Het is dit jaar dertig jaar terug dat Doro Pesch met haar toenmalige band Warlock haar eerste album Burning The Witches uitbracht. Om dat te vieren is de Duitse metalqueen bezig met haar Strong And Proud Anniversary Tour. Op een regenachtige zondagavond in november staat Doro met haar mannen in De Boerderij in Zoetermeer.

Voordat Doro het podium mag betreden moet het publiek eerst wat opgewarmd worden. De supportact deze tour is Luke Gasser met zijn band, oftewel de Luke Gasser Band. Wie? Juist ja, ik blijk niet de enige die deze krullebol niet kent, maar bij een openingsact ontdek je soms best leuke dingen. Luke Gasser Band speelt ongecompliceerde hardrock naar het voorbeeld van AC/DC, maar dan met een normalere stem. Het is echter niet echt iets bijzonders. Toch krijgt de band het publiek wel aardig mee en doen ze het best leuk, maar het gaat eigenlijk het ene oor in en het andere direct weer uit. Afsluiter Forget Me Not is daarom eigenlijk best ironisch...

Na een korte ombouwpauze staan een kleine vierhonderd man te roepen om Doro. Het duurt dan ook niet lang voordat de show begint. Er wordt gelijk vurig geopend met een nummer dat elke Doro-fan blindelings kan meezingen, namelijk I Rule The Ruins. Dat wordt dan ook luid gedaan, tot groot genoegen van de band. Het zal ook niet de laatste klassieker zijn vanavond, want ook ondermer Burning The Witches en Earthshaker Rock komen voorbij. Zoals we van Doro gewend zijn is er constant interactie met het publiek en geeft ze zich weer voor de volle 100%. Haar enthousiasme is erg aanstekelijk en zorgt er zoals altijd voor dat het publiek dan ook de hele show erg energiek is. Alleen bij Für Immer krijgen we nog een aanstekermomentje. Het is echter niet alleen Doro die in de spotlights staat. Ook haar band krijgt ruim de mogelijkheid om op te vallen. De gitaarsolo's van Bas Maas en Luca Princiotta spetteren van het podium af en drummer Johnny Dee krijgt de tijd met een erg vermakelijke drumsolo.

De setlist bestaat vanavond niet alleen uit oud materiaal, ondanks dat een "anniversary tour" dat meestal wel doet vermoeden. Ook een nummer als Raise Your Fists In The Air van de laatste plaat komt voorbij. Ook relatief nieuw is Above The Ashes, waarop Charlotte Wessels van Delain mee komt zingen. Dit zorgt voor best een leuk duet, al wordt wel pijnlijk duidelijk dat Doro heel wat meer kracht en volume in haar stem heeft dan de ongeveer half zo oude Wessels. Maar zij is niet de enige gast vanavond. Later op de avond komt haar Delaincollega Timo Somers een nummer meespelen. En tijdens East Meets West is een grunt nodig, dus natuurlijk komt George Oosthoek het podium op. Tijdens het laatste nummer van de reguliere set, All We Are, komen ze allen nog terug en komt ook Luke Gasser het koor nog even versterken. Het is op dat moment zowel op als voor het podium groot feest, want zoals Doro onlangs al aan ons vertelde: dat nummer moet gewoon gespeeld worden.

Na All We Are is het bijna gedaan met de pret. Als toegift krijgen we ondermeer nog Metal Tango, wat live een stuk beter is dan op cd. Sowieso geldt dat voor ongeveer alle nummers van Doro. Op plaat zijn ze best aardig maar vaak niet echt wat bijzonders, maar live is het toch wel genieten. Vooral bij een optreden als vanavond, waar de band enthousiast is (zoals eigenlijk altijd bij Doro) en zowel licht als geluid zeer goed zijn. De keuze voor de afsluiter was in mijn ogen eerst wat raar, want er wordt geëindigd met de powerballad Love Me In Black, maar ook dat is live zo'n krachtig en prachtig nummer dat het een erg mooi einde van een uitstekende avond is.