mijn verwachtingen zijn wederom overtroffen, wat is dit toch een geniaal goede band! (Constantijn)

No Consequence is geen onbekende naam voor me. Vorig jaar stond ik op Euroblast met de drummer te praten na het missen van hun set. De beste man heeft me toen best nieuwsgierig gemaakt en vandaag ga ik ze dan eindelijk live zien. Wat ik zie, stelt me niet teleur: de Britten zetten een professionele en moddervette show neer. Vanaf opener Speechless is het duidelijk: mijn nek gaat dit niet fijn vinden. Als ik er na afloop achter kom dat de band eigenlijk twee gitaristen heeft, de tweede kon niet spelen vanwege een auto ongeluk, is mijn bewondering voor de set des te groter. Inmiddels is de nieuwe plaat Vimana dan ook terug te vinden in mijn cd-rek. (Constantijn)

Haken is, net als Leprous, gewoon niet aan mij besteed. Het zit fantastisch in elkaar. Bij vlagen vind ik het ook geweldig, maar om de een of andere reden blijft het niet hangen. Ik kan mijn aandacht bij de tragere stukken er niet bijhouden. Teveel gepriegel. Dat weerhoudt echter het grote publiek niet om te genieten van al wat de heren te bieden hebben. Voor mij is het een prettige stilte voor de storm-ervaring. Op naar Rolo Tomassi. (Wouter)

Het eigenzinnige Rolo Tomassi heb ik al meerdere keren live zien optreden en ik weet dus enigszins wat ik kan verwachten van deze maffe Engelsen. De als altijd casual geklede zangeres Eva Spence weet met haar rare dansmanoeuvres en agressieve performance als frontvrouw van de headliner van het kleine podium de aandacht op zich te richten en ondanks dat deze band totaal niet toegankelijk is, en de hitte in combinatie met drank zijn sporen nalaat, toch veel nieuwsgierigen geïntrigeerd kijken. Of is het wellicht het feit dat dit een van de sporadische vrouwelijke artiesten is? Hoe het ook zij, de band kwijt zich als vanouds zonder moeite van zijn taak. Strak, fascinerend, chaotisch en moeilijk maar tegelijkertijd bij vlagen poppy en dansbaar. (Wouter)

Wie de band Monuments volgt, weet dat ze een ietwat ongelukkige geschiedenis hebben op het gebied van zangers. Terwijl ik de zaal binnenloop, hoor ik plotseling geruchten om me heen: “Chris kan niet zingen!” Deze geruchten lijken waarheid te zijn als zanger Chris Barretto alleen het podium opkomt. Het blijkt dat hij een aantal dagen geleden gediagnostiseerd is met een poliep op zijn stembanden. Het resultaat hiervan is dat hij de komende tijd niet mag zingen, maar geen zorgen: Monuments heeft geen zang nodig om te heersen. Dit wordt het soort avond waarop legendes worden geboren. Na een aantal nummers in de coulissen te hebben gevolgd, besluit Chris dat hij het op het podium beter vertoeven vindt. “I just realized I have the best seats in the house!” Hij pakt zijn saxofoon en besluit de zanglijnen dan maar te spelen, want: “They didn’t forbid me to play this!” Waar Chris het refrein van een typische meezinger als I, the Creator niet kan meezingen is het publiek absoluut niet te beroerd dit voor hem te doen. Een simpel “You know what to do next!” brengt de gehele zaal letterlijk op zijn knieën voor de instrumentale vertolking van Regenerate. Een volwaardig en legendarisch optreden van een gewonde band. Ik had dit voor geen goud willen missen! (Constantijn)

Gedurende het festival zijn er lootjes te koop om onder andere een gitaar en een versterker te winnen (hoe je die thuis krijgt, is jouw probleem natuurlijk) en vlak voor het einde van het festival wordt de loting door niemand minder dan Chris Barretto verricht. Een laatste momentje van vrolijkheid en rust, want wat we dan voor onze kiezen krijgen... (Wouter)

...kan niet anders worden omschreven dan als 'genadeloos'. Decapitated is in één woord genadeloos. Kneiterhard, gruwelijk strak en geniaal. Daar waar de meeste bands op dit tempo klinken als een boze broddelbrij, een potpourri aan overstuurde distortionsounds, heeft deze band zijn huiswerk gedaan. Decapitated heeft namelijk enorm goed nagedacht over zijn geluid. Elke toon klinkt loepzuiver en helder, zonder melodieus of lieflijk te klinken. Met een podium vol rook en de strobo op standje oorlog wordt korte metten gemaakt met elke band die vandaag dacht hard te hebben gespeeld. De over het algemeen vrij beschonken Britten weten daar wel raad mee. Headbangen of je leven ervan afhangt, is het devies. Zelfs de verstokte grinddeathhater kan er niet omheen dat dit wel gewoon steen- en steengoed in elkaar zit. Een mooie eindknal van een geslaagd festival. (Wouter)

Ook al is het geen band, wil ik graag nog even stilstaan bij de mannen van Double Slit Guitars. Dit voor mij onbekende gitaarmerk stelt zijn handgemaakte gitaren tentoon gedurende het festival. Bezoekers kunnen hier gratis en zo lang zij willen, op spelen. Hier staat een bijzondere creatie tussen: een gitaar met zes snaren in paren van twee. De maker vertelt mij dat hij hierbij geïnspireerd was door de Griekse bouzouki. Dit instrument is zeer simpel te bespelen waardoor de minder getalenteerde spelers (zoals ikzelf) na een korte instructie prima kunnen jammen. Dit vormt een erg leuke toevoeging aan een toch al erg vermakelijk festival! (Constantijn)

Het zit erop. Drie dagen sloopmuziek van de bovenste plank. Hoewel UK Tech-Fest duideiljk een andere insteek heeft, ontkomt het niet aan de vergelijking met Euroblast:
- UK Tech-Fest heeft duidelijk betere etensvoorzieningen. Er wordt hier ook duidelijk veel meer bier gedronken; "The English Way", heb ik me laten vertellen.
- Hoewel we hier en daar wat Nederlanders tegen zijn gekomen, zijn de bezoekers toch vooral uit de regio en in ieder geval uit Engeland afkomstig.
- Door de on-site camping is UK Tech-Fest duidelijk minder compact.
- Daar waar op Euroblast de focus net iets meer ligt op de muziek, zijn de bezoekers hier meer in voor een feestje en bier zuipen. Men is dan ook meer bezig met zichzelf vermaken, zoals met de frisbee die voor grote hilariteit zorgt in afwachting van het optreden van Monuments.
- De line-up is veel en veel harder en wellicht heeft dat ook tot gevolg dat we ons op dag twee en drie verbazen over het aantal been- en armbreuken. Al zal dat ongetwijfeld ook te maken hebben met "The English Way".

Hoe het ook zij, Euroblast en UK Tech-Fest zijn nichefestivals voor de liefhebber en genoten hebben we. UK Tech-Fest is dan wellicht wat lastiger om te bereiken, maar dat mag de pret van de echte fan niet drukken. Volgend jaar weer? (Wouter)

Setlist Rolo Tomassi
1. Estranged
2. Ex Luna Scientia
3. Kasia
4. Adrasteia
5. Empiresk
6. Oh, Hello Ghost
7. The Embers
8. I Love Turbulence
9. Opalescent
10. Unseen And Unknown
11. Stage Knives
12. Funereal
13. Illuminare

Setlist Decapitated:
1. Exiled In Flesh
2. The Blasphemous Psalm To The Dummy God Creation
3. Blood Mantra
4. Carnival Is Forever
5. Pest
6. Post(?) Organic
7. Day 69
8. Nest
9. Instinct
10. Spheres Of Madness
Toegift:
11. Veins

Setlist Heart Of A Coward:
1. Shade
2. Nauseam
3. Hollow
4. Distance
5. Killing Fields
6. Psychophant
7. We Stand As One
8. Deadweight
9. Around A Girl (In 80 Days)

Setlist Monuments:
1. Euroblast Jingle
2. I, The Creator
3. Degenerate
4. Horcrux
5. Garden Of Sankhara
6. Atlas
7. Regenerate
8. Quasimodo
9. I, The Destroyer

Plus- en minpunten:
+ Metal waar je oren van gaan bloeden
+ Uitstekende eetvoorzieningen voor een festival van dit formaat
+ Agent Fresco x 2!!
+ Erg gezellig
+ On-Brits weer op een Brits festival

- Mijn oren bloeden
- Bereikbaarheid

Pagina 1: vrijdag 10 juli
Pagina 2: zaterdag 11 juli
Pagina 3: zondag 12 juli