Voordat Korn het podium betreedt, is er nog een voorprogramma dat uit het Britse The Qemists bestaat. De band is een vreemde keuze als opener en speelt een soort van dansbare elektro-punk/rock, dat veel wegheeft van The Prodigy en Pendulum. Van het materiaal dat ik van te voren op internet had opgezocht, werd ik niet vrolijk en daardoor had ik een lage verwachting. Live is het toch erg anders en klapte de muziek er behoorlijk in. De actieve podiumprestatie van de twee charismatische frontmannen, aangevuld met lekkere breakbeats en een goed geluid, zorgden ervoor dat dat de Oosterpoort al snel in beweging kwam. Nummers als Warrior Sound, Your Revolution, Stomp Box en Lost Weekend kwamen voorbij en werden krachtig en overtuigend gespeeld. Om overtuigd te worden zul je The Qemist echt live moet zien.

Na deze opwarmer is het de beurt aan Korn. Het vijftal heeft net een succesvolle tour in Engeland afgerond met Slipknot en Groningen is de aftrap van een nieuwe Europese leg. De zaal is aardig vol, maar bij lange na niet uitverkocht. Het concert is nog in navolging van het sterke comeback-album The Paradigm Shift (2013), dat desondanks maar door twee tracks wordt vertegenwoordigd (Love & Meth en Spike In My Veins).
Zodra alle bandleden het podium opgekomen zijn, wordt er afgetrapt met Twist, om daarna over te gaan in Here To Stay. Wat opvalt bij laatstgenoemde is dat het nummer een stuk trager wordt gespeeld dan normaal, iets wat vanavond bij meer songs lijkt te gebeuren.

Het wordt dan ook geen speciale of memorabele avond. De mannen speler louter geroutineerd hun set, met uitzondering van drummer Ray Luzier. Die is altijd gemotiveerd en aan zijn tekenende gezicht is te zien dat hij zich ook nu vermaakt. Daarentegen doen gitaristen Munky en Head gewoon hun ding, zonder iets extra's te geven. Ook van bassist Fieldy komt weinig gevaar. Jonathan Davis probeert een goede performance te geven, maar ook hem heb ik intensiever en overtuigender zien optreden. Dat is jammer, want de formatie staat toch echt bekend om zijn vlammende shows en daar is nu helaas geen sprake van. Desondanks valt er ook bij een geroutineerd optreden van Korn meer dan genoeg te genieten. De groep speelt strak en zuiver zoals altijd en ook het geluid staat goed afgesteld. Daarbij is Love & Meth een fijne toevoeging op de setlist en doen klassiekers als Falling Away From Me, Got The Time en Freak On A Leash altijd elke zaal ontploffen. Met Good God, Did My Time en Right Now worden er zelfs nog een aantal prima nummers van stal gehaald die ik nog niet eerder live heb gehoord.

Toch is het jammer dat de setlist zich voornamelijk focust op de grote klassiekers en het latere materiaal. Zo weet de laatste single Hater totaal niet te overtuigen en komt Spike In My Veins ook niet lekker uit de verf. Met name het middelste gedeelte van het optreden zorgt voor een energieke dip in het publiek. Ook zou Coming Undone wat mij betreft, gerust achterwege gelaten mogen worden. Wat vanavond wel een gouden greep blijkt te zijn, is dat Metallica's One aan het einde van Shoots And Ladders is toegevoegd en dat de cover van Another Brick In The Wall in zijn geheel voorbijkomt (inclusief mooie solo en uitgerekt jamstuk). Voorafgaand aan het nummer wordt nog een gitaarversie van On The Run (tevens Pink Floyd) gespeeld, dat mooi overvloeit in het welbekende meesterstuk. Wat mij betreft een van de hoogtepunten van de avond.

Na een korte pauze bestaat de encore maar uit twee tracks: Y'All Want A Single en Blind. Van de eerste begrijp ik niet zo goed waarom deze zo hoog op de setlist staat en Blind is natuurlijk een logische afsluiter. Het publiek mag bij het laatste nummer nog even op zijn knieën gaan zitten, totdat Jonathan Davis schreeuwend vraagt of iedereen er klaar voor is. Vervolgens gaat het nog een keer helemaal los in de zaal. Legendarisch was het concert allerminst. Daarvoor gaf de band te weinig en werd er teveel op routine gespeeld. Solide was het optreden echter wel, want de band maakte geen fouten en wist was het publiek wilde. De songkeuze pakte ditmaal voor mij wel minder uit. Liever had ik meer parels van vroeger gehoord. Toch spreekt het ook wel weer voor de band om niet met een alledaagse setlist aan te komen.

Setlist:
1.Twist
2. Here To Stay
3. Right Now
4. Love & Meth
5. Falling Away From Me
6. Spike In My Veins
7. Good God
8. Hater
9. Shoots And Ladders
10 Got The Life
11. Did My Time
12. Coming Undone
13. Freak On A Leash
14. Another Brick In The Wal
15. Y'All Want A Single
16. Blind